#کلاه_نهال 🔹️خیلی‌ها فکر می‌کنند عمامه یک کلاه است؛ مثل نهال خانم، دخترِ شهیدی که به عمامه آقا اشاره کرد و گفت: این کلاهتو میدی به من؟و آقا فرمودند: این کلاهِ منه! و نهال پرسید: مادرت برات خریده؟ و آقا با لبخندی فرمود: آره مادرم برام خریده. و دستور دادند یک کلاه صورتی زیبا به او هدیه دهند و نهال، خوشحال از این هدیه‌ی ارزشمند. برخلاف تصور کودکانه نهال... 🔹️#عمامه کلاه نیست که وقتی خوشحالی به هوا پرتش کنی و هورا بکشی، به وقت تأسف، بین دو دست بفشاری و یا به وقتِ عصبانیت، شبیه یک شخصیت کارتونی زیر پا لگدمالش کنی و یا برای اینکه به خواسته‌ات برسی؛ به عابری که از کنار تو میگذرد، تعرض کنی، عمامه‌اش را بیندازی، تا بگویی: نیازی به دین و حدود و چارچوب‌های الهی نداری؛ نیازی به قانون، نداری؛ قانونِ حجاب! اجباری باشد یا اختیاری؛ خب جنگل هم با همین روند و تفکر،شکل می‌گیرد؛ البته که جنگل هم قوانینِ خودش را دارد؛ زورگوی لاتِ کوچه‌های خلوت، که یک بند فریاد میزند: آزادی می‌خواهم، آزادی! آری آزادی می‌خواهد چون حقیقتاً در قفسِ نفسِ خود، گرفتار است. آزادی می‌خواهد، آزادی... 🔹️نهال وحشت می‌کند، با یک دست، به چادرِ مادر چنگ میزند و با دستِ دیگرش کلاهی را که آقا به او هدیه داده بود، محکمتر نگه میدارد؛ ترس از دست دادنِ آن کلاه ارزشمند، بیقرارش می‌کند؛ صدای لرزانش توی کوچه می‌پیچید: مامان کی میریم دیدنِ آقا؟