❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥 #ققنوس #قسمت‌صد‌و‌چهل‌و‌هفتم از جای خود برخاست. قرآن را درون جیب خود قرار داد و شروع کرد به نماز خواندن. چند دقیقه ای گذشت. بعد از نماز به سمت کوروش راه افتاد. از راه رویی طولانی گذشت. به در قهوه ای بزرگی رسید. درب را گشود. سالن وسیع و چندین جنازه سر تا سر محوطه را پرکرده است. دستی از پشت بر روی شانه اش نشست. سر خود را برگرداند. کوروش است که با نگاهی سر تا سر محمد را میگذراند. کوروش: جنازه سوم اون آخر... محمد: ممنون... آرام آرام به سمت پیکر بی‌جان رفیقش قدم برداشت. کنار جسم حامد زانو زد. محمد: این رسمش نبود... چرا تنها تنها رفتی؟... مگه قرار نبود یا جایی نریم یا اگه میرم با هم باشیم... اشک پهنای صورتش را گرفته است. گریه امانش را بریده. پرچم را کمی کنار زد تا صورت رفیقش تماشا کند و قابی تکرار نشدنی را در ذهن خود خلق کند. نفس عمیقی کشید و با همراهی اشکانش ادامه داد: الان ما باید جواب خواهرت رو چی بدیم؟... الان من برم اداره به بچه ها چی بگم؟... به رسول... به مهدی... بهشون چی بگم؟... رفیق نیمه راه شدی؟... نگفتی این وسط من باید چه خاکی توی سرم بریزم؟... مرد حسابی فکر خواهرت رو نکردی؟... اون بنده خدا چه گناهی کرده؟... چرا باید داغ تو هم بره روی داغ هاش؟... خواهرت هنوز منتظرند تا ما خبری از تو براشون ببریم... الان من چی باید بگم؟... چجوری؟... چرا تنهام گذاشتی؟... الان من با مهدی و رسول چیکار کنم؟... چیکار کنم حامد؟... و اما این قطرات اشکی که از صورتش سرازیر شدند حال پرچم بر روی تابوت را نمناک کرده است. ناگهان جرقه ای درون خیالاتش او را محکوم به سکوتی عجیب کرد. بر پرچمی که بر روی پیکر رفیقش است بوسه ای زد و گفت: حامد... تو از همه مشکلات گذشتی تا به اینجا رسیدی... تو اگه الان بی جان روی زمینی برای اینه که دلت نمی‌خواست احدی به این پرچم نگاه چپ بکنه... دلت میخواست همیشه خواهرت توی امنیت کامل باشه... تو خودت رو فدای این پرچم و ناموست کردی... بهت قول میدم... قول میدم نزارم این پرچم زمین بی افته یا کسی نگاه چپ به ناموست بکنه... بوسه ای بر صورت دوست همیشه همراهش زد و پرچم را به حالت اول بازگرداند. #سرمایه‌گذار‌باشگاه‌خباثت ❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥