✅دیباج هفتاد و هفتم 🔶در حسرت سپیدارها 📌هر روز، در مسیر رفتن به سر کار، در کنار خیابان و بر کناره بوستانی که در ارتفاع بنا شده بود، قامت چند سپیدار که لباسی سپید با خال‌ها و لکه‌های سیاه بر تن خود داشتند، نظرم را به خود جلب می‌کرد. 📌بی‌اختیار، با این‌که با رسیدن به آن منظره زیبا، راهم کمی کج می‌شد، اما نگاهم با سپیدارها امتداد می‌یافت. 📌تصمیم گرفتم یک روز صبح زود که به سر کار می‌روم، ماشین را در گوشه‌ای متوقف کنم و خود را به سایه سپیدارها و رقص زیبای برگهایشان بسپارم، اما دریغ که هیچگاه این فرصت دست نداد. تا روزی که دیگر از آن همه سپیدار، جز یکی دو تا باقی نمانده بود، اما حسرت سپیدارها برای همیشه بر دلم باقی ماند. 📌آدم‌های زندگی ما همان سپیدارهای خوش‌قامتی هستند که هر روز و هر ساعت، بی‌تفاوت از کنارشان می‌گذریم و هیچ‌گاه حاضر نیستیم که در کنارشان و در زیر سایه‌شان دمی بیاساییم و آهنگ زندگی را در لابلای برگ‌هایشان بشنویم و رقص حیات را در سایه روشن آفتاب وجودشان به نظاره بنشینیم. #سپیدار #درخت #حسرت #طبیعت #عمر @Deebaj

✅دیباج ۲۳۸ 🔶حسرتِ خوی‌کردگان به عالم "می‌پنداری آن کس که لذات برگيرد، حسرت او کمتر باشد؟ حقّا که حسرت او بيشتر باشد. زيرا که او به اين عالَم بيشتر خوی کرده باشد" 📚مقالات شمس تبریزی - تصحیح محمدعلی موحد 📌در جهان پرزرق و برقِ لذات، بسیاری می‌پندارند که هرچه بیشتر از خوشی‌های دنیا بهره گیرند، حسرتشان کمتر خواهد شد؛ اما شمس تبریزی پرده از حقیقتی دیگر برمی‌دارد. او می‌گوید آنان که خود را در این عالم غرق می‌کنند، در حقیقت، حسرتشان افزون‌تر خواهد بود، چراکه دل‌بستگی به دنیا، تشنگی را پایان نمی‌دهد، بلکه عطش را فزونی می‌بخشد. 📌آنان که به طعامِ شیرین عادت می‌کنند، بی‌آن دچار تلخیِ گرسنگی‌اند و آنان که دل به زرق و برق دنیا سپرده‌اند، بی‌آن در هراسِ زوال و اندوهِ فراق‌اند. چه بسا انسانی که به کمترین بهره از دنیا قانع است، اما آرامشی بی‌حسرت دارد، و چه بسیار کسانی که در رفاه و نعمت غوطه‌ورند، اما دلشان همواره نگرانِ از دست دادن آن‌هاست. 📌شمس، حکمت عارفان را در این جمله کوتاه جای می‌دهد: رهایی از حسرت، نه در افزودن لذات، بلکه در کاستن وابستگی است. آری، آنکه سبک‌بارتر است، آسان‌تر پرواز می‌کند، و آنکه کمتر خوی به دنیا کرده، از دست دادن آن را آسان‌تر تاب می‌آورد. #زندگی #حسرت #بی‌نیازی #شمس_تبریزی @Deebaj