#باغ_مارشال_7 نگاهی به چپ و راست کردند و با احتیاط شروع کردند به نوشیدن اب.من یکی از آنها را نشانه گرفتم بمحض اینکه سرش را بلند کرد ماشه را چکاندم.به فاصله یک چشم بهم زدن صدای تفنگ پدرم و بهرام هم بلند شد.سفیر گلوله و شیهه اسبها در کوه پیچید و سکوت آنجا بهم خورد.در میان دود و باروت و گرد و خاک حاصل از جا پای شکارهایی که فرار کرده بودند دو حیوان تیر خورده دست و پا میزدند.خودمان را بالای سر آنها رساندیم ظاهرا تیر پدرم به خطا رفته بود.برویش نیاوردیم و من ادعا کردم نتوانستم خوب نشانه بگیرم.خورشید بالا آمده بود و گرمای آنرا حس میکردیم.امعاه و احشای شکم شکارها را خارج کردیم و آتش و کبابی راه انداختیم از شدت دود چشم چشم را نمیدید..بعد از خوردن کباب پدرم چند لحظه ای زیر سایه درخت چرت زد و سپس شکارها را ترک اسب بستیم و راه افتادیم تا به گرمای وسط جنگل برنخوریم.ساعت حدود 55 بود که نزدیک باغ رسیدیم.از همان راهی که رفته بودیم دیوار باغ را دور زدیم هنوز بجاده نرسیده بودیم که ناگهان یک اتومبیل سواری شورلت اخرین مدل با سرعت کم و صدایی ناهنجار مثل بهم خوردن دو تکه آهن بما نزدیک شد.چون اسب من با دیدن هر چیز غریبی رم میکرد فوری پیاده شدم و دهنه اش را محکم گرفتم.سواری درست کنار ما ایستاد.بوق زد اسب من ناگهان شیهه کشان روی دو پا بلند شد انگار میخواست با دو دستش بر سر من بکوبد.از این حرکت زیاد دیده بودم نمیترسیدم.در حالیکه از رانندهد عصبانی بودم چرا بی جهت بوق زده سعی داشتم اسب را ارام کنم.بهرام به کمکم شتافت پدرم پیاده شد و مرتب طریقه مهار کردن اسب را گوشزد میکرد.حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا اسب ارام گرفت.سرنشینان اتومبیل سواری یک زن یک دختر جوان و یک پسر نوجوان بودند.راننده که مردی تقریبا ۲۰ساله بود پیاده شد.قبل از اینکه ما حرفی بزنیم خیلی مودب سلام کرد و از اینکه باعث دردسر شده بود معذرت خواست و سپس با درماندگی گفت:زیر اتومبیل ما یه سنگی که کف جاده افتاده بود برخورد کرده و مشکل بتونیم تا شیراز خودمون رو برسونیم اهالی آبادی قلبی بما گفتن تعمیرگاه قوامی میتونه اتومبیل ما رو تعمیر کنه. پدرم با شنیدن نام قوامی باد د رغبغب انداخت و گفت:بله بله درست گفتن...اگه تعمیرکار ما از شیراز اومده باشه خیلی تو کارش استاده. مرد به چهره پدرم دقیق شد .جلو آمد با احترام دست داد و خودش را سرهنگ افشار سرهنگ ژادارمری معرفی کرد.سپس گفت:من آقای قوامی رو قبال دیده ام حتما شما یکی از منسوبین ایشون هستین. پدرم با خوشرویی گفت مباشر قوامی است و هر کار از دستش بر بیاید کوتاهی نمیکند سپس اسبش را بما سپرد. خانواده سرهنگ سوار عقب اتومبیل شدند و پدرم جلو نشست.با سرعت کم و صدایی ناراحت کننده که از زیر اتومبیل بگوش میرسید به سمت تعمیرگاه که کمی از باغ فاصله داشت رفتند.من و بهرام با اسب و شکارهایمان داخل باغ شدیم.حس باغبان شکارها را پایین آورد.اسدالله برای پوست کندن آنها آماده شد و یکی از کارگرها اسبها را به اصطبل برد.من و بهرام برای استراحت به عمارت رفتیم.مادرم سراغ پدر را گرفت و سپس برایمان چای آورد.از شدت خستگی دراز کشیدیم خیلی زود خوابمان برد.ساعت حدود5 بعدازظهر بود که با صدای جمشید از خواب پریدم گفت:از تهرون برامون مهمون اومده پدر هم با تو کار داره.عادت کرده بودم در هر موقعیتی از دستورات پدرم اطاعت کنم.با اینکه خسته بودم سر و صورتم را اب زدم لباسم را عوض کردم و به سالن پذیرایی رفتم تا ببینم مهمانان تهرانی چه کسانی هستند.در میان تعجب با همان خانواده ای که اتومبیلشان خراب شده بود روبرو شدم.یک لحظه خیال کردم اشتباه میکنم ولی خودشان بودند.... ادامه دارد.... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌‌‌‌‌‌