ریشه های قالی را تا می کنیم تا سالم بماند… ولی ریشه ی زندگی یکدیگر را با تبر نامهربانی قطع می کنیم.. و اسمش را می گذاریم برخورد منطقی ! دل می شکنیم و اسمش می شود فهم وشعور ! چشمی را اشکبار می کنیم و اسمش را می گذاریم حق ! غافل از اینکه اگر در تمام این موارد.. فقط کمی صبوری کنیم.. دیگر مجبور نیستیم عذرخواهی کنیم .. ریشه ی زندگی انسانها را دریابیم و چون ریشه های قالی محترم بشماریم .. گاهی متفاوت باش … بخشش را ازخورشید بیاموز … که ترازوئی ندارد … سبک و سنگین نمی کند … جدا نمی سازد … و فرقی نمی گذارد …. به همه از دم روشنایی می بخشد … محبت را بی محاسبه پخش کن … دروازه های قلبت رابه روی همه بگشا …. و باور داشته باش.. خدایی که در این نزدیکی ست، بهترینها را برایت رقم زده است. . @Dr_anoosheh

گاهی دلت میگیرد امّا نه از کسی نه از چیزی تنها از خودت... برای وقف کردن بیش از حَدت برای کسانی که لایقِ "همه"ات نبودند که در جوابِ بدی‌هایشان تنها لبخند زدید که مبادا اخمِ کوچکی از تو، دلشان را بلرزاند... که خوبی‌هایشان را آنقدر بزرگ کردی که به باور خوبی مطلق برسند که هی ندیده گرفتی و گذشتی... و حالا وقتی با چشمی پر از سوال به آینه نگاه میکنی تنها به یک جواب میرسی : "چیز زیادی از خودم باقی نمانده است" . @Dr_anoosheh

پیر شدیم و نفهمیدیم ... دوست داشتن ... ارزشش بیشتر از نبخشیدن اشتباهاتی است ... که مرتکب می شویم... پیر شدیم ... ولی هنوز راه درست زندگی کردن را ... پیدا نکرده ایم ... مدام از شانس و اقبالمان شاکی می شویم. جوانی را چه مفت ... با حرص خودن سر کردیم ... غافل از گذر ثانیه ها ... و دقیقه های که برنمی گردن ... مشغول شمردن بدبیاری هایمان می شویم. جوانی را در پیری درمی یابیم ... که دیگر پای راه رفتن ... طاقت دوری ... از اتاق تاریک و دنجمان را نداریم ... بازهم مشغول جوانی از دست رفته می شویم. پس ما فقط حسرت خوردیم ... هیچ وقت در لحظه زندگی نکردیم ... قدیما می گفتن به پای هم پیر شید! ما حتی به پای هم پیرهم نشدیم... . @Dr_anoosheh

آدما یادشــون میره براشون چیکار کردی فقط یادشون میمونه که باهاشون چیکار کردی آدما معمولا چیزی رو از دســـت می دن که به داشتنش مطمئنن... . @Dr_anoosheh

"گاهی همه چیز دست به دست هم می دهد تا تو به این نتیجه برسی ؛ که یک حرف هایی را نمی توان زد و یک بغض هایی را نمی توان شکست گاهی جایی از زندگی قرار می گیری که بعد از آن به تمام آدم های کلافه ای که می خواهند تنها باشند حق می دهی . همان جایی که خودت هم دقیقا نمی دانی مشکلت با خودت و با دنیا چیست فقط کمی زمان می خواهی و سکوت ، همین ! "نرگس صرافیان طوفان" ‌ . @Dr_anoosheh

پاییز که می‌شود ؛ حواستان به آدم‌های زندگی‌تان باشد . کمی بهانه‌گیر می‌شوند ، حساس می‌شوند ، توجه می‌خواهند دست خودشان هم نیست این خاصیت پاییز است ، آدم‌ها را از همیشه عاشق‌تر می‌کند . مگر می‌شود پاییز باشد و دلت هوای قربان‌صدقه‌های از ته دلِ کسی را نکند ؟ مگر می‌شود پاییز باشد و دلت هوس نکند عاشق باشی ؟ که عاشقت باشند ؟! باد باشد ، باران باشد ... و یک خیابان پر از برگ‌های خشک و نارنجی تو باشی و تو ، تو باشی و او فرقی ندارد قدم زدن در بساط دلبرانه‌ی پاییز، همه جوره می‌چسبد ... . @Dr_anoosheh

نظر شما چیه؟.... یه وقتایی لازمه زمین بخوری تا ببینی؛ کیا پشتتن کیا باعث رشدتن کیا میرن کیا همه جوره میمونن گاهی لازمه ی جوری زمین بخوری که زخمی بشی زخماتو باز بزاری تا ببینی کیا نمک میپاشن کیا مرهم میزارن کیا هم دردن کیا هم خود دردن هیچوقت تا زخمی نشی نمیتونی بفهمی کی چه رفتاری میکنه دست یه کسایی نمک میبینی که روشون قسم می خوردی ویه کسایی مرهم میزارن که اصلا یادشون نمیکردی زمین که میخوری میبینی کیا خودی هستن! کیا نخودی هستن! و کیا بیخودی هستن 🎙#مرتضی_خدام . @Dr_anoosheh

زندگى موسیقى گنجشک هاست زندگى باغ تماشاى خداست… زندگى یعنى همین پرواز‌ها، لبخند‌ها ،آواز‌ها… زندگی ذره‌ي کاهیست، که کوهش کردیم زندگی نام نکویی ست، که خوارش کردیم، زندگی نیست بجز نم نم باران زندگی نیست بجز مشاهده یار زندگی نیست بجز حرف محبت . @Dr_anoosheh

با خیلیا نباید مهربون باشی! مهربونی زیاد دلو میزنه، سوتفاهم ایجاد میکنه یهو طرف فکر میکنه اتفاق خاصی براش افتاده که داری اینقدر بهش محبت میکنی! آره خیلیا رو بذارین تو غار خودشون بمونن ... آدمای صادق مثل یه بوتیک خوب، کنج یه پاساژ هستن... طرف میاد، یه نگاهی میندازه بعد میره دوراشو میزنه، دوباره برمیگرده سر همون بوتیک! اما دیر میرسه، می‌بینه بستی و رفتی ... آره باید بعضی وقتا اونی بود که نیستی، لیاقت میخواد هر چیزی...! . @Dr_anoosheh

زندگی همینه دیگه، همین قدر‌ ساده وقتی کسی اومد که فکرش حالت رو خوب کرد و حضورش دنیات رو رنگین، دیگه جایی نرو. دنبال چیزی نگرد. تهش همینجاست.. دوست داشتن آدمها ... . @Dr_anoosheh

به طوفان مهیبی که روزی خواهد آمد نمی‌اندیشم. به قاصدکی فکر می‌کنم که خبرهای خوشی را در بقچه‌ی آرزوهایش پنهان کرده، تا مبادا باد از هم بدرد و با خود ببردشان. به تلاطم دریایی که کنار ساحلش آرام گرفته‌ام نمی‌نگرم. به زیبایی‌ بی‌اندازه‌اش و آن رنگ آبی عاشقانه‌اش نگاه میکنم. به برگ‌های زرد و سرخ پاییزی زیر پاهایم که ناگزیر، ذره ذره له می‌شوند و می‌شکنند، نظر نمی‌کنم. به درختان سحرانگیزی می‌نگرم که بهار آتی را از هم‌اکنون در آغوش کشیده‌اند، تا نقشه‌ی سرسبزی دشت‌ها، تپه‌ها و حیاط خانه‌های قدیمی را بگسترانند و پیاده کنند. من فقط به چیزهای خوبی که در راهند، فکر میکنم … . @Dr_anoosheh

ترس نا امیدی و تردید را به خاک بسپار ... شاید ناامید شدی! رحمت خدا ممکن است تاخیر داشته باشد اما حتمی است ! طاقت بیار عزیزمن دلت رو به خدای بزرگ بسپار مشکلات و گرفتاری تو خیلی کوچکتر از بزرگی خداست ! وقتی همه چیز روبه راهه امیدواری معنایی نداره ... امید زمانی ارزشمند است که همه چیز در بدترین شرایط است ... . @Dr_anoosheh