#غنا_درسيره_پيشوايان_معصوم(ع) ريان بن صلت مي گويد: به امام رضا(ع) گفتم: عباس از قول شما به من گفت: که (شما) گوش دادن به غناء را تجويز مي کني. .. امام(ع) پاسخ داد: «کذب الزنديق»؛ «آن زنديق دروغ گفت» (و افزود:) او همواره، از مسائل مربوط به غنا مي پرسيد من به او گفتم: مردي پيش ابوجعفر (امام باقر(ع)) آمد و حکم گوش دادن #غنا را سؤال کرد. امام از او پرسيد هنگامي که خدا حق و باطل را يک جا جمع کند، غنا در شمار کداميک خواهد بود؟ او پاسخ داد: در شمار باطل، امام(ع) فرمود: پس پاسخ مسئله خود را دريافت داشتي «حسبک فقد حکمت علي نفسک». امام هشتم سپس فرمود: «فهکذا کان قولي له» من نيز به عمربن قره، بيش از اين نگفتم.(10) 8) #غنا به معناي عام: به صوتي گفته مي شود كه قواي شهواني را در انسان تحريك مي نمايد و زمينه طغيان نفس و وسوسه شيطان را فراهم مي آورد به گونه اي كه گاهي انسان درآن حال احساس مي كند كه اگر در كنار آن صدا، شراب و فساد جنسي و... نيز باشد كاملاً مناسب است. اين قسم غنا حرام است و مذمت شده است كه در ادامه بحث به ضررهاي دنيوي و اخروي آن مي پردازيم. #غنا به معناي خاص: صداي زيبا و خوشي است كه مفسده انگيز نباشد و متناسب با مجالس فسق و فجور نگردد اين قسم حلال است خواندن قرآن، مراثي، مداحي، اذان و... از اين قسم است. اين نوع برخلاف نوع اول موجب آرامش روح، تعادل اعصاب، نشاط، تقويت اراده و... مي گردد. 9)