برای امام حسین کارای یواشکی کنید ، کارایی که هیچ کس خبر دار نمیشه جز خودش. جارو زدن هیات مثلا، خیرات یواشکی...
مگه میشه آدم دلش برای بین الحرمین تنگ نشه، وقتی که میدونه که اون قسمت از زمین، یه راست به بهشت وصله و هیچ آسمونی بین بین الحرمین و بهشت نیست؟