✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «خورشید یازدهم» (٢) روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠٨/١٢ ✍️ مناسبت روز: امروز هشتم ربیع‌الثانی، سالروز میلاد با سعادت اسوه‌ی کرامت و فضیلت امام حسن عسکری (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ در روز گذشته از وضعیت بسیار دشوار دوران زندگی حضرت عسکری (ع) و فشار حداکثری عباسیان سخن گفتیم و عرض کردیم که در چنین شرایط سختی، ویژگی‌های بارز شخصیتی، و روش و منش حضرت و همچنین اقدامات مدبّرانه آن امام همام برای هدایت جامعه و حل مشکلات فکری، معنوی و مادی مسلمانان، باعث شد تا حضرت عسکری (ع) مقبولیت ویژه‌ای نزد دوستان اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و حتی مخالفین و دشمنان پیدا کنند؛ سپس با اشاره به کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب، مبنی بر کسب آن همه فضیلت، مقامات، کرامات حضرت در سن کمتر از بیست و هشت سالگی! امام حسن عسکری (ع) را به عنوان عالی‌ترین الگو برای جوانان معرفی نمودیم و انشاالله در سخن امروز به مواردی از سیره‌ی گفتاری و رفتاری آن امام همام که می‌تواند اشتیاق و طعم خوش زندگی مطابق با روش حضرت عسکری (ع) را برای جوانان ما به ارمغان آورد، اشاره می‌نمائیم؛ ✍️ یکی از روایات تاریخی که می‌تواند برای جوانان ما در عصر حاضر درس‌آموز باشد، روایتی است که مطابق با آن، حضرت عسکری (ع) از ملاقات با یکی از اصحاب وفادارشان، مدتی پرهیز نمودند و پس از انجام ملاقات، به او فرمودند: «چیزی درباره تو شنیدم که شایسته نیست و آن این است که یکی از مسلمانان را از خود رانده‌ای!» آن صحابی وفادار گریست و دلیل آورد که فرد مورد نظر اهل گناه است و من به همین دلیل، او را راندم و با او برخورد نمودم؛ حضرت در پاسخ او فرمودند: «راست می‌گویی؛ اما باید با چنین افراد خطاکاری نیز با اکرام و احترام رفتار کرد و نباید تحقیرشان نمود و به آنان توهین کرد‌؛ زیرا آنها به ما منتسب هستند و اگر چنین کنی از زیانکاران خواهی بود.» در روایت آمده که وقتی آن فرد گنهکار، خبر برخورد حضرت و سخنان ایشان را شنید، از گناهان خود، دست برداشته و توبه کرد و از پرهیزگاران زمانه خود شد؛ و در نهایت نیز در شهر مقدس قم و در کنار مزار حضرت معصومه (س) دفن گردید. (موسوعة الامام العسکری، ص۲۷۵) بنابراین یکی از ویژگی‌های حضرت که باید برای همه ما و مخصوصاً جوانان متدین حزب‌اللهی درس باشد، جذب حداکثری و دفع حداقلی دوستان خطاکار و حتی مخالفین، و استفاده از اخلاق حسنه و روش‌های محترمانه در برخورد با افراد غافل و حتی مغرض است تا بتوانیم باعث علاقمندی هرچه بیشتر مردم به مکتب انسان‌ساز اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) شویم؛ ✍️ یکی دیگر از نکات درس‌آموز در سیره آن امام همام، امیدبخشی و امید آفرینی در فکرها و جان‌های خسته‌ی شیعیان بود‌؛ چنانچه حضرت، در آن دوران بسیار سخت، همواره در عین تلاش مستمر و خستگی‌ناپذیر و در عین تحمل همه‌ی سختی‌ها و مصائب به مردم امید می‌دادند؛ چنانچه در روایت آمده که ایشان در حالی که خود زندانی بودند، خطاب به یاران در بند اسارت، که به‌شدت نگران غربت و عاقبت خود و شیعیان بودند، می‌فرمودند: «به خدا قسم فرزندم مهدی (عج) خواهد آمد؛ او جهان را پر از عدل و داد خواهد نمود درحالی که ظلم و ستم، آن را فرا گرفته است» (کشف الغمه، ج۳، ص۳۰۷) بدیهی است تأسی به آن امام همام و استفاده از این‌گونه گفتمان امیدبخش در زمان حاضر نیز که مردم ما با تحریم‌های همه‌جانبه و فشار حداکثری دشمنان و وضعیت سخت معیشتی و اقتصادی روبرو هستند یکی از نیازهای اصلی جامعه اسلامی ماست. ✍️ و بالاخره سخن امروز را با متن یکی از نامه‌های درس‌آموز آن حضرت به شیعیان به پایان می‌بریم: «شما را سفارش می‌کنم به تقوای الهی و پارسایی در دینتان؛ و کار و کوشش برای خدا؛ و راستگویی و ادای امانت به کسی که امانتی به شما سپرده است، چه نیکوکار باشد یا تبهکار؛ و سجده طولانی؛ و نیکی به همسایگان؛ زیرا جدم رسول خدا (ص) برای این امور مبعوث شد... (پس بدانید ای شیعیان که) هرگاه فردی از شما در دینش، پارسا؛ و در گفتارش، راستگو باشد و امانت مردم را ادا کند و با آنها خوشخویی کند، چنانچه در جامعه گفته شود: این شیعه و پیرو اهل‌بیت است، این موضوع ما را شاد می‌سازد؛ (پس) از خدا پروا کنید و مایه آراستگی ما باشید، نه باعث ننگ و زشتی ما! و تمامی خوبی‌ها و دوستی‌ها را برای ما جلب کنید و هرگونه زشتی را از ما دور سازید... خدا و مرگ را بسیار یاد کنید و قرآن را بسیار بخوانید و فراوان بر پیامبر (ص) صلوات بفرستید... آن چه را به شما سفارش کردم پاس دارید، شما را به خدا می‌سپارم و بدرودتان می‌گویم» (موسوعة الامام العسکری، ص۳۱۵) 🍏🍎🍏🍎🍏🍎🍏

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «قیام حسينی مختار» روز سه‌شنبه، ١۴٠١/٠٨/١٧ ✍️ مناسبت روز: در ایام قیام حسینی مختار ثقفی (ره) در سال ۶۶ هجری قمری قرار داریم، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح مطهر انتقام گیرنده از جنایتکاران کربلا، آغاز می‌نمائیم؛ مختار از چهره‌های مؤثر و شخصیت‌های پیچیده در تاریخ اسلام است که مورخین، نظرات متفاوتی در مورد او بیان نموده‌اند؛ به‌گونه‌ای که برخی او را دروغگو و کذّاب نامیده؛ و برخی دیگر، او را انسانی متقی و دارای اعتقادی راسخ و با سیاست و کیاست و شیعه و شیفته‌ی‌ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) دانسته‌اند؛ (بحارالانوار، ج ۴۵، ص ٣۴۴) اما با بهره‌گیری از کلام اهل بیت(ع) و نظر بزرگان شیعه، می‌توان دریافت که اعمال و رفتار و قیام مختار، مورد تأیید ائمه اطهار (ع) بوده؛ که در این مجال کوتاه به بخشی از آنها اشاره می‌نمائیم؛ ✍️ دوران کودکی مختار: اصبغ بن نباته می‌گوید: روزی امیرمؤمنان (ع) را دیدم که مختار سقفی را که طفلی کوچک بود، بر زانوی خود نشانده و با نوازش و محبت روی سر او دست می‌کشیدند و می‌فرمودند: «یا کَیِّس، یا کَیِّس» (تاریخ طبری، جلد ٧، ص ٢٩۶٣) که با عنایت به‌اینکه در اسلام، زیرکی (کَیِّس) یکی از خصوصیات بارز انسان‌های مؤمن می‌باشد، و این صفت توسط یک امام معصوم به مختار داده شده، لذا می‌توان بر این اساس، به ایمان جناب مختار پی‌برد؛ چنانچه پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «المؤمن کَیِّس... »: «انسان مؤمن، عاقل و زیرک است» (دعوات راوندی، ص ٣٩) ✍️ مختار و قیام عاشورا: مختار اولین میزبان سفیر امام به کوفه، و از یاران وفادار حضرت مسلم (ع) بود و پس از شهادت ایشان به دست عبیدالله بن زیاد (لعنت‌الله علیه) زخمی و زندانی شد، لذا در زمان قیام عاشورا در زندان بود و نتوانست خود را به غافله عشق در کربلا برساند. ✍️  ولایت‌مداری مختار ثقفی: مختار که از نرسیدن به کربلا بسیار ناراحت بود، پس از آزادی از زندان، برای اجازه قیام و خونخواهی سیدالشهداء (ع)، خدمت امام سجاد (ع) در مدينه رفت و از ایشان اجازه جهاد خواست؛ ولی حضرت در پاسخ او، سکوت اختیار نمودند! و او از سکوت امام، متوجه شد که در آن شرایط و جو سیاسی و خفقان، اجازه‌ی مستقیم امام، خلاف تقیه است؛ لذا به خدمت عموی امام، جناب محمد حنفیه (ره) رفت و از ایشان اذن قیام را دريافت نمود؛ (مروج الذهب، جلد ٢، ص ٩٨) بنابراین مختار به صورت غیر مستقیم، پاسخ مثبت امام معصوم زمان خود را دريافت نموده، چنانچه بزرگانی همچون آیت‌الله العظمی خویی (ره) و مامقانی (ره) قیام مختار را با اذن خاص امام سجاد (ع) دانسته‌اند. (معجم الرجال، ج۱۸ص ۱۰۰؛ و تنقیح المقال، ج۳ص ۲۰۶) ✍️ قیام مختار (ره): مختار پس از کسب اجازه برای قیام در سال ۶۶ هـ ق، با شعار «یا منصور أَمِت» و «یا لثارات الحسین» باهدف خونخواهی حضرت سیدالشهدا (ع) قیام کرد و بعد از تسلط بر حکومت کوفه، تمامی قاتلان شهدای کربلا، از جمله: شمر بن ذی الجوشن، خولی بن یزید، عمر بن سعد و عبیدالله بن زیاد را به درک واصل نمود‌؛ (تاریخ الطبری، ج‌۶، ص۲۰) ✍️ قیام مختار در کلام اهل بیت (ع) و بزرگان شیعه: 🔹امام سجاد (ع) پس از قیام مختار و انتقام از جنایتکاران کربلا فرمودند: «خدا به مختار جزای خیر دهد» [رجال کشی، ص۱۲٧] 🔹 امام صادق(ع) نیز انتقام از قاتلین کربلا توسط مختار را باعث شادی اهل‌بیت دانسته و فرمودند: «بعد از واقعه عاشورا، هیج زنی از زنان ما آرایش نکرد تا زمانی که مختار، سر بریده‌ی عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد را برای ما فرستاد» [همان] 🔹همچنین امام باقر(ع) در ملاقات با ابوالحکم فرزند مختار پس از تکریم وی، از مختار تمجید کرده و سه بار فرمودند: «خدا پدرت را رحمت کند؛ او حق ما را گرفت و قاتلان ما را کشت و به خونخواهی ما قیام کرد» (رجال کشی، ص۱۲۵) لذا از روایات فوق، می‌توان فهمید که اعمال و رفتار و قیام مختار، مورد تأیید اهل بیت (ع) بوده است؛ چنانچه مامقانی(ره) می‌گوید: از آنجا که اظهار رضایت و خشنودی ائمه اطهار (ع)، تابع و فرع بر خشنودی خداست؛ معلوم می‌شود مختار از نظر عقیده، انحرافی نداشته که موجب خشنودی ائمه‌اطهار شده است (و برخی از مورخین که از او بَد گفته‌اند، تحت نفوذ بنی‌امیه و آل‌زبیر بوده‌اند) [تنقیح المقال ج۳ص ۲۰۵] علامه حلی و سید ابن طاووس (ره) نیز روایات مدح مختار را تأیید نموده و او را شیعه امامی دانسته‌اند؛ [همان] همچنین علامه امینی (ره)، مختار را از پیشگامان دین‌داری، هدایت و اخلاص دانسته و در کتاب شریف الغدیر آورده که امام سجاد(ع) و امام صادق(ع) بر مختار رحمت فرستاده‌اند‌ و امام باقر(ع) به گونه‌ای بسیار زیبا مختار را مورد ستایش قرار داده‌اند. [الغدیر ج۲ص ۳۴۳] ✍️ قضاوت با شما...

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «زینت اسلام و مسلمین ١» روز سه‌شنبه، ١۴٠١/٠٩/٠٨ مناسبت روز: امروز سالروز رحلت مرجع عالیقدر جهان تشیع، حضرت آیت‌الله العظمی محمدعلی اراکی (ره) است؛ فقیه فرزانه، حكیم هوشیار و عارف وارسته که پس از رحلت حضرت آیت‌الله العظمی سید محمد رضا گلپایگانی (ره)، به‌عنوانِ شیخ الفقهاء و المجتهدین، زعامت حوزه علمیه قم را به عهده گرفتند و در طول عمر بابرکتشان خدمات شایسته‌ای را به جهان تشیع عرضه نمودند. ✍️ اما امشب، شب ولادت باسعادت زینت اسلام و مسلمین، بانوی صبر و ایثار، عقیله بنی هاشم، عالِمه غیر معلَّمه، عارفه، موثّقه، فاضله، کامله، عابده آل علی، صدیقه صغری، امینةاللّه، نائبةالزهراء، نائبةالحسین، عقیلةالنساء، شریکةالشهداء، بلیغه، فصیحه و شریکةالحسین، حضرت زینب کبری (س) است، لذا ضمن تبریک و گرامیداشت این شب فرخنده، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می نمائیم؛ حضرت زینب (س) در سال ششم هجری در خانه‌ی مولای متقیان و بزرگمرد تاریخ اسلام، حضرت علی (ع) و برترین و شریفترین بانوی دو عالم، حضرت فاطمه زهرا (س) دیده به جهان گشودند؛ ایشان در خاندان شریف نبوی رشد یافته و در محضر هفت معصوم الهی بوده و به آنها خدمت نموده‌اند؛ لذا حضرت زینب (س)، جامع صفات نیک و پسندیده و افتخار زنان مسلمانند، به‌گونه‌ای که نه تنها دوستان بلکه حتی دشمنان اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) نیز در مورد عظمت، فضیلت، علم و درایت، سیاستمداری و همچنین عبادات حضرت زینب (س) سخن‌ها گفته‌اند، لذا در این مجال کوتاه به گوشه‌ای از شخصیت، و فضایل عقیله بنی‌هاشم (س) اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «نام‌گذاری الهی»: معمولاً نام‌گذاری انسان‌ها توسط پدر و مادر آنها انجام می‌شود وحتی در نام‌گذاری بزرگان و انبیاء الهی نیز، عمدتاً این‌گونه است، چنانچه نام حضرت مریم (س) را نیز مادرشان انتخاب نمودند: «وإنی سمیتها مریم»؛ (آل عمران/٣۶) اما اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) از این قاعده استثناء هستند و خدای منان برای ایشان نام‌گذاری نموده است و نام‌گذاری حضرت زینب کبری (س) نیز طبق روایات به انتخاب الهی بوده است. 2️⃣ «ایمان، تقوی و عفاف»: تمامی مورخین به طور اتفاق، حضرت زینب کبری (س) را به عنوان یک بانوی مؤمنه، صالحه، اهل عبادت، تقوا و حجاب و عفاف شناخته‌اند، لذا وقتی که ایشان آگاهی‌بخشیِ بعد از عاشورا را شروع کردند، آن ویژگی‌ای که لرزه بر اندام دشمنان می‌انداخت این بود که همه به ایمان و صداقت در گفتار آن حضرت، ایمان کامل داشتند. 3️⃣ «همگام با ولایت»: آنچه که مورد اتفاق تمامی مورخین می‌باشد این است که حضرت زینب (س) بر اساس اعتقادات و باورهای دینی و تبعیت از اصل توحید، نبوت، معاد و امامت، همواره در خدمت ولیِّ زمانشان بوده‌ و معتقد به تبعیت مطلق از ولی امر مسلمین بوده‌اند؛ که نمونه بارز آن در کربلا به عرصه‌ی ظهور رسیده، چنانچه عقيله بنی هاشم (س)، فرزندان و تمامی توان و هستی خویش را در کربلا فدای ولیّ زمان خود نمودند. 4️⃣ «مفسر و مدرس قرآن»: زینب کبری (س) شاگرد مکتب قرآنی امیرالمؤمنین (ع) و حضرت زهرا (س) است؛ ایشان در تاریخ به عنوان یکی از زنان زبده در علوم قرآنی شناخته می‌شوند که در دوران حیات پدر، برای زنان کوفه، کلاس تعلیم و تفسیر قرآن داشتند؛ لذا سخنان آتشین ایشان در دوران اسارت، باعث تزلزل پایه‌های حکومت بنی‌امیه در کوفه شد، چراکه مردم کوفه، جلسات تفسیر و تعلیم قرآن حضرت را به یاد داشتند و بدیهی است وقتی یک مفسر و معلم بزرگ قرآن برای مردم سخن می‌گوید قطعاً با تأثیر از کلام الهی، می‌تواند توطئه دشمنان و نیرنگ‌ها و شایعات آنها را خنثی کند. 5️⃣ «اسوه صبر و بردباری»: اکثر زنان و مردان جامعه ما، در سختی‌ها و مصائب از صبر حضرت زینب (س) یاد کرده و از آن الگو و کمک می‌گیرند و همین موضوع سبب شده که پرستاران عزیز نیز، صبر و استقامتشان را از زینب کبری (س) بیاموزند و همان‌گونه که آن حضرت، در وقایع نهضت‌های علوی، حسنی و حسینی، صبورانه ایستادگی نموده و جان خود را برای نگهداری از اهل‌بیت (ع) به خطر انداختند، امروزه نیز پرستاران عزیز ما در قضایای مختلف همانند دفاع مقدس و دوران همه‌گیری بیماری کرونا، صبورانه تا پای جان ایستاده‌اند. ✍️ این مبحث ادامه دارد... 📚 برگرفته از کتاب نگاهی کوتاه به زندگی زینب کبری(س)، نوشته هاشم رسولی محلاتی

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «اسلام و شب یلدا» روز چهارشنبه، ١۴٠١/٠٩/٣٠ مناسبت روز: امشب اولین شب از فصل زیبای زمستان است که ایرانیان بنابر رسوم کهن خود، این شب را به‌عنوان «شب یَلدا» یا «شب چلّه» جشن می‌گیرند؛ لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ درباره فلسفه پیدایش جشن شب یلدا، نکات مختلفی در تاریخ ایران آمده است از جمله این‌که: ⬅️ ایرانیان باستان که کشاورزی بنیان زندگی آنان را تشکیل می‌داد و لحظه لحظه‌ی وجود نور حیات بخش خورشید برای آنها منشأ خیر و برکت فراوان بوده، این شب را مقدس و مبارک می‌دانستند، زیرا از فردای آن، دوام تابش خورشید حتی برای لحظه‌ای بیشتر می‌شود؛ ⬅️ همچنین آورده‌اند که پیشینیان ما، نور و روشنایی و تابش خورشید را نماد نیکی و خوشبختی، و تاریکی و ظلمت شب را نماد بدی‌ها و زشتی‌ها می‌دانستند، لذا هر سال شب یلدا را به‌دلیل طی شدن بلندترین شب و تاریکی سال و به دنبال آن، طولانی شدن روزها و غلبه روشنایی بر تاریکی جشن می‌گرفتند و به‌گونه‌ای شب یلدا را شب تولد دوباره نور و روشنایی می‌دانستند؛ هرچند که این سنت کهن، امروزه بدون دقت در فلسفه وجودی آن در بین ایرانیان رواج داشته و همچنان آن را پاس می‌دارند. ❓اما سؤالی که افراد زیادی از مردم، مخصوصاً افراد متدین می‌پرسند این است که آیا جشن شب یلدا، از نظر دین اسلام، امری مشروع و درست است و باید آن را ترويج نمود و یا این‌که یک آیین خرافی است که باید در برابر آن ایستاد و از تبلیغ و ترویج و انجام آن جلوگیری کرد؟ ✅ برای جواب به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که اسلام، دین اعتدال است و با هرگونه افراط و تفریط در عقیده و عمل مخالف بوده و رویکرد اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و بزرگان دینی ما نیز در برخورد با سنت‌های پیشینیان هر قوم، هیچ‌گاه نفی و نهی مطلق نبوده است، لذا نوع تعامل اسلام با سنت‌های اقوام و ملل، به چگونگی و محتوای آنها بستگی دارد؛ اگر سنت و آیینی مخالف کرامت انسانی و احکام اسلامی و آموزه‌های مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) باشد، بدیهی است که اسلام نیز با آن مقابله کرده و آن‌را نمی‌پذیرد؛ اما اگر آن سنت و آیین، موافق و مطابق با آموزه‌های دین اسلام بوده، و یا حداقل در تضاد با آنها نباشد، اسلام در مورد آن سنت، مانعی ایجاد نمی‌کند؛ چنانچه امیرالمؤمنین (ع) هنگام فرستادن مالک اشتر (ره) به سوی مردم مصر، که سرزمینی با فرهنگ کهن چندهزار ساله بودند، به او سفارش کردند که «سنت‌ها و آیین‌های نیکی که در بخش وسیعی از آن سرزمین انجام می‌شده (و در دل مردم مصر جا گرفته) و موجب برقراری الفت و دوستی میان آنان بوده را حفظ کند». (نهج البلاغه، ص ۴٣١) ✍️ برهمین اساس با بررسی آیین جشن شب یلدا در می‌یابیم که این رسم کهن نه تنها در زمره سنت‌های نکوهیده و بر خلاف دستورات دینی نیست، بلکه برخی از آموزه‌های دینی نیز در آن وجود دارد که می‌تواند با هدایت و راهبری درست، بسیار ارزشمند و مفید باشد؛ سنت‌های نیکویی همچون صله رحم، احترام و عیادت از پدر و مادر و بزرگان فامیل، گوش دادن به سخن بزرگان و داستان‌های گذشتگان که باعث تفکر و عبرت آدمی می‌شود، دادن هدیه به يکديگر، خواندن اشعار حکمت‌آمیز از دیوان حافظ و دقت در گذر زمان و نظم در جهان هستی و چگونگی پیدایش فصول و شب و روز که تمامی این نکات مورد تأیید و تأکید دین مبین اسلام است‌؛ همچنین از آن‌جا که این شب، مصادف با شروع فصل زمستان است که از دیدگاه روایات اسلامی، این فصل، بهار عبادت به شمار می‌آید، لذا شب آغازین این فصل را می‌توان، به عنوان شب مبارکی برای عبادت و بندگی خدا مطرح نمود؛ چنانچه امام صادق (ع) فرموده‌اند: «زمستان بهار مؤمن است، شبش بلند و کمکی برای عبادت و شب‌زنده‌داری است و روزش کوتاه و کمکی برای روزه گرفتن است». (امالی شیخ صدوق، ص٢٣٧) ✍️ البته نکات فوق‌الذکر و عدم مخالفت اسلام با این جشن و تأييد برخی رسوم «شب یلدا» بدان معنا نیست که تمام آنچه که امروزه به مناسبت این رسم کهن انجام می‌شود مورد تأیید اسلام است! چنانچه بدیهی است که انجام اموری همچون اسراف و تبذیر در خوراک و پوشاک، و تجملات و چشم و هم‌چشمی‌ها، و غافل شدن از یاد خدا و همچنین برگزاری مجالس‌ لهو و لعب، و انجام گناه و معصیت و موارد دیگری که در تضاد با آموزه‌های اسلامی است، هیچ‌گاه مورد تأیید اسلام نبوده و این شب هم استثنایی از دیگر شب‌های سال نیست و مسلماً در صورت تحقق شرایط وظیفه ما امر به معروف و نهی از منکر است. ✍️ و روزبرگ امروز را با دوبیت شعر یلدایی به پایان می‌بریم: یک لحظه دیر آمدن صبح زمستان باعث شده یلدا همه بیدار بمانیم ده قرن نیامد پسر فاطمه اما شد ثانیه‌ای تشنه‌ی دیدار بمانیم؟ «اللهم عجل لوليك الفرج»

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حضرت#ام‌البنین (س)، #مادر_ایثار ١» روز جمعه، ١۴٠١/١٠/١۶ مناسبت روز: ۱۳ جمادی‌الثانی، به عنوانِ #روز_تکریم_مادران_و_همسران_شهدا نام گرفته و علت این نامگذاری، آن است که مشهور است که «حضرت ام‌البنین (س)» همسر امیرالمؤمنین (ع) و مادر چهار شهید دشت نینوا، از جمله حضرت ابوالفضل العباس (ع)، در چنین روزی در جوار رحمت حضرت حق آرمیدند؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت ام‌البنین (س) آغاز می‌نمائیم؛ به راستی چه روز بزرگی است، روز تکریم از دلاور مادران تاریخ که همچون بانوی ایثار، حضرت ام‌البنین (س) پسرانی شجاع و مؤمن تربیت نموده و با وجود عشق بی‌همتای مادری، فرزندان عزیزتر از جانشان را در راه اسلام و ولایت فدا کردند؛ و چه با عظمت است، ایثار و شهامت شیر زنان و همسران شهیدان سرافراز که بسیاری از آنان نوعروس بودند، اما با صبر و استقامت و توکل به خداوند متعال، و عشق به سالار شهیدان، همسران خود را برای حضور در جبهه‌های حق علیه باطل یاری و حمایت نمودند. بی‌شک الگوی تمامی این شیر زنان و دلاور مادران، بانوی ایثارگر تاریخ، حضرت ام‌البنین (س) است که اگر چه خودشان در دشت کربلا حضور نداشتند، اما عطر ایمان، عشق به ولایت، و شجاعت و معرفت را قطره قطره در کام فرزندانشان نشاندند، تا در دشت خونین کربلا، ولایت‌مداری، وفاداری و شجاعت و شهامت حضرت ابوالفضل (ع) و دیگر فرزندان ایشان، لرزه بر تن دشمنان اسلام اندازند؛ عالمان شیعه در طول تاریخ، همواره شجاعت، فصاحت و علاقه‌ی شدید حضرت ام البنین (س) به امیرالمؤمنین و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را ستوده‌اند و از ايشان به نیکی و بزرگی یاد کرده‌اند؛ چنانچه شهید ثانی (ره) می‌گوید: «ام‌البنین (س) نسبت به خاندان پیامبر خدا، محبت شدیدی داشت و خود را وقف خدمت به آنان کرده بود؛ و اهل‌بیت (ع) نیز برای ایشان، احترام ویژه قائل بودند و در روزهای عید، به نزد ایشان می‌رفتند» [ستاره درخشان مدینه، ص۷]؛ ✍️ هرچند متأسفانه از زندگانی و شخصیت حضرت ام‌البنین (س)، هیچ گزارش کاملی که تلفیقی از مستندات معتبر تاریخی، زمان شناسی و تحلیل‌های عبرت آموز و بازنمایی شخصیت و زندگی این بانوی بزرگ اسلام باشد، در دست نیست، اما از همین روایات موجود می‌توان، ادوار زندگی پرافتخار آن حضرت را به شش دوره تقسیم کرد: 1️⃣ از زمان تولد تا ازدواج: «اصالت و شجاعت خانوادگی» این مقطع از زندگانی حضرت، حدود بیست سال به طول انجامیده و بانو در خانواده‌ای با اصالت و در قبیله‌ی بسیار شجاع بنی‌کلاب پرورش یافته‌اند تا جایی که شایستگی و لیاقت همسری حضرت امیر (ع) را کسب نموده‌اند؛ 2️⃣ از ازدواج با امیرالمؤمنین (ع) تا خلافت علوی: «دوران تربیت یافتگی» بالاترین افتخار حضرت ام‌البنین (س) را باید ازدواج با حضرت علی (ع) دانست که مسلماً دلیلی روشن بر لیاقت و شایستگی ایشان می‌باشد؛ تاریخ ازدواج آن حضرت در سال ٢٣ هجری قمری، یعنی در دوران مهجوریت و خانه‌نشینی حضرت علی (ع) بوده و تا آستانه خلافت امام، حداقل دوازده سال به طول انجامیده است؛ در این دوران سخت که حضرت علی (ع) به‌گونه‌ای در حصر اجباری در مدینه به سر می‌بردند، بیشترین فرصت را برای رشد فکری و تربیتی و اخلاقی همسر گرامیشان و فرزندانشان داشته‌اند‌ لذا این دوران را باید دورانی سراسر تلاش برای همراهی و همانندی با امام در ابعاد مختلف اخلاقی و علمی و عبادی برای حضرت ام‌البنین (س) دانست؛ 3️⃣ دوران خلافت علوی: «الگویی شایسته در همسری خلیفه مسلمین» دوران خلافت امیرالمؤمنین (ع)، دورانی کوتاه اما پر حادثه و همراه با فتنه‌های پیاپی بود که تا شهادت حضرت علی (ع) در حدود ۵ سال به طول انجامید؛ در این دوران، حضرت ام‌البنین (س) به همراه امیرالمؤمنین (ع) به شهر کوفه هجرت نمودند و به علت مقام و جایگاه حضرت امیر (ع)، زمینه‌های اجتماعی متعددی پیش روی ایشان گشوده شد، ولی حضرت ام‌البنین (س) با الگوگیری از آموزه‌های قرآنی درباره‌ی «نساء‌النبی»، همچنان خدمت و همراهی با حضرت علی (ع) در قالب همسر و یاوری مهربان در خانه، و متولد نمودن و پرورش دادن فرزندانی با ایمان و شجاع همچون حضرت اباالفضل (ع) و برادران ایشان را بر هر کار دیگری ترجیح دادند و الگویی شایسته از زن برگزیده در جامعه علوی ارائه نمودند تا همه بدانند که در اسلام، بالاترین وظیفه زن در دو جبهه‌ی «همسری» و «مادری» و تربيت کردن فرزندان صالح است؛ ✍️ این مبحث ادامه دارد... 📚 برداشتی از کتاب پژوهشی مادر پسران، نوشته محمد رضایی آدریانی

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «راه روشن»         روز چهارشنبه، ١۴٠١/١٠/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت مهندس مصطفی احمدی روشن، دانشمند جوانی است که یکی از پایه‌گذاران و معاون بازرگانی سایت هسته‌ای نطنز اصفهان بود و تأثیر زیادی در حوزه غنی سازی هسته‌ای داشت؛ او در سال ١٣٩٠ شمسی، طی عملیاتی تروریستی به دست کوردلان دنیای استکبار که پیشرفت و عزت ایران اسلامی را بَرنمی‌تابند به شهادت رسید، لذا یاد و نام ایشان و دیگر دانشمندان هسته‌ای ایران، «شهیدان گرانمایه: اردشیر حسین‌پور، مجید شهریاری، مسعود علی‌محمدی، داریوش رضایی‌نژاد، رضا قشقایی فرد و محسن فخری‌زاده را گرامی می‌داریم؛ شهیدان عزیزی که مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) درباره آنها فرمودند: «شهادت این دانشمندان برجسته در راه آرمان‌های بلند و الهی، به کشور، انقلاب اسلامی، ملت ایران و محیط علمی آبرو بخشید و آنان با این شهادت، به بالاترین رتبه از ارزش‌های معنوی دست یافتند...» (سخنان معظم‌له ١٣٨٩/١١/۴) همچنین معظم‌له در دیدار با خانواده شهید مصطفی احمدی روشن‌ در تاریخ ۱۳۹۰/۱۰/۲۹ فرمودند: «دو جنبه‌ی ارزش در وجود جوان شما کاملاً تبلور پیدا کرده، که هر کدام به‌تنهائی به نحوی مایه‌ی افتخار است: یکی جنبه‌ی علم و تحقیق و پیشرفت و تسلط بر کار مهم و حساسی که زیر دست اوست؛ که یک استعداد برتر و یک نخبگی به معنای حقیقی کلمه است؛ این یک بُعد از شخصیت این جوان است، که این خودش مایه‌ی افتخار است... لیکن بُعد دوم، اهمیتش از این بُعد بیشتر است؛ و آن بعدِ معنوی و الهی است؛ همان چیزی است که او را آماده می‌کند برای شهید شدن؛ حالا شهید شدن، از نظر ما که اهل دنیا هستیم و داریم زندگی می‌کنیم... تلخ است؛ چون در عرصه‌ی ظاهر زندگی، این فقدان است؛ لذا تلخ است؛ پوسته‌ی شهادت این است؛ فقدان و از دست دادن و ندیدن او و دیدن جای خالی او! لیکن لُبّ شهادت، خیلی برتر از اینهاست؛ لُبّ شهادت این است که یک انسانی، یک بشری، ناگهان از درجات عالیه‌ی الهی سر در می‌آورد؛ و مقامش از فرشتگان بالاتر می‌رود...» ✍️ آری! شهادت، در فرهنگ اسلام و بخصوص تشیع، اوج تعالی انسان و عامل بقای جوامع انسانی و تداوم ارزش‌های مقدّسی است که انسانیت، شرف، عدالت و آزادی در پرتو آن، جان و رمق گرفته و استمرار می‌یابند؛ شهید کسی است که با نثار جان خود، درخت اسلام را آبیاری کرده و در یک جمله، پر محتواترین عنوان، در فرهنگ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، «شهید» است؛ در این مکتب انسان‌ساز، برترین کامیابی، بزرگترین پیروزی، والاترین مقام، بالاترین امتیاز، عظیم‌ترین فوز، نیکوترین نیکی، رفیع‌ترین مرتبت و عالی‌ترین رتبت و گرانمایه‌ترین درجه، رسیدن به فیض عظمای شهادت است و برای شهید، گرانبهاترین اوقات و زیباترین زمان‌، لحظه‌ای است که پیروزمندانه به دست دشمنان، به مرگ شرافتمندانه نائل گردیده و جام شهادت را به بهای جان، خریداری می‌نماید؛ چنانچه پیامبر اکرم (ص) در رابطه با مقام و فضیلت شهید می‌فرمایند: «بالاتر از هر کار خیری، خیر و نیکی دیگری است تا آنکه فردی در راه خدا کشته شود که بالاتر از آن، خیر و نیکی دیگری وجود ندارد» (وسایل الشیعه، ج ١١، ص١٠) همچنين حضرت فرمودند: «فرشتگان تعداد کل ثواب‌ها و حسنات آدمیان را می‌دانند مگر ثواب مجاهدین که از شمار و میزان آن‌ها ناتوان هستند» (مستدرک، ج ١١، ص ١٣) جايگاه شهید در روایات اسلامی تا بدانجاست که شهداء همانند انبیاء الهی دارای مقام شفاعت می‌باشند؛ چنانچه امام صادق (ع) می‌فرمایند: «سه گروه هستند که در روز قیامت (به ترتیب) شفاعت می‌کنند و خداوند شفاعت آن‌ها را می‌پذیرد: انبیاء، علماء و شُهدا» (مستدرک، ج ١١، ص ٢٠) ✍️ و بالاخره مقام شهید آن‌چنان والاست که اولیای الهی همواره از خداوند طلب شهادت نموده‌اند؛ چنانچه حضرت سجاد (ع) در صحیفه سجّادیه می‌فرمایند: «سپاس خدای را، سپاسی که بدان در زمره اولیاء نیکبخت قرار گیریم و به‌واسطه آن در ردیف شهیدان با سلاح دشمنانش درآئیم»؛ حضرت امیرالمؤمنین (ع) نیز در خطبه ٢٣ نهج‌البلاغه، از خداوند جایگاه شهیدان و زندگی با سعادتمندان و همراهی با پیامبران را طلب نموده‌اند؛ و در عهدنامه خود به مالک اشتر نوشته‌اند: «من از خداوند به حق گشایش رحمت و بزرگی قدرتش می‌خواهم که پایان زندگی من و تو را به نیکبختی و شهادت قرار دهد» (نهج البلاغه، نامه۵٣) ✍️ و بالاخره سخن امروز را با این دعا و آرزوی بزرگ به پایان می‌بریم: «اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رایَةِ وَلِیِّکَ الْمَهْدِیّ (عج)»: «پروردگارا توفیق شهادت در راه خودت و در رکاب ولیّت حضرت مهدی(عج) را روزیمان فرما». ☘☘🌹🌹☘☘

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#أیْنَ‌الرجبیّون» روز جمعه ١۴٠٢/١٠/٢٢ مناسبت روز: امشب اولین شب از ماه بزرگ #رجب است که پیامبر اکرم (ص) درباره آن فرمودند: «آگاه باشید که رجب، ماه خداست و آن ماه بسیار عظیمی است... و هیچ ماهی در فضیلت و حرمت در نزد خدا با این ماه برابری نمی‌کند!» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٢۶)، لذا سخن امروز را به این ماه پربرکت اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ انسان گاهی نسبت به فرصتی ارزشمند و موقعیتی بی‌نظیر، بی‌توجهی و غفلت می‌نماید؛ بدان جهت که شناختی از آن نداشته و در نتیجه فرصتی استثنایی و بهره‌ای وافر را از دست می‌دهد که هرگز در تمام عمر قابل جبران نیست! بی‌شک «#ماه_رجب» یکی از مصادیق بارز این موقعیت بی‌بدیل و پرفضیلت است که برای بهره‌گیری لازم از این فرصت طلایی ابتدا باید معرفت خود را نسبت به این ماه عظیم افزایش داد و مسلماً بهترین هادی در این زمینه، کلام نورانی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است که در این مجال به برخی از آنها اشاره می‌نمائیم: ✅ ابن‌عباس نقل می‌کند که هرگاه ماه رجب می‌آمد، رسول خدا (ص) می‌فرمودند: «ای مسلمانان، ماه بسیار بزرگ و بابرکتی بر شما سایه انداخته که آن را رجب نامیده‌اند و در آن رحمت خدا بر کسی که خدا را عبادت کند فرو می‌ریزد... آگاه باشید که در ماه رجب شبی است که هر که خواب را در آن بر خود حرام کند و به عبادت خدا بپردازد، خدا بدنش را بر آتش حرام می‌کند و هفتاد هزار ملک با او مصافحه می‌کنند و برایش تا ماه رجبِ سال آینده طلب مغفرت می‌نمایند» (بحارالانوار، ج٩٧، ص۴٧) علماء در رابطه با شب مذکور، چهار احتمال را داده‌اند: ١. شب اول ماه رجب؛ ٢. «لیلةالرغائب» که شب جمعه اول ماه رجب است؛ ٣. شب نیمه ماه رجب؛ ۴. شب بیست و هفتم ماه رجب. ✅ در روایت دیگر آمده که: «روزی با رسول خدا (ص) از قبرستان می‌گذشتیم که ناگهان حضرت ایستادند و گریه شدیدی نمودند، به‌گونه‌ای که ما هم به گریه افتادیم؛ آن‌گاه حضرت فرمودند: «صدای ناله اهل عذاب را شنیدم و بر آنها رحم کرده و دعا کردم و خداوند عذاب آنها را تخفیف داد» سپس فرمودند: «اگر کسانی که‌ در این قبرستان در عذابند، یک روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و یک شب را تا صبح قیام کرده و به عبادت می‌پرداختند (امروز) در قبرهایشان معذّب نمی‌شدند» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٣٣) ✅ همچنین امام صادق (ع) فرمودند: «در روز قیامت، منادی از درون عرش الهی ندا مى‌‏دهد که کجایند آنهایی که ماه رجب را گرامی داشته‌اند؟ و سپس (ملائکه به آن‌ها) مى‏‌گویند: اى بندگان خدا، کرامت خدا بر شما گوارا باد» (همان) ✅ امیرالمؤمنین (ع) نیز درباره ثواب این ماه فرمودند: «هر کس در ماه رجب صدقه بدهد، خداوند روز قیامت در بهشت، او را به ثوابی گرامی می‌دارد که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به خاطر بشری خطور نکرده است» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٣٣) ✅ همچنین امام رضا(ع) فرمودند: «هر که روز اول ماه رجب را روزه بدارد، خدای عزوجل بهشت را بر او واجب می‌گرداند؛ و هر که روز وسط ماه رجب را روزه بدارد، می‌تواند دو قبیله‌ (پرجمعیت) را (در قیامت) شفاعت کند؛ و هر کس روز آخر ماه را روزه بدارد، خدای عزوجل او را از پادشاهان بهشت قرار می‌دهد و شفاعتش را درباره‌ی پدر، مادر و همه‌ی بستگان و آشنایان و همسایگانش می‌پذیرد، گرچه در میان آنها مستحق دوزخ باشد» (امالی شیخ صدوق، ص١٠) ✍️ آنچه گذشت، تنها بخشی از فضایل این ماه بزرگ و ثواب عظیم اعمال در آن است؛ اما شاید پرسشی در ذهن برخی از عزیزان ایجاد شده باشد که چگونه ممکن است، در برابر اعمال ناچیز و اندک ما در این ماه، این همه ثواب و پاداش داده شود؟ ✅ در پاسخ این سؤال، باید بدانیم که: 1️⃣ اولاً، این پاداش عظیم، متناسب با مقام کبریایی حضرت حق، و جود و بخشش بی‌کران و بی‌انتهای اوست که در برابر اندکی عمل خیر، پاداشی فراوان و دائمی عطاء می‌فرماید؛ 2️⃣ ثانياً، این گونه نیست که به صرف انجام دادن عملی پرفضیلت، همه‌ی گناهان قبلی ما بخشیده شود و ما وارد بهشت شویم، زیرا همان‌گونه که در روایات آمده، در «حق‌الناس» باید حقوق دیگران را جبران و پرداخت کرده و در «حق‌اللّه» نیز می‌بایست اعمال فوت شده مانند قضای نماز و روزه را به‌جا آورده و حقوق الهی، مانند خمس و زکات را پرداخت نمائيم؛ 3️⃣ ثالثاً درست است که برخی از اعمال ما ثواب بسیار عظیم دارد، اما نباید فراموش کنیم که طبق روایات، برخی از گناهان نیز مانند آتش عمل کرده و چه بسا تمامی کارهای خیر و ثواب ما را در طرفةالعینی نابود سازند! ✍️ لذا بدون شک، بهره کامل از ثواب این ایام از آنِ کسانی است که با اِجتناب از گناه و با توبه به درگاه الهی و جبران حقوق مردم و حقوق الهی فرصت‌ بی‌بدیل ماه بزرگ رجب را غنیمت می‌شمارند.

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ موضوع:  #سعدی، #استاد_سخن   تاریخ: ١۴٠٣/٠٢/٠١ 📖 «...وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»، «...و ما از رگ گردن ، به انسان نزديكتريم»، (ق/١۶)؛ دوست نزديكتر از من به من است وين عجب‌تر كه من از وى دورم چه كنم با كه توان گفت كه دوست در كنار من و من مهجورم (گلستان سعدی) ✍️ اول اردیبهشت ماه در تقویم، «#روز_سعدی» نام گرفته است، به همین مناسبت سخن امروز را با سلام و صلوات به روح این شاعر مسلمان ایرانی آغاز می‌نمائیم؛ ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف، متخلص به سعدی (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری)، عالم و شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است که اهل ادب به او لقب استاد و #پادشاهِ_سخن و #شیخِ_اَجل داده‌اند؛ او پس از فردوسی، آسمان ادب فارسی را با نور خیره کننده اش روشن ساخت و آن روشنی با چنان تلألویی همراه بود که هنوز پس از گذشت بیش از هفت قرن، از تاثیر آن کاسته نشده و تا پارسی در جهان برجاست، همچنان برقرار خواهد ماند! سعدی که در شیراز در میان خاندانی از عالمان دین، ولادت یافت، خود نیز در مدرسه نظامیه بغداد، درس دین و عرفان آموخته و سپس شغل واعظی، پیشه می‌کند که مستلزم سفر به مناطق مختلف و ارائه خطابه و ارشاد مردم بوده‌ است؛ او، مُحَدِّث زبردستی بوده و سال‌ها به معانی و مفاهیم آیات قرآن و احادیث نبوی اندیشیده و آن‌ها را در قالب نظم و نثر به بشريت ارائه نموده است؛ آثاری همچون گلستان و بوستان سعدی که علاوه بر فارسی‌زبانان و مسلمانان، حتی بر اندیشمندان غربی از جمله «ولتر» و «گوته» نیز تأثیر گذاشته است؛ سعدی، بر خلاف بسیاری از نویسندگان معاصر یا پیش از خود، ساده‌نویسی و ایجاز را در پیش گرفته و آثار خود را به دو صورت منظوم و منثور به رشته تحریر در آورده است؛ آثار منظوم سعدی شیرازی را می توان به عنوان شاهکارهای بلا منازع شعر فارسی، معرفی نمود که بسیاری از شاعران و نویسندگان فارسی‌زبان، بعد از او از سبک وی تقلید کرده‌اند؛ از جمله حافظ شیرازی که تحت تأثیر سبک سعدی به سرودن غزل پرداخته‌ است. ✍️ بی شک سعدی، آموزگار جاودانهٔ زبان فارسی است، وهر کس در جهان، زبان شیرین پارسی را آموخته، سرِ سفرهٔ سعدی میهمان شده، لذا تأثیر او بر فرهنگ و ادب فارسی، انکارناپذیر است؛ در رابطه با عقائد مذهبی سعدی، برخی او را شافعی مذهب و پیرو تفکر اشعری، دانسته و برخی از بزرگان و علماء مانند قاضی نورالله شوشتری(ره)، وی را شیعه قلمداد کرده‌اند، اما آنچه مسلم است و از اشعار او هویداست، ارادت و محبت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و اعتقاد به عقائد تشیع (همچون عصمت و شفاعت اهل بیت) است‌ که به عنوان حسن ختام، یکی از اشعار زیبای وی را تقدیم نموده و قضاوت را به شما واگذار می‌نماییم: کس راچه زور و زهره که وصف علی کند؟         جبار در مناقب او گفته:«هل اتی» زورآزمای قلعه خیبر که بند او         در یکدگر شکست به بازوی لافتی مردی که در مصاف، زره پیش بسته بود         تا پیش دشمنان ندهد پشت بر غزا شیر خدای و صفدر میدان و بحر جود     جان‌بخش در نماز و جهانسوز در وغا دیباچه مروت و سلطان معرفت              لشکرکش فتوت و سردار اتقیا فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست   ماییم و دست و دامن معصوم مرتضی یا رب، به نسل طاهر اولاد فاطمه         یا رب، به خون پاک شهیدان کربلا دلهای خسته را به کرم مرهمی فرست             ای نام اعظمت درِ گنجینه شفا 📚 منابع: تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی / سعدی، شاعر عشق و زندگی / در قلمرو سعدی / دائرةالمعارف بزرگ اسلامی / دانشنامهٔ ویکی پدیای فارسی، واژه سعدی.

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#ذی‌القعده، ماه اجابت دعا» ✍️ مناسبت روز: امشب اولین شب ماه ذی‌القعده از ماه‌های حرام قمری است که طبق روایات، فضیلت فراوان دارد، چنانچه سید بن طاووس (ره) در فضیلت این ماه می‌نویسد: «ماه ذی‌القعده، فرصت ویژه‌ای برای دعا به هنگام شدّت و گرفتاری، و برای رفع ظلم و ستم است و دعا بر ضد ظالم در این ماه مؤثّر است» و هم‌چنین تأکید می‌نماید که: «این ماه «ماه اجابت دعا» است، لذا باید تمامی اوقاتش را غنیمت شمرد و در آن روزه حاجت گرفت...» [اقبال الاعمال، ص۳۰۷] ✅ اول ذی‌القعده، میلاد بانوی کرامت: آغاز این ماه برای اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، پیام آور شروع فصلی نو از وزیدن دوباره بوی خوش یاس رضوی در سرای کاظمی است که پس از ۲۵ سال انتظار، چشم حضرت نجمه خاتون (س) بعد از میلاد امام رضا (ع) ، به حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ قمری، روشن شد که این روز را «روز دختر» و آغاز «دهه‌ی کرامت» نامیده‌اند؛ طبق روایات، روزه در این روز مستحب، و ثواب آن برابر با هشتاد ماه است و همچنین خواندن نماز حضرت فاطمه (س) در این روز سفارش شده است؛ ضمناً در روایات آمده که هر کس از ظالمی می‌ترسد، در این روز بگوید «حَسْبی حَسْبی حَسْبی مِنْ سُؤالی عِلْمُکَ بِحالی»، تا حق تعالی او را از شر آن ظالم، کفایت کند. ✅ پنجم ذی‌القعده، بالا بردن دیوار خانه کعبه توسط حضرت ابراهیم (ع)؛ ✅ ششم ذی‌القعده، نامه نوشتن حضرت مسلم در کوفه برای امام حسین (ع)؛ ✅ یازدهم ذی‌القعده، میلاد هشتمین خورشید امامت: در یازدهمین روز این ماه، خداوند، بزرگترین هدیه الهی را به امام موسی کاظم (ع) اهداء نمود و تاریخ نویسان این روز بزرگ را به نام روز طلوع هشتمین خورشید تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت رضا (ع) ثبت نمودند. ✅ شب نیمه ذی‌القعده، شب طاعت خدا: یکی دیگر از ایام ویژه این ماه، شب نیمه ماه است که رسول خدا (ص) در این رابطه فرموده‌اند: «در ذی‌القعده، شب مبارکی است که شب پانزدهم آن ماه است که خداوند در آن شب به بندگان مؤمنش نظر رحمت نموده و به کسی که در آن شب، طاعت خدا کند، پاداش صد سائح (روزه دار ملازم مسجد) که لحظه‌ای خدا را معصیت نکرده، داده می‌شود» همچنین در روایت دیگری آمده: «کسی در این شب، چیزی را از خدا نمی‌خواهد، مگر اینکه حق‌تعالی به او عطاء می‌فرماید» ✅ ۲۳ ذی‌القعده، روز زیارتی مخصوص امام رضا (ع) و بنابر قولی روز شهادت حضرت است و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک، سنت و دارای ثواب عظیمی می‌باشد. ✅ ٢۵ ماه ذی‌القعده، «روز دحوالارض‌»: یکی دیگر از ایام ویژه در این ماه، «دحوالأرض» است که امام رضا (ع) درباره آن فرموده‌اند: «دحوالأرض، روزی است که نخستین خشکی‌ها از زیر آب (که تمام روی زمین را فراگرفته بود) سربرآورد» و مطابق بعضی از روایات، نخستین جایی که از زیر آب بیرون آمد و خشک شد و گسترش یافت، محلّ «خانه کعبه» و سرزمین «مکّه» بود؛ و بر همین اساس، مکّه را «امّ القری» یعنی مادر همه آبادی‌ها نامیده‌اند؛ طبق روایت در این روز مستحب و همانند روزه‌ هفتاد سال است؛ و در روایت دیگر آمده که کفّاره‌ی هفتاد سال است؛ و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد، از برای او، عبادت صد سال نوشته می‌شود و برای روزه‌دار در این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار می‌کند؛ همچنین زیارت حضرت رضا (ع) در این روز، از افضل اعمال مستحب و از آداب و سنّت‌های مؤکد است. ✅ آخرین روز ماه ذی‌القعده، غروب نهمین خورشید امامت و ولایت: و بالاخره آخرین روز این ماه، برابر با سالروز شهادت امام جواد (ع) به زهر معتصم عبّاسی (لعنت‌الله علیه) در سن ۲۵ سالگی در سال ۲۲۰ قمری است. ✅ شروع سفر حاجیان به بیت الله الحرام: همچنین در این ماه پرفضیلت، زائران خانه خدا از اطراف و اکناف جهان به سوی مکه و مدینه حرکت می‌کنند و خود را برای انجام مناسک حج مهیا می‌نمایند. ✅ رفتن حضرت موسی(ع) به کوه طور در ماه ذی‌القعده: از دیگر مناسبت‌های مهم این ماه که بر ارزش آن افزوده است، رفتن حضرت موسی (ع) به کوه طور برای دریافت الواح تورات است که از اوّل ماه ذی‌القعده شروع شده و تا پایان دهه اول ذی‌الحجه ادامه داشته است که خداوند در آیه ۵١ سوره بقره به این موضوع اشاره نموده است: «وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسَی أَرْبَعِینَ لَیْلَةً...»؛ همچنین برخی از علمای بزرگ این چهل روز را «اربعین کلیمیه» نامیده‌اند و اهمیت ویژه‌ای برای عبادت و تهذیب نفس در آن قائل شده‌اند؛ ✍️ در پایان سخن، توصیه می‌شود که برای آشنایی بیشتر با اعمال و عبادات وارد شده در این ماه شریف، به کتاب مفاتیح‌الجنان مراجعه نموده تا انشاالله در حد توان از فیوضات ماه ذی‌القعده بهره‌مند شویم. ↷ https://eitaa.com/joinchat/1964049020C3a3157a7e8

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#شاهچراغ (١)» ✍️ مناسبت روز: در دهه‌ی کرامت قرار داریم و امروز ششم ذی‌القعده، روز بزرگداشت حضرت #احمد_بن_موسی معروف به حضرت شاهچراغ (ع) است، لذا سخن خود را با سلام و صلوات به روح بلند این امامزاده جلیل‌القدر آغاز می‌نمائیم؛ آستان مبارک امامزادگان، همواره کانون تجلی انوار و برکات الهی بوده و مرقد پاک و مطهرشان معدن فیض و کرامت است؛ آنها مقربان و آبرومندان درگاه الهی‌، و وسیله نزدیکی به آستان ربوبی‌اند؛ بی‌شک یکی از این امامزادگان عظیم‌الشأن که چون خورشیدی فروزان در قلب ایران می‌درخشد، و انوار روشنگرش دل‌های مؤمنان را، و کرامات روشن‌تر از آفتابش، جسم و جان عاشقان را می‌نوازد، حضرت سيد امير احمد (ع) ملقب به «شاهچراغ» و «سَيِّدِالسّاداتِ الْاَعاظِم» فرزند بزرگوار امام موسی كاظم (ع) و برادر گرامی امام رضا (ع) است، که بارگاه ملکوتی و منورش، همواره میعادگاه عاشقان و محل رفت و آمد ملائک الهی و روضه‌ای از باغ‌های بهشت در شیرازِ ایران است؛ در اوصاف و فضایل این دُرّ گرانمایه، مورخین و محدثین سخن بسیار گفته‌اند و ایشان‌ را انسانی «کریم، شجاع، فاضل،‌ صالح، پرهیزگار، صاحب مکنت و عزت، و محبوب در بین مردم و با منزلت خاص نزد امام کاظم و امام رضا (ع) دانسته‌اند؛ همچنین طبق شهادت علمای بزرگ شیعه از جمله علامه مجلسی (ره) در کتاب «مِرآةُ العُقُول»، مادر ایشان «ام احمد» نیز از داناترین، پرهیزگارترین و گرامی‌ترین زنان در نزد حضرت کاظم (ع) بوده‌اند که امام، امانات خود را نزد ایشان می‌گذاشتند؛ در احوالات شاهچراغ (ع) آورده‌اند که آن حضرت، شب‌ها تا صبح به عبادت مشغول بوده و با قلم خود، بارها قرآن را نوشته‌اند و بزرگان علم رجال ایشان را از محدثان بزرگ و راویان احادیث اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) دانسته‌اند؛ شیخ مفید (ره) نیز در «ارشاد» در شرح حال این امامزاده عظیم‌الشأن می‌فرماید: «حضرت احمد بن موسی(ع) فردی کریم‌النفس، جلیل‌القدر و پرهیزگار بودند که امام جعفر (ع) ایشان را (بسیار) دوست داشتند و بر دیگر فرزندان خود مقدم می‌نمودند» و همچنین در باب سخاوت و کرامت حضرت، نوشته‌ است: «ایشان در طول عمر خود، هزار بنده را خریده و در راه خدا آزاد نموده‌اند». (الارشاد، ج۲، ص۲۴۴) یکی از نکات درخشان در زندگی پربرکت حضرت شاهچراغ (ع)، ولایت‌مداری و بیعت ایشان با امام رضا(ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان است، به‌صورتی که در تاریخ نقل شده: هنگامی که خبر شهادت امام کاظم (ع) در مدینه منتشر شد، عده‌ای زیادی از مردم به درب خانه‌ی احمد بن موسی (ع) آمدند و به سبب شخصیت والای ایشان، با حضرت بیعت کردند و ایشان نیز پس از بیعت بر بالای منبر رفته و خطبه‌ای در کمال فصاحت و بلاغت بیان نموده و فرمودند: «ای مردم، هم چنان که اکنون تمامی شما با من بیعت کرده‌اید، بدانید که من خود، در بیعت برادرم علی بن موسی الرّضا (ع) هستم؛ ایشان پس از پدرم، امام و خلیفه‌ی بحق و ولیّ خداست و بر من و شما واجب است که از حضرت رضا (ع) اطاعت کنیم»؛ و سپس به‌اتفاق تمامی حاضران، خدمت ثامن‌الائمه (ع) رسیدند و به امامت آن بزرگوار اعتراف کرده و با امام هشتم بیعت نمودند؛ حضرت رضا (ع) نیز درباره برادرشان (احمد)، دست به دعا برداشته وفرمودند: «خداوند در دنیا و آخرت تو را ضایع نگرداند، هم چنان که حق را پنهان و ضایع نکردی» (تحفةالعالم، ص۳۰۷) همچنین در تاریخ آمده که در آن زمان، نزاعی سخت بین «امین و مأمون عباسی» در گرفته بود و همزمان قیام و نهضت سادات هاشمی و علوی به اوج خود رسیده بود، لذا مأمون پس از غلبه و کشتن برادرش به منظور فرو نشاندن مبارزات انقلابی شیعیان و تحکیم خلافت متزلزل عباسی، علیرغم میل باطنی امام رضا (ع)، حضرت را از مدینه به طوس انتقال داد و ولايتعهدی خود را با فشار و تهدید به حضرت تحمیل نمود؛ حضور با برکت امام هشتم در خراسان باعث شد تا شیعیان و محبان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) به اشتیاق زیارت چهره تابناک حضرت شمس‌الشموس، از نقاط مختلف جهان اسلام به سوی ایران حرکت کنند؛ حضرت شاهچراغ (ع) نیز به همراه دو تن از برادرانشان «سید امیر محمد عابد (ع)» و «سید علاءالدین حسین (ع)» و باتفاق گروه زیادی از برادرزادگان، خویشان و شیعیان عازم خراسان شدند؛ اما در دو فرسنگی شیراز، خبر شهادت امام رضا (ع) به ایشان رسید و بنابر دستور مأمون، نیروهای حکومتی راه را بر کاروان حضرت بستند و جنگ نمایانی بین آنها درگرفت که انشاالله در روز آینده از این حماسه بزرگ و شجاعت بی‌نظیر حضرت شاهچراغ (ع) سخن خواهیم گفت...

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#پایتخت_دل‌ها» ✍️ مناسبت روز: امروز بنا بر روایتی روز شهادت #امام_رضا (ع) و #روز_زیارتی آن امام همام است، چناچه سید بن طاوس (ره) در کتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة»، در ذیل اعمال روز ٢٣ ذی‌القعده، به این موضوع و ثواب عظیم زیارت حضرت ثامن الائمه (ع) در آن اشاره نموده و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک را سنت دانسته است؛ بنابراین سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت شمس‌الشموس(ع) آغاز می‌نمائیم؛ طبق روایات اسلامی، محبت و دلبستگی به رسول خدا (ص) و اهل بیت ایشان (ع) یکی از ویژگی‌های مهم و امتیازات ویژه انسان‌های مؤمن و متقی است؛ آنهایی که همواره از ژرفای جان به اهل بیت عصمت و طهارت عشق می ورزند و در پی دستیابی به رضایت آنان هستند؛ بی‌شک یکی از مظاهر و جلوه‌های این ارادت و عشق‌ورزی، زیارت مرقدهای پاک و نورانی حضرات معصومین است که اگر حتی یک روایت در فضیلت زیارت این بزرگواران صادر نشده بود، بازهم ادب در برابر عظمت آن ذوات مقدسه، مؤمنان را به زیارت حرم‌های مطهرشان وا می‌داشت تا افزون بر عرض ارادت و شیفتگی خود، از دریای معنویت بی‌بدیل آنها جرعه ها نوشند و روح خود را با نزدیک ساختن به آن ارواح بلند ایشان شاداب و منور سازند؛ این در حالی است که در روایات متعدد درباره فضیلت زیارت معصومین (ع) و آداب آن و حتی عبادات و احکام حرم مطهر ایشان سخن به میان آمده است که در این مجال کوتاه تنها به بخشی از این روایات اشاره می‌نمائیم؛ ⬅️ جناب کلینی و صدوق (ره) دراین‌باره از حضرت علی بن موسی الرضا (ع) این گونه نقل کرده‌اندکه: «هریک از امامان معصوم بر گردن دوستان و شیعیان خود پیمان و عهدی دارند و وفای کامل به آن پیمان و ادای نیکوی آن عهد، زیارت مرقدهای مطهر آنان است؛ پس هر کس از سر میل و رغبت به زیارت و اعتقاد راسخ به زیارت ائمه اطهار (ع) بشتابد، در روز قیامت آنان شفیعش خواهند بود» [کافی، ج۴، ص۵۶٧] ⬅️ همچنین بر طبق روایتی دیگر، حسن بن وشّاء می‌گوید: ازحضرت رضا (ع) پرسیدم: پاداش زیارت قبر هر از ائمه اطهار چیست؟ آن حضرت فرمود: «مانند ثواب زیارت قبر امام حسین (ع) است» پرسیدم: پاداش کسی که قبر امام حسین (ع) را زیارت کند، چیست؟ پس حضرت فرمودند: «سوگند به خدا، پاداش او بهشت است» [مستدرک الوسائل، ج١٠، ص١٨٣] ⬅️ امام صادق (ع) نیز دراین‌باره فرمودند: «کسی در زمان رحلت ما، قبرهای ما را زیارت کند، مانند کسی است که درزمان حیاتمان ما را زیارت نموده است» [جامع احادیث الشیعه، ج١۵، ص٩٢] ✍️ و اما چند حدیث نورانی در فضیلت ویژه زیارت حضرت امام رضا (ع): ⬅️ امام رضا (ع) فرمودند: «در خراسان بقعه‌ای است که زمانی آن بقعه همواره محل رفت و آمد و مطاف فرشتگان می‌گردد تا روز قیامت که در صور دمیده می شود و قیامت فرا رسد» پس از حضرت پرسیدند: این بقعه کدام بقعه است؟ فرمود: «این بقعه در سرزمین طوس است، به خدا سوگند! آن زمین باغی از باغ‌های بهشت است. هر که مرا دراین بقعه زیارت کند مانند کسی است که رسول خدا را زیارت کرده است و برای او پاداش هزار حج مقبول و هزار عمره مقبول نوشته خواهد شد و من و پدرانم روز قیامت شفاعت کننده او خواهیم بود.» [بحارالانوار، ج١٠١، ص٣۶٧] ⬅️ در روایتی دیگر بزنطی می‌گوید: نامه حضرت رضا (ع) را خواندم که در آن نامه چنین آمده بود: «به شیعیان من بگو زیارت من به اندازه هزار حج پاداش دارد»؛ پس از امام جواد (ع) از روی تعجب پرسیدم: به اندازه هزار حج؟ آن حضرت فرمودند: «آری، به خدا سوگند کسی که پدرم را زیارت کند در حالی که حق او را می‌شناسد، به اندازه هزار، هزار حج (یک میلیون حج) نزد خداوند پاداش دارد» [من لایحضر، ج٢، ص٣۴٩] ⬅️ همچنین بر طبق روایتی دیگر، امام موسی کاظم (ع) فرمودند: «کسی که قبر فرزندم علی (ع) را زیارت کند، پاداش او هفتاد حج نیکو و مقبول خواهد بود»؛ مازنی می‌گوید: از سر تعجب پرسیدم: هفتاد حج؟ پس حضرت فرمودند: «هفتاد هزار حج» عرض کردم: یعنی زیارت ایشان به اندازه هفتاد هزار حج پاداش دارد؟ حضرت فرمودند: «آری»، هر کس فرزندم علی را زیارت کند و یک شب نزد ایشان بماند، به کسی می‌ماند که خدا را در عرش زیارت کرده است» [کافی، ج۴، ص۵٨۵] ✍️ و سخن خود را با این حدیث نورانی از امام جواد (ع) به پایان می‌بریم که فرمودند: «هرکس قبر پدرم را در طوس زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را می آمرزد» [همان] https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#عيد_بزرگ_بندگی» ✍️ مناسبت روز: امروز، روز #عرفه و روز شهادت حضرت #مسلم_بن_عقیل (ع) است که در روز گذشته در رابطه با این مناسبت سخن گفتیم؛ اما امشب، شب #عید_قربان و از چهار شب با برکتی است که شب زنده‌داری در آنها سفارش شده و طبق روایات درهای رحمت الهی در این شب و روز به روی بشریت باز است، چنانچه پيامبر اکرم (ص) فرمودند: «خداوند متعال در عيد قربان، با عنايت (ویژه) به زمين مى‌نگرد، پس از خانه‌ها بيرون آييد تا رحمت الهی به شما برسد» لذا ضمن تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ عید قربان، یادآور ایمان راسخ #حضرت_اسماعیل (ع) در قربانگاه عشق، و ایثار و تسلیم #حضرت_ابراهیم خلیل (ع) در برابر خواست و رضای الهی و گذشت از فرزند عزیزتر از جانش در مسیر عبودیت و بندگی خدا است، لذا عید قربان را باید «عید بزرگ بندگی» بنامیم چراکه حضرت ابراهیم (ع)، قبل از بردن اسماعیل (ع) به قربان‌گاه، نفس خود را در پیشگاه درگاه ربوبیت قربانی کرد؛ و به بشریت ثابت نمود که محبت خداوند در قله محبت‌ها قرار دارد و همه‌ی علایق دنیا در طول محبت الهی معنا می‌شوند؛ لذا باید اذعان نمود که حضرت ابراهیم (ع) در عید قربان، «#قله_بندگی» را به نمایش گذاشته و خداوند متعال نیز آن حضرت را به عنوان الگو و «#اسوه_حسنه» در قرآن کریم معرفی نموده است؛ ✍️ کلمه «عید» از «عود» گرفته شده و به معنای بازگشت است؛ بازگشت از زندان نفس و تسلط اهریمن به سوی خدای رحمان و رحیم؛ کلمه «قربان» نیز از نظر لغوی از لفظ «قرب» گرفته شده؛ لذا هر چیزی که وسیله قرب و نزدیکی به خداوند تعالی شود را «قربانی» می‌نامند؛ حالا آن چیز می‌تواند ذبح حیوان باشد یا هر نوع صدقه دیگر؛ بنابراین «عید قربان»، به معنای «بازگشت انسان به مقام تقرب الهی» است که این مقام بلند، تنها در سایه مبارزه با هواهای نفسانی و در پرتو تهذیب نفس، خودسازی و بهره‌گیری از فرصت‌های ناب زندگی به دست می‌آید؛ البته طبق آیات قرآن کریم، تاریخچه «قربانی» کردن به زمان حضرت آدم (ع) برمی‌گردد، وقتی که فرزندان ایشان، «هابیل» و «قابیل»، قوچ و مقداری گندم را به عنوان قربانی به بارگاه خداوند تقدیم نمودند و طبق آیه ٢٧ سوره مائده این قربانی از «هابیل» پذیرفته شد و از «قابیل» پذیرفته نشد؛ و پس از آن، این عمل در تمام ادیان آسمانی به عنوان یک عبادت و در مناسبت‌ها و مواقع خاص به عنوان یک دستور و آیین الهی برجای ماند؛ در دین مبین اسلام نیز قربانی کردن، از سنت‌های الهی در مراسم حج است که زائران بیت‌الله‌الحرام پس از انجام مناسک حج و رسیدن به خلوص بندگی، در روز عید قربان به امر الهی حیوانی را قربانی کرده و شکر الهی را بجا می‌آورند؛ البته قداست و تعالی قربانی کردن در ریختن خون حیوان نیست، بلکه طبق روایات اسلامی، قربانی کردن در این روز، نماد قربانی کردن نفس و خالص شدن برای خدای یگانه است، چنانچه حضرت سجاد (ع) حقیقت قربانی را این‌گونه بیان فرمودند: «حج گزار و قربانی کننده، با تمسک به حقیقت پرهیزکاری، گلوی دیو طمع را می‌برد و او را می‌کشد» [مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۱۶۶] بر همین اساس زائران خانه خدا که پس از تحمل سختی‌های بسیار و پرهیز از نمادهای دنیوی، در آخرین منزلگاه، عید قربان را جشن می‌گیرند و با وحدت عملی کم نظیری، سر بر آستان حضرت دوست سائیده و با چهره‌ای گشاده از توفیق یافتن به ادای تکلیف الهی، به یکدیگر تبریک می‌گویند؛ مسلمانان جهان نیز «عید قربان» را از بزرگترین أعياد خود دانسته و آن را جشن می گیرند و پس از انجام دادن عبادت‌های مخصوص این روز، به دید و بازدید و شادمانی می پردازند؛ و اگرچه برگزار کردن مراسم قربانی بر زائران کعبه و در مراسم باشکوه حج واجب است، ولی بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان در این روز، گوسفند، گاو یا شتری را به یاد سنت ابراهیم خلیل (ع)، قربانی کرده و گوشت آن را میان همسایگان و مستمندان تقسیم می کنند؛ ✍️ و سخن خود را با کلام رهبر فرزانه انقلاب در رابطه با عید قربان به پایان می‌بریم که فرمودند: «این ایثار و این گذشت (حضرت ابراهیم خلیل)، یک نماد است برای مؤمنانی که می‌خواهند راه حقیقت را، راه تعالی را، راه عروج به مدارج عالیه را طی کنند؛ (و این موضوع) بدون گذشت، امکان ندارد؛ همه‌ی امتحان‌هایی که ما می شویم، در واقع نقطه‌ی اصلی‌اش همین است که پای یک ایثار و یک گذشت به میان می‌آید؛ گاهی گذشت از جان است، گذشت از مال است...؛ گاهی گذشت از عزیزان است؛ فرزندان، کسان. امتحان یعنی عبور از وادی محنت...» [٢۶ آبان ٨٩] https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#هادی_امت (٢)» ✍️ مناسبت روز: امروز ششمين روز از «#دهه‌_ولایت_و_امامت» و روز ولادت باسعادت دهمين #هادی امت، و خورشید سپهر امامت، حضرت #امام_علی_النقی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ در روز گذشته به مشهورترین لقب امام دهم، به‌عنوان «هادی امت» و به زیارتنامه «#جامعه_کبیره» به‌عنوان یکی از خدمات بزرگ فرهنگی امام اشاره کردیم و انشاالله امروز نیز سخن خود را درباره این «منشور هدایتگری» ادامه می‌دهیم؛ «امام شناسی» یکی از مسلمات و ضروریات اسلام است، و طبق سخن رسول اکرم (ص)، اگر مسلمانی بدون شناخت امام زمان خود از دنیا برود همانند مردمان جاهلیت از دنیا رفته است: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة» [مسند احمد، ج٣، ص۴۶۶؛ و كافی ج١، ص٣٧۶]؛ بر این اساس یک مسلمان در ابتدا می‌بایست امامان معصوم و مقام و جایگاه آنها را بشناسد و سپس با شناخت و معرفت لازم از آنها پیروی و اطاعت کند؛ و در این مسیر چه راهنما و هدایت‌گری، بهتر از امام هادی(ع) که در زیارت جامعه کبیره، یک دوره کامل امام‌شناسی را به ما آموزش داده‌اند؛ ✍️ در این زیارتنامه‌ی جامع که آن را به حق باید «منشور هدایت‌گری» نامید، «هادی‌امت» به بیش از دویست فضیلت و منقبت از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اشاره کرده‌اند که در این مجال کوتاه به بخش‌هایی از این «عرفان‌نامه» اشاره می‌نمائیم: ✅ در ابتدای این زیارتنامه، پیشوای دهم ما را با آداب زیارت و سخن گفتن با حضرات معصومین آشنا کرده و می‌فرمایند: هر زمانی که به آستان مقدس (امامی رسیدی) در آنجا بایست و شهادتین را درحالی که غسل و طهارت داری، بر زبان جاری کن، و وقتی نگاهت به ضریح افتاد، نخست سی مرتبه «الله اکبر» بگو و با کمال وقار و آرامش بسیار، گام های خود را کوتاه بردار و بار دیگر سی مرتبه تکبیر بر زبان خود جاری کن، سپس نزدیک مضجع شریف شو و این بار چهل مرتبه «الله‌اکبر» بگو و آنگاه سخن خود را با سلام و درود بر آن امام همام آغاز کن... سپس حضرت، امامان معصوم (ع) را مشکات هدایت، چراغ‌های تاریکی، نشانه‌های پرهیزکاری، صاحبان خرد، پناهگاه مردمان، نمونه‌های اعلای الهی و حجت‌های خدا بر اهل دنیا و آخرت معرفی کرده، و در ادامه ائمه‌اطهار را عامل شناسائی خدا و معدن‌های برکت الهی و نگهبانان سِرّ پروردگار و حاملان قرآن و اوصیای پیامبر خدا (ص) دانستند؛ امام هادی (ع) در بخشی دیگر از این زیارتنامه، امامان معصوم را دعوت کنندگان به سوی خدا و راهنمایان به راه‌های خوشنودی خدا و استقرار یافتگان در فرمان پروردگار و کاملان در محبت خدا و مخلصان در توحید و آشکارکنندگان امر و نهی الهی، و راستگویانی که هرگز بر خداوند در گفتار پیشی نمی‌گیرند، دانسته و سپس تأکید می‌نمایند که «حق» همواره با امامان معصوم است و هرگز از آنان جداشدنی نیست، لذا هرکه از آنان دور شود، قطعاً گمراه خواهدشد؛ حضرت در این زیارت جامع، از حضرات معصومین (ع) به عنوان کسانی یاد کرده‌اند که خداوند، عالم وجود را به برکت آنها آغاز کرده و به آنان نیز به پایان خواهد رساند؛ و به خاطر وجود مقدس آن بزرگواران است که خداوند آسمان را نگه می دارد و به یمن وجود مقدس آنها باران می‌بارد و به وسیله آنان غم و اندوه زدوده شده و هر سختی و ناگواری برطرف می‌شود؛ در ادامه این عرفان‌نامه، امام با اشاره به فضل و رتبه و مقام رفیع و جایگاه والای ائمه (ع) در نزد خداوند، تصریح می‌کنند که آنان شاهراه و صراط مستقیم و گواهان در دین، و آن امانتی هستند که حفظش بر مردم واجب شده است؛ و سپس به وظیفه‌ی مسلمانان و آمادگی آنها برای دفاع از ائمه اطهار (ع) اشاره می‌نمایند؛ ✍️ و سپس رهنمون می‌شوند که خداوند و امامان معصوم (ع) را گواه گرفته و بگوئیم: «ما به شما و به آنچه شما به آن ایمان دارید، ایمان داریم؛ و کافریم نسبت به دشمنان شما؛ بیناییم به مقام شما؛ و دوستدار شما و دوستدار دوستان شما هستیم؛ بغض دشمنانتان را در دل داریم و دشمن آنهاییم؛ و در صلح هستیم با هر که با شما در صلح است و در حال جنگ هستیم با هر کس که با شما در جنگ است»؛ ✍️ و بالاخره به ما می‌آموزند که زیارت خود را با این فراز به پایان برده و بگوئیم: «خدایا اگر ما شفیعانی را به درگاه تو نزدیک‌تر از محمّد (ص) و اهل بیت ایشان، آن خوبان و پیشوایان و نیکان می‌یافتیم، آنها را شفیعان خود قرار می‌دادیم، پس به حقّی که برای آنان بر خود واجب کرده‌ای، ما را در گروه عارفان به آنها، و آشنایان به حقّ شان، و در شمار رحم شدگان به شفاعت آن بزرگواران وارد کن، به درستی که تو مهربان‌ترین مهربانانی» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «گرامیداشت #هفته_وحدت» ✍️ مناسبت روز: امروز اولین روز از هفته #وحدت و طبق نظر مشهور بین عزیزان اهل سنت، روز #میلاد_حضرت_رسول اکرم (ص) است، لذا ضمن عرض تبریک و گرامیداشت هفته وحدت، سخن امروز را با صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ اسلام به عنوان آخرین و کامل‌ترین دین الهی برای نجات بشریت از گمراهی و جهل به مردم جهان عرضه شده است؛ اما از آنجا که روشنگری و آگاهی‌بخشیِ آن، موجب می‌شود تا بشریت از بردگیِ استکبار خلاصی یابند، لذا از آغاز نبوت حضرت رسول تا به امروز، مستکبرین جهان همواره برای نابود کردن اسلام و جلوگیری از اشاعه و رشد این دین الهی تلاش مضاعف نموده‌اند؛ در این میان مهم‌ترین و بزرگترین دست‌آویز آنها در طول تاریخ، سوءاستفاده از مبحث شیعه و سنی، و ایجاد تفرقه میان این دو مذهب بزرگ اسلامی بوده؛ لذا لزوم وحدت میان مسلمین از جمله اموری است که نه تنها در آیات و روایات اسلامی برآن تأکید شده، بلکه همواره از سوی علماء، بزرگان و رهبران تمامی مذاهب اسلامی، مورد توجه ویژه قرار داشته است؛ حقیقت مفهوم «وحدت» و به عبارت صحیح‌تر «اتحاد مسلمین» آن است که مسلمانان با حفظ مذهب و عقاید قطعی و مُسلّم خود، با تکیه بر مشترکات فی‌مابین، در مقابل دشمن مشترک با موضع واحدی بایستند؛ بنابراین هیچگاه وحدت اسلامی متوقف براین نبوده و نیست که بعضی از فرق و مذاهب اسلامی از میان بروند و یا اینکه همه تبدیل به یک مذهب واحد شوند؛ چنانچه شهید مطهری (ره) در کتاب «حج» خود، پس از مطب فوق، می‌نویسد: «مسلمانان از نظر اختلافات مذهبی طوری نیستند که نتوانند وحدت داشته باشند؛ نتوانند با یکدیگر برادر و مصداق «انما المؤمنون اخوه» باشند؛ زیرا همه موحدند و یک خدا را پرستش می‌نمایند و می‌گویند: «لا الله الا الله»؛ همه به رسالت حضرت رسول ایمان دارند و ایشان را خاتم‌الانبیاء می‌دانند و دین اسلام را به‌عنوان خاتم ادیان می‌شناسند؛ همه، قرآن را کتاب مقدس آسمانی خود می‌دانند و آن را تلاوت کرده و به‌عنوان قانون اساسی خود می‌شناسند؛ همه به سوی یک قبله، نماز می‌خوانند و یک بانگ را به نام اذان برمی‌آورند، همه در یک ماه، روزه می‌گیرند؛ همه روز فطر و اضحی را عید خود می‌شمارند؛ همه مراسم حج را مانند هم انجام می‌دهند و با هم در حرم امن الهی جمع می‌شوند؛ و بالاخره، همه‌ی آنها، خاندان نبوت و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را دوست داشته و به آن‌ها احترام می‌گذارند؛ مسلماً این‌ مشترکات بزرگ، کافی است که دل‌های مسلمانان را به یکدیگر پیوند دهد و احساسات برادری و اخوت اسلامی را در آن‌ها برانگیزد... وچه خوب گفته است علامه کاشف‌الغطاء «بُنِی‌َالْاسْلامُ عَلی کلِمَتَینِ، کلِمَةُالتَّوْحیدِ وَ تَوْحیدُالْکلِمَة»: اسلام بر روی دو اصل و دو فکر بنا شده است: یکی اصل توحید و پرستش خدای یگانه و دیگری اصل اتفاق و اتحاد جامعه اسلامی» (حج استاد مطهری، ص١١و١٩) ✍️ براین اساس بدون شک گرامیداشت هفته وحدت می‌تواند گامی بزرگ در راستای وحدت مسلمین باشد و تمامی مسلمانان باید با توجه به اهمیت این موضوع، اتحاد و انسجام خویش را حفظ نموده و با وحدت و یکپارچگی، توطئه‌های دشمنان را نقش بر آب کنند، و در این میان، وظیفه پیروان مکتب اهل‌بیت (ع) بسیار سنگین‌تر است! چراکه باید با الگوگیری از سیره ائمه اطهار (ع) ثابت کنند که پیرو واقعی این مکتب انسان‌ساز هستند؛ چنانچه امام کاظم (ع) فرمودند: «چنان رفتار کنید که هر کس شما را ببیند بگوید: خدا رحمت کند جعفر بن محمد را که چه خوب یاران و پیروانش را تربیت و هدایت کرده است» [وسائل الشیعه، ج۸، ص۴۳۰] و همچنین فرمودند: «شما شیعیان موجب آبرومندی ما باشید، نه مایه آبرو ریزی ما!» [امالی صدوق، ص۴۸۴] ✍️ و سخن امروز را با کلام رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «ما در جمهوری اسلامی... دوازدهم تا هفدهم [ربیع‌الاوّل] را به عنوان هفته‌ی وحدت نامگذاری کرده‌ایم و این یک نامگذاری محض نیست! یک حرکت سیاسی و تاکتیکی هم نیست! این یک اعتقاد و ایمان قلبی است! جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه، معتقد به لزوم اتّحاد امّت اسلامی است؛ این [کار] سابقه هم دارد؛ یعنی مخصوص زمان ما و دوران جمهوری اسلامی نیست! مرجع بزرگی مثل مرحوم آیت‌الله بروجردی که مرجع کلّ دنیای شیعه در زمان جوانی ما بود، طرفدار جدّی وحدت اسلامی بودند، طرفدار جدّی تقریب مذاهب اسلامی بودند و با بزرگان علمای دنیای اسلام و اهل‌سنّت مراوده و گفتگو داشتند؛ این یک اعتقاد است... یک ایمان قلبی است؛ ما معتقدیم به وحدت و معتقدیم که خدای متعال این را از ما خواسته است...» (۱۳۹۸/۰۸/۲۴) «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا» (آل‌عمران/١٠٣) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مظهر_اخلاق_و_مهرورزی» ✍️ مناسبت روز: هفدهم ربیع‌الاول طبق روایات و نظر مشهور علماء شیعه، سالروز میلاد با سعادت رسول گرامی اسلام، حضرت محمد مصطفی (ص) و میلاد مسعود رئیس مذهب جعفری، حضرت امام جعفر صادق (ع) و «#روز_اخلاق_و_مهرورزی» است؛ لذا ضمن عرض تبریک و شادباش ایام، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ سیری در سیرۀ نورانی رسول خدا (ص) به‌خوبی نشان می‌دهد که وجود مبارک پیامبر اکرم (ص) سرشار از فضیلت‌های اخلاقی و صفات پسندیده‌ی انسانی و سرچشمه همه‌ی نیکی‌ها و خوبیهاست؛ لذا مسلماً تبیین فضائل بی‌شمار و صفات حمیده حضرت رسول (ص) در این نوشتار کوتاه نمی‌گنجد! چنانچه قرآن کریم، کلمات خداوند را بی‌شمار توصیف کرده و فرموده: «اگر تمام درختان جهان قلم شوند و همۀ دریاها مرکّب گردند، نمی‌توانند آن کلمات را شمارش نمایند!» : «وَ لَوْ أَنَّ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ‏ كَلِماتُ اللَّه‏» [لقمان/٢٧]. و امام رضا (ع) در تفسير این آیه فرموده‌اند: كلمات الهى ما هستيم كه فضائل ما، نه براى كسى قابل دسترسی کامل است و نه به شمار مى‏آيد: «نَحْنُ الْكَلِمَاتُ الَّتِي لَا تُدْرَكُ فَضَائِلُنَا وَ لَا تُسْتَقْصَى» [مناقب آل أبیطالب‌، ج‏۴، ص۴٠٠]. کتابِ فضلِ تو را آب بحر کافی نیست که تَر کنم سر انگشت وصفحه بشمارم... از این‌رو در سخن امروز، در حد وسع ناچیز خود به چند نمونه از صفات حسنه و فضیلت‌های بی‌شمار رسول خدا (ص) اشاره می‌نمائیم؛ ✍️ قبل از تبیین هر فضیلتی از پیامبر گرامی اسلام، لازم است از «اخلاق پسندیده» ایشان سخن بگوییم؛ چنانچه خداوند تعالی در قرآن کریم، خلق و خوی رسول خویش را با صفت «عظیم» توصیف کرده است: «وَ إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ‏ عَظيمٍ» [قلم/۴]. بدیهی است که برخورداری از خُلق عظیم و بهره‌مندی از والاترین مراتب صفات انسانی، برازندۀ بزرگ اسوه‌ی اخلاق و مهربانی است که اميرالمؤمنین«ع» در توصیف آن حضرت فرمودند: «رسول خدا از همۀ مردم بخشنده‏تر، دليرتر، راستگوتر، باوفاتر و نرم‌خوتر بودند و برترین و بهترین اخلاق و معاشرت را با مردم داشتند» [مكارم الأخلاق، ص١٨] ✍️ به شهادت مورخین در زمان بعثت پيامبر اكرم (ص) فضای جامعه‌ی جهانی و به‌ویژه جزیرةالعرب، از فضيلت‌های انسانی تهی بود و رذائل ناپسند، سراسر آن جامعۀ جاهلی را فراگرفته بود؛ لذا اساساً بعثت پیامبر اکرم (ص) به‌خاطر تهذیب نفوس آدمیان و رساندن آنان به مقام آدميّت بوده است؛ از این رو حضرت رسول (ص)، هدف از بعثت خود را چنین بیان فرمودند: «من مبعوث شدم تا مکارم و فضیلت‌های اخلاقى را كامل و تمام كنم»: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ‏ مَكَارِمَ‏ الْأَخْلَاقِ» [بحارالأنوار، ج‏١۶، ص٢١٠]. قرآن کریم نیز صفات نیکویی مانند حسن خُلق، نرم‌خویی و محبّت در پیامبر اکرم(ص) را عامل گسترش اسلام در برهوت جاهلیت جهان برشمرده و تأکید نموده که اگر ایشان تندخو و فاقد فضائل اخلاقی بودند، مردم از اطراف حضرت پراکنده شده و اسلام گسترش نمی‌یافت: «وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ‏ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ»‌ [آل عمران/١۵٩]. 👈 لذا بدیهی است که پیروان پیام‌آور اخلاق و مهربانی در «روز اخلاق و مهرورزی» می‌بایست با الگوگیری از نبی رحمت، خود را به فضایل انسانی و اخلاق محمدی آراسته نمایند، تا پیروان دیگر ادیان و مذاهب با دیدن آنها به اسلام و مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) گرایش پیدا نمایند. 📚 برگرفته از نوشتاری از مرجع عالیقدر و استاد معظم اخلاق، حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری (دامت‌برکاته) به مناسبت هفدهم ربیع‌الاول. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#خورشید_پشت_ابر ٢» مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی و قمری مناسبت خاصی نداریم؛ اما همانطور که مستحضرید در روز گذشته، از علل رفتنِ خورشید به پشت ابرِ غیبت، سخن گفتیم و عرض شد که در روایات اسلامی، علت اصلی غیبت حضرت مهدی (عج) را از اسرار الهی دانسته‌اند، اما در حد عقل بشر، به برخی از حکمت‌های آن اشاره نموده‌اند؛ از جمله: ✅ «#آزمایش و #غربالگری_مردم» که در روزبرگ دیروز گذشت؛ و امروز نیز به توفیق الهی به موارد دیگری از علل غیبت می‌پردازیم: ✅ «#قدرناشناسی‌_مردم» و «#ترس_از_جان_امام» یکی دیگر از علل مهم غیبت امام زمان (عج) را می توان حفظ جان آن حضرت دانست؛ بدین معنا که اگر آخرین حجت الهی غایب نمی‌شد، مردم ایشان را نیز مانند دیگر امامان به شهادت می‌رساندند؛ چنانچه امام باقر (ع) فرمودند: «برای قائم ما، قبل از آن که به پاخیزد غیبتی است» راوی پرسید: این غیبت برای چیست؟ حضرت فرمودند: «به دلیل این که ترس از کشته شدن ایشان وجود دارد» (بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٢١) لذا خداوند به وسیله غیبت، جان امام دوازدهم را از شر خلایق حفظ کرده است؛ چرا که متأسفانه مردم علاوه بر انجام گناه و معصیت، و مخالفت با دستورات ائمه، جایگاه و قدر و منزلت اهل‌بیت (ع) را ندانستند تا جایی که پیروان و شیعیان حضرات معصومین، آنها را تنها گذاشتند و دشمنان نیز یکی پس از دیگری ائمه اطهار (ع) را به شهادت رساندند؛ از این رو برخی از بزرگان مانند خواجه نصیرالدین طوسی (ره) گفته‌اند: «و غیبته منا»؛ یعنی غیبت امام زمان از ناحیه ماست؛ و سپس نتیجه گرفته‌اند اگر خودمان را اصلاح نمائيم و نسبت به جایگاه اهل بیت (ع) معرفت پیدا کرده و قدر و منزلت امام زمان را بدانیم، آن حضرت ظهور خواهند کرد. (کشف المراد ص362). چنانچه در نامه‌ حضرت حجت (عج) به شیخ مفید (ره) آمده: «اگر شیعیان ما با دل‌های متحد و یکپارچه بر وفای به عهد و پیمان خویش اجتماع می‌کردند، ملاقات ما از آن‌ها به تاخیر نمی‌افتاد؛ و توفیق دیدار و مشاهده با معرفت برای آن‌ها حاصل می‌شد و زودتر از این به دیدار ما نائل می‌شدند؛ آن چیزی که ما را از آنان دور کرده (و غیبت را طولانی کرده) گناهان و خطاهایی است که مرتکب می‌شوند و ما چنین انتظاری از آنها نداریم» (بحارالانوار، ج۵٣، ص١٧۶) ❓البته ممکن است سؤال شود که مگر خداوند نمی‌توانست بدون غیبت، جان حجت خود را حفظ کند؟! ✍️ در جواب باید گفت: البته که قدرت الهی نامحدود است و آنچه اراده کند انجام می‌شود، ولیکن خداوند مقرر نموده که کارها در دنیا بر طبق اسباب و از مجرای عادی و طبیعی انجام شود و این یکی از سنّت‌های الهی است که در امور فردی و زندگی دنیوی براساس اسباب دنیوی عمل می‌شود؛ لذا اگر قرار بود خداوند بر اساس مجرای عادی عمل ننماید، مسلماً هیچ کس نمی‌توانست به انبیاء و امامان معصوم ضرری برساند؛ ولی دیگر نمی‌توانستیم، دنیا را دار تکلیف و اختیار و امتحان بدانیم. (دادگسترجهان، ص١۴٩) ✅ «#آزادی_از_بیعت طاغوت‌های زمان» در برخی دیگر از روایات اسلامی، حکمت غیبت امام زمان را عدم بیعت با طاغوت‌های زمان و نداشتن تعهد با هیچ حاکم ظالمی در دنیا دانسته‌اند، تا حضرت بتوانند بدون ملاحظه‌ای در زمان موعود قیام نمایند؛ همانطور که می‌دانید امامان دیگر بر اساس دستور الهی «تقیه»، مجبور بودند حکومت‌های جبار را به‌ظاهر بپذیرند، ولی حضرت مهدی (عج) مأمور به «تقیه» نیستند فلذا با هیچ یک از طاغوت‌های زمان بیعت نمی‌کنند؛ چنانچه امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «هر کدام از ما امامان در زمان خود، بیعت حاکمان و طاغوت‌های زمان را از روی تقیه، بر عهده گرفته‌ایم، مگر مهدی (عج) که عیسی بن مریم به امامت آن حضرت نماز می‌گزارد؛ خداوند ولادت ایشان را مخفی نگه داشت و برای وی غیبتی در نظر گرفت، تا زمانی که قیام می‌کند، بیعت هیچ حاکمی بر گردن ایشان نباشد» (بحار الانوار، ج ۵١، ص ١٣٢) ✍️ آنچه دیروز و امروز گذشت، تنها بخشی از حکمت‌های غیبت از نگاه روایات اسلامی است؛ هرچند که تأکید بر این موضوع ضروری به نظر می‌رسد که غیبتِ امام، بدان معنا نیست که آن حضرت ما را تنها گذاشته‌اند و در برابر سرنوشت ما و جامعه، بی‌تفاوت هستند و نقشی در هدایت مردم ندارند! چراکه «غیبت» در مقابل «ظهور» است نه «حضور» حضرت؛ چنانچه طبق روایات اسلامی، امام زمان (عج) همیشه در میان مردم هستند، اما ما ایشان را نمی‌بینیم و یا نمی‌شناسیم؛ چنانچه حضرت می‌فرمایند: «ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم، که اگر جز این بود گرفتاری‌ها به شما روی می‌آورد و دشمنان شما را ریشه کن می‌کردند» (بحارالأنوار، ج ۵٣، ص ١٧۵) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه 🎧 پادکست موضوع امروز: «#خورشید_پشت_ابر (٢)» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مصطفای_امام_و_امت» مناسبت روز: امروز، طبق روزشمار شمسی، سالروز شهادت مظلومانه آیت‌الله سید #مصطفی_خمینی (ره) فرزند ارشد امام راحل در سال ١٣۵۶ شمسی است که متأسفانه ملت ایران کمتر با شخصیت و خدمات ارزشمند این عالم مجاهد آشنا هستند لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص داده و با سلام و صلوات به روح بلند «مصطفای امام و امت» آغاز می‌کنیم؛ سید مصطفی خمینی در ٢١ آذر ١٣٠٩ در خانه علم و اجتهاد دیده به جهان گشود؛ او از همان سنین کودکی تحت تأثیر خانواده و محیط مذهبی و علمی خانه قرار گرفته و پس از طی آموزش‌های اولیه مرسوم در مکتب‌خانه‌ها در سن ١۵ سالگی به حوزه علمیه قم وارد شد و به فراگیری علوم و تحصیلات حوزوی پرداخت و پس از ١٢ سال تلاش و کوشش مضاعف و با استعداد بسیار خوب در سن ٢٧ سالگی به درجه اجتهاد نایل شد؛ سید مصطفی با تأثیرپذیری از حوزه علمیه قم و شخصیت و دیدگاه‌های حضرت امام‌، در کنار تحصیل علم به فعالیت‌های سیاسی نیز روی آورد و با شروع نهضت امام امت به طور جدی، وارد صحنه مبارزات شد و در مقاطع مختلف نهضت همواره یار و یاور امام راحل و مبلّغ انقلاب اسلامی بود که همین امر منجر به دستگیری و تبعید ایشان به ترکیه و پیوستن به پدر شد؛ اما باز هم نظام شاهنشاهی ایران نتوانست حضور این پدر و پسر را در ترکیه تحمل کند، لذا یک سال پس از تبعید حاج آقا مصطفی، ایشان را همراه با حضرت امام در ١٣ مهر ماه ١٣۴۴ شمسی به عراق تبعید نمودند؛ حکومت شاهنشاهی ایران به خوبی دریافته بود که حاج آقا مصطفی مانند کوهی استوار پشت امام امت و در برابر آنها ایستاده است و از تهدیدها و تبعیدها خم به ابرو نمی‌آورد؛ بلکه پیوسته پنجه در پنجه آنان افکنده و برای شکستشان کمر همت بسته است؛ لذا درصدد ترور آن عالم مجاهد برآمدند و حاج آقا مصطفی را پس از ۴٧ سال زندگی پربرکت، سرانجام در سحرگاه یکشنبه اول آبان ماه ١٣۵۶ شمسی به صورت مرموز و مظلومانه و با سم در منزل خود به شهادت رساندند که البته به‌گونه‌ای صحنه‌سازی نمودند که گویی ایشان با مرگ طبیعی از دنیا رفته‌اند؛ اما طبق گفته پزشکان معالج آثار مسمومیت از ابتدا در بدن ایشان کاملا مشهود بود! پیکر سید مصطفی، پس از تشییع باشکوه و اقامه نماز توسط آیت الله العظمی خویی، در اتاقی در ضلع شرقی ایوان طلای حرم امیرالمومنین (ع) دفن شد. امام خمینی (ره) بعد از شهادت فرزند گرامیشان در پیامی کوتاهی نوشتند: «در روز یکشنبه نهم ذی‌القعده الحرام ۱۳۹۷ مصطفی خمینی، نور بصرم و مُهجه قلبم دار فانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق تعالی رهسپار شد؛ اللهم ارحمه واغفرله و أسکنه‌الجنة بحق اولیائک الطاهرین علیهم الصلوة والسلام». امام چند روز بعد در سخنرانی روز دهم آبان ۱۳۵۶ در نجف اشرف، درگذشت سید مصطفی را از الطاف خفیه الهی دانستند! حوزه علمیه نجف از روز شهادت حاج آقا مصطفی تا روز دهم آبان، به مدت ده روز تعطیل شد و با رسیدن خبر شهادت ایشان به شهر مقدس قم، حوزه علمیه این شهر نیز تعطیل شد و علما و فضلای حوزه علمیه و مردم مؤمن مجالس عزاداری و سوگواری را از همان شب در مسجد اعظم آغاز نمودند؛ پس از قم، خبر به دیگر استان‌ها و شهرهای مختلف کشور رسید و در بسیاری از آنها نیز مراسمات بزرگداشت فرزند ارشد امام با اعلام حمایت از نهضت اسلامی و مخالفت علنی با رژیم پهلوی برگزار شد؛ شهادت حاج آقا مصطفی در رسانه‏‌ها و مطبوعات داخلی و خارجی نیز بازتاب‌ گسترده‌ای داشت و هر کدام به گونه‌ای این خبر را منتشر کردند؛ اما رسانه‏‌ها و مطبوعات داخلی وابسته به رژیم شاهنشاهی، سعی در پنهان کردن واقعیت نموده و دلیل رحلت حاج آقا مصطفی را سکته قلبی عنوان کردند که البته با اعلامیه‏‌ جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، واقعیت از چشمان واقع بین ایرانیان پنهان نماند و همگان به ژرفای این فاجعه پی بردند و همانطور که امام فرمودند این شهادت از الطاف خفیه الهی بود و به نهضت اسلامی ایران، جان تازه‌ای بخشید و آن را به انقلابی فراگیر تبدیل کرد، به‌صورتی که پس از ١۵ ماه منجر به سقوط رژیم ٢۵٠٠ ساله شاهنشاهی در ایران شد. ✍️ و سخن امروز را به کلام گهربار رهبر معظم انقلاب در دیدار با دست‌اندرکاران کنگره بزرگداشت آیت‌اللّه سیّد مصطفی خمینی (ره) به پایان می‌بریم که فرمودند: «مرحوم حاج سید مصطفی خمینی از لحاظ استعداد و جرئت علمی، تهذیب نفس، شجاعت و منش مبارزاتی انسانی ممتاز بود... یعنی واقعاً اینکه امام فرمودند: امید آینده‌ی اسلام بود، این به‌خاطر جامعیّت این آدم بود... خداوند ان‌شاءالله درجات ایشان و درجات امام بزرگوار را عالی کند و به ما توفیق بدهد تا ان‌شاءالله بیشتر بتوانیم این شخصیّت‌های باعظمت را بشناسیم...» (١٣٩۶/۰۷/۳۰) https://eitaa.com/ROOZBARG