🔲✨🔲✨🔲✨🔲 #صفر_المظفر #حسینیة #محیای_حسینی_الگوی_تربیتی_خانواده_مهدوی 🟢 مبحث دهم : «هدف غایی خانوادۀ مهدوی» 📃 قسمت اول 🔳🍃 فدایی پروری و هدف غایی خانوادۀ مهدوی ➖ فدایی شدنی که در آموزه های تربیتی خانم ام البنین سلام الله علیها از ‌آن سخن به میان می آید و الگویی برای خانوادۀ مهدوی است که در جمیع احوال و آنات باید ظهور داشته باشد. 🖋 همانطور که در جای جای مکتب بانوی بقیع سلام الله علیها صورت های مختلفی از فدایی شدن و فدایی پروری ملاحظه می شود؛ از فدایی نمودنِ نام و خویشتنِ خویش گرفته تا فدایی کردنِ جان خود و فرزندان خود. ☑️ فدایی شدن همان هدف غایی در مکتب بانوی بقیع است، گرچه هدف در این مکتب که عبارتست از فدایی شدن برای امام حسین علیه السلام واحد است، اما صورت فدایی شدن به مقتضای شرایط و احوال متفاوت است. و همین جامعیت است که موجب شده تا این مکتب بی نظیرترین الگو برای خانوادۀ مهدوی باشد.  🔳🍃 فدایی شدن برای امام با اراقۀ دم ➖بی بی ام البنین سلام‌الله علیها، خود، فدایی وجود مبارک حضرت فاطمة الزهراء سلام الله علیها شدند، محرم بیت الفاطمه علیها السلام و کفیل امانات الهی ایشان گردیدند و فدایی شدن برای فرزندان فاطمه (صلوات الله و سلامه علیهم) را در وجود فرزندان خویش نهادینه کردند، به گونه ای که فرزندان ایشان‌ آداب و تعالیم این فدایی شدن برای امام حسین علیه السلام را در هر زمان و مکانی به افضل صورت فرا گرفته و به آنها عمل نمودند که در مباحث گذشته به تفصیل به آنها اشاره شد.  🖋 این فداشدن و فداپروری در زمان حضور وجود مقدس حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام با بذل جان و مهجۀ قلب در کمال صورت خویش و در شهادت قمر و نجوم ام البنین (صلوات الله علیهم‌) و دیگر اصحاب الحسین (علیهم السلام) ظهور یافت.   ☑️ امام حسین علیه السلام که برای هدایت و رهایی خلق از ظلمت ضلالت و جهالت، مهجۀ خویش را به ساحت قدس ربوبی بذل فرمودند؛ ⚜ «بذَلَ‏ مُهْجَتَهُ‏ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ»،¹ ▪️ زمانیکه از کنار کعبه سوی نینوا عزم سفر داشتند تا کعبۀ حقیقی را معنا و حقیقت نماز را اقامه نمایند، چنین فرمودند: ⚜ «مَنْ كَانَ بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ، فَلْيَرْحَلْ فَإِنِّي رَاحِلٌ مُصْبِحا»؛ ² «هر که می‌ خواهد جان خود را در راه ما بذل کند و خود را برای ملاقات با خدا آماده کرده است، با ما کوچ کند.» 🖋آنجا بود که رجالی بر این ندا لبیک گفتند، چون دریافتند که زندگی و حیاتشان بدون حسین علیه السلام معنا ندارد و لذا با بذل مهجۀ خویش فدایی شدن را به خلق نشان دادند. همان اصحاب الحسینی که در وصفشان چنین آمده است: ⚜ «الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ‏ دُونَ الْحُسَيْنِ علیه السلام».  ✔️ پس برای آن کس که ندای غربتِ «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» را از آن میدان تفتیده و سوزان کربلا که بزرگترین میدان ابتلاء و امتحان عبادالله است، می شنود، ندایی که در میان لشکر اعداء از حلقوم خشکیده و تشنۀ أباعبدالله الحسین علیه السلام طنین انداز گشته، بذل مهجه و إراقۀ دم شرط فدایی شدن است.  ☑️ از اینرو اصحاب الحسین علیه السلام که بر دفاع از امام خویش و حرم فرزندان رسول الله (صلی الله علیه و آله) در کربلا ماندند و عهد خود را وفا نمودند، و با بذل جان و مهجۀ قلب به آغوش شهادت پرکشیدند، به مقام «حلت بفنائک» نائل شدند، در این میان سپهسالارشان حضرت نفس مطمئنه عباس بن علی (علیهما السلام) بود که در شب عاشورا بیعت با امام و مولا را بر همۀ بنی هاشم و سایر اصحاب یادآوری نموده و آموخت، به همین سبب، حضرت عبدصالح، فرزند خانم ام البنین سلام الله علیها پیشوا و مقتدای ابدیِ همۀ بندگان در فدایی کردن می باشند.  🔰 بر این اساس، آن چه بر یک عبد مؤمن تکلیف و وظیفه می باشد آن است که وقتی می خواهند با ریختن خون امام و مولایش حرمت اسلام را هتک، و صلاة و صیام را تعطیل، و آیات حضرت قرآن را تحریف کنند و او در معیتش ندای نصرت طلبی امام خویش را می شنود، باید با بذل مهجه و شراء نفس قربانی شود. ☑️ در آموزه های نورانی مکتب ام البنین سلام الله علیها این مهم را می بینیم که با نثار چهار جگر گوشۀ خویش که اولاد امیر عالم علیه السلام و افضل خلق پس از فرزندان فاطمه سلام الله علیها بودند چگونه این صورت فدایی شدن بر عالمیان ترسیم و تعلیم شده است.  🖋اینجاست که هر خلقی که در معیت حضرت اباعبدالله علیه السلام نبوده و دون الحسین، خونش ریخته نشده است ندا می دهد: ⚜ «يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَکُم فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا». ا📚➖➖➖➖➖➖ ۱. تهذیب الاحکام، ج۶، ص ۱۱۳ ۲. اللهوف علی قتل الطفوف، ص ۶۱ 🔲 ✨ 🔲✨🔲✨🔲✨🔲 @BahrulEilm

#صفر_المظفر #حسینیة #نوحوا_علی_الحسین ▪️خسته ام آقا به علمدار بطلب @BahrulEilm

#بقیة_الله_خیر_لکم_إن_کنتم_مؤمنین ⚜ السَّلامُ عَلَىٰ أَئِمَّةِ الْهُدَىٰ، وَمَصابِيحِ الدُّجَىٰ، وَأَعْلامِ التُّقَىٰ «سلام بر پیشوایان هدایت و چراغ‌های تاریکی و پرچم‌های پرهیزگاری» 📓فرازی از زیارت جامعه کبیره @BahrulEilm‌

💎✨⚜💎✨⚜💎 💎✨⚜💎 #تبیانا_لکل_شئ #سوره_مبارکه_انفال ا❁﷽❁ا ✨ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ قُلِ الْأَنْفالُ لِلهِ وَ الرَّسُولِ فَاتَّقُوا اللهَ‌ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ بَيْنِكُمْ وَ أَطيعُوا اللهَ‌ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ ﴿از تو درباره‌ي انفال (غنايم، و اموال بدون مالك) سؤال مى‌كنند؛ بگو: «انفال مخصوص خدا و پيامبر است؛ پس، از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و خصومت‌هايى را كه در ميان شماست، اصلاح كنيد؛ و اگر ايمان داريد، از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد».﴾ (سوره مبارکه انفال_ آیه ۱) ۱)🔹الصّادق (علیه السلام)- الْأَنْفَالُ مَا لَمْ یُوجَفْ عَلَیْهِ بِخَیْلٍ وَ لا رِکابٍ أَوْ قَوْمٌ صَالَحُوا أَوْ قَوْمٌ أَعْطَوْا بِأَیْدِیهِمْ وَ کُلُّ أَرْضٍ خَرِبَهًٍْ وَ بُطُونُ الْأَوْدِیَهًِْ فَهُوَ لِرَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ لِلْإِمَامِ مِنْ بَعْدِهِ یَضَعُهُ حَیْثُ یَشَاءُ. ▫️ امام صادق علیه السلام فرمودند : انفال؛ یعنی هر زمینی که اسبان و سواران آن را با جنگ فتح نکرده‌اند؛ یا [زمین] قومی که صلح کردند؛ یا قومی که خودشان تسلیم شدند. همه‌ی زمین‌های بایر و درون دشت‌ها از آنِ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) ، و از آنِ امام پس از اوست که هرجایی که بخواهد، آن را قرار می‌دهد. 📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۴۷۰/ الکافی، ج۱، ص۵۳۹/ البرهان/ نور الثقلین ۲)🔹 عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ وَ سُئِلَ عَنِ الْأَنْفَالِ فَقَالَ کُلُّ قَرْیَهًٍْ یَهْلِکُ أَهْلُهَا أَوْ یَجْلُونَ عَنْهَا فَهِیَ نَفْلٌ لِلَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ نِصْفُهَا یُقْسَمُ بَیْنَ النَّاسِ وَ نِصْفُهَا لِرَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَمَا کَانَ لِرَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَهُوَ لِلْإِمَام. ▫️ محمّدبن‌مسلم گوید: شنیدم که از امام صادق علیه السلام درباره‌ی انفال سؤال شد. حضرت فرمودند: «هر آبادی‌ای که اهل آن از بین رفته‌اند یا آن را ترک کرده اند از آنِ خدای عزّوجلّ است؛ نصف آن میان مردم تقسیم می‌شود و نصف آن برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است. پس آنچه برای رسول خدا (صلوات الله علیه) است، برای امام (علیهم السلام) نیز هست». 📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۴۷۰/ تهذیب الأحکام، ج۴، ص۱۳۳/ البرهان ۳)🔹 الصّادق (علیه السلام)- نَحْنُ قَوْمٌ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَنَا لَنَا الْأَنْفَالُ وَ لَنَا صَفْوُ الْمَال. ▫️امام صادق علیه السلام میفرمایند: ما قومی هستیم که خدا اطاعت از ما را واجب کرده است. انفال از ماست و برگزیده‌ی اموال از آن ماست. 📚 تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۴۷۸/ بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۰۲/ نور الثقلین/ البرهان 💎✨⚜💎 💎✨⚜💎✨⚜💎 @BahrulEilm

🔲✨🔲✨🔲✨🔲 ✨ 🔲 #صفر_المظفر #حسینیة #محیای_حسینی_الگوی_تربیتی_خانواده_مهدوی 🟢 مبحث دهم : «هدف غایی خانوادۀ مهدوی» 📃 قسمت دوم 🔳🍃 فدایی شدن برای امام با بکاء ✍ در ادامه مطالب قسمت قبل ، حال سوالی که در اینجا مطرح می شود این مهم است که پس از شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام رسیدن به این حقیقة العبودیه و فدا شدن چگونه برای مؤمنین محقق می شود؟  ✔️ طبق فرمودۀ حضرت مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام شاخصۀ شیعیان، «بذل در ولایت اهل بیت علیهم السلام» است؛ ⚜«شِیعَتُنا الْمُتَباذِلُونَ فِی وِلایَتِنا».¹ ➖ این بذل هنگام واقعۀ طف صورت شهادت و بذل مهجه به خود گرفته است، اما متأخرونی که در حسرت این فدا شدن هستند، چگونه باید خویشتن خویش را فدای مولایشان کنند؟ 🔰 این مهم نیز در آموزه های فدایی پروری خانم ام البنین سلام الله علیها صورتی آشکار و تعالیمی منحصر بفرد دارد. ▪️ این تعالیم، وجه اکمل و اتم همان حقیقتی است که مولای غریب و مظلوم مان صاحب العصر و الزمان بقیة الله فی السموات و الارضین (ارواحنا فداه) آن را بیان فرموده و تکلیف همۀ متأخرین و جاماندگان از امام حسین علیه السلام را روشن نموده است: ⚜ «فلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ وَ عَاقَنِي عَنْ نُصْرَتِكَ الْمَقْدُورُ وَ لَمْ أَكُنْ لِمَنْ حَارَبَكَ مُحَارِباً وَ لِمَنْ نَصَبَ لَكَ الْعَدَاوَةَ مُنَاصِباً فلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً و لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً حسْرَةً عَلَيْكَ وَ تَأَسُّفاً وَ تَحَسُّراً عَلَى مَا دَهَاكَ‏ و تَلَهُّفاً حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصَابِ‏ وَ غُصَّةِ الِاكْتِيَاب»؛ ² ➖ اگرچه زمانه مرا به تأخیر انداخت، و مُقدَّرات الهى مرا از یارىِ تو بازداشت، و نبودم تا با آنان که با تو جنگیدند، بجنگم، و با کسانی که با تو اظهار دشمنى کردند خصومت نمایم، (در عوض) صبح و شام برتو مویه می کنم، و به جاى اشک براى تو خون می گریم، از روى حسرت و تأسّف و افسوس بر مصیبت هایى که بر تو وارد شد تا جایى که از فرط  اندوهِ مصیبت و غم و غصّه و شدّتِ حزن جان سپارم. ▪️به جای بذل مهجه و خون قلب، بکاء بر مصائب اباعبدالله الحسین علیه السلام تا پای جان دادن و موت بر اثر شدت داغ مصیبت می تواند فدا شدن برای امام حسین علیه السلام را محقق کند. ✔️ بکاء که با جاری شدن اشک صورت می پذیرد،‌ همان خونِ قلبی است که استحاله شده و از چشم جاری می شود.  🖋 در كتاب البكاء للحسين علیه السلام مرحوم علامه سيد محمد حسن طباطبايي ميرجهاني در ارتباط تنگاتنگ «چشم» با «قلب» اينگونه آمده است که ماهیت اشک را همان «خون قلب» دانسته که در اثر احتراق قلب ناشی از حزن و اندوه، مُهْجَة از رگ ها و مویرگ ها به چشم انتقال یافته و با استحاله و تغییر رنگ به عنوان «اشک» از چشم باکی سرازیر می گردد. ³ ➖ در اثبات این که اشک حقیقی همان خون استحاله شدۀ قلب است، می توان به دلالت این فراز حضرت بقیة الله الاعظم (ارواحنا له الفداء) در زیارت ناحیه مقدسه استناد نمود که می فرمایند: ⚜ «فَلَأَنْدُبَنَّک صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ لَأَبْکینَّ عَلَیک بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما». ▪️ ندبه و بکاء حضرت در مصائب اباعبدالله الحسین (سلام الله علیه) بصورت مداوم و مستمر و در هر صبح و شام استمرار دارد به گونه ای که به جای اشک، خون می گریند؛ 🏴 «بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما»؛ یعنی به قدری مصائب سنگین و طاقت فرسا و سوزناک است که این مهجۀ قلب مبارکشان، بدون این استحاله به همان صورت خون از چشمان مبارک جاریست و می فرمایند تا جایی ادامه دارد که از این داغ جان سپارم. ▪️این فدا شدنی است برای آنان که بعد از شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام حسرت و تأسف شان معیت با حضرتشان بوده است.  ➖این همان فدا شدنی است که حتی فداییان امام حسین علیه السلام همچون جناب حبیب بن مظاهر که با بذل مهجه، جان خویش را در طَبَق اخلاص، تقدیم ساحت مولا نمودند و به افضل اجر و کرامت رسیدند، آرزویش را دارند که به این دنیا بازگردند و از مجلس عزا و بکاء بر ابا عبدالله الحسین علیه السلام توشه و حظی برچینند.  🔰 پس با این اوصافی که بیان شد، بذل مهجه و بکاء، هر دو صورتی از یک حقیقت اند و هر دو فداشدن بر اباعبدالله الحسین علیه السلام را محقق می کنند. 🔲✨🔲✨🔲✨🔲 @BahrulEilm

🔲✨🔲✨🔲✨🔲 #صفر_المظفر #حسینیة #محیای_حسینی_الگوی_تربیتی_خانواده_مهدوی ✍ حضرت ام البنین سلام الله علیها که با لسان و قلب، ‌جوارح و جوانح، این قربانی شدن برای امام حسین علیه السلام را در مکتب خویش بنیان نهاده و به ظهور رساندند، برای این صورت فدا شدن نیز اسوه و الگویی تام برای مؤمنین و مؤمنات می شوند، آن زمانی که با بکاء و ندبۀ خویش و بیان مصائب در مجالس عزایی که اقامه می نمودند قلوب خلق حتی دشمنان قسی القلب را آتش می زدند و اشک ها را جاری می نمودند؛ ⚜ «كَانَتْ أُمُّ الْبَنِينِ‏ أُمَّ هَؤُلَاءِ الْأَرْبَعَةِ الْإِخْوَةِ الْقَتْلَى تَخْرُجُ إِلَى الْبَقِيعِ فَتَنْدُبُ بَنِيهَا أَشْجَى نُدْبَةٍ وَ أَحْرَقَهَا فَيَجْتَمِعُ النَّاسُ إِلَيْهَا يَسْمَعُونَ مِنْهَا فَكَانَ مَرْوَانُ‏ يَجِي‏ءُ فِيمَنْ يَجِي‏ءُ لِذَلِكَ فَلَا يَزَالُ يَسْمَعُ نُدْبَتَهَا وَ يَبْكِي». ⁴ ➖ پس فدایی شدن در آن زمان که در معيت اباعبدالله الحسین علیه السلام بوده اند، با بذل مهجه و ریختن خون صورت پذیرفته است و پس از شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام، نسخۀ بی نظیر فدایی شدن،‌ بكاء و اقامۀ عزا و اشک و عویل است که حضرت بی بی ام البنین سلام الله علیها خود، پس از واقعه کربلا با بکاء مداوم بر مصیبة الحسین علیه السلام داشته اند و منجر به کف بصر و از دست دادن بینایی برای ایشان می گردد. ☑️ این چنین به جمیع فداییان و متعلمین این مکتب، می آموزند که بدین طریق مولای خویش را اعانت و نصرت دهند که این امر عظیم امروز و در این عصر از چشمۀ دیدگان مبارک ولی الله الاعظم و صاحب زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) «صباحاً و مساءً» بر جدّ غریبشان جاریست و از این جوشش است که عالمی بر حضرت حسین بن علی (علیهما السلام) می گریند. ا📚➖➖➖➖➖➖➖ ۱. الکافی، ج ۳، ص ۵۹۹ ۲. بحار الانوار، ج۹۸، ص ۳۲۰  ۳. البکاء للحسین علیه السلام، ص ۳۶ ۴. بحار الأنوار، ج‏۴۵، ص۴۰ 🔲 ✨ 🔲✨🔲✨🔲✨🔲 @BahrulEilm

#صفر_المظفر #حسینیة #نوحوا_علی_الحسین ▪️بچه هام قربون خواهرت،مادرت نیست میشم مادرت ▪️عباسم رفت فدای سرت، یا حسین @BahrulEilm