#قاسم_ابن_الحسن__ع__روضه سیـــــــــزده جام زلعلت زده غم پی در پی عســـل است اینکه به لب ریخته ای یا که می؟ چه شکوهی است در این جشن که برپا کردی می زدندت همه با هر چه شد از کی تا کی به تنت خورده مگر چــــند تن سربه هوا؟ که زمین خوردی و با تو به زمین خوردم هی روزه ی صبر من و تو شـــــده باطل از بس ضربه خورده لب بی جانت وخون کردی قی نیزه و سنگ و کماندار و تمــــــاشاچی آه می کند چه؟ وسط این همه، شیپور و نی ؟ می کشیدند ترا اسب دوان ها بــرخــــــاک اصلاً انگــــــار که کردند همـــــه با هم طی شده این دشت پر از صورت گنــدم گونت چه شده کرده قد و قامت و دســـتانت ری زرهت خوب شد اندازۀ تو شـــــــــــد آخر تا درآغوش کشیــــــــدم به تنت گفتم ای: یادگـــــــــاری مدینـــــه که نداری تابوت مانده ام با چه دلی شانه کشم بر گیسوت شاعر : رضا دین پرور قاسم ابن الحسن (ع) روضه

#قاسم_ابن_الحسن__ع__روضه دعایِ دیشب تو زود مستجاب شده یتیمِ خانه‌ی ما خانه‌ام خراب شده غریب هستی و آهِ غریب می‌گیرد دعای قلبِ شکسته عجیب می‌گیرد سَبُک شدی و چو پَر رویِ دستهای منی چقدر شکل جوانیِ مجتبای منی بگو چکار کنم داغِ بی حسابت را نگفتمت که نگیر از رُخَت نقابت را فرشته‌ها به کنارت از آه می‌سوزند به ما نگاه کن ای بی گناه می‌سوزند به رویِ خاک چرا چاک چاک می‌مانی بغل که می‌کنمت رویِ خاک می‌مانی حلال کن نوه‌ی فاطمه عمویت را شبیه قاب دو دستم گرفته رویت را اگر که باز کنم باز می‌شود رویت حسن کنارِ من و شانه می‌زند مویت همینکه سنگ زدندت خلاصه اُفتادی میانِ تیغ و شن و سنگ و ماسه اُفتادی رسید دادِ تو با شیهه‌های اینهمه اسب تو را شناختم از لابه‌لای اینهمه اسب بهم نریز نبینم غمِ خزانِ تو را یتیمِ من چه کنم داغ بی امانِ تو را بگو عمو ، نه از این سینه بر نمی‌آید چگونه جا بزنم چند استخوان تو را سپاه رد شد و دیدم که گیر اُفتادی میانِ معرکه دیدم کشان کشانِ تو را چقدر نعل بهم ریخت نوجوانِ مرا بگو چگونه مرتب کنم دهان تو را... (حسن لطفی) قاسم ابن الحسن روضه