میگن آقا اباعبدالله دولا دولا از میدان برگشتن سمت خیمه ها ..😭 عمود خیمه علمدار رو روی خاکا گذاشتن .. همه فهمیدن عمو دیگه برنمےگردھ ! همون موقع که ارباب صدا زدن : الان انڪسر ظهری !😭💔

چون که در بین حرم خوش قد و بالا بودی ؛باورم نیست که اینگونه سرت وا شدھ است !😭

چقدر فاصله افتاد به ابروهایت .. از چه رو خوردھ به هم حالت گیسوهایت!😭

خواستم بعد ظفرهای تو تکبیر کشم .. مرهمی بر جگر مادر بےشیر کشم ..💔

ماندھ ام فرق تو با تکه عبایے بندم ؛ یا که از پیکر تو نیزھ و شمشیر کشم !😭

باید اینبار به زینب عوض پاسخ خود ، جسم صد چاک در آیینه به تصویر کشم!😭💔

کودکان تا خبر از حال عمو پرسیدند ؛ عکس شیر حرمم بسته به زنجیر کشم!💔

تیر ها یک به یک از پای درت آوردند .. ای برادر چه بلایے به سرت آوردند؟😭

دیگه از اینجا انگار که ارباب، علمدار رو سفت تر بغل مےگیرن .. برای بار آخر ، یک بار دیگر با ناله برادر رو صدا مےزنن میگن بدون تو نمےتونم عباسم .. انگار همون بیت هاست که ارباب صدا میزنن : اویان ؛ اویان ای یار وفاداریم .. اویان ..!💔😭

باز برخیز که در معرکه گرداب کنے! لب خشکیدھ بر علقمه سیراب کنے!