این مقاله نسبتا مفصل را در تقارن روز ویژه ای نوشتم شب شهادت امام حسن عسکری ع شروع کردم و غروب روز شهادت که مصادف با آغاز امامت امام عصر عج بود به پایان رساندم، البته ابتدا عنایت به این مساله نداشتم و بعد از نوشتن متوجه این تقارن شدم، مقاله ای که بازخوردهای زیادی داشت، چه در تایید، چه در نقد و رد اما نکته ای که بسیار برایم جالب بود، نقد استاد نصیری به این مقاله بود، نقدی که در قسمت نظرات پیرامون این یادداشت در پایین لینک سایت مشرق هم، ایشان یا دوستان ایشان اضافه کرده اند و البته نقدشان را دوستان برای من فرستادند نقد این بود که آقای رنجبر فرق بین ضال و گمراه را نفهمیده و آنرا به معنای گمراه گرفته است و حرف بنده را تحریف کرده اند! من از دوستان خواهش می کنم به ترجمه ضال در معجم های عربی به فارسی مراجعه کنند و ملاحظه کنند تا معادل کلمه ضال چه چیزی است ضال یعنی گمراه یعنی کسی که راه را گم کرده است و نمی داند چه کند! ایشان هم معتقدند که ما در عصر غیبت، متحیر و سرگردان، به صورت گم شده ای وسط یک بیابان رها شده ایم و نمی دانیم چه کنیم! و این ضال را از مقوله و وجدک ضالا فهدی می دانند و نه از مقوله ولاالضالین اما به یکی از تفاسیر ذیل این آیه عنایت کنید: کلمه ی ضالّ از ریشه ی ضلل به معنی گمشده است نه به معنی گناهکار یا مشرک و امثال آن ؛ و اگر مشرک یا گناهکار را ضالّ می گویند از آن جهت است که راه خدا را گم کرده است. لذا هر ضالّی به معنی گم گشته از راه خدا نیست. پس ضالّ در حقیقت به معنی گمشده است ؛ و ضالّین جمع آن می باشد. امّا از آنجا که #لازمه گم شدن ، گم کردن راه بازگشت است ، لذا ضالّ را گمراه ، یعنی راه گم کرده نیز معنی می کنند. پس گمراه معنای ثانوی این کلمه است نه معنای اصلی آن. پس لازمه گم شدن و سرگردانی گمراهی است حقیر هم لازمه این ضلالت و تحیر و سرگردانی خودساخته استاد نصیری را جز گمراهی و کفران هدایت الهی نمی دانم! چرا که قرآن فرموده است: انا هدیناه السبیل اما شاکرا اما کفورا حال چگونه است که قرآن با این صراحت می فرماید ما راه را به انسان نشان داده ایم و او با اختیار خود یا شاکر این هدایت می شود یا کافر به این هدایت!؟ اما ما همچنان بر حرفمان اصرار کنیم! امیدوارم همه ما شاکر به این هدایت باشیم و نه کافر به این هدایت متاسفانه دور بودن ما از قرآن منجر به این آفات و منجر به این خود سرگردانی ها و خود اضطراریها شده است که نتیجه آن جز گمراهی و کفر نعمت هدایت نخواهد بود قرآن میفرماید: أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا چرا در قرآن تدبر نمی کنید و اگر قرآن از نزد غیر خدا بود حتما اختلافات زیادی در آن می یافتید! پس تدبر در قرآن ممکن است چون فعل جمع است (افلا یتدبرون) ضمنا این تدبر مختص اوحدی من الناس نیست. و خداوند با استفهام انکاری و توبیخ، خطاب به انسانها در همه اعصار و امصار، میفرماید چرا تدبر نمی کنید!؟ علاوه بر اینکه قرآن آنقدر واضح و محکم و مبرهن است که من و شما هم با تدبر می توانیم بفهمیم که اختلافی در قرآن نیست! پس علیّ و علیکم بالقرآن قرآن صراطی است که روایات تابلوهای این صراط و اتوبانند! اگر قرآن را از مهجوریت در آوریم دیگر خود را در تحیر و سرگردانی نخواهیم یافت اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا ✍ محمد علی رنجبر