#باغ_مارشال_16 صحبت را عوض کردیم و به ادامه تحصیل کشاندیم.وقتی شنید به رشته کشاورزی علاقه مندم و معدلم بالای 15 است. گفت:با خوندن رشته هایی کسل پزشکی و زیست شناسی آدم میتونه موفقیت خوبی کسب کنه. گفتم:تصمیم دارم زمینای کشاورزی خودمون رو مکانیزه کنم. گفت:میخواین برای همیشه تو شیراز و آبادیای اطراف بمونین؟ گفتم:نمیدونم. روبروی ستاد ارتش همانجا که به ساعت گل معروف است توقف کردم و پیاده شدیم.سیاوش و جمشید گرسنه بودند.قدم زنان از خیابان زند به رستورانی رسیدیم که غذاهای لقمه ای مثل ساندویچ و خوراک داشت.سیما هم موافق بود.داخل شدیم و گوشه ای خلوت نشستیم.خوراک سوسیس و زبان گوساله سفارش دادیم.در آن فاصله سیما را تهران و درسهایش حرف زد از دامنه البرز و شبهای خیال انگیزش از دانشکده ها و دانشجویانش و کلوبها و شب زنده داریها .میگفت اگر در رشته پزشکی درس بخوانم و تهران را برای زندگی انتخاب کنم موفق تر خواهم بود. گفتم:محل تولدم اینجاست تو مردم این مرز و بوم زندگی کردم اگرم رشته پزشکی بخونم باید برگردم اینجا. بعد از سکوتی کوتاه نگاهی بمن انداخت و گفت:حتما از همین شیراز همسر انتخاب میکنین؟ گفتم:نمیدونم شاید. گارسون شام را آورد.سیما یکمرتبه ساکت شد حرفهای من او را به فکر واداشته بود.آنچه گفته بودم در ذهنم مرور کردم.او سرش پایین بود و خیلی آرام غذا میخورد.تا بحال متوجه دستهایش نشده بودم.انگشتهایش به قدری ظریف و کشیده بود که تشخیص سربند از مفصل مشکل بود.عقربه های ساعت زمانی را نشان میداد که باید دنبال سرهنگ میرفتیم.گفتم:الان پدرتون منتظر هستن بهتره عجله کنیم. بلند شد و گفت:مثل اینکه خسته شدین؟ گفتم نه.میخواستم بگویم اگر تا صبح با او باشم خسته نمیشوم ولی خجالت میکشیدم.از رستوران خارج شدیم.از همان راهی که آمده بودیم برگشتیم سیما اخمهایش تو هم بود و حالت صمیمانه چند ساعت پیش را نداشت.از دلخوری او خنده ام گرفته بود گفتم:خوب از تهرون میگفتین.چرا یکمرتبه ساکت شدین؟ سیما صورتش را از من برگردانده بود و از پنچره اتومبیل خیابان را تماشا میکرد.خیلی جدی گفت:شیراز بهتر از تهرونه. بالاخره سر ساعت مقرر زنگ در خانه سرگرد را به صدا در آوردیم.سربازی که گویا مستخدم بود در آستانه در ظاهر شد و سپس خانم سرگرد پشت در آمد.سیما را از کودکی میشناخت او را بوسید و با اصرار ما را داخل برد.جمشید و سیاوش بیرون منتظر ماندند بعد از نوشیدن چای به اتفاق سرهنگ و خانم آنجا را ترک کردیم. بین راه سیما همچنان ساکت بود و من با همه وجودم میخواستم سکوت او را بشکنم. مسیب منتظر بود و چون ساعت از نیمه شب گذشته بود رختخوابها را مثل شب قبل انداخته بود.من و جمشید و سیاوش به پشت بام رفتیم.همچنان که دراز کشیده بودم و به ستاره های آسمان نگاه میکردم به سیما می اندیشیدم به دوست داشتن به عشق و به اینکه تا چند وقت پیش چقدر این و ان را مسخره میکردم و عشق و عاشقی را بازی میپنداشتم. ادامه دارد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌‌‌‌‌‌