شنبه 7/7/97 فقه الاداره 8و9 - فقه برنامه ریزی - مدیریت زمان - حرمت اتلاف وقت

یکشنبه 8/7/97- فقه برنامه ریزی - مدیریت زمان - ادله حرمت اتلاف عمر - طا ئفه چهارم آیات { مذمت الهاء}و طا ئفه اول اخبار { مذمت بطالین }

دوشنبه 9/7/97 - ویژگی دوم اجتماع امر و نهی

دو شنبه 9/7/97- فقه برنامه ریزی - مدیریت زمان - ادله حرمت اتلاف وقت - سه طائف از اخبار باب

سه شنبه 10/7/ 97- اجتماع امر و نهی - ویژگی سوم و مشکله جدیده در اجتماع امر و نهی

سه شنبه 10/7/97--فقه برنامه ریزی - مدیریت زمان - ادله حرم اتلاف وقت - طائفه سوم اخبار باب - ترغیب به اغتنام فرصت و تحذیر از اضاعه آن

چهارشنبه 11/7/97- بقره 163و4- توحید ربوبیت و تدبیر ر- مدیریت رحمانی

شنبه 14/7/97- فقه برنامه ریزی - مدیریت زمان - ادله حرمت اتلاف وقت - طائفه چهارم اخبار و دلیل اول عقل

یکشنبه 15/7/97- فقه برنامه ریزی - مدیریت زمان - ادله حرمت اتلاف وقت - دلیل عقل و سیره عقلا و سیره متشرعه و اجماع

یکشنبه 15/7 / 97 - اجتماع امر و نهی - تعمیم وثمره بحث

دوشنبه 16/7/97- فقه برنامه ریزی - مدیریت زمان - عوامل اتلاف وقت - مصداقیت فعل مباح برای عاملیت در اتلاف وقت - بیان مساله -

دوشنبه 16/7/97- اجتماع امر و نهی ثمره دوم

سه شنبه 17/7/97- فقه برنامه ریزی -مدیریت زمان - عوامل اتلاف وقت - آیا فعل مباح متلف وقت است؟ - ادامه بیان مساله

سه شنبه 17/7/ 97 - مختار در مبحث اجتماع امر و ن هی مطابق نظریه استاد مرحوم و عزیز مان با قدری تفاوت

قاعدة [١] ـ[ ٣] العبادات [٢] تنتظم ما عدا المباح ، فتوصف العبادة بالوجوب ، والاستحباب ، والتحريم ، والكراهة. كالصلاة المنقسمة إلى الواجبة والمستحبة ، وإلى صلاة الحائض ، وإلى الصلاة في الأماكن المكروهة ، والأوقات المكروهة. والصوم المنقسم إلى الأربعة ، كصوم رمضان ، وشعبان ، والعيد [٣] والسفر. وأما العقود فهي أسباب تترتب عليها الأحكام الشرعية من الوجوب والندب ، والكراهة ، والتحريم ، والإباحة. فإن عقد البيع ـ مثلا ـ يوصف بالإباحة. ويترتب على البيع الصحيح وجوب التسليم إلى المشتري والبائع في العوضين ، وتحريم المنع منه ، وإباحة الانتفاع ، وكراهة الاستحطاط بعد الصفقة ، واستحباب إقالة النادم. وتلحق أيضا [٤] الأحكام الخمسة نفس العقد وإن كان سببا ، فيجب البيع عند توقف الواجب عليه ، كإيفاء الدين ، ونفقة الواجبي النفقة ، والحج به ، وصرفه في الجهاد.

شهید اول محمد، القواعد و الفوائد فی الفقه و الاصول و العربیة، ج۱، ص۳۱، قم، ۱۳۹۹ق /۱۹۷۹م.

باسلام خدمت دانش پژوهان و طلاب محترم دوستانی که تمایل به شرکت در تبلیغ ایام اربعین در عراق را دارند با مراجعه به لینک زیر ثبتنام نمایند. Mobalegh.alarbaeen.ir باتشکر- بنیاد فقهی مدیریت اسلامی

شنبه 21/7/ 97- 3صفر 1440 - 13 اکتبر 2018- فقه الاداره درس 16 فقه برنامه ریزی – مدیریت زمان –- عوامل اتلاف وقت مساله : آیا ارتکاب مباحات مایه اتلاف وقت است ؟ مباح در عقود و معاملات با توجه به این که " فعل سازمانی" به عنوان وظیفه سازمانی است و تکلیف است میتواند در ذیل " فعل مکلف" بگنجد من جمله مباح سازمانی که باید برای آن مصداق پیدا کرد وقتی به تکلیف تبدیل شود گویا مباح برای آن تصور نمیرود چون مباح تکلیف نیست یعنی نمیتواند از وظائف محسوب شود و هر کارمند باید مشغول به شغلی باشد که وظیفه و تکلیف اوست که در اصول فقه الاداره ثابت شد این تکلیف شرعی نیز هست {ولی توصلی } بنا براین فعل سازمانی مباح از زمره تکلیف خارج میشود بلکه فعل مباح را به قول شهید اول باید حرام دانست یعنی برخود حرام کرد تا دچار خسران نشویم گویا مباح موجب خسران است و متلف وقت است البته این قاعده اخلاقی گویا برای طلاب و محصلین از سوی ایشان ارائه شده است یعنی اعضاء سازمانی به نام حوزه علیمه که فعل مباح را که اگر هم هست حرام کنند { لابد در غیر عبادات که مباح نداشت} اگر فعل سازمانی را عبادت مصطلح ندانیم هرچند میتوان با قصد قربت آن را به عبادت تبدیل کرد ولی اصالتا از توصلیات محسوب میشوند نه تعبدیات بر این اساس فعل سازمانی مباح با این موعظه باید به حرام تبدیل شود زیرا باعث خسران است یعنی از دست رفتن سرمایه وقت که سرمایه اصلی فرد و سازمان است{ زیرا اصطلاح خسران برای زیان در اصل سرمایه است نه صرفا کاهش در سود سرمایه با حفظ سرمایه } بر این اساس ممکن است مباح سازمانی داشته باشیم ولی باید حرام شود نه انجام شود هرچند میتوان آن را به مستحب تبدیل کرد اگر مصلحت راجحه برای آن در نظر گرفت که غیر از مصلحت واقعیه است که یا نداشت و یا مساوی با مفسدت آن بود {ادامه دارد }

القواعد و الفوائد، ج‌1، ص: 119‌ غالبا، و لا ينصرف إلى أحدها إلا بالنية. و من الخسران المبين أن يجعل المباح حراما فكيف الواجب و المستحب؟؟ بل معدود من الخسران إن صرف الزمان في المباح و إن قل، لأنه ينقص من الثواب، و يخفض من الدرجات، و ناهيك خسرانا بأن يتعجل ما يفنى، و يخسر زيادة نعيم يبقى. ________________________________________ عاملى، شهيد اول، محمد بن مكى، القواعد و الفوائد، 2 جلد، كتابفروشى مفيد، قم - ايران، اول، ه ق

القواعد و الفوائد؛ ج‌1، ص: 119 فمن حق المتطيب يوم الجمعة أن يقصد أمورا: منها: التأسي بالنبي صلى اللّه عليه و آله، و أهل بيته. و منها: إكرام الملائكة الكاتبين. و منها: تعظيم المسجد و احترام ملائكته. و منها: ترويج مجاوريه في الجلوس في المسجد. و منها: دفع ما عساه يعرض من رائحة كريهة عن نفسه و غيره. و منها: حسم باب «1» الغيبة عن المغتابين أو نسبوه إلى الرائحة الكريهة، فالمتعرض للغيبة كالشريك فيها، قال اللّه تعالى وَ لٰا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّٰهِ فَيَسُبُّوا اللّٰهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ «2». و منها: زيادة العقل بالتطيب «3»، كما جاء في الأخبار: (من تطيب في أول نهاره صائما لم يفقد «4» عقله) [1]. و لا يظن: أن النية هي التلفظ بقولك: اجلس في المسجد، أو‌ ______________________________ [1] رواه الصدوق بسنده عن الصادق عليه السلام بلفظ: (من تطيب بطيب أول النهار و هو صائم لم يفقد عقله). ثواب الأعمال: 53. ______________________________ (1) في (م) و (أ): مادة. (2) الأنعام: 108. (3) في (ك) و (ح): بالطيب. (4) في (أ): يفسد، و ما أثبتناه مطابق لما في ثواب الأعمال: 53. القواعد و الفوائد، ج‌1، ص: 120‌ استمع العلم، أو أدرسه أو أدرّسه «1» تقربا إلى اللّه تعالى، فان ذلك لا عبرة به، بل المراد جمع الهمة على ذلك و بعث النّفس و توجهها و ميلها إلى تحصيل ما فيه ثواب عاجل أو آجل تلفظ بذلك أو لا، و لو قدر تلفظه بذلك و الهمة غيره فهو لغو. ________________________________________ عاملى، شهيد اول، محمد بن مكى، القواعد و الفوائد، 2 جلد، كتابفروشى مفيد، قم - ايران، اول، ه ق