به خاطر اون دسته بیچارت که به فنا رفته شاید، تا آخرشو خوندم داداش هه😔 . دمت گرم داداش هه😔

هول دادم پرت شدی رو زمین. بیا اوردمت پایین🗿 . درسته🗿

می‌خوام ی چیزی بگم، ناشناس بی پناهی به جز ناشناسه شما نیافتم حقیقتا، خداوکیلی ملت همچین چیزایی رو به اسم مانهوا میخونن؟ الان من دارم خودمو خیلی کنترل می‌کنم🗿 چرا دوسته من باید همچین چیزاییو بخونه؟🗿🗿🗿 بمولا قصد توهین ندارم ب علایقا، ولی دلم پره بخدا، دوستم رفته رو هوا، دلوم گرفته ..یه آدم دیگه‌س کلا، واقعا اشک، فقط اشک، اشک بارون اصن، بعد پونزده سالشه🤏🏻💔. این خلاصه‌شه مثلا ..👈🏻👈🏻 ☄خلاصه: مولین‌یوان، ولیعهدی♔ که توسط خواهرش به او خیانت 💔می‌شود و مجبور به فرار☇ از وطنش می‌شود. اما پس از آن هم به عنوان برده🔗 به یه مو، دختر یک ژنرال🗡🛡 تقدیم می‌شود. یه مو، از هر فرصتی برای آزار برده‌اش🔗 استفاده می‌کنه.... اما یه لحظه صبر کن! چرا یه مو یدفعه اینقدر تغییر می‌کنه؟؟ و به چه دلیل کوفتی‌ای بعد از اینکه برده‌اش رو می‌ندازه تو قفس🛇 شیرها🦁، نصف شب میاد و زخم‌هاش رو درمان🤕 می‌کنه؟؟ قضیه چیه؟؟ چرا کسی که همیشه آماده بود که برده‌اش رو تنبیه کنه، حالا طوری می‌خنده که شاهزاده دلش می‌خواد همیشه لبخندش👄 رو توی یه شیشه نگه داره و هر روز نگاهش👀 کنه؟ . حسم نکشید همشو بخونم حقیقتش ولی چیکارش داری خب بذار بخونه اون اینطوری خوشه دیگه

اقا عالی . اقا خودت عالی ولی نفهمیدم چیو میگین عالی🗿

خب حمایتی:

@hich1401 میشه حمایت کنید 🌿 🤍 . حمایت شن

ممنون میشیم حمایت کنید @jeyran_editt1 . حمایت شن

من الان ۱۸ سالمه و هیچ وقت تو زندگیم اتاق نداشتم . اینی ک میبینی گذاشتم از یه اتاق فقط همین یه گوشه اش مال منه . زندگی ما مجازی هارو نبین هیچ وقت نمیایم بد زندگیمونو بگیم دلمون نمیخواد بدبخت به نظر بیایم و حال دیگرانو بد کنیم وگرنه مام یکیم مثل خودتون فرش خونمون از همون قرمز قدیمیاس و با خواهر برادرمون هم اتاقیم هیچ کدوم از وسایل و اتاق دلخواهمون رو نداریم‌

وقتی اومدم مجازی با حجم خیلی گسترده از ادمایی روبرو شدم که منم دلم میخواست مثل اونا بشم اتاقای انچنانی لباسای خوشگل تفریحای خوب و منی ک هیچ کدومو نداشتم فقط میتونستم افسرده بشم . بشینم یه گوشه اتاق ک به این فکر کنم که چقد من بدبختم که مثل اونا نیستم . یکم که فکر کردم گفتم اوکی من از نداشته هام فرصت میسازم . حالا چجوری : ما یه میز تلویزیون داشتیم ک چون قدیمی و کوچیک بود انداخته بودن تو همین اتاق همگانی ما من اونو برداشتم کردمش میز خودم همین ک تو عکس میبینید بعدم کلی رفتم گشتم ایده نقاشی دیدم رفتم مقوا خریدم رنگ کردم با چسب زدم به دیوار و دلمو به همین یه ذره خوش کردم و واقعا هم از وجودش خوشحالم از نداشته هاتون فرصت بسازید از کوچیک ترین چیزا هم نگذرید.