❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥 #ققنوس #قسمت‌صد‌و‌پنجاه‌و‌هشتم و بدون اینکه منتظر پاسخ بماند دور شد. ضربه ای به در زد و بعد از گرفتن اذن وارد شد. کوروش: سلام محمد جان... چیزی شده؟ محمد: سلام... راسیتش... خواهر... خواهر حامد اومده ک... سر خود را پایین انداخت و ادامه حرف را خورد. کوروش: بشین الان هماهنگش میکنم... به سمت در اتاق راهی شد. دستش بر روی دستگیره در قرار گرفت. ناگهان پاهایش از حرکت ایستاد. گویا چیزی را به یاد آورده باشد. سر خود را چرخاند و نگاهش را به چهره بهم ریخته محمد داد. نفس عمیقی کشید و با لحنی پر از سوال پرسید: واقعا خواهر حامد میخوان جنازه ی حامد رو تو اون حالت ببینند؟... از نظر تو مشکلی نداره؟... محمد که حال بر روی صندلی سیاه رنگی نشسته بود بعد از مکثی کوتاه پاسخ داد: میدونم جنازش وضعیت جالبی نداره... اما خب این حق یک... وداع با برادر حق یه خواهره... در را گشود و با کمی تأمل گفت: بفرمایید داخل... حمیده و پشت سرش عطیه وارد شدند. نمی‌داند دوباره توان دیدن چهره رفیقش را دارد یا خیر. اما تنها گذاشتن دو زن در این موقعیت درست نبود. نفس عمیقی کشید و همراه آن ها جلو رفت. تابوت اول. تابوت دوم. تابوت سوم. و... نوبت به تابوت هشتم رسید. با انگشت به تابوتی مزین به پرچم ایران و دسته گل لاله ای که بر رویش نهاده بود اشاره کرد. همراه با مکثی کوتاه و لکنتی که تلاش بر پنهان کردنش را داشت گفت: هم... همینه... گویا طاقتش طاق شده بود. دیدن دوباره حامد، رفیق قدیمی اش در آن وضعیت جسمانی برایش خیلی دشوار و سخت بود. تا قبل از این همیشه و در هر زمان و سر شهادت هر یک از نیروها میگفت: اینا به آرزوشون رسیدن... چیزی که خیلی منتظر بودند... اون ها جاشون خوبه و این ماییم که معلوم نیست قراره در آینده چه بلایی سر خودمون بیاریم... اینکه بتونیم انقدر مرد باشیم که خدا ما رو هم بخره... اما. اما حال و هوایش در این موقعیت متفاوت بود. دیگر خبری از آن حرف ها نبود. نه. در این زمان و موقعیت درگیری مهم‌تری دارد. و آن محافظت از امانت رفیقش یعنی حمیده است. باید هر گونه شده یک کاری برای خلاصه کردن این دیدار پیدا میکرد یا حداقل مانع این میشد که حمیده خیلی متوجه حال جسم حامد بشود. #سرمایه‌گذار‌باشگاه‌خباثت ❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥