درس حکمت "اشتباه" مرور فرمایشات رهبر معظم انقلاب از ابتدای شروع به کار دولت تدبیر نشان می دهد که ایشان خیلی واضح فرجام برجام و مذاکرات را پیش بینی کرده بودند. همین یک عبارت کوتاه که رهبر معظم انقلاب در ۱۲ آبان ۹۲، یعنی فقط ۴ ماه بعد از تنفیذ دولت یازدهم، در دیدار با دانشجویان بیان کردند برای نشان دادن واضح انتهای این مسیر کافی باشد: " بنده همچنان که گفتم خوشبین نیستم؛ من فکر نمی کنم [از] این مذاکرات آن نتیجه‌ای را که ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لکن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد کرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد." بنابراین با قراردادن عبارات فوق و سخنان مشابه و مکرر رهبر انقلاب در سالهای اخیر در کنار کلام ایشان در دیدار اخیر مبنی بر "اشتباه" بودن اجازه ی مذاکره با آمریکا در برجام؛ این نتیجه منطقی حاصل می شود که معظم له در تشخیص و هدایت مساله نه تنها دچار هیچگونه اشتباهی نشده اند بلکه با درایت و روشن بینی مثال زدنی این راه پر نشیب را از میان خدعه ها، سستی ها و ظاهر بینی ها مدیریت کرده اند. برای توضیح، این موضوع را از چند زاویه بررسی می کنیم. ۱- نمونه های این سبک هدایت رهبران الهی در قرآن کریم نیز قابل مشاهده است که به یک نمونه اشاره می کنیم: در سوره انعام به ماجرای حضرت ابراهیم(ع) اشاره می شود که با وجود آنکه خود طلایه دار یگانه پرستی بود اما با هدف هدایت گام به گام گروهی از مخاطبان خود با آنها همزبانی کرد.... قرآن کریم این واقعه را این گونه ترسیم می کند: "و هنگامی که خورشید را دید که سینه افق را می‌شکافت، گفت: «این خدای من است. این از همه بزرگتر است!» اما هنگامی که غروب کرد، گفت: «ای قوم من از شریک‌هایی که شما برای خدا می‌سازید، بیزارم!» من روی خود را به سوی کسی کردم که آسمان‌ها و زمین را آفریده است من در ایمان خود خالصم و از مشرکان نیستم» حضرت ابراهیم (ع) حتی یک لحظه ستاره و خورشید را خدای خود ندانست او پیامبری بود که به تصریح قرآن خدا ملکوت آسمان ها زمین را به او نمایانده بود اما با این روش به ظاهر آزمون خطا؛ جامعه مخاطب را رشد داد و همراه خود به سعادت رساند. در آئین هدایت الهی، امام جامعه به انتهای مسیر آگاه است و چه بسا به جامعه اعلام می کند اما وظیفه ی خود می داند که گام های عملی دیگری برای رسیدن به اهداف راهبردی بردارد. گاهی لازم است رهبری جامعه اسلامی برای افزایش ظرفیت فکری جامعه و در راستای اعتقاد صادقانه به مردمسالاری دینی پس از بیان همه آنچه که باید بگوید؛ به طور عملی همراه با جامعه گام بردارد تا در صورت لزوم در نقاط کلیدی و به هنگام با اعلام اصلاح مسیر حرکت هماهنگ و رشد یافته ی جامعه را تضمین کند. ۲-موضوع مذاکره با آمریکا از مسائلی بود که از اواخر عمر مبارک امام(ره) توسط عده ای مطرح شد و متاسفانه نخبگان زیادی در تمام این سی و اندی سال با نیت های مختلفی از خیر خواهی گرفته تا فرصت طلبی و خیانت در این بادکنک دمیدند. رنگ و لعاب این بادکنک بسیار بزرگ در سالهای اخیر به حدی طوری بود که واقعا در بخش قابل توجهی از خواص و عوام این تصور را ایجاد کرده بود که فقط نشستن با آمریکا دور یک میز تمام مشکلات ازل و ابد ایران را حل خواهد کرد. اجازه ی انجام این مذاکره، تمام سرمایه سی ساله غربگرایان را به آتش کشید و این بادکنک بزرگ را با صدایی مهیب ترکاند... و اکنون بیان اشتباه در اجازه ی این مذاکرات را می توان به عنوان میخ های تابوت غربگرایی در ایران تلقی نمود. ۳-بیان اشتباه در اجازه مذاکره با آمریکا علاوه بر آنکه مانع از استناد به آن در تقاضاهای بعدی می شود بلکه مانع از آن می شود که این نوع مذاکره به عنوان مذاکره ای عادی و با تایید ولی فقیه در تاریخ ثبت شود. ۴-این نوع رفتار امام جامعه درس بزرگ مسئولیت پذیری برای صاحب منصبان و یک روش اخلاقی و بدیع برای تذکر به مسئولان و برخی نخبگان است. ایشان به طور کاملا اخلاقی و حکیمانه فرمودند من اشتباه کردم ... تا بخشی از جامعه و نخبگان هم متوجه ایراد نادرستی مسیری شوند که سالها از رهبری انقلاب با انواع روش ها مطالبه کرده بودند. ۵- بیان اشتباه در مذاکره با آمریکا یک نکته لطیف را هم در خود دارد و آن اینکه حساسیت به رعایت حقوق مردم و احکام الهی در نظام ولایت فقیه آنقدر بالاست که بر خلاف حکومت های لیبرال و غیر الهی، امام جامعه حتی در مواردی که کارگزاران بعضا مخالف فرامین او عمل کرده باشند نیز خود را در برابر خدا و مردم مسئول می داند... و این تفاوت عظیمی با سایر حکومت ها دارد که حتی از انجام بزرگترین جنایت های بشری هم احساس ناراحتی ندارند. #دکترحمیدرضا_ابراهیمی ✅شما هم #بدون‌سانسوری شوید👇 http://eitaa.com/joinchat/404946944Ceab6f2b794