#داستان_واقعی_از_یک_دختر_قربانی داستان يه بار و دوبارم نيست. داستان حدود يه سال آزار مداوم جنسى به روشهاى مختلفه. اما اگه بخوام خلاصه بگم، بهش اعتماد داشتم. عموى دوستم بود. قرار بود بهم كمك كنه چون به گفته دوستم كتاباى روانشناسى زياد خونده بود. من سيزده ساله و اون بيست و شيش. من سيزده ساله دچار افسردگى شديد و پر از خاطرات آسيب فيزيكى و كلامى. هر روز توهين و تحقير هاى كلامى شنيده بودم و بارها از سنين خيلى پايين كتك هاى وحشتناكى خورده بودم. اين آزاراى مداوم آسيب پذيرم كرده بود و اونم ميدونست چطور طعمه اشو انتخاب و آماده كنه. اول از در كمك و راهنمايى وارد شد و بعد يه روز بى مقدمه شروع كرد حرف زدن از مسائل جنسى بدون هيچ دليلى. من هيچ اطلاعاتى از رابطه جنسى نداشتم، در حد صفر. اصلا نميدونستم چى هست و خب انتظار هم نميرفت از همچون خانواده اى كه داشتم، كسى بياد و بهم راجع بهش آموزش بده تا آگاه باشم. از اون روز شروع شد، حرف زدناى مداوم از س،ك،س، از قصد برانگيخته كردن حس طبيعى اى كه همه ى ما داريم و استفاده سو كردن ازش به جهت بهره كشى و لذت خودش، منو در معرض فيلماى پورن وحشيانه و حتى يكى دو بارى در معرض فيلماى تجاوز قرار دادن، تشويق كردنم به انجام رفتارهاى پرخطر، به اسم هاى وحشتناك بد صدا كردنم و تحقيرم كردنم با اون كلمه ها، حتى مجبورم ميكرد كه خودم بگم و خودمو به اون اسما صدا كنم و اون لذت مى برد، وادار كردن به كارايى كه نميخواستم و تهديد به اينكه اگه انجام ندم اتفاقاى بدى برام در آينده ميفته. حتى نوشتن دو تا از اين موارد هم برام وحشتناك سخته. اما ميدونم كه بايد ميگفتم. يه سال مدام زير دستش زجر كشيدم. ترس، خجالت، ناآگاهى، تهديد، تحقير، و هزار عامل ديگه باعث شد كه كمك نخوام. باعث شد سكوت كنم، و باعث شد مسير براى اذيتاى بيشترش باز بمونه. نميخوام بگم چطور همه چى تموم شد و از زندگيم براى هميشه به درك واصل شد اما جورى كه تموم شد هم خوشايند نبود. به من تهمت زده شد، و كتك اتفاقى كه كوچيكترين كنترلى روش نداشتم رو من خوردم. اينكه ميگم كتك منظورم سيلى نيست. منظورم زير دست و لگد و مشت افتادن. زير سيلى هاى فحش افتادن. و همه اينا از جانب نزديكترين كسانم به سمتم سرازير شد؛ خانواده. خانواده اى كه وظيفه حفاظت از من رو داشت، نه تنها حفظم نكرد، بلكه به دست خودش و با آگاه نكردنم راجع به مسائل جنسى و ايجاد محيطى به شدت ناامن و پر از تنش، من رو ناخودآگاه به دست تجاوزگرم سوق داد، و بعد از مورد تجاوز قرار گرفتن، با مشت و لگد پسم گرفت. يه وقتا نميدونم بايد از درد چى و كى بنويسم و حرف بزنم. تا هفت سال بعد اون جريان، كه امروز باشه، هر روز خودمو فحش دادم، از خودم متنفر شدم، از خودم فرار كردم، با خودم قهر كردم. بچه بودم، چى رو ميتونستم درك كنم؟ بچه وقتى كتك ميخوره حتى اگه كسى بهش تجاوز كرده باشه هم فكر ميكنه تقصير خودش بوده. نگم از دردى كه از بچگى كشيدم كه جورى گريه ام ميگيره كه حس ميكنم از حجم غم قلبم ميخواد بياسته. شايد اصلا نبايد اينارو مينوشتم. خواستم يه پايان خوب براش بنويسم. فكر ميكردم قدرت كافى رو دارم كه تا آخرش بگم و آرامشمو حفظ كنم. اما الان ميبينم كه ندارم. اين بغض و ضعف گواه همه دردايى كه هنوز يادمن و هر روز به خاطرشون آرزوى مرگ ميكنم. من بيست سالمه، يه دهه هفتاديم و از نه سالگى افكار خودكشى داشتم و دارم. از همونام كه شما تمام مدت مسخره اشون ميكنيد. نسل قبل از شما هم راجع به شما همينطور فكر كردن. ببينيد چطور مارو بزرگ كردن. حواستون به نسلى كه به دنيا مياريد باشه. حواستون باشه بچگيشون گم نشه. همين.  #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662