💥بحران استراتژی؛ الگوی رفتاری انگلیس در موضوع سوریه #انگلیس در تهاجمی شدن مواضع آمریکا در قبال سوریه نقش بارز و تعیین کننده‌ای را ایفا نموده است. هر چند که در آن زمان مسئله #لیبی همچنان حل و فصل نشده بود. 🔻اندیشکده‌های خارجی ⬅️ بر اساس تحقیقات پانورامای بی‌بی‌سی(2017)؛ در مورد تامین و حمایت مالی دولت انگلیس از گروه‌های تروریستی در سوریه؛ هیچ‌گونه تحقیق و نظارتی شکل نگرفته است. جاناتان فورمن در کتاب «Aiding and Abetting» بر این عقیده است که کمک‌های انگلیس بصورت کلی بدلیل فقدان تحقیقات و کاربرد مناسب از نتایج مثبتی برخوردار نبوده است. افشاگری‌های اخیر میدل‌ایست‌ای در مورد تلاش‌های تبلیغاتی انگلیس در سوریه بیشتر منطق #سیاست‌های #تفرقه‌آمیز این کشور را تضعیف کرده و اصل بی‌طرفی مفروض انگلیس نسبت به مناقشات و درگیری‌های خارجی را زیر سوال برده است. 🔻چالش کشیده شدن سیاست انگلیس ⬅️ در روز های آغازین جنگ داخلی سوریه – قبل از اینکه درهای جهنم باز شود و سوریه وارد یک درگیری منطقه‌ای شود؛ #بسیاری از #سفرای_سابق #انگلیس_در_سوریه؛ با مانورهای خارجی انگلیس در این کشور مخالفت نمودند. اما پلن و بازی نهایی انگلیس در سوریه چه خواهد بود؟ آیا انگلیس درصدد سرنگونی بشار اسد یا تضعیف وی یا به دنبال تغییر کامل رژیم می‌باشد؟ ⬅️ بریتانیا روابط نزدیکی با دولت سوریه داشت و ده‌ها نماینده پارلمان قبل از شروع جنگ از سوریه دیدار کرده بودند. بسیاری از دیپلمات‌ها و مقامات نظامی که از دانش، تجربه و بینش خوبی نسبت به مسئله سوریه برخوردار بودند؛ سیاست‌های بریتانیا در مقابل این کشور را زیر سوال بردند. جوشوا لاندیس، کارشناس برجسته سوریه در ایالات‌متحده، در سال ۲۰۱۱ نوشت که دولت سوریه به احتمال زیاد بقای خود را حفظ می‌کند و ما باید برای پایان دادن به درگیری‌ها درهای مذاکره را با دولت سوریه باز کنیم. به صورت مشابه؛ پاتریک سیل استدلال داشت که مخالفان سوریه با یکدیگر متحد نیستند و تغییر رژیم به دلیل نیاز برای یک مسیر مذاکره شده با شکست روبرو خواهد شد. اد حسین مشاور تونی‌بلر نخست‌وزیر سابق انگلیس هم در سال 2011 همین روایت را تکرار کرد. اما این هشدارها توسط دولت انگلیس مورد توجه قرار نگرفت و در مقابل انگلیس بدون توجه به پیامدهای آن؛ نسبت به بحران سوریه رویکردی خصمانه اتخاذ نمود. 🔻سردرگم و خصمانه ⬅️ انگلیس در تهاجمی شدن مواضع آمریکا در قبال سوریه نقش بارز و تعیین کننده‌ای را ایفا نموده است. هر چند که در آن زمان مسئله لیبی همچنان حل و فصل نشده بود. دیوید لش نویسنده کتاب «شیر جدید دمشق» چندین بار در مصاحبه با من گفت که در اوایل جنگ داخلی سوریه؛پس از دیدارهای خود با رهبران انگلیس و آمریکا به نظر می‌رسید انگلیسی‌ها نسبت به دمشق بیشتر سردرگم و رویکرد خصمانه داشتند. در طی سالهای نخست ریاست جمهوری، اسد در لندن به گرمی مورد استقبال قرار گرفت و حتی با ملکه هم دیدار نمود. قبل از شروع جنگ داخلی سوریه؛ ده‌ها نماینده پارلمان از طریق انجمن بریتانیا – سوریه به این کشور سفر کرده‌اند. فراتر از ملاقات‌های رسمی، شاهد حضور گسترده نخبگان تجاری، سیاسی و اجتماعی انگلیس از این کشور بودیم. با این حال با شروع جنگ؛ دولت انگلیس علاقه‌ای به صحبت کردن و گوش دادن نداشت زیرا کامرون به نظر می‌رسید تحت تاثیر جنگ‌های عادلانه دوران تونی بلر قرار گرفته بود. در این صورت اعضای پارلمان در مجاب کردن وی با شکست روبرو شدند و وزارتخارجه انگلیس در سال 2013م بر شروع #حملات علیه سوریه #تاکید_کردند در حالیکه برای پایان این بازی، استراتژی مشخصی نداشتند. سپس از آن زمان به بعد، انگلیس بر مفهوم «اسد باید برود» که مانع اصلی سیاست‌های عقلانی بود وسواس بیشتری نشان دادند و هر کسی که مخالف این رویکرد بود را به «اسدیست» یا حامیان رژیم اسد متهم می‌کردند. اما کریسپین بلانت، رئیس کمیته امورخارجه انگلیس در مصاحبه‌ای با «The Telegraph» گفت: «سرنگونی اسد راه حل نیست». یا جولیان لوییس رئیس کمیته دفاع در مصاحبه با بی‌بی‌سی و گاردین به صورت مشابه همین موضع را تکرار کرد. قانع نشدن از رویکرد دولت انگلیس توسط دو کمیته اساسی نظارت در مجلس نشان می‌دهد که انگلیس به وضوح از یک سیاست یا استراتژی کلی در سوریه برخوردار نبوده است. ادامه دارد... ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist