غزل شمارهٔ ۴۱۷     عیشم مدام است از لعل دلخواه کارم به کام است الحمدلله ای بخت سرکش تنگش به برکش گه جام زر کش گه لعل دلخواه ما را به رندی افسانه کردند پیران جاهل شیخان گمراه از دست زاهد کردیم توبه و ز فعل عابد استغفرالله جانا چه گویم شرح فراقت چشمی و صد نم جانی و صد آه کافر مبیناد این غم که دیده‌ست از قامتت سرو از عارضت ماه شوق لبت برد از یاد حافظ درس شبانه ورد سحرگاه #حافظ_خوانی #استاد #غلامعلی_امیرنوری

"مدام پرسه زنم در حوالی چشمت که هم پیاله شوم با اهالی چشمت به پای تاک ،ز مستی دخیل می بندم که ترک می ، نکند لاابالی چشمت عطش سراغ من آمد شبی که نوشیدم پیاله ای ز شراب زلالی چشمت نگاه گرم تو وقتی سراغ من آمد که کشته بود مرا بی خیالی چشمت هنوز چشم تو آبی ترین دریاهاست مباد چشمه ی من خشکسالی چشمت هوای چشم تو ابری فضای چشم تو سبز خوش است آب و هوای شمالی چشمت نهان نمی کنم از تو، هنوز هم پیداست کنار پنجره ها جای خالی چشمت قسم به لطف نگاهت که شعرو موسیقی نمی رسند به نازک خیالی چشمت" #شعرخوانی #استاد #محمدعلی_مجاهدی

دلم شد به عشق تو مبتلا.. تویی چون به درد من آشنا.. چرا نشنوی فغانم..؟چرا..؟ ندانم...ندانم...ندانم... از آن برق دیده ای دلستان.. زدی آتشم تو در جسم و جان... رود زان شراره تا آسمان... فغانم..فغانم...فغانم.... " آشنا سوز " #استاد غلامحسین بنان آوای ماندگار°🎼؎ ↯ @Avaiemandeghar