لازم نیست انسان یاد خدا را به ذهن و خیالش منتقل کند. یاد خدا، یاد ذهنی نیست. یاد خیالی نیست. یاد خدا، نوعی «توجه» است؛ آن هم «توجه قلبی». مثلاً مردی عاشق زنی می‌شود؛ گاهی دیده‌اید که این مرد، حالت بی‌تابی و بی‌قراری دارد. این‌طور نیست که مدام اسم او را ببرد و دربارۀ او فکر کند، اما قلبش متوجه به او است. غذا می‌خورد، لباس می‌پوشد، راه می‌رود، اما دلش متوجه به اوست. این «یاد» است و لازمه‌اش خیال نیست. بسیاری افراد، یاد قلبی را، با یاد ذهنی و خیالی اشتباه می‌کنند. مرتباً می‌خواهد خدا را به خاطر بیاورد. این ذکر نیست. ذکر، «انس» است. ذکر، دوست داشتن خداست. #آیت‌الله‌‌حائری‌شیرازی

🔸اشک و لبخند🔸 گاهی گناه انسان با #اشک آمرزیده می‌شود، گاهی هم با #لبخند. بعضی‌ها می‌توانند با یک تبسّم، خودشان را پاک کنند؛ امّا از کج‌سلیقگی این کار را نمی‌کنند! نمی‌دانند خالق گریه، خالق خنده هم هست! «وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَىٰ». گاهی خدا یک لبخند را، به قیمت اشک می‌خرد. مثلاً برادر خود را در آغوش بگیر و لبخندی بزن تا گناهانت پاک شوند! مردم هم نگاه می‌کنند و می‌گویند دین‌ اینها، دین نشاط هم هست. #آیت‌الله‌‌حائری‌شیرازی #عید_قربان #عرفه 🌱♥️