وقتی غفلت دردِ بی‌درمانِ دنیایمان است، مکان یا زمان چه فرقی می‌کند ؟ زندان، چاه می‌شود برای یوسف.. زنجیر می‌شود به دستانِ باب‌الحوائجی که قرار است تا ابد، گره‌هایِ کورِ عالم را وا کند. و در عصر بی‌خبری، مانعی می‌شود به طولِ قرن‌ها فاصله، سر راهِ امامی حَّی و حاضر. تاریخ هم در عجب است، از تکرار مدام این غربت‌ها، و عبرت‌های جامانده.

سردی غل جامعه را تاب و تحمل، این جسم نحیف این تن تب‌دار ندارد. یک لحظه ملاقات نکردی پسرت را.. زندانی بغداد که دیدار ندارد. تو میروی و سایه‌ی سلطانِ به سرش هست، معصومه یِ تو غصه یِ بازار ندارد :)

«و سلام بر آن آقایی که ، پاره های تنش را برای ایرانیان ؛ به #امانت گذاشت...»

مدیونِ خانواده‌یِ موسی‌ابن‌جعفریم ′ع′ :)

مالکیتِ آسمان به نام کسانی نوشته شده است، که بر این زمین دل نبسته‌اند.

مسیحِ مکه شد و نبضِ مرده را جان داد، به مرگِ دخترکانِ قبیله پایان داد.

عشقِ تو در سینهٔ ما از ازل دیرین‌تر است.

عیدتون مبارک :) 🤍

محبوبم. من زائرِ یادهایِ توام. شمع‌ها را در دلم روشن می‌کنم و به پنجره ‌یِ یادِ تو دخیل می‌بندم. این جان، نذرِ توست. شفاعتِ یادِ تو، آن نیمه‌ی رستگار شده‌ یِ جانِ من است.

پروردگارا! شیعیان ما از شعاعِ انوار ما و باقی ماندهٔ طینت ما آفریده شده‌اند و ایشان به اتکاء محبت و ولایت ما گناهانِ بسیاری را انجام داده‌اند. اگر گناهانشان بین تو و ایشان مانع ایجاد کرده، از آنان درگذر، که ما از ایشان خشنودیم. از دعا‌های امامِ عصر، بحارالانوار.

من، وقتی در دعاهای یکی باشم، می‌فهمم که او، خیلی دوستم دارد :)