#پارت26 رمان یاسمین نخير ، چيز مهمي نيست . ببخشيد بي موقع اومدم- هدايت – ازت بوي غم به مشامم مي رسه ! دنيا بهت سخت گرفته ، آره ؟ گرماي دلچسب آتيش ، يخ هامو آب كرد . . وارد ساختمون شديم و آقاي هدايت من رو برد جلوي شومينه كه روشن بود ، نشوند . يخ دلم رو هم آب كرد و چائي به موقعي هم كه برام آورد ، گرمي توي رگهام ريخت . ازخونه اومدم بيرون . نمي دونم چطور يه دفعه ديدم پشت در اينجا رسيدم- . خجالت كشيدم در بزنم . هدايت – چرا ؟ خودم ازت خواسته بودم كه بياي پيشم . بلند شد و رفت و از جائي برام نون و پنير و گوجه فرنگي آورد و جلوم گذاشت . هدايت – بخور ، ناقابله . فقط همين رو توي خونه دارم . ببخشيد . دستتون درد نكنه ، همين عاليه- : كمي مكث كرد و گفت . مي خوام يه چيزي بهت بگم اما مي ترسم بهت بر بخوره- . شما صاحب اختياريد ، جاي پدر من هستين . هر چي تو دلتون هست بفرمائين . ناراحت نمي شم- خواستم بگم اگه مشكلت با پول حل مي شه ، برو يكي از اون كتابها رو وردار و ببر و بفروش و سرو ساماني به زندگيت -هدايت . بده . به درد من كه نخورد ، شايد گره اي از زندگي تو واكنه : برگشتم و به كتابخونه قديمي اتاق كه پر بود از كتابهاي قديمي و خطي كمياب نگاه كردم و گفتم . دنبال مال دنيا اينجا نيومدم . نمي دونم اصالً براي چي اومدم اينجا . انگار يكي منو آورد اينجا - ! هدايت دستي به سرم كشيد و گفت : ميدونم ، كور شه كاسبي كه مشتري شو نشناسه بعد رفت جلوي يه گنجه و حدود پنج شش دقيقه واستاد . مونده بودم اونجا چيكار داره ؟! بعد در گنجه رو باز كرد و به يه چيزي خيره شد . چند دقيقه اي هم همين طور گذشت . بعد دست كرد و يه جعبه كه روش يه بند انگشت خاك نشسته بود در آورد . وقتي . برگشت يه قطره اشك گوشه چشمش بود با آستينش خاك روي جعبه رو پاك كرد و از توش يه ويلن قديمي و رنگ رو رفته رو بيرون آورد و گذاشت جلوش روي زمين . بازم نشست و نگاهش كرد . بازم اشك از چشماش اومد . برام خيلي عجيب بود . يه فوت بهش كرد و دستي به كوكش زد و رو به ! ويلن گفت : طلسم شكست ناله هايي اين ساز كرد كه غم خودم رو فراموش كردم . هر آرشه اي كه روي سيم ! بعد شروع به زدن كرد . صداي گريه ساز بلند . مي كشيد ، صد ورق خاطره از كتاب تلخ زندگي رو برام مي خوند چشمهام رو بسته بودم و به اين داستان . همين كه گله هاي ساز شروع شد . باد از زوزه افتاد . صداي قل قل سماور خاموش شد گوش مي كردم ! از اين دنيا جدا شدم و انگار روي ابرها مي رفتم . حال خودم رو نمي فهميدم . يه ماه گذشت ، يه سال گذشت ، ده : سال گذشت ، نميدونم . فقط يه وقت چشمهامو باز كردم كه هدايت ويلن رو گذاشته بود رو زمين . نگاهي بهش كردم و گفتم . دستتون درد نكنه پدر . خون گريه كرد اين ساز . اين پنجه ها رو بايد طال گرفت- : يه نگاهي به ويلن كرد و يه نگاهي به من و گفت . سالها بود كه اين ساز بود و قفل به لبهاش خورده بود ! به حرمت تو آزادش كردم - حتماً برات خيلي عجيبه هان ؟ با خودت مي گي اين ثروت و خونه و زندگي چيه و اين نون و پنير چيه ؟ اين ساز زدن چيه و اين حرفا چيه ؟ شايد فكر مي كني كه من از اون آدمهاي خسيس م كه بخودشون هم روا ندارن ؟ من هيچوقت يه همچين فكري نمي كنم . شما اگر خسيس بودين امكان نداشت كه دلتون راضي بشه كه من به كتابهاتون نگاه كنم - . چه برسه به اينكه بخواهين يكي از اونها رو هم به من بديد .هدايت – بازم ميگم ، هر كدوم رو كه دلت مي خواد وردار ببر بفروش . اينكه مي گم تعارف نيست . از ته دل مي گم . خيلي ممنون . ولي درست گفتيد . متوجه اين حالت روحي شما نمي شم - : هدايت رفت يه گوشه نشست و تكيه شو به يه مخده داد و سيگاري روشن كرد و نگاهي به اتاق انداخت و گفت اين اتاق تمومش آينه كاري يه اونم قديمي . اتاق پنجاه متري هست . حاال حساب كن كه در و ديوارش چقدر مساحت داره ؟ - استاد آينه كار ، اين ديوار ها رو با تيكه هاي كوچيك آينه درست كرده . قطعات آينه ، از بس ريز و كوچيك هستن نمي شه . شمردشون #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662