🔍 ذکر گویی در هیئات ❌ ابتدایِ مطلب عرض کنیم که به هیچ وجه کسی مخالف ذکر نام سیدالشهدا علیه السلام و شور و حرارت در مجالس نیست. (لطفاً با دقت مطالعه کنید) 🖊 از اواخر دهه هفتاد سبکی ابداع شد و در این سبک شخصی در کنار مداح قرار می گرفت و نام مقدس امام حسین علیه السلام را تکرار می کرد. در آن اوایل نام امام حسین علیه السلام به صورت کامل ادا می شد. مستمع به خوبی قادر به شنیده نام مقدس امام حسین علیه السلام بود. اما به مرور این لفظ از حالت کامل خود خارج شد، که هم شخص ذاکر و هم نوع تنظیم سیستم صوتی باعث شد این جریان از حالت عادی خارج شود. متاسفانه به مرور اسامی عجیبی هم بر نوع گفتار نام مقدس اباعبدالله علیه السلام گذاشته شد! از سبک نفسی و سکسکه ای تا پینگ پونگی و لیزری! این اواخر هم نامی عجیب و سخیف اگزوزی! 🖊 قطعاً همه دوستان می دانند که هم اکنون در جلسات شخص ذاکر وقتی شروع به حسین حسین گفتن می کند، مستمع حسین نمی شنود! بلکه یک صدا و اسم دیگر به گوش انعکاس پیدا میکند! اینکه نوع تنظیم سیستم صوتی به نحوی باشد که بر اثر حسین حسین گفتن یا طرز گفتار غیر صحیح نام مقدس امام حسین علیه السلام فقط باعث ایجاد ریتم شود جای تاسف و تفکر است که چرا باید ما به این درجه برسیم؟ پس نیاز به تفحص دارد که علت آن را پیدا کنیم تا شیعیان آگاه شوند و مسیر مداحی که از مسیر اصلی خود خارج شده و با مداحی اصیل شیعه فاصله زیادی پیدا کرده است به مسیر خویش برگردد! 🖊 در این امر نظر اشخاص و دل بخواه افراد به هیچ وجه ملاک نیست. نوع عزاداری سیدالشهدا علیه السلام دل بخواه و سلیقه ای نیست. بلکه باید مطابق با کلام نورانی اهل بیت علیهم السلام باشد. آنچه سلیقه ما و دلخواه ما است هم ربطی به دستگاه سیدالشهدا علیه السلام ندارد و باید دیدگاه شخصی را از آن دور کنیم! در ادامه ان شاء الله به اصل مطلب می پردازیم. #ذکرگویی #مداحی @BotShenasi

🔍 ذکر گویی در هیئات (۲) ❌ ابتدایِ مطلب عرض کنیم که به هیچ وجه کسی مخالف ذکر نام سیدالشهدا علیه السلام و شور و حرارت در مجالس نیست. (لطفاً با دقت مطالعه کنید) 🖊 در گذشته به مداحان، نوحه خوان گفته می شد. نوحه خوان شخصی بود که در قالب شعر و آرایه های ادبی همراه با سینه زنی، روضه خوانی می کرد. نوحه خوان به دلیل رجوع به علمایِ صحیح العقیده و همچنین داشتنِ اساتید قوی و مجرب و استفاده از شاعرانِ قوی که در سرودن شعر تبحر داشتند و در فضای هنری_ادبی وقایع کربلا را در قالب شعر به خوبی بیان می کردند. اشعار با توجه به آیات و روایات و مقاتل سروده می شد. شاعر فضایِ روایی و مقتلی را با هنرمندی در آرایه های ادبی جا می داد. نوحه خوان هم با تبحر و هنرمندی به زیبایی آن را اجرا می کرد. 🖊 امروز در فضای مداحی نوحه خوان به تعداد انگشت یک دست شاید داشته باشیم. یکی از دلایل ماندگاریِ سَبک ها و نوحه های قدیمی همین هنرمندی نوحه خوان و شاعر بوده است. اما با مرور زمان و ابداع سبک جدید، شور خوان جایِ نوحه خوان آمد. شور خوان برخلاف نوحه خوان از استاد استفاده نکرده، به علمایِ صحیح العقیده رجوع نکرده و بدون داشتن هنر و سابقه وارد مجالس شد. شور خوان از هنر نوحه خوانی چیزی نمی دانست و رو به تصنیف خوانی اورد. عدم مهارت و هنرمندی شور خوان باعث شد فضایِ نوحه خوانی که یک فضایِ محزون بود به فضایِ عاشقانه تبدیل شود. متاسفانه شاعران بی تجربه و فاقد هنر هم به این شور خوان ها پیوستند‌. عدم هنر و سلیقه این دو باعث ایجاد نقطه ضعف بزرگی در هیئات شد برای جبران‌ این ضعف ذکر گویی ابداع شود! 🖊 برای جبران ضعف مداح و شاعر ذکرگویی در هیئات ابداع شد. وقتی ذکرگویی ابداع شد چند اتفاق افتاد: ➖ تصنیف فرم موسیقی و آلات موسیقی گرفت! ➖ عدم مهارت مداح در هماهنگی جلسه و عدم فاصله گذاری با فرم دچار وحشی شده و گرفتار شد! ذکر گو این ضعف را می پوشاند. ➖شاعر قدرت ایجاد اثر خارج از قفس هیجان و عاشقانه را نداشت. چون فضا از حزن تهی شده بود رو به استفاده از سبک موسیقی و ایجاد فضای ریتمیک آورد. ➖ وقتی مداح و شاعر قدرت ایجاد اثر تاثیر گذار ندارد. فضا تهی از حالت حزن و مصیبت شد و فضا عاشقانه و هیجانی و ریتمیک شد و مصیبت عظیم این است که باعث شد نام مقدس امام حسین علیه السلام به عنوان یک ضرب آهنگ و ایجاد نیرویِ محرک تنزل پیدا کند! ➖ وقتی نام مقدس امام حسین علیه السلام برای ایجاد زیر صدا و نیرو محرک استفاده شد، فضای مداحی طرب انگیز شد و سینه زن به ریتم جای شعر و نوحه عادت کرد! ➖ایجاد این زیر صدا که برگرفته از موسیقی رَپ است باعث ایجاد هیجان کاذب شد و مستمع تنها با ریتم سینه زن شد! این هیجان کاذب که فضا را از حالت حزن خارج می کند و شور مصیبت خوانی جای خود را به ریتم و هیجان بدهد! 🖊حال سوال پیش می آید در قدیم ذکر گویی وجود نداشت؟ قطعاً وجود داشت و همراه با مداحی سینه زن شروع به حسین حسین گفتن می کرد! الان هم ذکر گویی باید توسط مستمع انجام شود نه یک شخص! گاه آنقدر صدایِ ذکر گو در هیئت زیاد است که اصلا خواندن مداح گم می شود و سینه زن بر اساس عادت بر روی ریتم سینه میزند! فضایِ هیئت نباید فضایِ هیجانی باشد. بلکه باید فضای جزع و حزن باشد. بدون ایجاد زیر صدا هم می شور خوانی ایجاد کرد یا وظیفه ذکر گویی را به مستمع داد تا هم جلسه عاری از حالت هیجانی شود هم سینه زن عادت به ریتم و هیجان پیدا نکند! #ذکرگویی #مداحی @BotShenasi