💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_109 بابا سکوت کرد، نفس عمیقی کشیدم: _یعنی شما فکر میکنید اگه من با دختر بزرگترین سهامدار شرکت ازدواج نکنم تموم زحماتتون برای شرکت به باد میره؟ تایید کرد: _آره اینطور فکر میکنم، چون اونا دنبال اینن که سهام بیشتری بخرن و وقتی من اعلام بازنشستگی میکنم یکی از خودشون و جانشین من کنن! دستی تو صورتم کشیدم: _از کجا معلوم بقیه سهامدارا موافق این موضوع باشن؟ بابا لبخند تلخی زد: _وقتی قدرت داشته باشی بقیه در مقابلت زانو میزنن! چشمام و بستم و محکم روی هم فشار دادم، با همه این ها بازهم نمیتونستم با رویا ازدواج کنم و تو این روزها قلبم بیشتر از هروقتی رویارو نمیخواست! باید فکری میکردم، باید هم کارخونه رو نجات میدادم و هم خودم و از شر ازدواج با رویا خلاص میکردم که فکری تو سرم جرقه زد، فکری که میدونستم ممکنه اصلا عملی نشه اما موقتا میتونست از یه فاجعه جلوگیری کنه و گفتم: _یه پیشنهاد دارم... بابا و بقیه منتظر زل زده بودن بهم که ادامه دادم: _شما جلسه جانشینی شرکت و یه کمی بنداز عقب و منم تو این مدت یه فکری میکنم... لب زد: _چه فکری میخوای بکنی؟ شونه ای بالا انداختم: _سعی میکنم چند برابر الان پول به دست بیارم و سهام زیادی بخرم، اینجوری موقع جانشینی میتونیم حرفی برای گفتن داشته باشیم... با تردید نگاهم کرد: _تو اصلا میدونی برای این کار چقدر پول نیاز داری؟

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_110 میدونی به دست آوردن این همه پول غیرممکنه؟ سری به نشونه رد حرفش تکون دادم: _غیر ممکن نیست، شما فقط بهم فرصت بدید ، تا چند روز آینده همه فکرهامو میکنم و اگه راهی پیدا نکردم مطابق حرف شما با رویا... با رویا ازدواج میکنم... نگاه بابا و مامان و پگاه به من بود و بابا این بار سری تکون داد: _زودتر فکرات و بکن و من و در جریان بزار... زیر لب چشمی گفتم و خیلی طول نکشید که از خونه بیرون زدم، از دیشب حسابی بهم ریخته بودم، اون از مهمونی که رویا اون بلارو سر علیزاده آورده بود، اون از کارهای رو هوا مونده امروزم که بخاطر نبود علیزاده اصلا نتونستم انجامشون بدم و این هم از امشب، از حرفهای بابا که بیشتر از قبل اصرار داشت با رویا ازدواج کنم، رویایی که جایی تو قلبم نداشت و با کاری که دیشب با علیزاده کرده بود خودش و بیشتر از قبل از چشمام انداخته بود! همزمان با نشستن پشت فرمون ابروهام بالا پرید، سر درنمیاوردم اما ته همه افکارم کلافگیم از نبود اون دختر بود، کلافگیم از بلایی بود که سرش اومده بود و حس بدم به رویاهم به همین خاطر بود، بخاطر جانا... جانا علیزاده! اخمام توهم کشیده شد، افکارم پریشون بود و دلم آروم و قرار نداشت که نفس عمیقی سر دادم و همینکه خواستم ماشین و به حرکت دربیارم با شنیدن صدای پیامک گوشیم ، گوشی رو از تو جیب شلوار جینم بیرون آوردم و با دیدن اسم علیزاده روی گوشی سریع پیامش و خوندم: " سلام ، من حالم خوبه و فردا میام سرکار." نمیدونم چرا اما با خوندن پیامش به وضوح باز شدن گره ابروهام از همدیگه رو حس کردم و حالا بی اختیار داشتم لبخند میزدم، به پدرش گفته بودم که میتونه یکی دو روزی سرکار نیاد و استراحت کنه اما حالا این پیام، اینکه علیزاده فردا به شرکت میومد باعث این لبخند شده بودم، لبخند میزدم و نمیفهمیدم چرا... چرا از خوب بودن حال اون دختر خرابکار، اون که واسه هرروز برنامه ویژه گند زدن و خرابکاری داشت خوشحال بودم و حالا که فهمیده بودم فردا به شرکت میاد اینطور داشتم لبخند میزدم! سر از کارهام در نمیاوردم، شاید انقدر فشار روحی بهم زیاد بود که قاطی کرده بودم...

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_111 پشت میزم نشسته بودم، درخواست های خرید ظروف جدیدی که ازشون رونمایی کرده بودیم، باعث لبخندی روی لبهام شد، تعداد درخواست ها چندین برابر رونمایی قبل بود و همین باعث حال خوبم شده بود که صدای علیزاده رو پشت در شنیدم: _اجازه هست؟ رو از صفحه لپ تاپ گرفتم و جواب دادم: _بیا تو... خودم ازش خواسته بودم بیاد اینجا که بالاخره وارد شد: _باهام کاری داشتید؟ به مبل های وسط اتاق اشاره کردم: _بیا بشین... تو همون قدم ایستاد: _یه سری کار عقب افتاده دارم، باید با چند تا شرکت تماس بگیرم... و این یعنی نمیخواست زیاد اینجا بمونه و برام عجیب هم بود! نگاهم و تو صورتش چرخوندم، حالش حال همیشگی نبود و چشم هاش غمگین به نظر میرسید که ابرویی بالا انداختم: _چیزی شده؟ اگه از بابت اتفاقی که اون شب برات افتاد و حرف هایی که بهم زدی و کاری که تو بیمارستان کردی ناراحتی باید بگم که... نزاشت حرفم تموم شه و تخس جواب داد: _بخاطر هیچکدوم از اینا ناراحت نیستم چشمام از تعجب گرد شد، بد جوری ضایع شده بودم و حالا که از هیچکدوم از این قضایا ناراحت هم نبود چیز دیگه ای به ذهنم نمیرسید الا اینکه من و مقصر اون شب و اون اتفاق بدونه و حالا توقع معذرت خواهی ازم داشته باشه که صدایی تو گلو صاف کردم: _پس چی؟ من حتما پیگیری میکنم و ته تو ماجرارو در میارم که رویا یا هرکس دیگه ای چرا اون نوشیدنی و به خوردت داره این بار سری به اطراف تکون داد و در عین تعجبم پوزخندی زد:

این همون کانالیه که #مثلا_زنونس😂 ورود اقایونم ممنوعه⛔️⛔️ بیا ببین چه خبره اینجا 🙈😂 #سوتی ها، #چالش هاو #دردودل‌های شما😍 سوتی هایی که جلوی مادرشوهرت دادی😁 سوتی هایی که شب خواستگاری دادی🤦‍♀ سوتی هایی که شب اول عقد دادی😉 https://eitaa.com/joinchat/3622174875Cc80785f9e5 دورهمی خانمهای شاد و شیطون😁 کانالی ناب و تک در ایتا🙃🙂

#زن_جوانی_که_برای_شوهرش_رفت_خواستگاری_اما...😳❗️ مدام همسرش را اذیت میکرد؛ مدام #بهانه گیری میکرد گاه با داد و بیداد گاه با کتک از قضا همسرش به زور راضی شد تا بااو به مراسم خواستگاری بیاید تا از زندگی جهنمی که مرد برایش ساخته بود خلاصی یابد! روز #خاستگاری فرارسید همه چیز مرتب بنظر میرسید و مرد بسیار خوشحال وقتی که #مادر_عروس درمجلس از همسر اول پرسید آیا او به این #وصلت از صمیم قلب #رضایت دارد؟ همسر اول از کیفش شیشه ای #سرکه درآورد و گفت ...........😱😱👇 https://eitaa.com/joinchat/3622174875Cc80785f9e5

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_112 _شما اگه میخواستید پیگیری کنید شایعه ای که پخش شده بود و پیگیری میکردید و بلافاصله ادامه داد: _اگه باهام کاری ندارید من برم هنگ کرده بودم از دیدن این برخوردش، انگار نه انگار اون علیزاده ای بود که من میشناختم و بااین طعنه ای که زد حالا باعث گره خوردن ابروهام توهم شد: _چیزی شده؟ بخاطر اون شایعه دوباره کسی چیزی گفته؟ صاف زل زد تو چشمام: _قرار نیست کسی دوباره چیزی بگه ، من خودم میفهمم خودم میفهمم که چرا اون دختر تو اون مهمونی قصد جونم و کرده بود ، میدونم که به این قضیه ربط داشت و دلم نمیخواد دیگه همچین اتفاقی واسم بیفته! بلند شدم، از پشت میز به سمتش رفتم و روبه روش ایستادم: _من نمیزارم دیگه اتفاقی برات بیفته، قول... حتی فرصت نداد قول بدم، نمیدونم چش بود: _نیازی نیست قول بدید، چون حتما قول و قرار شما پولدارا به امثال من خیلی براتون ارزشمند نیست! گفت و چشمای آبی دریاییش که امروز بد طوفانی بود و ازم گرفت و به سرعت از اتاق خارج شد. بهش گفته بودم بیاد تو اتاقم تا بابت کمک بزرگی که تو طراحی ظروف کرده بود ازش تشکر کنم اما حالا با شنیدن این حرفها ، با این تلخی بیش از حدش تموم حال خوبم بابت استقبال بی نظیر از ظروف جدید فراموشم شد، این رفتارش برام عجیب بود، عجیب بود که قول دادنم و به تمسخر گرفت و یه مقایسه بین خودم و خودش انجام داد و عجیب تر این بود که حال نه چندان خوبش نگرانم کرده بود، انقدر نگران و بهم ریخته که سرم به سمت پنجره اتاق چرخید، حالا خوب تو دیدم بود که نگاهم و بهش دوختم، مشغول کار با سیستم بود که یهو سرش و بالا آورد و با دیدن من اخم غلیظی تحویلم داد و رو ازم گرفت!!

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_113 کارهاش برام هضم نشدنی بود که واسه چند ثانیه حتی پلک زدن یادم رفت و بعد دست از پا دراز تر پشت میزم نشستم، رفتارش انقدر روم اثر گذاشته بود که دیگه نرفتم سراغ نظرات راجع به محصول جدید و بند و بساط کار و جمع کردم. پا روی پا انداختم و حرفهای علیزاده رو تو ذهنم مرور کردم، یعنی دلخوریش از بابت اون اتفاق انقدر زیاد بود که فکر میکرد چون از لحاظ مالی تو سطح بالایی نیست این اتفاق براش افتاده؟ نفس عمیقی کشیدم. فکرهام بی سر و ته بود. افکارم به نتیجه نمیرسید و این وسط مخم داشت سوت میکشید و نمیدونستم باید چیکار کنم، حتی نمیدونستم چرا حرف های یه منشی انقدر برام مهم شده! تا رسیدن تایم ناهار تو همین حال موندم و حالا با باز شدن در توسط علیزاده نگاهم به اون سمت کشیده شد. هنوز اخم هاش توهم بود بااین وجود جلو اومد: _واسه ناهار چی میل دارید؟ خیلی با خودم کلنجار رفتم که برام بی اهمیت باشه و پی رفتار امروزش و نگیرم اما نشد که یهو زد به سرم و گفتم: _اینجا ناهار نمیخورم، باهم میریم رستوران نزدیک شرکت! متعجب گفت: _ولی هیچ قرار کاری ای برای ناهار ندارید از پشت میز بلند شدم، کتم و از جا لباسی برداشتم و جواب دادم: _میدونم، میخوام باهم ناهار بخوریم، من و تو! ابروهاش بالا پرید، تا چند ثانیه فقط نگاهم کرد و به رسم عادت همیشگیش که عجولانه قضاوت میکرد پرسید: _ناهار آخره؟

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_114 قراره این ناهار و بخوریم و در مورد تسویه حسابم حرف بزنید؟ اگه بخاطر حرفهام میخواید من و اخراج کنید باید بگم که... نفس عمیقی کشیدم، نفسی که باعث قطع شدن جمله اش شد و من گفتم: _اینطور نیست خانم علیزاده، میخوام به عنوان دوتا همکار باهم ناهار بخوریم و باهات حرف هم دارم! چموش تر از این حرفها بود: _چه حرفی؟ نگاهی به ساعت مچیم انداختم: _اگه بخوام همینجا بگم تایم ناها تموم میشه، پس بریم! کتم و که تنم کردم سری به نشونه تایید تکون داد و با گفتن بااجازه از اتاق بیرون زد، بیرون رفتنم و دو سه دقیقه ای طول دادم، حالا همه کارمندها رفته بودن و از جایی که بیرون خبری از علیزاده نبود حدس میزدم به سرویس بهداشتی رفته باشه که بالاخره سر و کله اش پیدا شد و من از اتاقم بیرون زدم... #جانا از شرکت بیرون زدیم. هنوز نمیدونستم چی تو سرش میگذره و فکر به اینکه بخواد بخاطر رفتار احمقانه صبحم بهم بتوپه باعث میشد تا هر چندثانیه یک بار آب دهنم و با سر و صدا قورت بدم و آقا مثل همیشه قیافه مغروری به خودش گرفته بود و صاف و اتو کشیده قدم برمیداشت. کیفم و رو شونم مرتب کردم، فقط یه رستوران به اینجا نزدیک بود و مقصد هم همونجا بود اما برای اینکه بفهمم تو ذهن شریف چی میگذره و حدس بزنم که اوقاتش تلخه یا نه سکوت بینمون و شکستم: _میریم همین رستورانه که یه کم پایین تره؟ در حین حرکت نگاهی بهم انداخت: _رستوران دیگه ای این حوالی هست؟ معمولی جواب داد، یه جوری که گیج شدم و نتونستم بفهمم چشه، نتونستم بفهمم باید حالت تدافعی به خودم بگیرم یا تهاجمی و اندرخم همون کوچه باقی موندم. نگاهش بهم بود که سرم و بالا و پایین تکون دادم: _نه نیست، فقط همون یه رستورانه! رو ازم گرفت. حتما تو ذهنش بهم میخندید، به این کم عقلیم، به این ناقص عقل بودنم و حق هم داشت، آخه من کی تونسته بودم فاز شریف و درک کنم که حالا دفعه دومم باشه؟ با یادآوری حرفهای صبحم به شریف نفس عمیقی سر دادم، به کل دیوونه شده بودم و حتی خودمم خودم و درک نمیکدم چه برسه به شریف! غرق همین افکار کنار شریف قدم برمیداشتم که یهو با بلند شدن صدای بلند و ترسناک موتور پشت سرم، سر چرخوندم ، یه موتور با سرعت هرچی تموم تر تو پیاده رو داشت به سمتمون میومد و انقدر سرعتش بالا بود که تا من بخوام به خودم بجنبم و کنار بکشم اونی که پشت راننده نشسته بود دست آورد سمتم و خواست کیفم و ازم بگیره که با ترس جیغ بلندی زدم و تو کسری از ثانیه جام با شریف عوض شد! شریف دست اون یارو که کلاه کاسکت سرش بود و پس زد و یقش و گرفت تا بکشتش پایین و من  که داشتم از ترس پس میفتادم تو این خیابون خلوت سر ظهر فقط نفس نفس میزدم که شریف موفق نشد طرف و از رو موتور بکشه پایین و موتوری فلنگ و بست و رفت!

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_115 با اون یارو درگیر شده بود. همون وقتی که من از ترس داشتم پس میفتادم شریف بااون عوضیا در افتاده بود و طرف با مشت به صورتش کوبیده بود و اثر این مشت پارگی گوشه لب شریف بود که رو صندلی ای که تو پیاده رو وجود داشت نشست و خطاب به منی که دنبالش رفتم و روبه روش ایستاده بودم گفت: _تو خوبی؟ نگاهم رو پارگی لبش ثابت موند: _من خوبم ولی شما... و اشاره ای به لبهاش کردم که دستش و رو لبش کشید: _من چیزیم نیست، نمیتونی حدس بزنی که اون موتوری آشنا بود یا نه؟ حرفش و رد کردم: _فکر نمیکنم، آخه من تو کیفم چیزی ندارم که کسی قصد دزدیدنش و داشته باشه... سری تکون داد و خواست بلند شه که مانعش شدم: _یه لحظه... سرجاش موند، بهش نزدیک تر شدم و‌از تو‌کیفم یه دستمال بیرون آوردم: _گوشه لبتون بدجوری پاره شده و دستمال و آروم روی لبهاش کشیدم اما شریف بااون هیکل گندش قیافش گرفته شد و با نه چندان واضح گفت: _لازم نیست کاری کنی خودش خوب میشه! به کارم ادامه دادم: _الان تموم میشه و بااتمام کارم عقب کشیدم: _تو رستوران یه آبی به صورتتون بزنید سرش و‌به بالا و پایین تکون داد و از جاش بلند شد: _بریم ناهار بخوریم این بار من و انداخت گوشه پیاده رو و خودش کنارم قدم برداشت، تازه جلوتر از من هم قدم برنمیداشت، درست هم قدم با من!

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_116 یه جوری که باعث لبخند بی اختیارم شد ، لبخند میزدم و اینکه شریفی ازم محافظت کرده بود که خودش محافظ و خدم و حشم داشت باعث این لبخند بی اختیار شده بود که بالاخره به رستوران رسیدیم. حتی اینجاهم شناخته شده بود که همه کارکنای رستوران حسابی تحویلش میگرفتن. شریف که به سرویس بهداشتی رفت، پشت یه میز چهارنفره چوبی نشستم، انقدر این رستوران خفن بود که نگاهم و به اطراف چرخوندم، همه چیز شیک و باکلاس بود و در حین همین دید زدن های من شریف برگشت و‌روبه روی من نشست: _چیزی سفارش دادی چی میخوری؟ همینجوریش معذب بودم که با رئیسم اومدم به رستوران اونهم وقتی این ناهار کاری نیست و حالا ازم میخواست  غذامم انتخاب کنم! آب دهنم و با سر و صدا قورت دادم و قبل از حرف زدن راجع به غذا،گفتم: _شما حالتون خوبه؟ ابرو بالا انداخت: _گفتم که خوبم، نگران این قضیه نباش میخواستن کیفت و‌ بدزدن که نتونستن زیرلب “چشم”ی گفتم و شریف تکرار کرد: _نگفتی چی میخوری؟ معذب جواب دادم: هرچی که شما بخورید منم همونو میخورم! سری تکون داد و گارسون و صدا زد، غذارو سفارش داد و من زیرچشمی نگاهش میکردم، نمیدونستم کدوم درسته، کدوم واقعیه، مردی که تو این چند دقیقه دیده بودم یا کسی که اون اوایل شناخته بودم و رضا راجع بهش اون حرفهارو زده بود؟ گیج شده بودم... نمیدونستم باید از حرفهای صبحم پشیمون باشم، یا حس خوبی که بی اختیار نسبت به این جنتلمن بازی هاش پیدا کرده بودم و فراموش کنم! متوجه نگاه زیر چشمیم که شد صاف نشستم و از شیشه کنارم به بیرون از رستوران نگاه کردم که خنده آرومی کرد: _حالت از صبح بهتر شده؟ آروم سر چرخوندم به سمتش، منتظر زل زده بود بهم و سر از این نگاهش در نمیاوردم، شریف داشت حالم و میپرسید؟ کمی رو صندلیم جابه جا شدم، میخواستم خانمانه و محترم جوابش و بدم اما همینکه دستام و آوردم تا روی میز قفلشون کنم و حرفهام و بزنم دستم محکم خورد به ظرف سس و همین باعث شد تا سس های شیشه ای با صدای ناهنجاری روی میز بیفتن و گردنم عین لاکپشت بره تو... بابت این صدای ناهنجار چشم ریز کرده بودم اما شریف لباش تو دهنش جمع شده بود و نگاهش به اطراف بود که آروم سرم و به دو طرفم چرخوندم، توجه همه به ما جلب شده بود که لبخندی سرسری زدم و گردنم و صاف کردم و تند و سریع ظرف سس ها و سس ها رو بلند کردم و سرجاش گذاشتم، خطاب به شریف گفتم: _چیزی نیست، شیشه های سس بود و نشکست! همزمان با خروج لب هاش از دهنش نفس عمیقی کشید: _بهتره منتظر رسیدن غذامون باشیم... و این یعنی من گند زده بودم، یعنی دیگه نمیخواست احوالم و بپرسه، یعنی دست به سینه بشین و هیچ غلطی نکن بلکه بتونیم غذامون و بخوریم و بریم!

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_117 هرچند ته شکمم هنوز جا برای خوردن بود اما وقتی دیدم شریف عقب کشیده دیگه چیزی از گلوم پایین نرفت و حتی غذای تو دهنمم به سختی قورت دادم، نگاهم که به ظرفش افتاد آه از نهادم بلند شد، لعنتی فقط یه ذره خورده بود و خودش هیچی، با این کم خوردنش گند زده بود به غذا خوردن من، منی که سیر نشده بودم! بااین وجود دوتا برگ دستمال کاغذی برداشتم و به صورت ضربه ای دور لبهام و پاک کردم و همزمان صدای شریف و شنیدم: _دیگه نمیخوری؟ نگاه تیزی بهش انداختم، دلم میخواست بگم که میخواستم بخورم اما گند زدی به غذا خوردنم ولی این ممکن نبود که لبخندی تحویلش دادم: _سیرشدم ابرو بالا انداخت: _کم اشتها شدی؟ قبلا بیشتر غذا میخوردی! چشمام گرد شد، معین شریف حتی حواسش به غذا خوردنمم بود؟ تو این روزها جز به جز کارهاش، رفتارهاش و حرکاتش باعث تپش های بی امان قلبم میشد و نمیدونستم این چه حال کوفتی ایه، نمیدونستم چرا مثل قبل فقط به فکر حفظ این کار نبودم و برخورد های شریف انقدر برام مهم شده بود! طول کشید تا جواب دادم: _هنوزم زیاد غذا میخورم ولی الان شما... حسابی قاطی کرده بودم که داشتم همه چیز و میگفتم، داشتم میگفتم چون کنار کشیده نمیتونم غذام و بخورم که به خودم اومدم و زبون به دهن گرفتم، ابروهای شریف همون بالا مونده بود که لبخندی زدم: _شما گفتید قراره موقع ناهار خوردن باهم حرف بزنیم، اما هنوز چیزی نگفتید! منتظر دیدن عکس العملش بودم،

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_118 میخواستم ببینم تونستم قضیه رو جمع کنم یا نه که دیدم بله، انگار این دفعه موفق شده بودم که شریف سری تکون داد: _راجع به صبح، هرچقدر فکر کردم بابت اون حرفهات به نتیجه ای نرسیدم، چی باعث ناراحتیت شده؟ لعنتی سیب زمینی های دست نخورده توی ظرف داشتن باهام حرف میزدن و شریف توقع داشت الان از اتفاقات صبح بگم! آب دهنم و با سر و صدا قورت دادم و به زور چشم از ظرف سیب زمینی گرفتم: _حالم روبه راه نبود یه چیزی گفتم، متاسفم. کمی خم شد رو میز، سرش و جلو آورد و بااون چشم های پرنفوذ مشکی رنگ زل زد بهم: _نیازی نیست متاسف باشی، من بهت حق میدم ، تو اون شب اصلا حال خوبی نداشتی و ممکن بود خودت و به کشتن بدی، اگه به موقع نمیرسیدم اگه نمیکشیدمت پایین حالا معلوم نبود... دستم و به نشونه سکوت بالا آوردم، اصلا دلم نمیخواست خاطرات اون شب تداعی شه، اصلا دلم نمیخواست چرت و پرتایی که بهش گفته بودم و گندایی که بار آورده بودم و به یاد بیارم که سریع گفتم: _حالا که زندم، حالا که چیزیم نشده! هنگ کرد!! فقط نگاهم کرد و آروم سرش و به اطراف تکون داد، حتما با خودش فکر میکردم ناقص العقلی چیزی هستم و حق هم داشت، کدوم آدم سالمی صبح با توپ پر اون همه نیش و کنایه میزد و حالا که طرفش داشت ازش دلجویی میکرد اینجوری میپرد بهش؟