🔸🔶《السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ النَّاصِحُ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع)》🔶🔸
✅نامش مالک بن حارث نخعی بود که بر اثر ضربه شمشیری که در جنگ یرموک در سال ۱۵ ه.قمری به ناحیه چشمش اصابت کرد، او را لقب «اشتَر» (یعنی شکافته چشم) دادند.
مالک اهل یمن بود که آشناییتش با امام علی(ع) به سال دهم هجری، در تبلیغ شش ماهه امام علی(ع) در یمن بر می گردد.
مالک در زمان سه خلیفه،مخصوصا عثمان بن عفان همواره به خاطر حمایت از امام علی(ع) به مناطق دور نظیر شام و حمص تبعید می شد.
او در هر سه جنگ زمان حکومت امام علی(ع) یعنی جمل و صفین و نهروان شرکت داشت و دلاورانه جنگید و منصب سپهسالاری و فرماندهی قلب لشگر را بر عهده داشت.
او همچنین یکی از اعضای شُرطة الخمیس [نیروی ویژه امام علی(ع)] بود.
ابن ابی الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغه هنگام معرفی مالک اشتر می نویسد :
📋《كَانَ فَارِسَاً شُجَاعَاً رَئِيسَاً مِن أكَابِرِ الشِّيعَةِ وَ عُظَمَائِهَا شَدِيدَ التَحَقُّقِ بِوِلَاءِ أَمِيرِالمُؤمِنِينَ(ع) وَ نَصرِهِ》
♦️مالک سوارکاری شجاع، رئیس (قبیله)، و از بزرگان شیعه بود که در دوستی و یاری امیرالمؤمنین(ع) ثابت قدم بود.(۱)
او نزد امام علی(ع) دارای مقام و منزلت بسی والا داشت.
نقل است که؛
زیاد بن نَصر و شُریح بن هانی دو تن از فرماندهان لشکر امیرالمؤمنین(ع) بودند که در منطقه سور الروم، با ابوالاَعور سُلَمی، پیشرو لشکر معاویه و سپاهیانش مواجه شدند.
زیاد و شریح پس از آنکه آنها را به پیروی از امیرالمؤمنین(ع) دعوت کردند و آنها نپذیرفتند، ماجرا را نوشته و توسط حارث بن جُمهان به محضر امام(ع) ارسال کردند.
حضرت(ع) نامه آنها را خواند و سپس مالک را به حضور طلبیده و فرمود :
زياد و شريح نامه اى به من نوشته و منتظر فرمان هستند؛ بايد به‌سوی آنها رفته و فرماندهی را به دست گیری!
زياد را به طرف راست و شريح را به سمت چپ لشکر بگمار تا من به خواست خداوند به زودى برسم.
در همین زمان، امام(ع) نامه اى هم به زياد و شريح نوشته و آنها را به پيروى از مالک اشتر امر فرمود.
متن نامه مذکور که حضرت(ع)، منزلت والای مالک را در آن بیان می‌کند، چنین است :
📋《وَقَدْ أمَّرْتُ عَلَيْكُمَا وَ عَلَى مَنْ فِي حَيِّزِكُمَا مَالِكَ بْنَ الْحَارِثِ الْأشْتَرَ فَاسْمَعَا لَهُ وَأطِيعَا وَاجْعَلَاهُ دِرْعاً وَمِجَنّاً فَإِنَّهُ مِمَّنْ لَا يُخَافُ وَهْنُهُ وَلَا سَقْطَتُهُ وَلَا بُطْؤُهُ عَمَّا الْإسْرَاعُ إلَيْهِ أحْزَمُ وَلَا إسْرَاعُهُ إلَى مَا الْبُطْءُ عَنْهُ أمْثَلُ》
♦️من، فرماندهىِ شما و سپاهيان تحت امر شما را به مالک اشتر پسر حارث دادم.
گفته ی او را بشنويد و از فرمان او اطاعت كنيد و او را همچون زره و سپر، نگهبان خود برگزينید؛ زيرا كه مالک، نه سستى به خرج داده و نه دچار لغزش مى شود و نه در آنجايى كه شتاب لازم است كندى دارد، و نه آنجا كه كندى پسنديده است شتاب مى گيرد.(۲)
در جنگ صفین، یاران امام علی(ع) در حال پیروزی بودند و هنگامی که مالک به قلب لشکر معاویه رسیده بود، یاران معاویه به نیرنگ، قرآن‌ها را بر سرِ نیزه کردند و یاران امام(ع) را به حکمیت قرآن فراخواندند و یاران ظاهر بین امام(ع) به ایشان گفتند که باید مالک برگردد و گرنه جان تو از جانب ما در خطر است!
که امام(ع) مجبور شد مالک را برگرداند.
سرانجام امام(ع) مالک را بعد از جنگ خوارج به استانداری مصر منصوب و عهدنامه معروف را برای او نوشت.
مالک در سال ۳۹ هجری در منطقه ای به نام قُلزم توسط افراد معاویه در طی سفری که عازم مصر بود، برای تصدی حکومت مصر، در بین راه توسط دهقانی با شربت عسل زهرالود شهید شد.
ثقفی در الغارات در اینباره می نویسد :
📋《أَنَّ عَلِيَّاً(ع) لَمَّا بَعَثَ اَلْأَشْتَرَ إلَى مِصرَ وَالِيَاً عَلَيهَا وَ..أَنَّ مُعَاوِيَةَ لَمَّا بَلَغَهُ خَبَرُ اَلْأَشْتَرِ بَعَثَ رَسُولاً يَتْبَعُهُ إِلَى مِصْرَ وَ أَمَرَهُ بِاغْتِيَالِهِ فَحَمَلَ مَعَهُ شَرَابٌ فَاسْتَسْقَى اَلْأَشْتَرُ فَسَقَاهُ》
♦️هنگامی که امام علی(ع) مالک اشتر را برای حکومت مصر اعزام کرد، جاسوسان معاویه این خبر را به او گزارش دادند و او شخصی را در پی مالک به منطقه قلزم فرستاد و به او دستور داد که او را غافلگیر کند.
پس همراه او سمّی فرستاد که مالک اشتر را مسموم سازد، پس مالک نیز از آن سمّ خورد و بلافاصله به شهادت رسید.(۳)
معاویه بعدا به اطرافیان خود گفت :
📋《أَلاَ وَ إِنَّ لِلَّهِ جُنُوداً مِنْ عَسَلٍ》
♦️بدانید که خداوند سربازانی از زنبور عسل دارد!(۴)
مالک سرانجام در همان مصر دفن شد.
امام علی(ع) وقتی خبر شهادت مالک را شنیدند،
📋《حَزِنَ عَلَيْهِ حُزْناً شَدِيداً》
♦️به شدت اندوهناک و محزون و متأسف شدند.
سپس به منبر رفتند و خطبه ای خواندند و بعد از منبر به منزل آمدند و بزرگان قبیله نخع به خدمت آن حضرت(ع) برای تسلیت آمدند.
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
حضرت(ع) خطاب به آنان فرمود :
📋《أَلاَ إِنَّ مَالِكَ بْنَ اَلْحَارِثِ قَدْ قَضَى نَحْبَهُ وَ أَوْفَى عَهْدَهُ وَ لَقِيَ رَبَّهُ فَرَحِمَ اَللَّهُ مَالِكاً لَوْ كَانَ جَبَلاً لَكَانَ فِنْداً وَ لَوْ كَانَ حَجَراً لَكَانَ صَلْداً لِلَّهِ!
مَالِكٌ وَ مَا مَالِكٌ؟ وَ هَلْ قَامَتِ اَلنِّسَاءُ عَنْ مِثْلِ مَالِكٍ؟ وَ هَلْ مَوْجُودٌ كَمَالِكٍ؟!》
♦️بدانید که مالک بن حارث، روزگار خود را به پایان برد و به پیمان خویش وفا نمود و به دیدار پرورگارش شتافت.
خدا مالک را بیامرزد! اگر کوه مى بود، قلّه اى دست نیافتنى و دور و بلند مى نمود! و اگر سنگ مى بود، صخره اى سخت مى نمود!
آفرین بر مالک! مالک که بود؟! آیا زنان، مانند مالک را مى زایند؟! آیا در روزگار ما چون مالک هست؟!
سپس فرمود :
📋《أَمَا وَ اَللَّهِ هَلاَكُهُ قَدْ أَعَزَّ أَهْلَ اَلْمَغْرِبِ وَ أَذَلَّ أَهْلَ اَلْمَشْرِقِ》
♦️و اما به خدا سوگند که مرگ او اهل مغرب (شام) را عزت بخشید و مرگش اهل مشرق (عراق) را نابود کرد.
و در آخر فرمود :
📋《لاَ أَرَى مِثْلَهُ بَعْدَهُ أَبَداً》
♦️دیگر بعد از مالک، مثل مالک را نخواهم دید.(۵)
و در نقلی دیگر در ادامه روایت فرمود :
📋《رَحِمَ اَللَّهُ مَالِكاً! فَإِنَّ مَوتَهُ مِن مَصَائِبِ الدَّهرِ، أَنَّا قَدْ وَطَّنَّا أَنْفُسَنَا أَنْ نَصْبِرَ عَلَى كُلِّ مُصِيبَةٍ بَعْدَ مُصَابِنَا بِرَسُولِ اَللَّهِ(ص) فَإِنَّهَا مِنْ أَعْظَمِ اَلْمُصِيبَاتِ》
♦️خدا مالک را رحمت کند! پس همانا مرگ مالک از مصیبتهای روزگار است.
همانا ما تعهّد نموده ایم که پس از مصیبت رسول خدا(ص) بر هر مصیبتى شکیبا باشیم، زیرا آن بزرگترین مصیبتها بود.(۶)
در روایتی دیگر آمده که حضرت(ع) فرمود :
📋《رَحِمَ اَللَّهُ مَالِكاً! کَانَ لِی کَمَا کُنتُ لِرَسُولِ اللّهِ(ص)》
♦️خدا مالک را رحمت کند! که مالک برای من چنان بود که من برای رسول خدا(ص) بودم.(۷)
امام(ع) پس از ماجرای حکمیت در جنگ صفّین، در نامه ای خطاب به مالک اشتر نوشت :
📋《أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّكَ مِمَّنْ أَسْتَظْهِرُ بِهِ عَلَى إِقَامَةِ اَلدِّينِ وَ أَقْمَعُ بِهِ نَخْوَةَ اَلْأَثِيمِ وَ أَسُدُّ بِهِ لَهَاةَ اَلثَّغْرِ اَلْمَخُوفِ》
♦️اما بعد! تو از کسانی هستی که پشت گرمی من در استوارسازی دین و سرکوبی غرور تبه کاران و نگهبانی مرزهای پر خطر به توست.(۸)
و حضرت(ع) در نامه ای خطاب به مردم مصر درباره مالک اشتر نوشت :
📋《أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي قَدْ وَجَّهْتُ إِلَيْكُمْ عَبْداً مِنْ عِبَادِ اَللَّهِ لاَ يَنَامُ أَيَّامَ اَلْخَوْفِ وَ لاَ يَنْكُلُ عَنِ اَلْأَعْدَاءِ حِذَارَ اَلدَّوَائِرِ أَشَدَّ عَلَى اَلْفُجَّارِ مِنْ حَرِيقِ اَلنَّارِ وَ هُوَ مَالِكُ بْنُ اَلْحَارِثِ اَلْأَشْتَرُ أَخُو مَذْحِجٍ فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوا فَإِنَّهُ سَيْفٌ مِنْ سُيُوفِ اَللَّهِ لاَ يَأْتِي اَلضَّرِيبَةَ وَ لاَ كَلِيلَ اَلْحَدِّ》
♦️اما بعد! من یکی از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در ایام خوف و هراس، نمی خوابد و در لحظات دشوارِ مقابله با دشمن، از نبرد روی بر نمی گرداند.
کسی که بر تبهکاران فاجر، از شعله های آتش، سخت تر و سوزان تر است؛ یعنی مالک اشتر را! پس گوش به فرمان او باشید و در راه حق از او اطاعت کنید، چرا که او یکی از شمشیرهای برّان الهی است که نه کند می شود و نه از اثر می افتد.(۹)
معاویه هنگامی از شهادت مالک آگاه شد خطاب به مردم شام گفت :
📋《أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّهُ كَانَ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ(ع) يَدَانِ يَمِينَانِ فَقُطِعَتْ إِحْدَاهُمَا يَوْمَ صِفِّينَ وَ هُوَ عَمَّارُ بْنُ يَاسِرٍ وَ قَدْ قُطِعَتِ اَلْأُخْرَى اَلْيَوْمَ وَ هُوَ مَالِكٌ اَلْأَشْتَرُ》
♦️علی بن ابی طالب(ع) دارای دو دست بود که یكی در صفین بریده شد و آن عمار بن یاسر بود و دیگری امروز كه مالك اشتر است.(۱۰)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
به چشم من همه از من بزرگوارترند
به خواب نیز ندیدم که بهترین باشم
نمی‌شود ز سرم سایۀ تواضع دور
گر آفتاب شوم باز هم همین باشم
نشسته‌اند به سکّوی آسمان، یاران
عروج من همه این بس که بر زمین باشم
هوای مال نکردم که خون دل بخورم
خیال جاه ندارم که در کمین باشم
رفیقِ نغمۀ مستانِ راستگو بودم
مرید غیرت پیرانِ راستین باشم
درخت شعر مرا بار، جز تواضع نیست
مرا کمال همین بس، که خوشه‌چین باشم
👤امیری
📚منابع :
۱)شرح نهج البلاغة ابن أبی الحدید، ج ۱۵، ص ۹۸
۲)بحار الأنوار مجلسی، ج۳۲، ص۴۱۴
۳)الغارات ثقفی، ج۱، ص۲۶۴
۴)الاختصاص شیخ مفید، ص۸۰
۵)بحار الأنوار مجلسی، ج۳۳، ص۵۹۱
۶)الغارات ثقفی، ج۱، ص۲۶۴
۷)شرح نهج البلاغة ابن أبی الحدید، ج ۱۵، ص ۹۸
۸)بحار الأنوار مجلسی، ج۳۳، ص۴۸۲
۹)الاختصاص شیخ مفید، ص۸۰
۱۰)الغارات ثقفی، ج۱، ص۲۶۲
@AsnadolMasaeb
🌙به مناسبت حلول ماه شعبان المعظم روایاتی در باب ماه پر فضیلت این ماه!
#ویژه_ماه_شعبان
@AsnadolMasaeb
1⃣حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
📋《شَعبَانُ شَهرِي رَحِمَ الله مَن اَعَانَنِي عَلَى شَهرِی》
♦️شعبان ماه من است، رحمت خدا بر کسی که من را بر این ماه کمک کند.(۱)
2⃣حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
📋《شَعبَانُ شَهرِي وَ رَمَضَانُ شَهرُ اللّهِ فَمَن صَامَ شَهرِي كُنتُ لَهُ شَفِيعَاً يَومَ القِيامَةِ》
♦️شعبان، ماه من و رمضان ماه خداوند است.
هر كه ماه مرا روزه بدارد، در روز قيامت شفيع او خواهم بود.(۲)
3⃣حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
📋《إنَّمَا سُمِّيَ شَعبانُ لأِنَّهُ يَتَشَعَّبُ فِيهِ أرزَاقُ المُؤمِنينَ》
♦️ماه شعبان ، شعبان ناميده شد؛ زيرا روزى هاى مؤمنان در اين ماه قسمت مى شود.(۳)
4⃣حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید :
📋《أَلاَ إِنَّ رَجَباً شَهْرُ اَللَّهِ وَ شَعْبَانَ شَهْرِي وَ رَمَضَانَ شَهْرُ أُمَّتِي》
♦️همانا رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و رمضان ماه امت من است.(۴)
5⃣امام على(عليه السلام) می فرماید :
📋《رَجَبٌ شَهري و شَعبانُ شَهرُ رَسُولِ اللهِ(ص)》
♦️رجب ماه من و شعبان ماه رسول خدا(ص) است.(۵)
6⃣امام على(عليه السلام) می فرماید :
📋《صَومُ شَعبانَ يَذهَبُ بِوَسواسِ الصَّدرِ وَ بَلابِلِ القَلبِ》
♦️روزه ماه شعبان، وسواس دل و پريشانى هاى جان را از بين مى برد.(۶)
7⃣امام صادق(علیه اسلام) می فرماید :
از حضرت امام باقر(ع) درباره فضیلت شب نیمه شعبان سؤال شد.
امام(ع) فرمودند :
📋《هِيَ أَفْضَلُ لَيْلَةٍ بَعْدَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ فِيهَا يَمْنَحُ اللَّهُ تَعَالَى الْعِبَادَ فَضْلَهُ وَ يَغْفِرُ لَهُمْ بِمَنِّهِ فَاجْتَهِدُوا فِي الْقُرْبَةِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى》
♦️آن شب، بعد از شب قدر، برترین شب است که خدا در آن شب، از فضلش عطا می کند بندگانش را و از روی مِنَتش آنان را می آمرزد. پس تلاش کنید در این شب برای نزدیکی به خدا!(۷)
8⃣امام صادق(عليه السلام) در جواب كسى كه پرسيده بود :
📋《مَا أفضَلُ مَا يُفعَلُ فِيهِ (شَعبَانَ)؟》
♦️چه عملى در ماه شعبان برتر است؟
حضرت(ع) فرمودند :
📋《الصَّدَقَةُ و الإستِغفارُ》
♦️صدقه و استغفار!(۸)
📚منابع :
۱)روضة الواعظين ابن فتال نیشابوری، ص۴۰۲
۲)بحار الأنوار مجلسی، ج۹۷، ص۸۳
۳)ثواب الأعمال شیخ صدوق، ص۶۲
۴)وسائل الشيعة حر عاملی، ج۷، ص۳۵۲
۵)مصباح المتهّجد شیخ طوسی، ص۷۹۷
۶)الخصال شیخ صدوق، ص۶۱۲
۷)بحار الأنوار مجلسی، ج۹۵، ص۴۰۹
۸)الاقبال سید بن طاووس، ج۳، ص۲۹۴
@AsnadolMasaeb
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#مناجات
🤲فرازی از دعای کمیل با نوای #استاد_میرزا_محمدی
«اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُك بِرَحْمَتِك الَّتِی وَسِعَتْ
كُلَّ شَیءٍ وَ بِقُوَّتِك الَّتِی قَهَرْتَ بِهَا كلَّ شَیءٍ وَ خَضَعَ لَهَا كلُّ شَی ءٍ وَ ذَلَّ لَهَا كُلُّ شَیءٍ»
@AsnadolMasaeb
1⃣حق گرایی و دارای بینش و معرفت والای #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام :👇
@AsnadolMasaeb
✅وقتی کاروان امام حسین(ع) در راهی که منتهی به کربلا می شد، در منزلگاه بنی مقاتل در حال حرکت بود، امام حسین(ع) سرش را روی زین مرکب گذاشت و اندکی خوابید.
وقتی حضرت(ع) سر از خواب بلند کرد فرمود :
《إِنَّا لِله وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَ اَلْحَمْدُ لِله رَبِّ الْعالَمِین》
حضرت(ع) سه بار این جمله را تکرار کرد.
حضرت علی اکبر(ع) که خیلی مراقب حال پدر بود، جلو آمد و گفت :
📋《يَا أَبَتِ! جُعِلتُ فِداكَ! مِمَّ حَمِدتَ اللهَ واستَرجَعتَ؟》
♦️پدرجان! فدایت شوم.
چرا کلمه استرجاع را جاری کردید و خدا را حمد فرمودید؟
حضرت(ع) فرمودید :
در این حین که می رفتیم، خوابم برد، و دیدم هاتفی را که ندا می کرد :
📋《القَومُ یَسِیرُونَ وَ المَنایَا تَسِیرُ اِلیَهِم!》
♦️این کاروان می‌رود، و مرگ هم اینها را بدرقه می‌کند.
اینجا بود که حضرت علی اکبر(ع) سوال کرد :
📋《يا أبَتِ! ألَسنَا عَلَى الحَقِّ؟!!》
♦️مگر ما بر حق نیستیم؟
حضرت(ع) فرمود :
📋《بَلَی وَاللهِ》
♦️آری به خدا سوگند که ما بر حقّیم!
علی اکبر(ع) عرض کرد :
📋《فَاِنَنَّا اِذَاً مَانُبَالِی اَن نَمُوتَ مُحِقِّینَ!》
♦️اگر مسیر ما مسیر حق است، دیگر باکی از مرگ نداریم!
امام حسین(ع) وقتی این جمله را شنید، فرمود :
📋《جَزَاكَ اللهُ مِن وَلدٍ خَيرَ مَا جَزَى وَلَداً عَن وَالِدِهِ》
♦️خدایت پاداشی نیکو عطا کند.
نیکوترین پاداش که باید فرزندی از پدر خویش دریافت کند.(۱)
📚منبع :
۱)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۲
@AsnadolMasaeb
✅در مورد شجاعت حضرت علی اکبر(ع) آمده است که؛
📋《کَانَ عَلیُّ الاَکبَرِ(ع) فِی الشُجَاعَه یَشبَهُ اَمیرَالمُومِنینَ عَلیَّ بنَ اَبِی طَالِبِِ(ع)》
حضرت علی اکبر(ع) در شجاعت و دلاوری شبیه امام علی(ع) بود.(۱)
در روز عاشورا اصحاب تا زنده بودند اجازه ندادند يك نفر از اهل بيت پیامبر(ص) به ميدان برود، اما آخرين فرد از اصحاب که به شهادت رسید، شور و ولوله اى ميان جوانان بنی هاشم افتاد.
همه از جا حركت كردند و آماده جان فشانی برای امامشان شدند.
📋《اِجتَمَعُوا يُوَدِّعُ بَعضُهُم بَعضَاً》
♦️بنی هاشم جمع شدند و شروع كردند با يكديگر وداع كردن و خداحافظى كردن!(۲)
اولین كسى كه از امام حسین(ع) كسب اجازه كرد، حضرت علی اکبر(ع) بود.
در تاریخ طبری نقل شده است که ؛
📋《وَ کانَ اولُ قَتَیلٍ مِن بَنی‌طَالِب(ع) یَومَئِذٍ؛ عَلَیُّ الأَکبَرُ(ع) بنُ الحُسَینِ(ع) بنُ عَلیِّ(ع)》
♦️نخستين كشته از خاندان ابوطالب(ع) در روز عاشورا، على اكبر(ع)، فرزند حسين(ع) بود.(۳)
امام حسین(ع) اجازه داد و علی اکبر(ع) عازم میدان شد.
عمر بن سعد با دیدن او در میدان جنگ از او خواست که صحنه جنگ را ترک کند تا در امان باشد.
علی اکبر(ع) این پیشنهاد را رد کرد و اینگونه رجز خواند :
📋《أنَا عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ بنِ عَلِيّ(ع)،
نَحنُ وبَيتِ اللّهِ أولى بِالنَّبِيّ(ع)،
تَاللهِ لایَحْکمُ فینا ابْنُ الدَّعِ،
یاَضْرِبُ بِالسَّیْفِ اُحامی عَنْ اَبی،
ضَرْبَ غُلامٍ هاشِمیٍّ قُرَشّی》
♦️من علي پسر حسين پسر علی(ع) هستم.
به خانه خدا سوگند كه ما به نبی(ص) نزديكتر و اولی هستيم.
سوگند به خداوند این زنازاده نمی‌تواند بر ما حکم راند، من شمشیر می‌زنم و از پدرم حمایت می‌کنم.
آن هم شمشیر زدن نوجوانی از تبار هاشم و قریش.(۴)
و پس از آن شروع به نبرد کرد و شجاعتش چنان بود که اهل کوفه چندان جراتی برای جنگ با علی اکبر(ع) نداشتند.
مورّخين تصريح كرده اند که حضرت علی اکبر(ع) در ميدان مبارزه، آن چنان شجاعتي از خود نشان داد كه صداي شيون و ناله از لشكر بلند شد و همه از اطراف او فرار مي‌كردند، حتّي در اوّلِ مبارزه كسي جرأت پيدا نمي كرد تا با جوان هاشمی مبارزه كند؛ چه اينكه آن بزرگوار وابسته به خانداني است كه هر كدام در شجاعت زبانزد مردم هستند.
جدّش اميرالمؤمنين(ع) شجاعي است كه هيچ قدرتمندي در مقابلش توان و ياراي مقاومت ندارد، شخصيتي كه هرگز از دشمن گريزان نبود، او حيدر كرّار است.
در بعضي از مقاتل، نامي از تعداد کشته شدگان توسط علی اکبر(ع) برده نشده؛ بلکه نوشته اند :
📋《فَقَاتَلَ قِتَالاً شَديدَاً، قَتَل جَمعَاً كَثيرَاً، فَفَعَلَ ذَلِكَ مِرَارَاً، فَقَتَلَ جَمَاعَةََ، فَقَتَلَ مَقتَلَةً عَظِيمَةً》
♦️نبرد بسيار سختي كرد، جمع بسياري را كشت، پس دوباره نبرد كرد، پس گروهي را به قتل رسانيد، پس كشتار بزرگی را انجام داد.(۵)
📚منابع :
۱)مقتل الحسین(ع) شوشتری، ص۱۸۵
۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۲
۳)وقعه الطّف یوسفی غَروّی، ص۲۴۱
۴)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۷
۵)مُثيرالاحزان ابن نما حلی، ص۶۸
@AsnadolMasaeb
✅در بین فرزندان بنی هاشم تنها به حضرت علی اکبر(ع) لقب (نَارِئُ القُرَی) داده اند.
و این لقب به کسی گفته می شد که؛
بر بام خانه خود، شعله آتشی را بر می افروخت تا اگر مستمندی یا بیچاره ای و یا مهمانی که پناه ندارد، به سمت شعله های کرامت بیاید و پای سفره اطعام و مهمان نوازی اش بنشیند.
و این شخص، به قدری هیزم میهمان نوازی اش را زیاد می کرد که هر فقیر و درمانده ای از دورترین نقطه آن را می دید و نظرش را جلب می کرد.(۱)
نقل است که؛
📋《وَ لَم تُذكَر هَذِهِ المُكَرَّمَةُ مِن نَارِ القُرَى لِوَاحِدِِ مِن أَبنَاءِ الأَئِمَّةِ إِلَّا لِشَبِيَهِ رَسَوُلِ اللهِ(ع) عَلِيَّ الأَكبَرِ(ع)》
♦️این لقب با کرامت نارئ القری به هیچ یک از فرزندان ائمه اطهار(ع) نسبت داده نشده است، مگر به حضرت علی اکبر(ع) که شبیه حضرت رسول اکرم(ص) بود.(۲)
حضرت علی اکبر(ع) در بالای پشت بام منزل خود، آتشی می افروختند که در میان عرب، آن آتش به معنای این است که؛ در آن محل میهمانی است و هر فقیر و مسکین و غریبی در آن، راه دارد.
واین نشان از سخاوت زیاد حضرت علی اکبر(ع) دارد.
آن حضرت(ع) در دامان عمویش حضرت امام حسن مجتبی(ع)، کریم اهل بیت(ع) پرورش یافته بود، و حضرت(ع) مربی و معلم حضرت علی اکبر(ع) بوده است.
تا جایی که در زیارت نامه علی اکبر(ع)
می خوانیم؛
📋《السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ(ع)》
♦️سلام بر تو ای پسر حسن(ع) و حسین(ع)!(۳)
مغیره نقل می کند که معاویه روزی در بین کسانی که در مجلس او نشسته بودند، پرسید :
📋《مَن أَحَقَّ النَّاسِ بِهَذَا الْأَمْرِ؟》
♦️در بین مردم، چه کسی لایق حکومت است؟
گفتند : شما لایق و سزاوارید!
معاویه گفت :
📋《لَا! أَولَى النَّاسِ بِهَذَا الأَمرِ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ بنِ عَلِيِِّّ(ع) جَدُّهُ رَسَولُ اللهِ(ص)، وَ فِيهِ شُجَاعَةُ بَنِي هَاشِمِِ وَ سَخَاءُ بَنِي أُمَيِّةِ وَ زَهوُ ثَقِيفِِ》
♦️نه! سزاوارترین مردم به حکومت، علی بن الحسین(ع) است که جدّ او رسول خدا(ص) می باشد و در او شجاعت بنی هاشم، و سخاوت بنی امیه و بزرگی و خوشرویی بنی ثقیف جمع می باشد.(۴)
📚منابع：
۱)مجمع البحرين یازجی، ج۱، ص۳۵
۲)فرسان الهیجاء محلاتی، ج۱، ص۴۱۶
۳)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۲۰۰
۴)مقاتل الطالبيّين ابوالفرج اصفهانی، ص۵۲
@AsnadolMasaeb
4⃣شبیه ترین فرد به حضرت رسول اکرم(ص) #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام :👇
@AsnadolMasaeb
✅در روايت آمده است که حضرت رسول اکرم(ص) فرمود :
📋《..اَمَّا الحَسَنُ(ع) فَاِنَّ لَهُ هَيبَتِي وَ سَؤُدِي وَ اَمَّا الحُسَينُ(ع) فَاِنَّ لَهُ جُودِی وَ شُجَاعَتِی》
♦️اما فرزندم حسن مجتبی(ع) که شکوه و بزرگي من برای اوست و اما حسين(ع) سخاوت و شجاعت من در اوست.(۱)
پس امام حسن مجتبی(ع) در هيبت و سيادت و امام حسين(ع) در بخشش و شجاعت شبيه جدّ خود بودند.
ولی در مورد حضرت علی اکبر(ع) آمده است که ؛
وقتی علی‌اکبر(ع) در روز عاشورا به عنوان اولین نفر از بنی‌هاشم به میدان رفت، امام حسین هنگام رفتن او، فرمود :
📋《اَللهمَّ اشْهَدْ عَلَی هؤُلاءِ، فَقَدْ بَرَزَ اِلَیهِمْ اَشْبَهُ النّاسِ بِرَسولِک مُحمّد خَلْقاً وَ خُلْقاً و مَنْطِقاً》
♦️خدایا! تو را بر این قوم شاهد می‌گیرم، در برابر اینها شخصی به رزم آمده که شبیه‌ترین مردم به رسول تو محمد(ص) در خلقت ظاهری و اخلاق باطنی و گفتار است.(۲)
بر اساس کتاب فُرسانُ الهیجاء، چهره علی اکبر(ع) با ابهت بود و چون ماه تابان می‌درخشید و به زیبایی و پاکیزگی آراسته بود.
چهار شانه و میانه قامت بود و دارای رنگی روشن و به سرخی آمیخته و چشمانی سیاه و گشاده با مژه‌هایی پرمو داشت، اندامش متناسب و معتدل و سینه و شانه‌اش پهن بود.(۳)
و در روایتی امام حسین(ع) فرمود :
📋《اَللَّهُمَّ وَ کنّا اِذَا اشْتَقْنا اِلی رُؤیةِ نَبِیِّکَ نَظَرْنا اِلیهِ》
♦️خدایا! هرگاه ما شیفته دیدار پیامبر(ص) تو می شدیم، به علی اکبر(ع) نظر می‌انداختیم.(۴)
📚منابع :
۱)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۳۲
۲)اللهوف ابن طاووس، ص۱۱۳
۳)فرسان الهیجاء محلاتی، ص۴۰۹
۴)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۴۲
@AsnadolMasaeb
#شباهت_امام_علی_ع_با_حضرت_علی_اکبر_ع
✅بین امام علی(علیه السلام) و حضرت علی اکبر(علیه السلام) اشتراکات و شباهت هایی وجود دارد که در روایات و تاریخ، به برخی از آنان اشاره شده است.
1⃣نام و کُنیه هر دو، به ترتیب «علی» و «ابالحَسن» بود.
2⃣هر دو دارای بینش حق گرایی و بصیرت بودند.
۱)امام علی(ع) در طی روایتی می فرماید : حضرت رسول اکرم(ص) روزی برای ما خطبه‌ای درباره فضائل ماه مبارک رمضان خواند.
در این حال از جا برخاسته و عرض کردم :
ای پیامبر خدا(ص)! برترین اعمال در این ماه چیست؟
حضرت(ص) فرمودند :
ای ابا الحسن(ع)! برترین اعمال در این ماه پرهیز از محرمات است.
سپس حضرت(ص) گریست.
عرض کردم :
ای پیامبر خدا(ص)! سبب گریه شما چیست؟
📋«یَا عَلِیُّ(ع)! أَبْکِی لِمَا یَسْتَحِلُّ مِنْکَ فِی هَذَا الشَّهْرِ کَأَنِّی بِکَ وَ أَنْتَ تُصَلِّی لِرَبِّکَ وَ قَدِ انْبَعَثَ أَشْقَی الْأَوَّلِینَ (شَقِیقُ عَاقِرِ نَاقَةِ ثَمُودَ) فَضَرَبَکَ ضَرْبَةً عَلَی قَرْنِکَ فَخَضَبَ مِنْهَا لِحْیَتَکَ»
♦️ای علی(ع)! بر این می‌گریم که حرمت تو را در این ماه می‌شکنند.
گویا می‌بینم تو در حال نماز برای پروردگار خویشی، که نگون بخت‌ترینِ اوّلین و آخرین، همان که برادر پی کننده ناقه قوم ثمود است، برمی خیزد و بر فرق سرت ضربتی می‌زند و محاسنت، از خون سرت رنگین می‌شود.
امیرالمومنین(ع) می فرماید :
من عرض کردم :
📋«یَا رَسُولَ اللَّه(ص)! وَ ذَلِکَ فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِی؟»
♦️ای پیامبر خدا(ص)! آیا در آن حالت، دینم سالم است؟
📋«فَقَالَ : فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِکَ»
♦️حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند :
آری! دینت، سالم است.(۱)
۲)در مورد حضرت علی اکبر(ع) آمده است که؛
وقتی کاروان امام حسین(ع) در راهی که منتهی به کربلا می شد، در منزلگاه بنی مقاتل در حال حرکت بود، امام حسین(ع) سرش را روی زین مرکب گذاشت و اندکی خوابید.
وقتی حضرت(ع) سر از خواب بلند کرد فرمود :
📋«إِنَّا لِله وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَ اَلْحَمْدُ لِله رَبِّ الْعالَمِین»
حضرت(ع) سه بار این جمله را تکرار کرد.
حضرت علی اکبر(ع) که خیلی مراقب حال پدر بود، جلو آمد و گفت :
📋«يَا أَبَتِ! جُعِلتُ فِداكَ! مِمَّ حَمِدتَ اللهَ واستَرجَعتَ؟»
♦️پدرجان! فدایت شوم.
چرا کلمه استرجاع را جاری کردید و خدا را حمد فرمودید؟
حضرت(ع) فرمودید :
در این حین که می رفتیم، خوابم برد، و دیدم هاتفی را که ندا می کرد :
📋«القَومُ یَسِیرُونَ وَ المَنایَا تَسِیرُ اِلیَهِم»
♦️این کاروان می‌رود، و مرگ هم اینها را بدرقه می‌کند.
اینجا بود که حضرت علی اکبر(ع) سوال کرد :
📋«يا أبَتِ! ألَسنَا عَلَى الحَقِّ؟»
♦️مگر ما بر حق نیستیم؟
حضرت(ع) فرمود :
📋«بَلَی وَاللهِ»
♦️آری به خدا سوگند که ما بر حقّیم!
علی اکبر(ع) عرض کرد :
📋«فَاِنَنَّا اِذَاً مَانُبَالِی اَن نَمُوتَ مُحِقِّینَ!»
♦️اگر مسیر ما مسیر حق است، دیگر باکی از مرگ نداریم!
امام حسین(ع) وقتی این جمله را شنید، فرمود :
📋«جَزَاكَ اللهُ مِن وَلدٍ خَيرَ مَا جَزَى وَلَداً عَن وَالِدِهِ»
♦️خدایت پاداشی نیکو عطا کند، نیکوترین پاداش که باید فرزندی از پدر خویش دریافت کند.(۲)
3⃣هر دو ممسوس در خداوند متعال بودند.
۱)حضرت رسول اکرم(ص) در مورد امام علی(ع) فرمود :
📋《فَإنَّهُ مَمْسُوسٌ فِى ذَاتِ اللهِ》
♦️همانا علی(ع) ممسوس در ذات خداوند است.(۳)
(گوشت و خون او، به عشق الهی آميخته شده است.)
۲)در مورد حضرت علی اکبر(ع) آمده است که هنگامی که در روز عاشورا، ایشان عازم میدان نبرد می شد، امام حسین(ع) خطاب به زنان حرم که اطراف علی اکبر(ع) را گرفته بودند، فرمود :
📋«دَعَنهُ! فَإنَّهُ مَمْسُوسٌ فِى اللهِ وَ مَقتُولٌ فِی سَبِیلِ اللهِ»
♦️رهایش کنید، او ممسوس در ذات خدا و شهید در راه خداست.(۴)
4⃣هنگام شهادت، به سر مبارک هر دو، ضربه سنگینی اصابت نمود.
۱)در مورد شهادت امام علی(ع) آمده است که؛
ابن ملجم لعین در صبح روز نوزدهم سال ۴۰ هجری، در حین نماز، به امام علی(ع) حمله ور شد، و با شمشیر سمّی، ضربتی سنگین بر فرق مبارک حضرت(ع) زد، که تاریخ می نویسد :
📋«فَضَرَبَهُ بِالسَّيْفِ عَلَى أُمِّ رَأْسِهِ»
♦️پس ابن ملجم با شمشیر بر فرق سر مبارک امام علی(ع) فرود آورد.(۵)
📋«ثُمَّ أَخَذَتِ الضَّرْبَةُ إِلَى مَفْرَقِ رَأْسِهِ إِلَى مَوْضِعِ السُّجُودِ»
♦️پس ضربه ی شمشیر آن لعین، سر مبارک امام علی(ع) را تا سجده گاهِ آن حضرت(ع) شکافت.(۶)
۲)در مقاتل در مورد حضرت علی اکبر(ع) آمده است که؛
📋«ثُمَّ ضَرَبَهُ مُرّةُ بنُ مُنقِذِِ عَلَى مَفرَقِ رَأسِهِ ضَربَةً صَرَعَتهُ»
♦️تا اینکه مُرّة بن مُنقِد با شمشیر بر سر على اکبر(ع) کوبید، و سر مبارکش را شکافت.(۷)
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
5⃣بعد از شهادت هر دو، قاتلینشان مورد نفرین قرار گرفتند.
۱)در فرازی از زیارتنامه ای که در مورد امام علی(ع) وارد شده است، آمده است :
📋«لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ خَالَفَکَ..»
♦️خداوند لعنت کند آنکه تو را شهید کرد و خدا لعنت کند آنکس که با تو مخالفت نمود.(۸)
۲)در مورد حضرت علی اکبر(ع) نیز آمده است که؛
امام حسین(ع) بعد از شهادت حضرت علی اکبر(ع) فرمود :
📋«یا بُنَیَّ! قَتَلَ اللهُ قَوْماً قَتَلُوکَ ما اَجْرَاَهُمْ عَلَی اللهِ وَ عَلی اِنْتِهاکِ حُرْمَتِ رَسُولِ اللهِ(ص)»
♦️پسرم! خداوند قومی را که تو را کشتند را بکشد، چه جراتی کردند بر خداوند و هتک حرمت رسول خدا(ص)!(۹)
6⃣هر دو مهمان نواز و سخاوتمند بودند.
۱)در مورد امام علی(ع) نقل شده است که؛
يک روز حضرت اميرالمومنین(ع) گريه مي‌کردند که از ایشان علت را جويا شدند.
حضرت(ع) فرمود :
📋«لَم يَأتِني ضَيفٌ مُنذُ سَبعَةِ أيَّامٍ وَ أخَافُ أن يَكونَ الله ُ تَعالَى قَد أهَانَنِي»
♦️هفت روز است که مهمان بر من وارد نشده است و خوف آن را دارم که خداوند عنايتش را از من سلب کرده باشد!(۱۰)
۲)در مورد حضرت علی اکبر(ع) آمده است که؛ در بین فرزندان بنی هاشم تنها به حضرت علی اکبر(ع) لقب (نَارِئُ القُرَی) داده اند.
و این لقب به کسی گفته می شد که؛
بر بام خانه خود، شعله آتشی را بر می افروخت تا اگر مستمندی یا بیچاره ای و یا مهمانی که پناه ندارد، به سمت شعله های کرامت بیاید و پای سفره اطعام و مهمان نوازی اش بنشیند.
و این شخص، به قدری هیزم میهمان نوازی اش را زیاد می کرد که هر فقیر و درمانده ای از دورترین نقطه آن را می دید و نظرش را جلب می کرد.
نقل است که؛
📋«وَ لَم تُذكَر هَذِهِ المُكَرَّمَةُ مِن نَارِ القُرَى لِوَاحِدِِ مِن أَبنَاءِ الأَئِمَّةِ إِلَّا لِشَبِيَهِ رَسَوُلِ اللهِ(ع) عَلِيَّ الأَكبَرِ(ع)»
♦️این لقب با کرامت نارئ القری به هیچ یک از فرزندان ائمه اطهار(ع) نسبت داده نشده است، مگر به حضرت علی اکبر(ع) که شبیه حضرت رسول اکرم(ص) بود.(۱۱)
حضرت علی اکبر(ع) در بالای پشت بام منزل خود، آتشی می افروختند که در میان عرب، آن آتش به معنای این است که؛ در آن محل میهمانی است و هر فقیر و مسکین و غریبی در آن، راه دارد.
واین نشان از مهمانوازی و سخاوت زیاد حضرت علی اکبر(ع) دارد.
7⃣هر دو بزرگوار به فیض شهادت نائل آمدند!
📚منابع :
۱)امالی شیخ صدوق، ص۲۲۶
۲)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۲
۳)بحارالانوار مجلسی، ج۳۹، ص۳۱۳
۴)موسوعة كربلاء لبيب بيضون، ج۲، ص۱۱۷
۵)اعلام الوری طبرسی، ج۱، ص۳۰۹
۶)بحارالأنوار مجلسی، ج۴۲، ص۲۵۹
۷)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۴۴
۸)بحارالانوار مجلسی، ج۱۰۰، ص۳۱۹
۹)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۱۴
۱۰)الرسالة القشيريّة قشیری، ص۲۵۳
۱۱)فرسان الهیجاء محلاتی، ج۱، ص۴۱۶
╭────────────╮
✍ کانال #اسناد_المصائب
🆔 @AsnadolMasaeb
╰────────────╯