تا 2030
دریاچهء ارومیه، داستان یک غم/ بخش چهارم 🔹از سال 2005، طرح حفاظت از تالابهای ایران با مشارکت ژاپن و
🔙در روزهای گذشته سعی کردم در چند بخش و به خلاصهترین حالت ممکن، وضعیت دریاچهء ارومیه و آنچه بر آن رفته را توضیح دهم.
✔️قطعاً در خشک شدن این دریاچه، عوامل مختلفی دخیل بودهاند، نه فقط یک عامل، و البته باید مهمترینها را مدنظر داشت.
❌اینکه تلاش شود بهخاطر خشکی دریاچه، کشاورزی تعطیل شود (عیسی کلانتری اعتراف کرده که میخواسته گندمکاری را تعطیل کند. قطعاً با سبک تفکری که او دارد، بازهم در این راه تلاش خواهد کرد) خیانتی بزرگ به این آب و خاک است. امثال کاوه مدنی و پویا آزادی (مدیر پروژهء ایران 2040) میکوشند در قالب عبارات علمی، دروغ تغییرات اقلیم (#جنگ_اقلیمی، واقعیتی است که از دروغ تغییرات اقلیمی، متمایز است) مقالات مختلف و... بحث امنیت غذایی را مقولهای متمایز از خودکفایی غذایی جلوه دهند، و بدین ترتیب به مسوولان و مردم بقبولانند برای داشتن امنیت غذایی، لزوماً نیازی به خودکفایی نیست و بدون خودکفایی، میشود امنیت غذایی داشت.
🔻شاید این امر برای سایر کشورها پذیرفته باشد (شاید) اما برای ایران که دشمنیهای آشکار و پنهان با آن تمامی ندارد و 45 سال است که این دشمنیها ادامه دارد، موضوع متفاوت است و به نظر میرسد هر کسی که راه حل بحران آب در کشور را، حذف کشاورزی بداند، خائن به این مرز و بوم است.
🔻اساساً ایران در تمام ادوار، کشور پرآبی نبوده، از همین رو نیاکان ما در طول زمان، اقدام به حفر قنات مینمودند. در واقع یکی از استراتژیهای اصلی برای مبارزه با کم آبی، قنات بوده است. حال باید نگاهی به عقب بیندازیم: چه شد (اینجا و اینجا را ببینید) که بسیاری از قناتها، قبل/پس از انقلاب نابود شدند؟
🔺القصه، من در اینجا، پروندهء دریاچهء ارومیه را میبندم؛ اگر عمری باقی بود، در خصوص جنگ اقلیمی و پروژهء ایران 2040 هم خواهم نوشت.
🆔@CoronaDeception
🌐لینک پیوستن به کانال:
https://eitaa.com/joinchat/93192196Cac05c503b