✅🔰✅🔰✅ #دستور #شمارش_جمله #جمله درباره‌ی شیوه‌ی تعیین تعداد جمله‌ها، یک قاعده‌ی کلّی رایج شده‌است: «هرگاه حرف «و» پس از فعل بیاید، حرف ربط و هرگاه پس از اسم بیاید، حرف عطف است» اما این قاعده، در نظم، همواره راهگشا نبوده‌است و نیاز به بازنگری و توضیح بیشتر دارد؛ زیرا در نظم به ضرورت رعایت وزن و قافیه، کلمات جابه‌جا می‌شوند؛ مثلاً ممکن است، به ضرورت قافیه، یک مصراع را به دو صورت بیان کنیم: الف) جهان رنج و اندوه و درد و غم است. ب) جهان رنج و درد است و اندوه و غم. اکنون پرسش این است: آیا این جابه‌جایی صفت‌های هم‌پایه و آمدن آن‌ها پس از فعل، باعث شده‌است که در مصراع (ب) دو جمله داشته باشیم؟ پاسخ منفی است؛ باید مصراع «ب» را بازگردانی نماییم تا دستورمند شود: ب) جهان، درد و رنج و اندوه و غم است. واژه‌های «درد، رنج، اندوه و غم»، مسندهای هم‌پایه‌اند و «و» حرف عطف است. اما در مصراع‌هایی چون: الف) همه عالم تن است و ایران دل یا: ب) گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید وضع فرق می‌کند؛ زیرا پس از بازگردانی و دستورمند نمودن، به این صورت در می‌آیند: الف) همه عالم تن و ایران دل است. در این جمله، دو واژه‌ی «تن» و «ایران» هم‌پایه نیستند؛ (تن، مسند است و ایران نهاد) بنابراین «و» در این مصراع، حرف «ربط» است که پس از فعل حذف‌شده‌ی «است» آمده‌است: همه عالم تن [است] و ایران دل است. در جمله‌ی (ب) نیز پس از بازگردانی: ب) گرچه منزل بس خطرناک و مقصد بس بعید است. می‌بینیم که دو واژه‌ی «خطرناک» و «مقصد»، هم‌پایه نیستند، بلکه «خطرناک» در نقش مسندی و «مقصد» در نقش نهادی به کار رفته‌است. بنابراین، این مصراع، دو جمله است: گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید [است] نتیجه: هنگام شمارش جمله‌های یک بیت، نخست آن را بازگردانی می‌کنیم. اگر حرف «و» بین دو واژه ‌یا گروه هم‌نقش -به‌جز فعل‌ها- قرارگیرد، حرف «عطف» و اگر آن دو واژه یا گروه، هم‌نقش نباشند، حرف «ربط» است. ✅🔰✅🔰✅🔰 ارسال: جناب جلال اصغری محفل دبیران ادبیات ┏━━ 🌱🌸🌸🌱 ━━┓ https://eitaa.com/joinchat/2923234098C31fb7ba932 ┗━━ 🌱🌸🌸🌱 ━━┛

#دستور #جمله انواع جمله (ساده و مرکب) ✍ همکار محترم ولدآبادی ┏━━ 🌱🌸🌸🌱 ━━┓ https://eitaa.com/joinchat/2923234098C31fb7ba932 ┗━━ 🌱🌸🌸🌱 ━━┛