#گزارش_تصویری #بخش_چهارم «سلسله جلسات تاریخ اندیشی» (۱) #نشست_علمی جایگاه (فلسفه علم تاریخ) در مطالعات تاریخ تحلیلی 🔰دکتر مجید کافی(ارائه دهنده) 🔰دکتر صفری فروشانی(ناقد) #انجمن_علمی_مطالعات_تاریخی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🌱 «آیـــه»؛ انجمن علمی مطالعات تاریخی 📜 https://eitaa.com/BOU_AYEH ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ #حکمت_برای_زندگی #دانشگاه_باقرالعلوم #دانشگاه_پیشران_علوم_انسانی 🆔 @BouNews 🔹🔸💠🔸🔹

📌تحلیل‌های سفر ونزوئلا #بخش_چهارم 🔴(مقایسه شرایط مقاومت در ایران و ونزوئلا) 📝یادداشت: دکتر احمد رهدار، عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) 🔻در مقایسه شرایط مقاومت در دو الگوی ایرانی و ونزوئلایی حداقل چند نکته را می‌توان برجسته نمود: 1️⃣نکته اول این‌که به‌دلیل نزدیکی جغرافیایی و حتی قرابت فرهنگی میان الگوی زیست آمریکای لاتین و آمریکای شمالی، برنامه‌های فرهنگی استعمار آمریکا با سهولت و کمیت بیش‌تر در اختیار مردم ونزوئلا قرار می‌گیرد و این مسأله می‌تواند از شدت و کمیت مقاومت در آن بکاهد. از همین روی، حسب برخی گزارش‌ها گفته می‌شود حدود نیمی از مردم ونزوئلا نه به‌دلیل و لحاظ سیاسی، بلکه‌ به‌دلیل‌ و لحاظ فرهنگی در جبهه مقاومت قرار ندارند. واقعیت این است که یک گفتمان زمانی پایدار می‌شود که در بنیادی‌ترین لایه‌های فرهنگی یک جامعه ـ که نمود آن در الگوی زیست اجتماعی آن هویدا می‌گردد ـ جای گرفته و رسوب نماید. بر این اساس، نهادینه کردن مقاومت در جامعه ونزوئلا که الگوی زیست اجتماعی آن همچنان از هماهنگی حداکثری با الگوی زیست اجتماعی آمریکا برخوردار است، سخت بوده و راه دور و درازی را خواهد داشت؛ زیرا مجموعه امکانات و مقدورات جامعه ونزوئلا برای مقابله با مؤلفه‌های معرفتی فرهنگی آمریکا در درون خودش بسیار حداقلی و کم می‌باشد. 2️⃣نکته دوم این‌که جریان مقاومت در ونزوئلا در سطح ساختاری و نهادی متکی بر یک حزب سیاسی قوی و منسجم می‌باشد و منطق کنش‌گری در ساختار حزب سیاسی تا اندازه‌ای کنش مقاومتی آن‌ها را ضمانت می‌کند؛ به‌ویژه زمانی که هویت وجودی و نه عارضی حزب با نوعی از مقاومت مثل مقاومت سلبی (سلب و نفی آمریکا) گره خورده باشد. این در حالی است که در ایران، مقاومت در اساس نه به‌مثابه یک سیاست برآمده از حزب یا احزابی خاص، بلکه یک فرهنگ است. از همین روی، برخی از مردم ایران، نه به‌دلیل و لحاظ فرهنگی، بلکه به‌دلیل و لحاظ سیاسی در جبهه مقاومت قرار نمی‌گیرند. به‌عبارت دیگر؛ آمریکا طرفداران ضد مقاومتی خود در ونزوئلا را در ساحت فرهنگ و در ایران در ساحت سیاست صید می‌کند. در نتیجه، در حالی که بسیاری از مخالفان گفتمان مقاومت در ایران، جاسوس و نفوذی آمریکا می‌باشند، مخالفان گفتمان مقاومت در ونزوئلا به‌لحاظ فرهنگی به آن تعلق ندارند. 3️⃣نکته سوم این‌که به‌طور کلی، یکی از تمایزات برجسته گفتمان مقاومت اسلامی با گفتمان مقاومت جریان‌های چپ در آمریکای لاتین، به ظرفیت‌های تاریخی اسلام و کمونیسم باز می‌گردد؛ بدین‌معنی که گفتمان مقاومت اسلامی می‌تواند قهرمانان خود را از حال حاضر تا آغاز تاریخش یعنی صدر اسلام به‌صورت بافتاری در یک خط تاریخی بچیند و در ابن بازه طولانی با فقر شخصیت روبه‌رو نباشد. به‌عنوان مثال؛ هر یک از قهرمانان مقاومت اسلامی مثل حضرت امام خمینی، مقام معظم رهبری، شهید نصرالله، شهید سلیمانی و... نه فقط در تاریخ صدر اسلام مابأزاء و مشابه دارند، بلکه در میانه تاریخ صدر اسلام و اکنون نیز این سلسله و خط مشابه‌ها هیچ‌گاه قطع نشده است. این در حالی است که گفتمان مقاومت چپ کمونیستی به‌دلیل تاریخ و تبار کوتاه آن که حدود یک قرن می‌باشد، تنها محدود به قهرمانان اکنون خود می‌باشد و برای این‌که بتواند بهره حداکثری از ظرفیت‌های گفتمان خود ببرد، ناگزیر از تمسک به نمادهایی می‌باشد که خود باید آن‌ها را بسازد. از آن‌جا که هر دوره تاریخی ظرفیت‌های محدودی برای قهرمان‌پروری و نمادسازی دارد جریان مقاومت چپ کمونیستی یا باید به این محدودیت تن دهد و یا باید به نمادهایی مصنوعی و کم‌ارتباط با گفتمان مقاومت راضی شود. منظور از مصادیق و نمادهای کم‌ارتباط با گفتمان مقاومت، مواردی هستند که از جهتی مقاومتی و از جهتی ضد مقاومتی محسوب می‌شوند. در مقابل، تجربه تاریخی طولانی مقاومت اسلامی چنان مصادیق شخصیتی، رخدادی و نمادی در حوزه مقاومت در اختیار طرفداران خود قرار می‌دهد که امکان ارزیابی و گزینش را برای آن‌ها فراهم می‌نماید. این امکان باعث می‌شود تا گزینه‌های حداقلی مقاومت به‌عنوان نماد معرفی نشوند و نتیجه آن، این شود که قهرمانان مقاومت اسلامی از جهات متفاوت می‌توانند برای پیروان و معتقدان به خود الگو باشند نه این‌که در حوزه مقاومت الگو باشند اما در دیگر حوزه‌ها از جمله حوزه‌های اخلاقی، علمی، مدیریتی و... چنین قابلیتی نداشته باشند. البته واضح است که ظرفیت قهرمانان مقاومت در همه عرصه‌های مذکور یکسان نخواهد بود.