🌀 مهم‌تر از تبلیغ 📝 یادداشت 🖋 هادی چیت‌ساز 🔹تبلیغ از وظایف ذاتی حوزه است، اما مهم‌تر از آن، اقدام برای تحقق محتوای تبلیغ است؛ یعنی «اجرا کردن، پیگیری و نظارت» برای برپایی معروف و از بین رفتن منکر در سطح جامعه. نسبت «تبلیغ» به «عمل کردن»، در خوشبینانه‌ترین حالت، ۳۰ به ۷۰ است؛ یعنی اگر برای اصلاح چیزی در جامعه، ۳۰ درصد نیاز به تبلیغ باشد، ۷۰ درصد نیاز به عمل خارجی برای تحقق محتوای تبلیغ داریم. 🔹اگر این نسبت رعایت شود، اعتماد مردم به روحانیت چند برابر شده و استقبالشان از دین چند برابر خواهد شد. اما اگر فقط به تبلیغ و شعار اکتفا شود، باعث بی‌اعتمادی و دین زدگی خواهد شد. معنای پاسبانی از دین، چیزی جز این نیست. 🔹دلیل این نکته، مراتب امر به معروف است که قلبی، لسانی و یدی می‌باشد. به عنوان مثال، اگر روحانیت دغدغه حرمت مشروب دارد، باید با هر نوع «تولید، توزیع و فروش» مشروب برخورد کند. طبیعی است که این مطالبه باید از مسئولان مربوطه باشد. اما اگر به هر دلیلی مانند کارشکنی مسئول مربوطه، مطالبه جواب نداد ، اقدام‌های متناسب دیگر لازم است. اگر چنین اقدامی نباشد، توصیه‌ها و شعارها برای مخاطبان تأثیرات زیادی نخواهد داشت. 🔹نیاز جامعه امروز ما، پیگیری و عمل کردن در دو مسئله مهم است: 1⃣ فضای مجازی؛ مهمترین مسئله فرهنگی امروز، ولنگاری و فساد فضای مجازی است که مثل سگ هاری جوانان اسلامی را زخم خورده می کند، ولی حوزویان فقط به کار لسانی اکتفا کرده اند، حال آنکه باید اقدامی در خور شأن انجام داد. گیرم مسئولان مربوطه نخواهند این فضا اصلاح شود، یا کارشکنی کنند، پس وظیفه روحانیت نسبت به این منکر چه می شود؟ آیا غیر از این است که مفاسد این فضا، بسیاری از منکرات دیگر را رقم خواهد زد؟ 2⃣ کالا و اشتغال ایرانی؛ تبلیغ و حمایت از کالای ایرانی به هر صورت، وظیفه هر حوزوی است. اما حمایت واقعی در خرید اشخاص، و ایجاد بستر تولید کالای باکیفیت و رفع موانع است. 🌐 پ.ن: اینکه سقف وظیفه را این بدانیم که «به مسئولان گفتیم.»، مسئله‌ای را حل نخواهد کرد. ▫️▫️▫️▫️ 📌 پرونده حوزه و فرصت‌های طلایی نوروز #تبلیغ #نوروز #یادداشت #مناهج @Manahejj