رمان #وقت_دلدادگی قسمت 32 دستی به صورتش کشید.از حرفهایش، رنجش را خیلی خوب حس می کرد -فاخته....بابت دیشب...من منظوری نداشتم یعنی.. چطور بگم اونی که تو برداشت کردی نبود....خب خیلی چیزا هست برای حرف زدن اما بعد از انجام دادن کارامون بزار فعلا این کارا رو انجام بدین به روبرو نگاه می کرد و با سر تایید کرد.آنهم از آن آدمهایی بود که به گدا پول نمی دهند.نیما هم گدای محبت نگاه فاخته بود.صدایش را کمی بالاتر برد -فاخته باهات حرف می زنم به من نگاه کن .. فهمیدی شانه اش را بالا انداخت -ببخشیدا .....شکم خجالت بر نمی داره. ...چه کار داریم! بریم انجام بدیم من گشنمه لبخند بر لبانش آمد .این شد یک چیزی -میریم یک جای خوب ..... فاخته برگشت و منتظر حرف، نگاهش کرد.نیما اما فقط لبخند زد.فقط می خواست نگاهش کند همین.ماشین را به حرکت در آورد و به سمت مقصد مورد نظرش راند. در پارکینگ یک مجتمع تجاری نگه داشت و پیاده شدند.در طول شانزده سال عمرش اولین بار بود خرید می آمد همیشه مادرش وقتی پول بیشتری در می آورد خودش سر را ه برایش چیزی می خرید و می اورد.آرام کنارش به راه افتاد اما به محض ورود به مجتمع و دیدن ازدحام جمعیت به نیما نزدیک شد و کاپشنش را گرفت.نیما متوجه فاخته شد -طوری شده نگاه پرسشگرش را به نیما دوخت -برای چی اومدیم اینجا آرام دستش را گرفت.نیروی حرارت دستانش دستان سردش را گرما می بخشید.دیگر نیاز به دستکش نداشت ،پوست دستش از گرما جلز و ولز می کرد.نمی دانست چرااز گرمای دستان نیما از قلبش آتشفشان بیرون می زد.گرمای مخلوط شده با شرم نزدیکی به نیما حسابی دستپاچه اش کرده بود.مخصوصا که بودن در آن محیط شیک که همه به سر و وضع خودشان رسیده بودند خجالت زده اش کرد.دست نیما را کشید تا بایستد -نمیشه از اینجا بریم متعجب به او که خجالت زده زیر چشمی همه را نگاه می کرد چشم دوخت -چرا ؟؟....خرید کنیم می ریم دیگه سرش را پایین انداخت. -من ....من هیچی نمی خوام نیما تقریبا حدس می زد از حضور در آنجا معذب است .شاید برای نیما هم زمانی اهمیت داشت با چه کسی بیرون باشد اما حالا...با وجود فرشته کوچکی به نام فاخته برایش زیاد هم مهم نبود.درست است طرز لباس پوشیدنش را نمی پسندید اما در برابر جاذبه جادویی چهره اش کوچکترین اهمیتی برایش نداشت.لبخند دلگرم کننده ای به روی چهره خجالت زده اش زد -خب اضافه خرید می کنیم.هر چی دوست داشتی اینجا بخر.هر چی. ....دوست ندارم معذب باشی ...باشه با سر قبول کرد و راه افتاد.هر چه به فکرش می رسید که فاخته لازم دارد و هر چیز که به نظرش برای فاخته و به سنش مناسب بود می خریدند.فاخته هیجان زده از دیدن خریدهایی که همه متعلق به او بود خجالت را که فراموش کرد هیچ در هر مغازه ای می ایستاد و کلی وارسی می کرد.حتی کش سر هم خرید .گل سر رنگ و وارنگ .هر چیز بی اهمیتی که برای او مثل آرزو بود.لوازم آرایش... با اینکه زیاد سر در نمی آورد با کمک فروشنده خرید.آنقدر ذوق زده بود که نیمای اخمو را هم سر حال آورده بود.روبروی یک مغازه لباس مجلسی ایستادند.پیرهن شیری رنگ کوتاه پشت ویترین را نگاه می کرد که زمزمه صدای نیما را کنار گوشش شنید -ازش خوشت می یاد آرام سرش را تکان داد.با هم به مغازه رفتند تا لباس را پرو کنند. سایز کوچک بدنش هم دوست داشتنی بود لباس را پوشید و در اتاق پرو را باز کرد.با شادی کودکانه ای گوشه های دامن پیراهن را باز کرد.دختر بود دیگر؛ از دامن پر چین خوشش می آمد -اینو من بخرم نیما کمند موهای باز شده اش که بلا تکلیف دورش ریخته بود با آن پیراهن فقط متعلق به فرشته ای بود که نیما برای خودش می خواست -حالا چرا موهاتو باز کردی یک لحظه از خنده ایستاد -زشت شدم در اتاقک را بیشتر بست تا مبادا از بیرون دیده شود -نه...خیلی قشنگه سریع عوض کن بیا بیرون ادامه دارد... ❤️ @dastanvpand 🌸🌸🌿🌿🌿🌸

رمان #وقت_دلدادگی قسمت 33 با کلی وسیله از پله های آپارتمان بالا می رفتند که باز هم پسر مزخرف همسایه جلوی رویشان سبز شد.فاخته سریع دو پله بالاتر آمد و خودش را به نیما رساند و تقریبا پشتش سنگر گرفت.نیما نگاهی به او کرد و جواب سلام پدر پسرک را داد.نگاه پسر را روی فاخته فهمید اما سعی کرد در آن لحظه نادیده بگیرد.با هم از پله ها بالا رفتند و وارد آپارتمان شدند.ذهنش هنوز هم درگیر پسرک هیز همسایه بود اما دلش نمی خواست خوشی امروزش خراب شود.صدای فاخته را از آشپزخانه شنید -بیا دیگه پیتزاها رو گداشتم روی میز خریدها را همانجا در راهرو گذاشت و وارد آشپزخانه شد.فاخته خوشحال از خوردن پیتزا برای اولین بار،سریع پشت میز نشست و یکی از جعبه هارا برداشت.نیما هم نشست -ناهار الان مثلا دیگه .ساعت پنجه.یه دوش بگیرم یه کم استراحت .بریم خونه مامان با دهان پر سرش را تکان داد.تمام آن پیتزا را خورد.نیما خوشحال از یک دل سیر نگاه کردن فاخته؛امروز را بهترین روزش دید.او که از خرید کردن خوشش نمی آمد حالا چندین ساعت با فاخته را فقط در خرید گذرانده بود.از پشت میز بلند شد -یه دوش بگیرم خستگیم در بره....یه چایی هم بزاری ممنون خوشحال به او نگاه کرد.اینبار چشمهایش هم می خندید.کمی محبت از فاخته دختری بالبخندی زیبا ساخته بود.یاد نصیحتهای مادرش افتاد"تا توانی دلی به دست آر " دوش گرفته بود و حسابی سر حال بود .وارد هال شد و فاخته را دید، دلیل بیماری مزمن قلبی اش را.یکی ازلباسهایی را که امروز خریده بودند را پوشیده بود.کافی بود کمی لباسش قشنگ باشد ،کمی هم موهایش باز ،چشمانش هم که بخندد دیگر بهار از راه رسیده است. -خیلی بهت می یاد سر از کتابش بلند کرد -خیلی ممنون ...چایی بریزم -چایی بریز بیا اینجا بشین کارت دارم بلند شد و بعد از چند دقیقه با دو لیوان چای داغ برگشت.روی مبل کناری اش نشست اما با اشاره نیما به کنارش،بلند شد و کنارش نشست.قلبش مثل طبل می کوبید. امروز نیما اصلا انگار متحول شده بود. با او بیرون رفته بود...دستش را گرفته بود... خرید کرده بودند و حالا اینجا دقیقا کنارش نشسته بود.موهای از حمام آمده نیما را دوست داشت.جعد موهایش با مزه اش می کرد.بعد می رفت سشوار می کشید و صاف می کرد،دلش می خواست به او بگوید آخر مگر مریضی موهای به این زیبایی را هی صاف می کنی. به دستانش نگاه می کرد.فاخته هم به همان دستها که امروز در دست او بود نگاه می کرد -من و تو....آشنایی خوبی نداشتیم.خب اگه از طرف تو هم به اجبار بوده باشه حال منو می فهمی.یهو می یان می گن بیا اینم زنت برو زندگی کن نیما دستانش را مشت کرد و جلوی دهانش گذاشت.به فکر فرو رفته بود بعد از مکثی نگاهش را به فاخته داد -می خوام بگم یعنی، این حرفی که الان می خوام بزنم رو بد برداشت نکنی اما... (نفس عمیقی کشید)تو ...چطور بگم. ..دوازده سال از من کوچیکتری....کم نیست فاخته دوازده سال.....یعنی می خوام رک بگم بهت، از تظر من برای ازدواج خیلی بچه ای....وقتی می گم خیلی یعنی خیلی .....هنوز شونزده سالته... من واقعا با ازدواج زود دخترا مخالفم ...ولی خب حریف بابام نشدم....بدون رو در بایستی بگم.... برای ازدواج با تو حاضر شد زمینم بزنه. ...ازش دل گیرم چون بخاطر به کرسی نشوندن حرفش تا خیلی جاها رفت ... تا بی اعتبار کردن من تو کارم. ....خواستم دلیل مخالفتم با تو رو بدونی.....اما .....یه تصمیم گرفتم دیشب... به همین روش باشیم......من واقعا از لحاظ عقلی نمی تونم پذیرای زنی به سن و سال تو باشم .....از من وظایف عجیب و غریب نخواه...من نمی تونم ،از من بر نمی یاد... اما می تونیم با هم دوست باشیم فعلا ... هان .. تا واقعا بتونم خودم رو وفق بدم .....تو هم همینطور.....می خواستم اینارو بهت بگم همین. ادامه دارد.... ❤️ @dastanvpand ❤️ 🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿

پیرمردی با همسرش در فقر زیاد زندگی میکردند. هنگام خواب ، همسر پیرمرد ازو خواست تا شانه برای او بخرد تا موهایش را سرو سامانی بدهد. پیرمرد نگاهی حزن امیز به همسرش کرد و گفت که نمیتوانم بخرم حتی بند ساعتم پاره شده و در توانم نیست تا بند جدیدی برایش بگیرم. پیرزن لبخندی زد و سکوت کرد.. پیرمرد فردای انروز بعد از تمام شدن کارش به بازار رفت و ساعت خود را فروخت و شانه برای همسرش خرید .. وقتی به خانه بازگشت شانه در دست با تعجب دید که همسرش موهایش را کوتاه کرده است و بند ساعت نو برای او گرفته است . مات و مبهوت اشکریزان همدیگر را نگاه میکردند. اشکهایشان برای این نیست که کارشان هدر رفته است برای این بود که همدیگر را به همان اندازه دوست داشتند و هرکدام بدنبال خشنودی دیگری بودند. @dastanvpand 🌸🌿🌸🌿🌸

🍃🌺 #داستان_عشقولانه_مذهبی #فصل_دوم #قسمت_دوازدهم_۲ ...... موها قشنگ روی سرش ریخته بود کاملاً ، به قول خودش: +خانم سرمون تاس شده برق میزنه...😢 بدنه قشنگش هم تقریبا بی جون و لاغر شده بود، دائما ماسک به صورتش بود، یک روز قبل از تزریق که باهم رفته بودیم بیرون برای خرید بهم گفت: +فاطمه، به نظرت امسال کربلایی میشیم باهم؟ 🤔 آه بلندی کشید و ادامه داد : +یعنی میشه خوده آقا یه کار بکنه به حق شش ماهه کوچیکش،تزریق داروی منم شمشمین جلسه تموم بشه؟😢 میرسیم بریم زیارت، حتی بعده اربعین هم بریم قشنگه😊😊 دستم رو گذاشتم روی دست بی جونش، با بغض جواب دادم: +الهی من دورت بگردم، آقا هرچی بخواد، همون میشه،به بعده ماه صفر فکر کن که خوب بشی،باهم بریم خیابون ایران،خونه پدربزرگت رو تر و تمیز کنیم،وسیله بچینیم و زندگی شروع کنیم😊 با خنده ادامه دادم،: +خودمون هنوز بچه ایم،میخوام زندگی مشترک شروع کنیم😂😂 روحیه امیر عوض شده بود،ولی خیلی بی قرار کربلا بود، دلم میخواست هرجور شده بریم کربلا تا دلش آروم بشه،ولی خب هنوز عقد نکرده بودیم،امیر هم اصلا شرایط سفر رو نداشت،...😢😢 صبح روزه بعد طبق معمول همیشه رفته بودیم بیمارستان برای تزریق دارو، من روی صندلی میشستم و بعد از تزریق میرفتم بالاسرش و باهم برمیگشتیم😊 اما ایندفعه بعداز تزریق اتفاق غیر منتظره ای افتاد که پرستار ها دائم به تکاپو بودن،دکتر با عجله داخل اتاق تزریق شد،بلند شدم و سراسیمه خودم رو به اتاق رساندم، قصده ورود داشتم، ولی اصلا نمیزاشتن، دلم مثل سیر و سرکه میجوشید 😔😔😔 داخل سالن هی چند قدم میرفتم و برمیگشتم، استرس داشتم، تا اینکه دکتر از اتاق بیرون اومد و خواست که با من صحبت کنه، از من خواست که آرامش خودم رو حفظ کنم و اطمینان دادن به من که امیر زنده اس و حالش نرماله.... داخل اتاق،دکتر با عجله به پرونده ها و نتایج آخرین آزمایش ها نگاه میکرد، با یکم مکث بهم گفتن: ........ #ادامه_دارد... 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🍃🌺 #داستان_عشقولانه_مذهبی #فصل_دوم #قسمت_دوازدهم آیفون رو برداشتم و گفتم : +سلام امیر، بیا بالا، خانم جون فهمیده قضیه مریضی رو،میخواد باهات صحبت کنه... 😔 با نا امیدی جواب داد؛ +خیلی خُب، درب رو باز کن،بیام بالا رو به خواهرها گفتم : +امیر داره میاد بالا،چادر سر کنین خواهرا رفتن داخل اتاق من تا چادر سر کنن و خانم جون هم داخل روی کاناپه نشسته بودن و مشغول بافتن شال گردن برای من بودن، امیر از در که اومد داخل به خانم جون سلام کرد و نزدیک خانم جون نشست، چند لحظه بعد خواهرا هم اومدن و باهم سلام و احوال پرسی کردن، من به دیوار تکیه دادم و منتظر واکنش خانم جون بودم که بک دفعه خانم جون دست امیر رو گرفت و گفت: +امیر، مادر،بلند شو بریم توی اتاق من باهات خصوصی صحبت کنم،..🤔 امیر نگاهی به من انداخت و جواب داد: +حاج خانم، فاطمه نذر داره، ما بریم حرم سیدالکریم، برگشتم باهاتون صحبت کنم.... 😕😕 خانم جون با جدیت و اخم گفت : +بزرگتر یه چیز میگه، کوچیکتر میگه چشم، قدیما اینجوری بود،الآن رو نمیدونم،،،😒😒😠😠😠 امیر سرش رو پایین انداخت و جواب داد: +چشم،بفرمایید😞 رفتن داخل اتاق و حدودا نیم ساعت باهم صحبت کردن، متوجه حرف ها نشده بودم، ولی انگار همه چیز در آرامش بود، امیر با چشم هايی که معلوم بوده اشک ریخته از اتاق بیرون اومد، رنگش هم پریده بود، خودش رو جمع و جور کرد و به من گفت : +فاطمه جان آماده شو بریم، زود تر برگردیم،شام موندگار شدیم خونه بابات دیگه 😊 بلند شدم و رفتم توی اتاقم، سریع لباس پوشیدم و آماده شدم، از خانم جون و خواهرا خداحافظی کردیم و رفتیم سمت حرم سیدالکریم، 😊 داخل اتوبان که داشتیم میرفتم،امیر حواسش به رانندگی بود، ولی گاهی وقت ها فرمان موتور رو تکان میداد، که من محکم بگیرمش، من هم از پشت به کلاه ایمنی روی سرش میزدم که اذیتش کنم، از این خاطرات خوش هرچقدر هم که بیان بشه کمه، رسیدیم حرم و طبق معمول همیشه، موتورش رو نزدیک حرم پارک و رفتیم داخل، نزدیک درب اصلی به ساعتش نگاه کرد و گفت: +فاطمه، نیم ساعت دیگه، همین جا باش، نذرت رو هم انجام بده، نگران نباش، با دست به ستون نزدیک اشاره کرد و ادامه داد: اگرهم طول کشید، من زیره این ستون میشینم تا بیای😊 با خوشحالی جواب دادم : +باشه، ولی امیر ماسکت رو بزار، تنفس زیاده اینجا، توهم دارو تزریق کردی یه وقت خطرناک نشه...😊 چند قدم رفتم، ولی سریع برگشتم عقب و با خنده بهش گفتم : +بعده زیارت، بستنی مهمون شما میشمااا😊 سرش رو با خنده تکان داد و جواب داد: +واسه شکمت هم نذر کن یکم جمع بشه،باشه مهمون من، نیم ساعت دیگه اینجام یا علی 😊 از هم جدا شدیم برای زیارت، راستش همش به ثذر فکر میکردم و اصلا حواسم به اطراف نبود، زیارت کردم و نزدیک ضریح بیشتر از ده دقیقه ایستادم، با خیال راحت حاجتم رو گفتم و عقب عقب، خارج شدم و داخل محیط کناره ضریح شروع به نماز خواندن کردم، اصلا حواسم به ساعت نبود،بعد از انجام اعمال زیارت به ساعت نگاه کردم متوجه شدم ده دقیقه از قرارمون گذشته، سریع و با عجله از جام بلند شدم، از درب خارج شدم، سراسیمه به اطراف نگاه کردم، دیدم همونجایی که گفته بود،زیره ستون نشسته بود، نزدیک رفتم،تا من رو دید بلند شد،با خنده گفت؛ +قبول باشه خانمی، نذر کردی خدا این امیره تحفه رو نگه داره؟ 😕😊 بهش چپ چپ نگاه کردم و با لحن تند گفتم : +ببین پسرجون،حیف که محیط عمومی، وگرنه با دست باهات صحبت میکردم تا الکی دل من رو نلرزونی😒😒 خندید و راه افتاد جواب داد: +تحفه شماییم دیگه، حالا عصبی نشو،بیا بریم بستنی بهت بدم آروم بشی،مامانت منتظره....😊 خلاصه، طبق معمول رفتیم و بستنی خوردیم اطراف حرم و راه افتادیم سمت خانه ما، همه دوره هم بودن،ماهم ملحق شدیم به جمع،فضای خانه سنگین شد با وروده ما،.. 😔 امیر بی پروا و با لبخند گفت: +بابا من که نمردم شما ماتم گرفتین، مثله همیشه بخندین دیگه، سرطانم مثل سرماخوردگی، طول درمان داره،تموم میشه😊 از حرف های امیر خیلی خوشحال بودم، من هم ادامه حرف امیر شروع کردم صحبت کردن: +آبجی های گلم، بیاین شیرینی شکلاتی خریدیم، بخندین راست میگه دیگه حاج آقامون😂 با این حرکات و حرف های من و امیر بهم نگاه کردن و شروع به خندیدن کردن، موضوع فراموش شده بود ولی خنده های خانم جون تلخ بود، اما به روی خودش نمی آورد😢 خلاصه که شب خوبی شد امیر هم نزدیک ساعت دو صبح رفت منزلشون، معمولاً دامادها که باهم میشستن، آقاجون هم کنارشون بود و مشغول صحبت کردن میشدن،خواهرا و مادرمم هم حرف های خودمون رو داشتیم😊 همه چیز خوب پیش میرفت و انگار مریضی از یاده امیر رفته بود، من هم با خوشحالی امیر خوش بودم تا اینکه نزدیک وقت تزریق چهارمین داروی شیمی درمانی بودیم، محرم تمام شده بود، اوایل ماه صفر بود، امیر برای آشناها و دوستانی که خیلی وقت بود مارو ندیدن،غریبه شده بود،.. #ادامه 👇 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــ

🍃🌺 #داستان_عشقولانه_مذهبی #فصل_دوم #قسمت_سیزدهم دکتر با یک کم مکث بهم گفت: +خانم احمدی، همسرتون کاره خیر انجام داده؟ 😕 با تعجب و جدیت پرسیدم : +چطور مگه،؟ آقای دکتر لطفا اگر اتفاقی افتاده به من هم بگین 😔 با تعجب خیلی زیاد جواب داد: +خانم به خدا اتفاقی نیافتاده،فقط، چحوری بگم؟ اتفاق عجیبی افتاده، نتایج آزمایش های امروز،نشون داده، رشد سلول های سرطانی کاملا متوقف شده، اما یک جلسه دیگر باید دارو تزریق بشه, توی این فاصله هم ما آزمایش های نهایی رو انجام میدیم،بعد من نظره قطعی خودم رو میگم😊 اصلا روی زمین بند نبودم، نمیدونستم چکار باید انجام بدم،تنها چیزی که فکرم رو مشغول کرده بود، کرمه امام حسین بود، چجوری بیماره سرطانی با چهار،پنج جلسه شیمی درمانی خوب میشد آخه😢😢😢 با استرس فراوان با دکتر صحبت کردم و نتایج رو از ایشون پرسیدم، حدودا یک ربع ساعت صحبت کردیم و به من گفتن چه کارهایی باید انجام بدم، بعد از اتمام صحبت ها،تشکر کردم و از اتاق خارج شدم،... 😊 خیلی خوشحال بودم، جوری که اصلا قدرت تکلم نداشتم، داخل راهروی بیمارستان به اطراف نگاه کردم و دیدم امیر نزدیک درب اتاق دکتر،روی صندلی نشسته، خوش حال به نظر میومد، با خوشحالی روی سرامیک های سفید بیمارستان راه میرفتم تا که بالاسره امیر رسیدم... 😊😊😢🙈 با خوشحالی گفتم: +حاج آقا،دکتر میگن معجزه شده، شما حالت خوب شده....😐😐😊 دستش رو روی زانوهاش گذاشت و همونجوری که بلند میشد،جواب داد : +حاج خانم،من که میدونستم چیزی نیست، شما الکی شلوغش میکردین😂 شروع کردیم به قدم زدن و همونجوری هم صحبت میکردیم، با طعنه جواب دادم: +موهای سره من ریخت و شبیه اسکلت شدم دیگه😕😕 تو هم اصلا چیزیت نشد😕 خندید و به سرم نگاه کرد جواب داد: +اِاِاِ،کچل شدی که فاطمه؟ لاغرم شدیااا😕 من زن کچل نمیخوام 😂😂😂😂 با آرنج به پهلوش ضربه زدم و با طعنه گفتم : +بشکنه این دست که نمک نداره، هی آقا رو تر و خشک کن،هی بیارش بیمارستان، هی بهش غذا بده، آخرشم میگه من زن نمیخوام 😕 هی خدا جون امان از این زمونه😢😢😢 لبخند زد و دستم رو گرفت با جدیت جواب داد: +من گفتم زن نمیخوام، نگفتم که فاطمه رو نمیخوام😊 جز تو دنبال کی برم آخه من حاج خانم😊 الآن بریم یه جا صبحونه بخوریم باهم،بعد بریم به بقیه خبر بدیم 😊 با لبخند جواب دادم: +منت کشیت خوبه، حالا چون التماس میکنی صبحونه باهات میام بیرون،😂 یک کم مکث کرد و جواب داد : +منت کشه شما نباشم پس منت کش کی باشم؟😊 حرف شکم که بشه همه رو میبخشی😂 سوار موتور شدیم، راه افتادیم سمت یه جایی که صبحونه بخوریم، دکتر رژیم غذایی رو برداشت، امیر با خیال راحت میتوانست هر غذایی بخوره، ولی هنوز حال و هوای دارو ها و قیافه جدیدش از سرش بیرون نرفته بود 😢 هرکاری میخواستم انجام بدم که حال و هوای این مدت و این سختی ها از سرش بیرون بره،پیشنهاد دادم برای شب همه جمع بشن منزل ما، تا هم خبر بدیم که امیر خوب شده هم دوره هم باشیم😊 امیر یک کم فکر کرد و جواب داد: +نه فاطمه، ماه صفره، خوب نیست خنده و شادی باشه، من و افشین یه جا باشیم محاله جوک نگیم و نخندیم، فقط بعد از صبحونه میریم امامزاده صالح بعد از زیارت میرسونمت خونتون، به مادرت هم خبر میدم،.. 😊 با خوشحالی گفتم: +پس،خودت میای خونه ما؟ واسه ناهار بمون دیگه؟ امروز خانم جون مدرسه نرفته، تعطیله مدرسشون😊 یک کم فکر کرد جواب داد: +نه فاطمه خیلی وقته به کارام نرسیدم، عقب میافتم از همه چی، یه وقت دیگه ان شاءالله میام 😊 +باشه پس اصرار نمیکنم😊 بریم صبحونه بخوریم فعلا، که شکمم داره ضعف میره 😂 یک کافه سراغ داشتیم که اکثر اوقات به اونجا میرفتیم، صاحب اون کافه مرده پیری بود، ولی خیلی با سلیقه و خوش ذوق هم به نظر میرسید 😊 حدس میزدم که امیر به همین کافه بره، بعد از حدود بیست دقیقه رسیدیم و دیدم بله، همونجایی که مده نظرم بود اومدیم 😊😊 بعد از وارد شدن،دیدم کافه خلوته،خیلی خوب بود، امیر هم رو به من گفت: +فاطی، چقدر خلوته.حداقل کسی به خاطر بی مویی و بی ابرویی روی ما زوم نمیکنه هی نگاه کنه😊 از این مدل حرف زدن امیر، به عمق فشاری که نگاه ها و رفتارهای دیگران بهش تحمیل میکرد پی بردم،😔 با خنده و انرژی جواب دادم : +خوشگل ندیدن، واسه همین زوم میکنن،ولی بفهمم کیه خودم چشاش رو از کاسه در میارم که امیره خوشگل من رو نگاه نکنه😊😊 جفتمون باهم خندیدیم، نشستیم و صبحانه خوردیم، اوقات خوبی بود، ولی دلم هنوز قرص نبود از حرف دکتر، چون گفته بود با آزمایش آخر نتیجه قطعی مشخص میشه😔 بعد از صرف صبحونه، راه افتادیم سمت امامزاده صالح، قدم زدن و عبور کردن با موتور از خیابان ولیعصر همیشه برای من شیرین بود، درخت های اطراف،ترافیک همیشگی حتی سره صبح، مغازه ها و خلاصه رسیدیم و امیر موتورش رو پارک کرد نزدیکه درب ورودی، باهم رفتیم داخل و بازهم #ادامه 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــا

🍃🌺 #داستان_عشقولانه_مذهبی #فصل_دوم #قسمت_سیزدهم_۲ .... بازهم قرار گذاشت که فاطمه بیست دقیقه بعد اینجا نزدیک قبر شهیدهای گمنام منتظرت میمونم...😊 با خوش حالی قدم برمیداشتم، بعد از زیارت و دست کشیدن به ضریح، قصت کردم دو رکعت نماز شکرگذاری هم بخوانم به خاطره اتفاقی که افتاده، سریع بلند شدم و با عجله رفتم وضو گرفتم، دوباره برگشتم داخل، نماز خواندم و برای همه گرفتارهای به این مریضی دعا کردم 😊 بیست دقیقه رو به اتمام بود، اما به خاطر اوضاع امیر بعد از تزریق و شرایط جسمی که داشت،نمیخواستم معطل بشه، زود تر بلند شدم و خارج شدم، داخل حیاط کنار قبر شهیدان گمنام منتظره امیر ایستادم😊 چند دقیقه بیشتر طول نکشید که امیر هم آهسته و قدم زنان داشت سمت قبرها میومد، سرش پایین بود، معلوم بود نگاه های ترحم آمیز مردم اذیتش میکرد، آخر چند بارهم بهم گفته بود که از این قضیه رنج میبره، نزدیک که شد متوجه حضور من شد،با لبخند گفت : +خیلی وقته اینجا منتظری؟ این دفعه زود اومدی😊 جواب دادم: +زیارت قبول😂 نه منم تازه رسیدم 😊 بریم خونه ما؟ جواب داد: +بریم، راستی فاطمه، منم نذر قول داده بودم به امام حسین که اگر تا اربعین خوب بشم، هر ماه، یک مبلغ بریزم به حساب خیریه محک😊 حالا هم که زودتر خوب شدم، پس از ماهِ بعد،این رو هم بزاریم داخل خرج زندگی 😊😊 با خوشحالی و غرور جواب دادم: +حتماً، ولی به من نگفته بودیااا، منم نذرم رو ادا میکنم به زودی 😊 حالا بریم دیگه....😊 من رو رسوند خانه، پیش مادرم رفت، خبر خوب شدنش رو داد و مادرمم پیشانی امیر رو بوسید و گفت؛ +ان شاءالله که همیشه سلامت باشی مادر، 😊😊 با لبخند جواب مادرم رو داد و به خاطره اینکه عجله داشت، سریع خداحافظی کرد و رفت😊 من به اتاقم رفتم، پنجره رو باز کردم، هوا مثل همیشه دل نشین بود، روی تخت دراز کشیدم و باز ذهن فعال بنده شروع به صحبت کرد: +یعنی باز امیر مثله قبل میشه؟ +خونه رو کی تمیز کنیم؟ +امسال اربعین باهم میریم کربلا؟ هزار جور سوال مختلف توی ذهنم، رفت و آمد میکرد، خوش حال بودم، تلفنم رو گرفتم و پیامک زدم: +امیر، حالا که خوب شدی، امسال اربعین، من دلم کربلا میخواد، خودت دنبال کار رو بگیر، بلیت هواپیما با آقاجون😊😊😊😊 چند دقیقه گذشت، حدودا نیم ساعت، مایوس شدم از اینکه بهم جواب بده، که دیدم گوشیم لرزید😊 پیامک داشتم : +فاطمه، امروز هم اومدم دنبال کاره کربلا، پیش دوستمم که اگر بشه برای ما جا پیدا کنه که باهم بریم 😊😊 پیام میدم، فعلا یا علی🌸 با دیدن این پیامک از جا پریدم و فقط گفتم: +حسین جون عاشقتم آقاجان😊 بخواه که بیایم پابوست....😊 جواب دادم: +نعم الامیر،😂😂 میکشی که مرا حاج آقا، مواظب خودت باش، یا علی🌸 خانم جون،درب اتاق رو زد و اومد داخل روی صندلی نشست و گفت: .......... #ادامه_دارد 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

#صدای_التماس زمان انقلاب مرد سرمایه‌داری با دختر و زنش قصد فرار از کشور را پیدا می‌کند. مرد توان کوهپیمایی نداشت و پاسپورت داشت از مرز قانونی بازرگان رد می‌شود و زن و دخترش را دست یک قاچاقچی می‌سپارد از مرز خارج کند. مرد پس از مدتی راه بردن زن و دختر جوان، دچار وسوسه شیطانی می‌شود و پیش چشم مادر به دختر هوس تجاوز می‌کند. مادر هر چقدرالتماس می کند و می‌گوید او نامزد است و با سرنوشتش بازی نکند، شیطان رخصت نمی‌دهد و به ناله‌های التماس دختر و مادر بی‌پناه گوش نمی‌دهد. مرد، پس از اجرای نقشه شوم خود، آن‌ها را در آن سوی مرز رها کرده و 40 هزار تومان می‌گیرد در زمان برگشت دچار عذاب وجدان می‌شود و مسیر را اشتباه برگشته و در دام مأموران مرزی ترکیه می‌افتد. دست خود را بالا می‌برد ولی سرباز به او تیراندازی می‌کند. زمان جان دادن سرباز ترک بالا سر او رسیده و می گوید مرا حلال کن من بالا بودن دست های تو را ندیدم و التماست را اصلا نشنیدم. مرد قاچاقچی داستان را می گوید و می گوید: نگران نباش این مجازات من بود و تو تقصیری نداری. ساعتی پیش من صدای التماس کسی را نمی شنیدم و خدا باید کاری می کرد تو صدای التماس مرا نمی شنیدی. ✅ازهردست بدی ازهمون دست میگیری @dastanvpand 🔰🔰🔰🔰

صبح آمده برخیز که خورشید تویى ❤️ 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

رمان #وقت_دلدادگی قسمت 34 -اما دخترا از همون اول زن آفریده شدن....از نظر سن نمی گم .....اگر تعهد و وظیفه ای داشته باشن نگاهش کرد.از حرفهای نیما دمغ شده بود و انگار حال خوشش پریده بود اما نیما باید می گفت .... -اوف می دونم.....من فقط نظر خودم رو گفتم .... لب و لوچه اش آویزان شده بود.با آرنج سقلمه ای به پهلویش زد -حالا چرا لب و لوچت آویزون شد.... شانه هایش را با بیتفاوتی بالا انداخت.او که اینطور حرف می زد فاخته چطور به او می گفت دوستش دارد. بحث را عوض کرد -کم کم حاضر شو بریم لبخند دلنشینش را تکرار کرد و با ذوقی وصف ناشدنی بلند شد. -وای من برم یکی از لباس نو هام رو بپوشم با دو به اتاقش رفت و در را بست.هنوز در دنیای صورتی دخترانه اش سر می کرد.چطور دلش می آمد او را از این دنیا بیرون بکشد.آهی کشید و خودش هم به اتاق رفت تا حاضر شود.پنج دقیقه ای حاضر شد و دم اتاق فاخته رفت و در زد -حاضر نشدی هنوز در باز شد.پالتوی کرم رنگ جدید ش را پوشیده بود.شال قهوه ای به صورتش می آمد. بدجنس کمی هم آرایش کرده بود.می خواست نیما را مغلوب کند دیگر.....بامزه بود خیلی. . . نمی دانست چرا نمی توانست او را بزرگ ببیند .....همین دخترا نه هایش را دوست داشت.لبخندی به روی ماه رویش زد -خیلی بهت می یاد ذوق زده از تعریف نیما جلوتر از او از در بیرون رفت. در خانه حاج خانم مثلا شام می خوردند.آنقدر حاج خانم هر دوشان را زیر تظر گرفته بود نیما دیگر داشت خفه میشد. هر از گاهی هم هی لبخند به نیما می زد.سعی می کرد تا جایی که امکان دارد با پدرش هم کلام نشود اما خب گاهی اوقات نمی شد.کارت دعوتی هم به او دادند.هفته دیگر اصفهان عروسی دعوت داشتند و نیما باید می رفت.چون مسافت طولانی بود و پدرش نمی توانست زیاد رانندگی کند.نازنین هم قرار بود با آنها برود.شوهر بچه ننه اش هنوز بر نگشته بود.ساعت به وقت خواب نزدیک میشد و نیما منتظر بود تا در فرصتی مناسب به فاخته بفهماند با هم می خوا بند.بی خیال سخنرانی طولانی که برایش انجام داده بود.اگر تصمیم داشت در زندگیش نگهش دارد باید از جایی شروع می کرد.مادراز آشپزخانه بیرون آمد -فاخته مادر....بالشت هنوز روی تخته فاخته خوشحال بدون توجه به نیما به اتاق رفت.پوفی کشید و کلافه به صفحه تلویزیون چشم دوخت.پدرش هم خواندن قرآن را تمام کرد و بلند شد.روبروی نیما که رسید ایستاد -خودت بلند شو برو رختخوابها رو بنداز تو اتاق.لااقل با خودت رو راست باش بابا جان بلند شد و رو در روی پدر ایستاد -چون با خودم رو راستم وضعم اینه حاجی -قبل سفر بیا یه سر حجره دست به سینه نگاهش کرد -می یام حتما.باید بدونم این دختر چطور وسط زندگی من سبز شده نیما با اجازه ای گفت و به سمت اتاق مادر رفت.فاخته در حال بافتن موهایش بود.اخم کرد و به طرف کمد رختخوابها رفت -جا رو بردم یه ربع دیگه اتاق من باش دهان باز مانده از تعجب فاخته خنده بر لبهایش آورد.حالا در اتاقش رختخواب انداخته بود و منتظر فاخته بود تا بیاید.بیخیال فکرهای فانتزی که قبلا داشت و فکر می کرد با مهتاب به تمام آنها رسیده است....او که هیچ چیز زندگیش با خواسته های خودش مطابقت نداشت...این یکی هم روش.دراز کشیده بود و در دل غوغایی داشت.قرار بود کنارش دراز بکشد .در همین افکار بود که فا خته آرام در را باز کرد.حالا چرا گونه هایش اینقدر سرخ شده بودند.یک خوابیدن معمولی بود دیگر.سریع کنار نیما دراز کشید و به پهلو پشتش را به او کرد.پتو را روی سرش کشید و ارام شب بخیر گفت.دخترک بیچاره فکر می کرد نیما فکر و خیالاتی هم دارد.نیما هم پشتش را به او کرد.بیست دقیقه ای گذشته بود فاخته در جایش فقط وول می خورد. آخر کلافه اش کرد.همانطور که پشتش به او بود نق زد -بگیر بخواب دیگه.....چقدر سر و صدا می کنی پتو را کنار زد و نشست -خوابم نمیبره خب کمی به طرفش برگشت -تا صد بشمار خوابت می بره -اوف. .کتابی چیزی نداری بخونم با دست به گوشه ای از اتاق اشاره کرد -برو از تو اون قفسه بردار ادامه دارد... @dastanvpand 🌸🌸🌿🌿🌸🌸

رمان #وقت_دلدادگی قسمت 35 بلند شد و با کتابی برگشت.دوباره دراز کشید و در نور همان چراغ خواب کتاب را ورق می زد.نیما خوابش گرفته بود و صدای ورق زدنهای فاخته روی مخش بود.آخر سر طاقتش تمام شد برگشت و کتاب را از دستش کشید و گوشه ای پرت کرد -بگیر بخواب دیگه بچه اخمهایش را در هم کشید -من بچه نیستم کلافه نفس عمیقی کشید و دوباره به پهلوشد.چشمانش را بست تا بخوابد اما با صدای فاخته چشمانش را باز کرد -نیما -هوم -میگم چیزه، منم فردا بیام بهشت زهرا خوابش گرفته بود و این بچه هی چرتش را پاره میکرد -نخیر انگار دستش را روی تشک کوبید -چرا با عصبانیت به طرفش برگشت -اوف فاخته.....عجب غلطی کرد ما.....نخیر نمی بر مت.بهشت زهرا فرق می کنه خیلی سرده دوباره مریض میشی. الانم بگیر بخواب دیگه کفرم در اومد معلوم نبود قیافه اش چقدر عصبانی است که فاخته سریع باشه ای گفت و پتو را روی سرش کشید.دیگر از جایش تکان نخورد در اتاق را که باز کرد با یک عدد رفیق عبوث و اخموی رو ترش کرده رو برو شد که بازور بعد از چند روز جواب سلامش را داده بود.مثلا خیلی کار داشت و وقت نگاه کردن به نیما نداشت.خود کشی رویا هم از این مرد آدم دیگری ساخته بود.خوش چهره اما افسرده و دلتنگ.چشمان دریایی اش گاهی اوقات از اشک لبریز میشد و باز هم مقاومت می کرد.رفت و بالا سرش ایستاد.این سردی بین خودشان را دوست نداشت -خیلی خب بابا....خوب حرف نزدم باهات، ببخشید یک نگاه به بالا انداخت و دو باره سرش را به نوشتن گرم کرد.از اینکه محلش نداد حرصش در آمد. دستش را روی برگه جلوی رویش گذاشت.از نوشتن ایستاد و با اخم نگاهش کرد -چه مرگته....دستتو بکش بینم -ازت معذرت خواهی کردم بیشعور..... دستش را بلند کرد -خیلی خب باشه....برو مثل بچه آدم بشین سر جات اینبار دیگر بیخیال شد -بمیر بابا ...بی لیاقت پوزخندی زد -همون تو لیاقت داری بسه جوابش را نداد.معلوم بود از دنده چپ بلند شده است.تلفنش زنگ می زد و هی قطع می کرد و زیر چشمی به نیما نگاه می کرد آخر سر برداشت و فریاد زد -بابا خستم کردی زنکه..چی از جون من می خوای بابا.اینهمه مرد برو آویزون یکی دیگه باش .....اه .. .همه رو برق می گیره ما رو.... الله اکبر قطع کرد و سرش را بین دستانش گرفت حس کنجکاوی چیره شد بر نیما -هوم.....کی بود رفیق ما رو می خواد اینقدر.حسودیم شد بابا عصبانی شد و بلند گفت -خفه شو بابا....همه حسرت زندگی تو رو دارن اونوقت. .. یک خودکار به طرفش پرت کرد.جری تر ش کرد -خفه بابا....زندگی من حسرت داره -داره و خودت نمی فهمی. ...وقتی مثل من بابات ولت می کرد و با زن بابا می رفت خارج و سراغ ازت نمی گرفت می فهمیدی زندگی به چند منه.خوشی زده زیر دلت، حالیت نیست.هر ماه حسابت پره اما نفهمی...من جای بابات بودم عمرا دیگه حمایتت می کردم.والا زن اجباریتم از سلیقه خودت و از اون عفریته خیلی خیلی بهتره...ولی نمی تمر گی زندگی تو بکنی....وای ببخشید اصلا به من ربطی نداره.....فرهود خر کی باشه واسه رفیقش نسخه بپیچه.....اگه مثل من به جرم چشم داشتن به زن پدرت از همه چی محروم میشدی. ...هر یه ذره خوشبختی رو هورت می کشیدی...اما بی لیاقتی ....بی لیاقت......خاک عالم بر اون سرت....وقتی مثل من نمی زاشتن با اونی که دلم می خواد باشم و همونی که عاشقش بودم خودشو خیلی راحت خلاص می کنه؛ اونوقت هر روز پای پدرت رو می بوسیدی بلند شد و دوباره رو برویش ایستاد.انگار امروز زندگی بدجور دست به گلویش گذاشته بود. -رفیقتم . نوکرتم هستم .. می فهمم درد داری. ... ولی به همون رفاقتی که بینمونه دیگه هرگز اسمی از فاخته نبر. ...حواست جمع باشه. ادامه دارد... ❤️ @dastanvpand❤️ 🌸🌸🌿🌿🌸🌸

💕 داستان کوتاه بنده خوب روزی حضرت موسی (علیه السلام) به پروردگار متعال عرض کرد دلم میخواهد یکی از آن بندگان خوبت را ببینم.🌺🌿 خطاب آمد به صحرا برو، آنجا مردی کشاوزی می کند، او از خوبان درگاه ماست. حضرت به صحرا آمد و مردی را مشغول به کشاورزی دید. حضرت تعجب کرد که او چگونه به درجه ای رسیده است که خدا می فرماید او از خوبان ماست. از جبریل پرسش کرد...🌺🌿 جبریل عرض کرد در همین لحظه خداوند او را امتحان می کند، عکس العمل او را مشاهده کن. بلایی نازل شد که آن مرد در یک لحظه هر دو چشمش را از دست داد. نشست و بیلش را در مقابلش قرار داد و گفت مولای من، تا تو مرا بینا می پسندیدی من داشتن چشم را دوست می داشتم، حال که تو مرا نابینا می پسندی من نابینایی را بیشتر از بینایی دوست دارم. حضرت دید این مرد به مقام رضا رسیده است. رو به آن مرد کرد و فرمود ای مرد، من پیغمبرم و مستجاب الدعوه، می خواهی دعا کنم خداوند چشمانت را شفا دهد؟ مرد گفت خیر.🌺🌿 حضرت فرمود چرا؟ مرد گفت آنچه مولای من برای من اختیار کرده بشتر دوست می دارم تا آنچه را که خودم برای خودم بخواهم.🌺🌿 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 @dastanvpand 🍃🍃🍃🍃🍃🍃