⭕️ خیلی این صحنه برای ما آشناست: مامان، مامان، بیا با هم بازی کنیم! 🔻معمولا مادر چی جواب می‌دهد؟! "الان باید غذا درست کنم، بعد با هم بازی می‌کنیم، برو خودت چند دقیقه بازی کن تا من بیام." 🔸چند دقیقه بعد بچه برمی‌گردد و التماس می‌کند که مادرش با او بازی کند. #مادر جواب می‌دهد: "عزیزم، گفتم که اول باید این غذا را درست کنم. حالا بدو برو. منم چند دقیقه دیگه میام."🙁 همین جریان باز چند بار تکرار می شود... ♨️ ما از این ماجرا چه چیزی می فهمیم؟ ☑️ آنچه بیش هر چیزی باعث می‌شود بچه محبت مادرش را احساس کند #توجه مادر به اوست. نه خدمت کردن به او و غذا درست کردن. این موضوع چه قدر برای او مهم است که بارها و بارها بر می‌گردد و درخواستش را تکرار می‌کند. اما ما او را مزاحم درست کردن غذا می‌بینیم. حتی از کوره در می رویم .😡 عکس نیاز او را پاسخ می‌دهیم. ⁉️یک سوال برای مادرها پیش می‌آيد: آیا من می‌توانم هم بچه‌ام را دوست داشته باشم و هم کار خودم را انجام بدهم؟ ✅ پاسخ یک بله ی محکم است. با چند دقیقه تاخیر در درست کردن غذا و اختصاص دادن یک وقت کوچک به او می‌توانید به کار خود هم برسید. ⬅️ ابتدا کودک را از محبت خود سیراب کنید و ادامه فعالیت دل‌انگیز "بازی با مادر" را به دقایقی دیگر محول کنید. 🔰معمولا بچه‌ها از این امر محروم هستند و پدر و مادر ها با اشتغال‌هایی که دارند از آرزوی فرزند خود بی خبرند و مخزن محبتی آن ها خالی می مانند. و تعداد کمی از پدر و مادر ها می دانند که باید در چه زمانی و کجا چه کار بکنند. #محبت 🌹🌹🌹 #بازی در بازي با كودكان، برد و باخت اصلا نبايد ملاك باشد. اگر برديم خوشحالي نكنيم و اگر باختيم ناراحت نشويم. موضوع رقابت در كودكي منجر به حسادت، دشمني و كينه توزي، و منجر به جنگ ميشود. و كودك در اينجا به اين نتيجه ميرسند كه دنيا جز جنگ چيزي نيست. اگر پدر و مادر براي كودك باختن رو عادي تلقي نكند، احتمالا او رو به نوعي حسادت و جنگ در طول زندگي سوق می دهند. 🌹🌹🌹