عیدتون خیلی مبارکا؛ 🤍

[تا ریشه به‌درد آمده است]

_

این مدت پُرر از حرفم ، اما به حدی تواناییِ تَکلمم رو از دست دادم حتی نمیتونم بنویسمشون ... واو به واوِش داره جونمو میگیره انگار وسطِ خیابونِ شلوغِ یه شهرِ غریب ام ، خونمو گم کردم و زبونِ مردمشون رو هم بلد نیستم تا ازشون بپرسم کجام و کجا باید برم راستش حال و روزم تعریفی نداره دیگه حتی دلم نبودن هم نمیخواد بودن رو هم همینطور کاش یکم از شدتِ این حال کم می‌شد ، دلِ تنگ ، گلویِ پرِ بغض ، روح پرِ آشفتگی. حس میکنم این مدت قدِ چند سال به سنم‌اضافه شد ، نمیتونم بگم حالم بده .. میگم حرف میزنم میرم میام ولی یه جایِ کار همش می‌لنگه.. خستم. همین.

موقتا اینجا هم بمونه برای یادگاری ..

نشسته بود روی تخت، از چشم‌هاش مشخص بود که چقدر غم داره و خسته‌س. به سیگاری که توی دست‌هاش می‌لرزید نگاه کرد و یه کام عمیق از سیگار گرفت به ماه نگاه کرد، آروم گفت: به یادِ من باش، تنهام!

بچها نبودن این شکلیه

.‏متاسفانه همه فكر می كنن اگه خبری ازمون نيست ، حتما دورمون شلوغه يا داريم خوش می گذرونيم. ‏نمیدونن شايد داريم بدترين روزامونو میگذرونیم :)

هیچی مثل قبل نمیشه.

_

[من؟ اسطوره‌ی اندوهم]