‌ 🔸 کتاب درسی معضل بزرگی است. هر سال، مبالغی گزاف و هنگفت صرف تأليف و چاپ و توزیع کتاب‌های درسی می‌شود. کتاب درسی را دانش‌آموز می‌خرد و در آخر سال آن را دور می‌اندازد و این یعنی کتاب چیز بی‌قابلیتی است و در بهترین صورت در عداد اشیاء مصرفی است که آن را به‌اکراه مصرف می‌کنیم و دور می‌اندازیم. من زمانی که در دبیرستان بودم، پس از امتحان آخر سال بسیاری از کتاب‌هایم را پاره می‌کردم یا می‌سوزاندم. حالا پی برده‌ام که آن کتاب‌ها لااقل کتاب‌های تاریخ و جغرافیا و تعلیمات اجتماعی و دینی و صرف و نحو عربی از کتاب‌های درسی امروز خیلی بهتر بود و پشیمانم که چرا مثلاً کتاب تاریخ نوشته عباس اقبال و صرف و نحو عربی تألیف استادان فاضل تونی و جلال همایی را می‌سوزاندم کاش همۀ آن کتاب‌ها را نگاه داشته بودم حتی اگر ناگزیر می‌شدم که آنها را به حبس کارتون بفرستم. 🔹 چنانکه به درستی گفته‌اید اهمیت ندارد که بدانم اولین کتاب‌هایی که اشخاص خوانده‌اند کدام‌هاست اما تجربۀ کتاب‌خوانی و ماجراهایی که میان کتاب و خواننده‌اش پیش می‌آید مهم است. این ماجراها را کم‌وبیش می‌توان وصف کرد؛ اما توجیه اینها همیشه میسر نیست. من هنگام خواندن کتاب اخلاق نیکوماک ارسطو نسبت به آن تحسینی داشته‌ام که نسبت به هیچ کتاب دیگری نداشته‌ام. اگر چرایی آن را بپرسید پاسخی ندارم، از وضع و حال کتاب‌خوانی‌ام می‌توانم حکایت کنم؛ اما نمی‌توانم بگویم چرا فلان کتاب تحسین را برانگیخت یا کتاب دیگر آشفته و پریشانم کرد. کتاب‌ها را می‌توان در نسبتی که با خواننده دارند به سه قسم تقسیم کرد. آثار هنری که به هیچ‌کس اطلاعات و معلومات مفید برای رفع نیازمندی‌های هر روزی نمی‌دهند اما اگر نباشند آدمیت آدمیان به خطر می‌افتد. کتاب‌هایی که بر معلومات و اطلاعات اشخاص می‌افزاید و به‌اصطلاح به ‌دردبخور هستند و بالأخره کتاب‌هایی که ما را به تفکر می‌خوانند. این سه قسم معمولاً با هم اشتباه نمی‌شوند اما در هر زمان و تاریخی یکی از این اقسام ممکن است اهمیت بیشتر پیدا کند و به دو قسم دیگر بی‌اعتنایی شود. وقتی در برداشتن اطلاعات و معلومات مفید قابل فهم، ملاک خوبی و برتری کتاب باشد متوسط‌بودن حس می‌شود. 📖 از مقالۀ کتاب و کتاب‌خوانی #هفته_کتاب_و_کتاب‌خوانی @Ayehbook