☝️آیا کسی که نام پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) را بشنود، ولی #صلوات نفرستد، #گناه کرده است؟ معنای روایت پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) که فرمود: «هر کس نام من را بشنود ولی #صلوات نفرستد، #جفاکار است»، چیست؟! ✍ پاسخ: روایات متعددی در نکوهش افرادی وارد شده است که نام پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) را بشنوند، ولی صلوات نفرستند: 1. پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم): «شقی کسی است که نام من در نزد او برده شود، ولی بر من درود نفرستد». 2. پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم): «کسی که نام من در نزد او برده شود، ولی بر من درود نفرستد، راه بهشت را گم کرده است». 3. پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم): «جفاکارترین مردم کسی است که نام من در نزد او برده شود، اما بر من درود نفرستد». 4. پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم): «بخیل کسى است که نام من نزد او برده شود و او بر من درود نفرستد». هم‌چنین آن‌حضرت(صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: «بخیل به تمام معنا کسى است که هر گاه نام من نزد او برده شود، ولی بر من درود نفرستد». 5. پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم): «کسی که نام من در نزد او برده شود، ولی بر من درود نفرستد، در جهنم وارد شده است». 6. پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم): «کسی که نام من در نزد او برده شود، ولی بر من درود نفرستد، خداوند او را نمی‌بخشد». ✍ این روایات پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) در واقع، تفسیر آیه 56 سوره احزاب بوده و تبیین کننده دستور خدا است، نه خواهشی نفسانی و شخصی؛ لذا هر فردی که به هر توصیه خدا - از جمله توصیه موجود در این آیه - عمل نمی‌کند، دل پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) که شاهد و ناظر بر اعمال امت است را آزرده کرده و از این‌راه به او جفا و ستم، می‌کند و راه بهشت را گم می‌کند و به جهنم وارد می‌شود. 🔴 گفتنی است که این روایات بیشتر شامل کسانی می‌شود که از روی عناد و دشمنی با آن‌حضرت(صلي الله عليه و آله و سلم) صلوات را رها می‌کنند، اما کسانی که احترامشان به پیامبر خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) واضح است، اما از روی اشتباه و یا فراموشی این ذکر را ترک کنند، مشمول این روایات نمی‌شوند؛ از این‌رو با وجود چنین روایاتی، هیچ‌کدام از فقها چنین حکمی نداده‌اند که با هربار شنیدن نام پیامبر خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) بر همه مکلفان واجب است که صلوات بفرستند و گرنه مرتکب گناه شده‌اند. 📚جامع الاخبار، ص 59 📚الامالی، ص 145 https://eitaa.com/Basir_MN