بسم الله الرحمن الرحیم #شعر ولادت قاسم ابن الحسن علیه السلام #صفیر آرانی بر لب امشب ببین غزل دارم غزل از جنس بی بدل دارم شب میلاد قاسم است امشب شعرِ شیرین تر از عسل دارم ،،،،، آسمان سر به سر دُرا فشانی ا ست کوچه های مدینه نورانی است از زمین نور می رود به سما خانه ی مجتبی چراغانی است ، ،،،،، قمری آمده است رویایی حسن دیگری به آقایی نفسش چون دم مسیحایی طعنه بر مه زند به زیبایی یل چابک سوار می آید پیش پایش بهار می آید شش قدح سر کشیده ماه صیام کف بزن چون نگار می آید نازنین رؤیت دوباره ی عشق روی او حاکی از اشاره عشق دل خورشید هم شده مستش آسمانی ترین ستاره عشق آب ، آیینه را خبر آورد خبر از رؤیت سحر آورد جای مادربزرگ او خالی است که ببیند حسن پسر آورد از تو باشم جدا دَمی ،نشود مست نیست آنکه دائمی نشود می خوردحسرت و پشیمانی هر که امروز قاسمی نشود خبر آمد که شیریل آمد پسر فاتح جمل آمد مژده آمد به کربلایی ها شیر احلی من العسل آمد به رخش نور راستین دارد صد قمر نور در جبین دارد گفتمش ماه، نه غلط کردم ماه کی صورتی چنین دارد در نگاهش گل حیا پیداست ادب و غیرت و وفا پیداست پسر کعبه است کز رویش؟ زمزم و مروه و صفا پیداست در عجب دل زحسن بسیارش همه بیمار چشم بیمارش نجمه لبخند روی لب دارد عمو آمد برای دیدارش میچکد از نگاه او برکات تار مویش بهشتی از حسنات عمه از ترسِ زخمِ چشمِ حسود می فرستد به قاسمش صلوات چقدر با صلابت است این ماه به بهشت است آخرِ این راه کشتی مجتبی به راه افتاد قاسمی هر که هست بسم الله قاسمی، می شود طلا ز تو خشت با چه خاکی خدا تورا بسرشت جای ابن الحسن سزاوار است بنویسند قاسم ابن بهشت نوکرانت ز عشق آگاهند نوکرانت طلا نمی خواهند چه نیازی به منت دنیا است که گدایان تو همه شاهند نوه های علی کرم دارند پای درس حسن چه کم دارند تا قیامت حسینی الاصل اند تربیت شده ی علمدارند خانه هاشان مسیر اعجاز است زندگیشان طلیعه راز است بر در خانه‌شان نوشته چنین در این خانه تا ابد باز است تاج شاهنشهی به سر دارند همچنان هیبت پدر دارند قاسم از کودکیش ثابت کرد نوه های علی جگر دارند همچو دریا زچشمه می جوشند جام عشق از بهشت می نوشند وارث جنگ و هیبت علی اند شیر مردان زِره نمی پوشند گل این خانواده ادرکنی چشمه ی جام و باده ادرکنی زده ام رو به درگهت قاسم خسته‌ام شاهزاده ادرکنی رضا حمامی (صفیر آرانی)