#نهج البلاغه 📗وَ قَالَ عَلَيهِ السِّلَامُ 🌱لا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ. 🍀امام (عليه السلام) فرمود: 🌱کارهاى مستحب اگر به واجبات زيان برساند موجب قرب به خدا نمى شود شرح حکمت #39 روشن ترين تفسيرى که براى اين گفتار حکيمانه امام (عليه السلام) به نظر مى رسد اين است که 🍃هرگاه کارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن کاسته مى شود و ثواب آن کم مى گردد، 🍃 مانند اين که کسى از سر شب تا بعد از نيمه شب مشغول عزادارى باشد سپس بخوابد و خواب بماند و نماز صبح او قضا شود. 🌱 همه مى گويند آن مستحبى که به اين فريضه لطمه زد کم ارزش است 🍃. يا اين که به سراغ کارهاى خير و کمک به مستمندان برود؛ ولى در اداى ديون خود و يا حج واجب کوتاهى کند. 🍃دليل آن هم روشن است، 🍃فرائض و واجبات مصالحى دارد که اگر ترک شود 🍃به انسان لطمه جدّى مى زند 🍃در حالى که مستحبّات چنين نيست 🍃و به اين مى ماند که کسى داروى اصلى درد خود را رها کرده و داروهاى اضافى و غير ضرورى را مصرف کند. 🍃 در حديثى که در غررالحکم از اميرمومنان (عليه السلام) نقل شده مى خوانيم: 🍃«يَسْتَدَّلُ عَلى إدْبارِ الدُّوَلِ بِأرْبَعٍ: 🌱 تَضييعِ الأُصُولِ 🌱وَ التَمَسُّکِ بِالْفُرُوعِ 🌱 وَ تَقْديمِ الاْراذِلِ 🌱وَ تَأخيرِ الاْفاضِلِ؛ ☀️چهار چيز است که سبب سقوط دولت ها مى شود: 🌱 ضايع ساختن اصول، 🌱چسبيدن به فروع، 🌱 مقدم داشتن اراذل 🌱 و موخر داشتن افاضل».

📗وَ قَالَ عَلَيهِ السِّلَامُ 🍃لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، 🍃وَ قَلْبُ الأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ. 🍀امام (عليه السلام) فرمود: زبان عاقل پشت قلب او قرار دارد در حالى که قلب احمق پشت زبان اوست! ☀️شرح و تفسیر حکمت 40 🌷تفاوت جايگاه زبان عاقل و احمق آنچه امام (عليه السلام) در اين گفتار حکيمانه بيان فرموده 🌱کنايه زيبايى است درباره کسانى که سنجيده يا نسنجيده سخن مى گويند.و 🌱اشاره به اين که انسان عاقل نخست انديشه مى کند 🌱 سپس سخن مى گويد 🍃در حالى که احمق نخست سخن مى گويد 🍃و بعد در انديشه فرو مى رود، 🌷به همين دليل سخنان عاقل، حساب شده، موزون، مفيد و سنجيده است؛ 🍃ولى سخنان احمق ناموزون و گاه خطرناک و به زيان خود او. 🌿همين عبارت با شرح جالبى در خطبه 176 آمده است و🌱 در حديثى از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) مى خوانيم: 📗«إنَّ لِسانَ الْمُؤمِنِ وَراءَ قَلْبِهِ 🌱فَإذا أرادَ أنْ يَتَکَلَّمَ بِشَيْءٍ 🌱 تَدَبَّرُهُ بِقَلْبِهِ 🌱 ثُمَّ أمْضاهُ بِلِسانِهِ 🌱وَ إنَّ لِسانَ الْمُنافِقِ أمامَ قَلْبِهِ 🌱فَإذا هَمَّ بِشَىْءٍ 🌱أمْضاهُ بِلِسانِهِ وَ لَمْ يَتَدَبَّرْه بِقَلْبِهِ؛ 🌷زبان انسان باايمان پشت قلب (و فکر) اوست، لذا هنگامى که مى خواهد سخنى بگويد نخست در آن تدبّر مى کند سپس بر زبانش جارى مى سازد، 🌷ولى زبان منافق جلوى قلب اوست، لذا هنگامى که تصميم به چيزى مى گيرد بدون هيچ گونه تدبّر بر زبانش جارى مى سازد». #نهج البلاغه 📗🍀🌷📗🍀🌷📗🍀

📗وَ قَالَ عَلَيهِ السِّلَامُ 🌱لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُوْمِنِ بِسَيْفِي هَذَا عَلى أَنْ يُبْغِضَنِي 🌱 مَا أَبْغَضَنِي؛ 🌱 وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلى أَنْ يُحِبَّنِي 🌱 مَا أَحَبَّنِى. 🌱وَ ذَلِکَ أَنَّهُ قُضِيَ 🌱 فَانْقَضى عَلى لِسَانِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ (صلي الله عليه و آله)؛ 🌱 أَنَّهُ قَالَ: يَا عَلِيُّ، 🌱لايُبْغِضُکَ مُوْمِنٌ، 🌱وَ لا يُحِبُّکَ مُنَافِقٌ. 🍀امام (عليه السلام) فرمود: 🌱اگر با شمشيرم بر بُن بينى مؤمن بزنم که مرا دشمن بدارد 🌱 دشمن نخواهدداشت! 🌱 و اگر تمام دنيا را در برابر منافق بريزم که مرا دوست بدارد 🌱 دوست نمى دارد! 🌱چرا که مقدر شده 🌱و بر زبان پيامبر درس نخوانده (صلي الله عليه و آله) جارى شده که فرمود: اى على! 🌱هيچ مؤمنى تو را دشمن نمى دارد 🌱و هيچ منافقى تو را دوست نخواهد داشت! ☀️شرح حکمت از اين حديث شريف استفاده مى شود که وجود مبارک اميرمؤمنان على بن ابى طالب (عليه السلام) با آن معرفت بالا و آن صفات والا، معيار سنجش مؤمن و منافق بود. مؤمنان که صفات خود را پرتويى از صفات آن بزرگوار مى ديدند به مناسبت تجانس روحى و اعتقادى و اخلاقى به آن حضرت عشق مى ورزيدند و منافقان که صفات و اعتقاد خود را در تضاد با صفات و معارف اعتقادى على (عليه السلام) مشاهده مى کردند بغض و کينه او را در دل مى پروراندند. #نهج البلاغه 🌼🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃

📗وَ قَالَ عَلَيهِ السِّلَامُ سَيِّئَةٌ تَسُوءُکَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُکَ. 🍀امام (عليه السلام) فرمود: کار بدى که تو را ناراحت (و پشيمان) مى سازد نزد خدا بهتر است از کار نيکى که تو را مغرور مى کند. ☀️شرح و تفسیر حکمت 46 بلاى عُجب امام (عليه السلام) در اين سخن کوتاه و پرمحتوا به نکته مهمى اشاره مى فرمايد که در سير و سلوک انسان به سوى خدا بسيار تأثيرگذار است؛ مى فرمايد: «کار بدى که تو را ناراحت (و پشيمان) مى سازد نزد خدا بهتر است از کار نيکى که تو را مغرور مى کند»؛ (سَيِّئَةٌ تَسُوءُکَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُکَ). دليل آن روشن است، زيرا انسانِ معصيت کارى که از عمل زشت خود ناراحت مى شود به سوى پشيمانى و توبه و جبران آن گام برمى دارد اما آن کس که از کار نيک خود مغرور مى گردد گامى به سوى رياکارى برمى دارد. توبه آثار شوم آن معصيت را مى شويد در حالى که غرور عُجب و ريا از کارهاى نيک، انسان را به پرتگاه گناهان کبيره مى کشاند #نهج البلاغه 🍀🍃🍀🍃🍀🍃🍀🍃