❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . [📖] رمان:《 #توبه_نصوح 》 [ #قسمت_بیست_ویکم ] روی آخرین صندلی از ردیف آقایان نشستم. _چیکار میکنی حسام؟ آخه تو رو چه به مسجد؟ پاشو برو مغازه ت اینجا چیکار می کنی؟ _ خفه شو... اینم یه تنوعه. از اون زندگی یه نواخت که بهتره. ببینم برنامه شون چیه اصلا؟ _ به تو چه؟! مگه تو هیئت امنای مسجدی؟ اگه باد صدای اذان رو تو خونه ت نیاره که اصلا نمیدونی حتی الله اکبر چیه؟! _.... ) جوابی برای حسام درونم نداشتم. سکوت کردم و بی محل اش گذاشتم و منتظر شروع برنامه مسجد شدم. طولی نکشید که تمام صندلی ها پر شد و عده ی زیادی هم در انتهای صندلی های پر شده، ایستاده شاهد مراسم بودند. مثل زمان مدرسه، نوجوانی قرآن تلاوت کرد و بعد گروهی از جوانانی به سن و سال خودم سرودی اجرا کردند. مردی میانسال هم مثل مجری های بی تجربه مابین اجراهای کسالت آور شعر و سرود در مورد کار خیر و مشکل گشایی و... حرفهایی میزد و مدام تپق میزد. میخواستم بلند شوم. حوصله ام سر رفته بود که صدایی خوش و دلنشین در بلندگوها پخش شد. سه جوان با لباس های یک دست آبی آسمانی که دکمه هایی سفید با بندینک های سفید از زیر گلو تا نیمه ی قفسه ی سینه بسته میشد، از سه طرف جماعت و هر کدام با یک میکروفن، وارد محوطه شدند و هر سه جلوی میز تریبون با لبخند به هم پیوستند و شعر و آهنگی زیبا و دلنشین اجرا کردند که گویا مربوط به امام زمان بود. کمی حالم خوب شد و مجبور شدم به صندلی ام بچسبم. بعد مردی میانسال که روی ویلچر بود و قیافه و تیپی ساده و مرتب داشت ویلچرش را به سمت جایگاه حرکت داد و خیلی صمیمانه و نرم و غیر رسمی با همه احوالپرسی کرد و جالب اینجا بود بیشتر جمعیت جوابش را با خنده و صمیمیت و حتی شده زیر لب دادند و همهمه ای چند ثانیه ای فضا را گرفت. _ الحمدلله رب العالمین بازم گل کاشتین. از نرگس کوچولو که هزار تومانی پول بستنی کیم شکلاتیشو آورد در خونه مون تا... حاج آقایی که زحمت ده تا از جهیزیه ها رو کشیدن و نمیخوان اسمشون گفته بشه. حین صحبت مرد ویلچر سوار، خنده از لب اطرافیانم دور نمیشد. _ خدارو شاکرم ۲۰ تا از دختر خانومای گلم زندگیشونو با نام خدا تشکیل دادن و باز هم از خود خدا خواهانم که دو جهیزیه باقیمونده هم جور بشه و پرونده جهیزیه های امسال محله رو ببندیم ان شاءالله. هزینه هر جهیزیه حدود ۲۵میلیون شده و ما به امید خدا اون دوتا رو هم تهیه میکنیم و دل دو تا عروس باقیمونده رو هم به دست میاریم. باز همه زیر لب ان شاءالله گفتند و من متعجب از دیدن این جنس از مردم، به مرد ویلچر سوار نگاه کردم. اسمش حاج آقا میمنت بود. عین برق گرفته ها دسته چک را از جیبم بیرون آوردم و پنجاه میلیون تومان در وجه حامل نوشتم. ( _ داری چه غلطی میکنی؟ _پول خودمه دوست دارم آتیشش بزنم. تو اون حساب که نمیدونم چند میلیون یا شایدم چند میلیارده، خاک بخوره خوبه یا یه مقدار کمش چهار نفر رو از تنهایی در بیاره؟!) قبل از اینکه حسام درونم مغلوبم کند برگه چک را کندم و آن را به دختر بچه ای دادم که به دست آقای میمنت برساند. از روی صندلی بلند شدم و خودم را به درب ورودی حیاط مسجد رساندم. دختر بچه چک را به او داد و حرفی بینشان رد و بدل شد و دخترک اشاره ای به صندلی خالی من کرد و میمنت برگه چک را که دید دستی به صورتش کشید و توی میکروفن گفت: _ الحمدلله علی کل حال و صلی الله علی محمد و آله طاهرین. به مدد و نظر خیر آقا امام زمان ۵۰میلیون تومان هم جور شد و ان شاءالله اون دو تا جهیزیه باقیمونده هم تا فردا تحویل داده میشه. سلامتی و عاقبت بخیری بانی چک صلوات ختم کنید. با ریتم صلوات مردم بدرقه شدم و از مسجد بیرون آمدم، تاکسی گرفتم و به مغازه رفتم. #نویسنده_طاهره_ترابی [⛔️] ڪپے تنها‌باذڪرمنبع‌موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal

❢💞❢ ❢ #عشقینه 💌❢ . . . #توبه_نصوح۲ #قسمت_بیست_ویکم (حوریا می گوید) سردرگمی و هول و هراسی عجیب به دلم افتاده بود. حتی از ماشین حسام که توی حیاط پارک شده بود خجالت می کشیدم. لباسهایم را عوض کردم و تونیک و شلوار گشاد و پوشیده ای را تن کردم و شال را روی سرم انداختم. به حسام محرم بودم اما حسام تا به حال بدون چادر مرا ندیده بود. حتی زمانی که به منزلمان می آمد، چادر رنگی را می پوشیدم و همیشه مادرم مرا سرزنش می کرد. تصمیم داشتم حالا که تنها بودیم با همین لباسهای گشاد و شال و روسری کمی با او راحت شوم. وسایل املت را روی میز گذاشتم و مشغول پختن شدم و با مادرم تماس گرفتم. _ سلام حوریا جان. رفتی خونه مادر؟ _ سلام مامان. آره خونه هستم. بابا چطوره؟ اذیت نیست؟ الان کجایین؟ _ نگران نباش. فعلا که تازه از شهر بیرون زدیم. برسیم بهت زنگ میزنم. بالاخره کار پذیرش و... کمی طول میکشه. _ تو رو خدا بیخبرم نذارید مامان. ببینید چه کارایی می کنید. اشکم درآمد و با صدای لرزانی گفتم: _ من الان باید کنارتون بودم. دلم داره می ترکه. _ میخوای نگرانم کنی حوریا؟ آروم باش دخترم. برای پدرت دعا کن و امتحاناتو خوب بخون. ان شاءالله به حق امام حسین چیزی نیست و زود بر می گردیم. مادرم با کمی شک و تردید گفت: _ حسام پیشته؟ خجالتی شدم و گفتم: _ نه... رفته خونه ش لوازمشو بیاره و بیاد مادرم صدایش را پایین تر آورد و گفت: _ خیالم از بابتتون راحته. عاقلید. درسته که محرمید اما... مراقبت کنید. نفس کم آورده بودم و مادرم را بی جواب گذاشتم که خنده ی ریزی کرد و گفت: _ البته‌... انقدر سفت نگیری که با چادر پیشش بشینی. بیچاره گناه داره. نامزدته. محرمته. از شوخی مادرم قرمز شده بودم و با خنده گفتم: _ کاری نداری مامان؟ بازم بهتون زنگ می زنم. _ نه عزیزم مراقب خودت باش. خواب نمونی از امتحانات جابمونی... و نگرانی های مادرانه اش که تمام شد تماس را قطع کرد. با صدای زنگ در از جا پریدم. انگار حسام آمده بود. #به_قلم_طاهره_ترابی [⛔️]ڪپےتنها‌باذڪرمنبع‌‌ونام‌نویسنده‌ موردرضایت‌است. . . ❢💞❢ Eitaa.com/Asheghaneh_Halal