#نهج‌البلاغه ▫️وَلاَ يَشْغَلَنَّکَ عَنْهُمْ بَطَرٌ فَإِنَّکَ لاَ تُعْذَرُ بِتَضْيِيعِکَ التَّافِهَ لاِِحْکَامِکَ الْکَثِيرَ الْمُهِمَّ 🟠هرگز غرور و سرمستى زمامدارى، تو را به خود مشغول نسازد (و از رسيدگى به کار آنها باز ندارد) زيرا هرگز به بهانه کارهاى فراوان و مهمى که انجام مى دهى از ترک خدمات کوچک معذور نيستى. 📘#نامه ۵۳

🔹رهبر انقلاب :هیچ‌وقت آرزوی مرگ نکنید... _________________________ #نهج‌البلاغه ▫️وَأَکْثِرْ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَمَا بَعْدَ الْمَوْتِ، وَلاَ تَتَمَنَّ الْمَوْتَ إِلاَّ بِشَرْط وَثِيق. 🟤بسيار به ياد مرگ و عالم پس از مرگ باش و هرگز آرزوى مرگ مکن مگر با شرطى مطمئن و استوار (از اعمال خود مطمئن باشى). 📘#نامه ۶۹

#نهج‌البلاغه ▫️وَلاَ تَرُدَّ عَلَى النَّاسِ کُلَّ مَا حَدَّثُوکَ بِهِ، فَکَفَى بِذَلِکَ جَهْلاً. 🟠و (نيز) تمام آنچه را مردم براى تو نقل مى کنند؛ تکذيب مکن، زيرا اين کار براى نادانى تو کفايت مى‌کند. ✍ جمله «لا تَرُدَّ ...» در واقع ناظر به نهى از افراط و تفريط است، از يک سو انسان نبايد آن قدر خوش باور باشد که هرچيزى را که مى‌شنود؛ بپذيرد و همه جا نقل کند و از سوى ديگر نبايد آن قدر ديرباور و داراى سوء ظن باشد که هرچه را مى شنود؛ در آن ترديد کند که اوّلى سبب اشاعه کذب و دومى نشانه جهل است. 📘#نامه ۶۹

سوء استفاده‌نکردن از پست و مقام #نهج البلاغه ▫️وَإِنَّ عَمَلَکَ لَيْسَ لَکَ بِطُعْمَة وَلَکِنَّهُ فِي عُنُقِکَ أَمَانَةٌ، وَأَنْتَ مُسْتَرْعًى لِمَنْ فَوْقَکَ. 🟠فرماندارىِ تو براى تو وسيله آب و نان نيست، بلکه امانتى است در گردنت و تو از سوى مافوق خود تحت مراقبت هستى 📘#نامه ۵

#نهج‌البلاغه ▫️وَتَمَسَّکْ بِحَبْلِ الْقُرْآنِ وَاسْتَنْصِحْهُ، وَأَحِلَّ حَلاَلَهُ، وَحَرِّمْ حَرَامَهُ، وَصَدِّقْ بِمَا سَلَفَ مِنَ الْحَقِّ 🟠به ريسمان قرآن چنگ زن و از آن اندرز بخواه، حلالش را حلال بشمر و حرامش را حرام و آنچه را از حقايق زندگى پيشينيان در قرآن آمده باور کن. ✍ اوّل اينکه گوش جان به نصايح قرآن بسپارد و اندرزهايش را استخراج کرده به آن عمل نمايد. دوم اينکه حلال و حرامش را به رسميت بشناسد؛ يعنى به آن عمل کند و هرگز از آن منحرف نشود. سوم اينکه آنچه در قرآن درباره اقوام پيشين آمده از عوامل پيروزى و شکست و مجازات هاى الهى نسبت به اقوام سرکش و گنهکار را مورد توجّه قرار دهد و از آنها عبرت بگيرد، زيرا هدف قرآن تاريخ نويسى يا داستان سرايى نبوده، بلکه اين بوده که آينده مسلمانان را در آيينه تاريخ گذشتگان به آنان نشان دهد همان گونه که قرآن مجيد مى فرمايد: «لَقَدْ کانَ في قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لاُِولِي الاَْلْبابِ ما کانَ حَديثاً يُفْتَرى، به راستى در سرگذشت آنها عبرتى براى صاحبان انديشه بود اينها داستان دروغين نبود». جمله «وَصَدِّقْ بِمَا سَلَفَ مِنَ الْحَقِّ» در واقع اشاره به تصديق عملى است يعنى حقايقى را که از احوال گذشتگان و سرنوشت اقوام پيشين به دست مى‌آيد، مورد توجّه قرار ده و از آن درس بياموز و عمل خود را با آن هماهنگ ساز. 📘#نامه ۶۹

#نهج‌البلاغه ▫️اَحْسِنْ كَما تُحِبُّ اَنْ يُحْسَنَ اِلَيْكَ. 🔹[به ديگران ] نيكى كن، چنان كه دوست مى‌دارى به تو نيكى شود. 📘#نامه ۳۱

#نهج‌البلاغه ▫️وَلاَ تُمَلِّکِ الْمَرْأَةَ مِنْ أَمْرِهَا مَا جَاوَزَ نَفْسَهَا، فَإِنَّ الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ، وَلَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَة. 🌱كارى كه برتر از توانايى زن است به او وامگذار، كه زن گل بهارى است، نه پهلوانى سخت‌كوش. 📘#نامه ۳۱

ياد روز قيامت ... #نهج‌البلاغه ▫️فَاحْذَرْ يَوْماً يَغْتَبِطُ فِيهِ مَنْ أَحْمَدَ عَاقِبَةَ عَمَلِهِ، وَ يَنْدَمُ مَنْ أَمْکَنَ الشَّيْطَانَ مِنْ قِيَادِهِ فَلَمْ يُجَاذِبْهُ. 🟠 از آن روزى برحذر باش که افرادى که کارهاى پسنديده انجام داده‌اند؛ شادند و کسانى که زمام خويش را به دست شيطان سپردند و آن را باز پس نگرفته‌اند؛ سخت پشيمانند. ✍آرى در آن روز نيکان شاد و مسرورند و در عين حال تأسف مى‌خورند که چرا بيشتر و بهتر عمل نکردند و بَدان به سبب سيئات اعمال و کيفرهايى که با چشم مى‌بينند؛ سخت نادم مى‌شوند. 📘#نامه ۴۸

#نهج‌البلاغه ▫️وَاکْظِمِ الْغَيْظَ، وَتَجَاوَزْ عِنْدَ الْمَقْدَرَةِ، وَاحْلُمْ عِنْدَ الْغَضَبِ، وَاصْفَحْ مَعَ الدَّوْلَةِ، تَکُنْ لَکَ الْعَاقِبَةُ. 🟠خشمت را فرو بر و به هنگام قدرت (بر انتقام) گذشت کن و در موقع غضب، بردبارى نما و آن گاه که حکومت در دست توست عفو و مدارا کن تا عاقبت نيک براى تو باشد. ✍ «کظم غيظ» مربوط به آنجاست که خشم وجود انسان را پر کرده گويا مى‌خواهد از درون او خارج شود و او گلوى خود را مى‌فشارد تا خشمش بيرون نريزد. «وَتَجَاوَزْ عِنْدَ الْمَقْدَرَةِ» اشاره به آنجايى است که انسان بر دشمنش پيروز شده و مى‌تواند انتقام بگيرد، امام دستور مى دهد انتقام‌جو مباش. جمله «وَاحْلُمْ عِنْدَ الْغَضَبِ» مربوط به جايى است که عوامل غضب فراهم شده ولى حلم و بردبارى سبب مى‌شود که انسان در مقابل کار خلاف، مرتکب خلافى نشود. جمله «وَاصْفَحْ مَعَ الدَّوْلَةِ» اشاره به کسانى است که به حکومت مى‌رسند و بسيار مى‌شود که در اين هنگام افراد به تسویه حساب‌هاى خود با مخالفان مى‌پردازند، امام عليه السلام مى‌فرمايد: هرگز چنين کارى را نکن. جمله «تَکُنْ لَکَ الْعَاقِبَةُ، عاقبت نيک در انتظار توست» ممکن است به هر چهار جمله قبل برگردد. 📘#نامه ۶۹

من همچون بهيمه پروارى نيستم! #نهـج‌البـلاغـه ▫️فَمَا خُلِقْتُ لِيَشْغَلَنِي أَکْلُ الطَّيِّبَاتِ، کَالْبَهِيمَةِ الْمَرْبُوطَةِ هَمُّهَا عَلَفُهَا، أَوِ الْمُرْسَلَةِ شُغُلُهَا تَقَمُّمُهَا، تَکْتَرِشُ مِنْ أَعْلاَفِهَا، وَ تَلْهُو عَمَّا يُرَادُ بِهَا. 🟠من آفريده نشده‌ام که غذاهاى پاکيزه (و رنگارنگ) مرا به خود مشغول دارد، همچون حيوان پروارى که تمام همّش علف اوست و يا چون حيوان رها شده (در بيابان و مرتع) که کارش جستجو کردن علف و پر کردن شکم از آن است و از سرنوشتى که در انتظار اوست بى‌خبر است. ✍به راستى گروهى در اين جهان همانند چهارپايانند، جمعى مرفّه و ثروتمند بى‌خبر و بى‌درد همچون حيوانات پرواري‌اند که غذاى فراوان در اطراف آنها ريخته شده است و گروهى کم درآمد امّا کاملا دنياطلب همچون حيواناتى که در چراگاه در جستجوى علف هستند و به يقين هر دو مذمومند؛ هرچند يکى از ديگرى نکوهيده‌تر است و عجب اينکه هيچ يک از اين دو گروه از سرنوشت خود آگاهى ندارند که فردا يا ذبح مى‌شوند و از گوشتشان استفاده مى‌شود يا براى بارکشى از آنها بهره مى‌گيرند. 📘#نامه ۴۵

📌رهبر معظّم انقلاب: رفتند، آمدند، گفتگو کردند، خندیدند، دست دادند، رفاقت کردند، همه کار کردند اما آمریکایی‌ها عمل نکردند. ___________________________ #نهـج‌البـلاغـه ▫️وَلَکِنِ الْحَذَرَ کُلَّ الْحَذَرِ مِنْ عَدُوِّکَ بَعْدَ صُلْحِهِ، فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ لِيَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ، وَاتَّهِمْ فِي ذَلِکَ حُسْنَ الظَّنِّ. 🌖اما سخت از دشمنت پس از صلح با او برحذر باش، زيرا دشمن گاه نزديک مى‌شود که غافلگير سازد، بنابراين دورانديشى را به کار گير و در اين مورد خوش‌بينى را کنار بگذار. 📘#نامه ۵۳

#نهـج‌البـلاغـه ▫️وَأَکْثِرْ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَمَا بَعْدَ الْمَوْتِ، وَلاَ تَتَمَنَّ الْمَوْتَ إِلاَّ بِشَرْط وَثِيق. 🟠بسيار به ياد مرگ و عالم پس از مرگ باش و هرگز آرزوى مرگ مکن مگر با شرطى مطمئن و استوار (از اعمال خود مطمئن باشى) ✍ياد مرگ و زندگى پس از آن انسان را از هواپرستى و حرص بر اموال دنيا و آلودگى به انواع گناهان باز مى‌دارد و به او هشدار مى‌دهد که آماده سفر آخرت باشد و زاد و توشه لازم را براى آن سفر پرخطر فراهم سازد. جمله «وَلاَ تَتَمَنَّ الْمَوْتَ ...» اوّلاً، اشاره به اين است که انسان نبايد بدون اطمينان به ايمان و اعمال صالح آرزوى مرگ کند و ثانياً، چون هيچ اطمينانى براى هيچ کس جز معصومان به چنين شرطى نيست پيوسته از آرزوى مرگ خوددارى کند. 📘#نامه ۶۹