که جمعه‌هایِ جهان را، غروب کرده غمت :)

خدايا مرا از اين عالم خاکی آزاد كن. بگذار مانند پروانه بر شمع وجود تو بسوزم؛ بگذار دنيا و مافيها را فراموش كنم. خدایا، دلِ مرا یکسره تسخیر کن تا به دیگران دل ندهم؛ بگذار مانند فرشتگان فقط در هوایِ قدس تو به پرواز درآیم. دلم گرفت. روحم پژمرد. صبر و طاقتم به سر آمد. از گذشته‌ها شرمنده‌ام و از آینده‌ها بیمناک.

نان و خرما و کمی شیر.. عسل هم آمد، اولین گل پسرِ شیرِ جَمَل هم آمد.

همه گفتند چه زیباست، شبیهِ پدرش :)

عجب روی دلارایی، چه رعنا قد و بالایی، عجب میراث زیبایی از آقای جمل دارد.

او خدایِ ناممکن‌هاست، در حالی که تو بر ممکن گریه می‌کنی.

فکر پرواز باش و اگر بال هم نداری، فریاد کن، اهدنا الصراط :)

تا کِی ز رهِ دور سلامت برسانم ؟

یا کاشِف الزّفَرات، ای برطرف کننده‌ی آه های بلند و نفس های عمیق.