#مدافع_عشق #قسمت_نهم  فضا حال و هوای سنگینےدارد. یعنے باید خداحافظـے ڪنم؟ 😔 ازخاکی که روزی قدمهای پاڪ آسمانےها آن را نوازش ڪرده... باپشت دست اشڪهایم را پاڪ میڪنم😢 در.این چند روز آنقدر روایت از آنهاشنیده ام ڪه حالا میتوانم بہ راحتے تصورشان کنم دوربین را مقابل صورتم میگیرم و علی اکبر را میبینم، اڪیپـے ڪه از 14 تا 50 ساله درآن در تلاطم بودند،جنب و جوش عاشقـے...ومن درخیال صدایشان میزنم. آهای #معراجی_ها❣...🌹 برای گرفتن یک عڪس ازچهره های معصومتان چقدر باید هزینه ڪنم؟.. و نگاه های مهربان شان ڪه همگـے فریاد میزنند :هیچ❣...هزینه ای نیست!فقط حرمت خون مارا حفظ ڪن...حجب را بخر، حیا را به تن ڪن.نگاهت را بدزد از نامحرم❣😭 آرام میگویم: یڪ...دو...سه... صدای فلش و ثبت لبخند خیالے شان❤ لبخندی ڪه طعم_سیب میدهد❣ شاید لبهایشان با سیب حرم ارباب رابطه ی عاشق و معشوق داشته😢💔 دلم به خداحافظـے راه نمیدهد، بےاراده یڪ دستم رابالامی آوردم تا... اما یڪے از شما را تصور میڪنم ڪه نگاه غمگینش را به دستم میدوزد... _👈 با ما هم خداحافظی میڪنے؟؟ خداحافظے چرا؟؟... توهم میخوای بعد از رفتنت ما رو فراموش ڪنے؟؟....خواهرم تو بـےوفا نباش👉 دستم را پایین می آورم و به هق هق می افتم؛ احساس میڪنم چیزی درمن شڪست. ریحان_قبلی_بود غلطهای_روحم_بود... نگاه ڪه میڪنم دیگر آنهارا نمیبینم... شهدا بال و پر بندگی هستند وخاڪے ڪه زمانـے روی آن سجده میڪردند عرش میشود برای توبه.. تولدم_تکرارشد... ڪاش ڪمڪم ڪنید ڪه پاڪ بمانم... شما را قسم به سربندهای خونی تان... 💞 درتمام مسیر بازگشت اشڪ میریزم...بےاراده و از روی دلتنگے....😢 شاید چیزی ڪه پیش رو داشتم ڪار شهداست... بعنوان یڪ هـــدیه... هدیه ای برای این شڪست وتغییر هدیه ای ڪه من صدایش میڪنم: علے_اکبر❤ ✍ ادامه دارد ... ╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯ «#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج»

#خاک_های_نرم_کوشک زندگینامه شهیدعبدالحسین برونسی #قسمت_هشتم جوابش را ندادم با کمال افتخار و سربلند توی چشماش نگاه می کردم کفری تر از قبل ادامه داد: «قدر اون ناز و نعمت و اون زندگی خوش را حالا می فهمی نه؟» بر و بر نگاهش می کردم باز گفت:«انگار دوست داری برگردی همون جا نه؟» عرق پیشانی ام را با سر آستین گرفتم. حقیقتاً تو آن لحظه خدا و امام زمان ( سلام الله علیه) کمکم می کردند که خودم را نمی باختم خاطر جمع و مطمئن گفتم :«این هیجده تا توالت که سهله جناب سرگرد، اگر سطل بدی دستم و بگی همه این کثافت ها رو خالی کن تو،بشکه،بعد که خالی کردی توبشکه، ببر بریز تو بیابون، و تا آخر سربازی هم کارم همین باشه، با کمال میل قبول می کنم ولی تو او خونه دیگه پا نمی گذارم.» عصبانی گفت: «حرف همین؟» گفتم :«اگر بکشیدم اونجا نمی رم»...... حدود بیست روز مرا تنبیهی همان جا گذاشتند. وقتی دیدند حریف اعتقاد و مسلکم نمی شوند، آخرش کوتاه آمدند و فرستادنم گروهان خدمات " 1 ". پاورقی ۱ شروع سربازی شهید برونسی در تاریخ ۱۳/۶/۱۳۴۱ بوده است. فاطمه ناکام برونسی و راز آن شب #قسمت_نهم همسر شهید برونسی سال هزار و سیصد و چهل و هفت بود روزهای اول ازدواج ،شیرینی خاص خودش را داشت هرچند بیشتر از زندگی مشترک مان می گذشت با اخلاقیات و روحیه او بیشتر آشنا می شدم کم کم می فهمیدم چرا با من ازدواج کرده پدرم روحانی بود و او هم دنبال یک خانواده مذهبی می گشته است. آن وقت ها توی روستا کشاورزی می کرد خودش زمین نداشت حتی یک متر، همه اش برای این و آن کار می کرد به همان نانی که از زحمتکشی در می آورد قانع بود و خیلی هم راضی. همان اول ازدواج رساله ی حضرت امام را داشت رساله اش هم با رساله های دیگر که دیده بودم فرق می کرد؛ عکس خود امام روی جلد آن بود اگر می گرفتند مجازات سنگینی داشت. پدرم چندتایی از کتاب های امام را داشت آنها را می داد به افراد مطمئن که بخوانند کارهای دیگری هم تو خط انقلاب می کرد. انگار این ها را خدا ساخته بود برای عبدالحسین. شب ها که می آمد خانه ،پدرم براش رساله می خواند و از کتاب های دیگر امام می گفت، یعنی حالت کلاس درس بود. همین ها گویی خستگی یک روز کار را از تن او بیرون می کرد. وقتی گوش می داد تو نگاهش ذوق و شوق موج می زد. خیلی زود افتاد تو خط مبارزه حسابی هم بی پروا بود برای این طور چیزها سر از پا نمی شناخت. یک بار یک روحانی آمده بود روستای ما تو مسجد سخنرانی کرد علیه رژیم .شب، عبدالحسین آوردش خانه خودمان. سابقه این جور کارهاش بعدها بیشتر هم شد. شاید بیراه نباشد اگر بگویم اصل مبارزه اش از موقعی شروع شد که صحبت تقسیم اراضی پیش آمد. آن وقت ها بچه دار هم شده بودیم یک پسر که اسمش را گذاشته بود حسن بعضی ها از تقسیم ملک و املاک خیلی خوشحال بودند. او ولی ناراحتی اش را همان روزها شروع شد حتی خنده به لبش نمی آمد خودش، خودش را می خورد من پاک گیج شده بودم پیش خودم می گفتم :«اگه بخوان به روستایی ها زمین بدن که ناراحتی نداره! »کنجکاوی ام وقتی بیشتر می شد که می دیدم دیگران شاد هستند. «#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج »