سگم و جمع فقیهان نجسم میدانند
نجس العین ندارد به حریمت راهی
در نمِ بحرِ نجف مُستحلم ساز علی
تا نشینم دمِ ایوانِ طلا گَه گاهی...
به امید درمان دردِ فراقت نامت را بُردم
درمان که هیچ!
آشفتگی و پریشانی نیز فزون گشت...