eitaa logo
مِثل نسترن‌های پاریز
354 دنبال‌کننده
541 عکس
138 ویدیو
52 فایل
یاعلی گفتیم و عشق آغاز شد.. "لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون" کرمان دل عالم است و ما اهل دلیم دسترسی آسان به پاسخ سوالات کلامی و اعتقادی و صوت‌های تدریسِ دکتر #زهرادلاوری‌پاریزی* ارتباط با مدير و ارسال سوالات و شبهات در اولین فرصت: @Parizad1353
مشاهده در ایتا
دانلود
خانم دکتر اعظم وفایی عزیزم، از دوستان شریفی که در کنگره بانوان تاثیرگذار با هم آشنا شدیم.. جای بسی مباهات و افتخار است که در چنین مکان با عظمتی یاد من حقیر بکنند..
"شنبه" شنبه خر است. جمله‌ای که زیاد شنیده‌اید، به خصوص برای دانش‌آموزان. بعد از دو روز یا یک و نیم روز تعطیلی، یک روز پرکار مثل شنبه، ترسناک است و مانند همین حیوان بیچاره پربار و پرکار است. طبق خرافاتی که خودم به آن باور دارم، شنبه را هر طور بگذرانی تا آخر هفته همان طور پیش خواهد رفت. به قول مامان اگر شب شنبه پیاز بخوری با همان صلوات خاص خودش، شنبه پول‌دار می‌شوی و من بارها این مطلب را امتحان کرده‌ام. به این می‌گویم آزمودن یا مراحل شکل‌گیری یک باور، حالا بعدها ممکن است هیچ شنبه‌ای بعد از باور، پولی هم در کار نباشد، اما دیگر نمی‌شود کاریش کرد. بارها آزموده‌ام اگر شنبه خبر خوبی برایم برسد یا مهمانی بروم یا مهمان داشته باشم تا آخر هفته آن مورد حتما سه بار تکرار خواهد شد؛ مثل هفته‌ی پیش و ماجراهای آن. بگذریم! شنبه در ادبیات دینی ما و در تقسیم روزها بین اهل بیت علیهم السلام، متعلق به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است. پیامبر رحمت و مهربانی که در زیارت‌نامه‌اش می‌خوانیم: "اصبنا بک یا رسول الله حیث انقطع عنا الوحی".. تمام مصیبت ما از زمانی آغاز شد که باب وحی و راه آسمانی معارف بر ما بسته شد و مجبور شدیم با عقل ناقص و قلب مریض و حواس غبارگرفته‌مان به جستجوی حقایق بپردازیم. امروز شنبه روز پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است و این نکته را باید در تربیت و تعلیم خانواده، سبک زندگی و آموزش ابتدایی و عالی آورد تا همه‌ی مردم بدانند، شنبه روز رحمت واسعه و عام الهی است. "الیوم یوم المرحمة" شعار سراسر زندگی رسول الله است. از طرفی شعبان المعظم هم ماه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و درآویختگان به شاخه‌های درختان بهشتی است. ماه هم در زیباترین حالت خود قرار دارد، همان ماه شب چهاردهم، و فردا روزی که میلاد خاتم الاوصیاء علیهم السلام است. رحمت که در رحمت تداخل پیدا کند باضعاف مضاعفه، تصاعدی بالا می‌رود، شب نیمه شعبان، در مرز بین رحمت محمدی و رحمت مهدوی که البته همنام جدش رسول‌الله است و در بالاترین درجه رحمت الهی قرار داریم. احتمالا اولین چیزی که به ذهنمان می‌رسد، فقر و بیچارگی خودمان، غنا و بی‌نیازی معبود و وسیله و واسطه نیکو برای آویزان شدن از آن، برای درآویختن به آن، التماس، التجا و ندبه که حال که خداوند به ما حق شکایت و ناله را داده است، شاید بهترین دعا برگرداندن خورشید، یا باز شدن راه وحی به روی انسان است. حالا نه آن وحی با فرشته و واسطه دیگر، وحی مستقیم به قلبِ قطب عالم امکانی، حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه. شاید بهترین خواسته‌ای که هم برای خود و هم برای جامعه جهانی در این روزها مناسب باشد، همان کنار رفتن ابرهای غیبت، پاره شدن حجاب‌های بین ما و اماممان و طلوع دل‌آرای خورشید مهدوی از مغرب باشد. "اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا و غیبت ولینا و .." زهرا دلاوری پاریزی ۱۴۰۲/۱۲/۵
"سفره‌ی سلطنتی" سفره‌اش دلبری می‌کند. هر چه می‌خواهی در آن هست. انواع ماکولات شیرین، خوردنی‌های فاخر سلطنتی، دسرهای تشریفاتی، نوشیدنی‌های خنک روح‌افزا، انواع دم‌نوش‌ها و چای‌ها با هر مزاج و مذاقی. شعبان المعظم است، سفره‌ی دعا را پهن کرده‌اند، برای هر آدمی دعای خاص دارد، مناجات شیرین شعبانیه، صلوات نیمروز که به قول بزرگی، هم مداد است هم مداد پاک‌کن، هم حسنه می‌آورد هم سیئه را می‌برد. شعبان از نیمه گذشته است، همان ایامی که دیگر باید شب و روزمان با این ذکر آغشته باشد: " اللهم ان لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان، فاغفر لنا فیما بقی منه" خدایا اگر تا این ایامی که از شعبان گذشت، ما را نیامرزیده‌ای، در باقیمانده‌ی آن ما را ببخش. گاهی باید از خود سوال کنیم آیا توانستیم این ۲۰ روز شعبان و ماه رجب را آن‌طور که باید و شاید، خودمان را آماده کنیم؟ آیا شد که پای سجاده یک دل سیر گریه کنیم و اشک و لبخندمان با هم بیامیزد؟ گریه نکردن، یا اشک نریختن نشانه خوبی برای یک انسان نیست. اشک همان اذن دخول حرم حضرت اباعبدالله، همان نشانه نرمی دل و همان گدازه‌های آتشفشان عشق است که از چشم عشاق بیرون می‌زند. عاشقانی که خدای متعال آن‌ها را در حریم خصوصی و خلوت خود راه داده است و از سوز فراقش ناله‌ها دارند. "دلا بسوز که سوز تو کارها بکند، نیاز نیمه شبی دفع صد بلا بکند" نمی‌دانم از سفره پر و پیمان شعبان چه ماکولاتی تناول کرده‌ایم، اما فقط حواسمان باشد، این سفره دارد جمع می‌شود، روحمان گرسنه و تشنه است. برای ذره‌ای معرفت له له می‌زند، برای ذره‌ای عبادت مثل کوه دماوند سنگین است و یاری نمی‌کند، برای قطره‌ای اشک در محضر ملکوت باید التماسش کنم. آه خدایا نکند دل ما سنگ شده باشد و خبر ندارم؟ دیروز در صحیفه این مطلب را دیدم که کسی که سمت عبادت نمی‌رود کم کم جان و روح او متکبر و طاغی می‌شود و خدای نکرده می‌شود فرعونی در حد و اندازه خودش. خدایا شیرینی ذکرت را به من بچشان، من از سفره شعبان لقمه چشمگیری برنداشته‌ام و خوف فوت وقت دارم، کمکم کن بتوانم درست مصرف کنم، درست لحظات باقی‌مانده را دریابم و همه نوع ویتامین و مواد لازمی را به روحم، عقلم، زبانم، قلبم و اندیشه‌ام برسانم. نمی‌دانم روزها از دسرهای متنوع ذکر استفاده کنم یا از وعده‌های طلایی ماکولات. نمی‌دانم یا الله! نمی‌دانم در این لحظات مبارک، چند گروه از فرشتگانت از عرش به زمین آمده یا از فرش به عرش رفته‌اند؟ نمی‌دانم بندگان صالحت به چه عملی مشغول و به چه ذکری معمورند؟ اما عمران و آبادی وجودم را با یادت قرار بده، ناخالصی‌ها و بیماری‌هایم را با حکمتت مداوا کن و مرا با تغذیه و تربیت خودت اصلاح کن. خدای مهربانم! مرا از ذاکران و عابدان در شب و از عاملان صالح روز قرار بده. خدای متکلمم! زبان مرا جز به معرفت و محبت و یادت گویا مگردان، شیرین زبانی من را در نشر معارف و انتشار معالم دینم قرار بده، مرا از متکلمانی بگردان که روزی حضرت حجت بن الحسن علیه السلام با افتخار به من اشاره کند و بگوید: " فمثل هذه فلیتکلم" الهی باقی‌مانده شعبان را بر گناهان پیشین و پسینم قلم عفو بکش و حال دعا و مناجات به من عطا فرما. مرا از نعمت‌های متنوع این ماه عزیز و شریف بهره‌مند بگردان، ذائقه‌ی من را اصلاح کن تا از هرچه پلیدی و خیانت و گناه، دوری کنم و به سوی تو پرواز کنم. یاری‌ام کن تا پای‌بند غضب و شهوت را در این دو ماه نورانی از پای خود باز کنم تا بتوانم ا‌وج بگیرم و طیران آدم را تجربه کنم و رها شوم. الهی! نگاهی! نگاهی به این عبد سیاهی که در جستجوی تباهی تبدیل شده به پر کاهی، که با هر بادی به این طرف و آن طرف می لغزد، ثبات ندارد، ایمانش مستقر نشده و حالی به حالی و دمدمی مزاج شده است. خدای شعبان المعظم! به برکت صاحب این ماه مکرم، مرا به بهترین و گواراترین ماکولات و نوشیدنی‌های این ماه عزیز میهمان فرما! طعم عبادت و محبتت را به من بچشان و کامم را شیرین کن و دلم را گرم. ماه شعبان است، سفره‌اش پروپیمان، دلبری می‌کند، برای هر ذائقه‌ای نوشیدنی و غذایی.. کفران نکنیم، تا فرصت هست غنیمت شمریدش صحبت، الهی یاری‌مان کن تا شاکر باشیم مثل خودت، مثل آن‌ها که در کتابت لقب شکور و شاکر به آن‌ها دادی.. زهرا دلاوری پاریزی ۱۴۴۵/۸/۲۵ https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology
"چای نبات" گرسنگی بیداد می‌کرد. کنار سفره نشستم و زل زدم به تلویزیون که صدای اذان مغرب را بشنوم. "اللهم لک صمت و علی رزقک افطرت و علیک توکلت" جمله‌ای که بعد از اذان مغرب گفتم و دستم را به سمت چای نباتی دراز کردم، که از چند دقیقه قبل مشغول چرخاندن نبات نی‌دارش بودم. نگاهی از سر رضایت به آن انداختم. از نظر من هیچ چیز به اندازه چای نبات دم افطار نمی‌چسبد. گاهی محرومیت‌ها باعث می‌شود قدر چیزهای به ظاهر ساده را بدانیم. چای نبات و نان و پنیری که شاید در طول روزی که روزه نباشی، خیلی چنگی به دل نزند، بعد از یک روز محرومیت از آب و غذا، اندازه یک وعده سلطانی در یک رستوران لوکس، دلچسب است. لقمه‌های نان بربری، پنیر لیقوان، گردوی تویسرکان و سبزی کاشان را یکی یکی با ولع خاصی فرو می‌دهم و لابلایش شیرینی دلچسب چای نبات، لبهایم را به لب فنجان می‌دوزد. شکری به جای می‌آورم و از سر رضایت نگاهی به سفره و بعد به آسمان می‌اندازم. خدایا من که سیر شدم، گرسنه‌ها را سیر گردان. روزه، همین مهمان محبوبی که در ماه خدا چند صباحی در خانه‌هایمان اقامت می‌کند. ناز و کرشمه دارد و هر روز فامیل به بهانه آمدنش، جشن و مهمانی می‌گیرند. حبیب خداست، سالی یک‌بار افتخار می‌دهد، زندگی را کن فیکون می‌کند. انگار روی زمین نیستی. تو را مصاحب قرآن می‌کند، با سجاده و ذکر و دعا آشنا می‌شوی و اگر شیطان در غل و زنجیر اجازه دهد، کمی خلق و خویت مهربان‌تر است. دوروبر رذایل نمی‌گردی، دوست داری همان طور که زبان و دهان و کامت روزه است، تمام حواس چهارگانه‌ی دیگرت هم روزه باشند. چشمت از حرام و خیانت، گوشت از غیبت و تهمت و اندام و اعضائت از آن‌چه که نباید. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با افتخار و بلند اعلام حضور این مهمان عزیز را می‌کند، قد اقبل علیکم شهرالله بالبرکت و الرحمت و المغفرت. می‌دانم که باید با "ة" بنویسم، اما چون باید زبان صفحه کلید را به عربی تغییر دهم، از خیرش می‌گذرم. چه آدابی، چه تشریفاتی، چه دعاهای عزیزی، گویا برای تمام لحظات ماه مبارک ذکر و دعایی هست که حتی یک لحظه‌اش به بطالت نگذرد، حالا جوال و یادداشت را استثنا می‌کنم، چون حقیقتا توصیف و خوشامدگویی است و از دل برآمده‌ است. اما خیلی از خدای ماه رمضان می‌خواهم که این توفیق را به من بدهد که بتوانم صدایش بزنم، شب‌ها و روزها با او تنها باشم، خلوت کنم، دلبری کنم، ناز و دلال کنم که بله خدایا روزه هم هستم، برای آن‌که کمکم کنی متقی باشم. عزیز درگاهت باشم، هنر دیگری که ندارم، فقط اثبات کنم طاغی و یاغی نیستم. گردنم از مو باریک‌تر، سرم از شدت شرم به زیر، امیدم به عنایت تو و ترسم از خیانت و آن‌چه که نباید.. الهی کمکم کن تا شعبان را به زیبایی به پایان برسانم و در باقیمانده‌ی آن مرا ببخش تا پاک و طیب و خوشبو وارد میهمانی‌ات شوم. میهمانی که در آن، همه‌ی اولیاء و بندگانت حضور دارند. کمکم کن وصله ناجور، انگشت‌نمای جمعیت و باعث شرمساری امام زمانم روحی له الفداء نباشم. زهرا دلاوری پاریزی ۱۴۴۵/۸/۲۶
خدای مهربانم! عرضی نیست جز تشکر و تشکر و تشکر... الحمدلله رب العالمین قربونت برم پروردگارم یه دونه‌ای!😭 🙏 زبان‌حال همه‌ی ما انسان‌ها! چه بگیم چه نگیم! ❤️😘❤️ @parizad1353
بسم الله الرحمن الرحیم "خطای دید (۱)" ۱.اصالت دادن به دنیا اعتقادات به مثابه‌ی پی برای ساختمان دین و زیربنای گفتار و رفتار هر شخص متدین است. البته متدین با همه‌ی تعاریف ضیق و گشاد دین؛ چه آن‌ها که فقط اسلام را دین می‌دانند، چه آن‌ها که حتی کمونیست را. اعتقادات هرکسی، ایدئولوژی او و سپس نوع نگرش او به جهان هستی را تشکیل می‌دهد. هستی را فقط تا پای مرگ‌ ببینی یا نه تا یک بی‌نهایت ابدی، زندگی را فقط در تعلقات جسم و نیازها و سرگرمی‌های بدنی بدانی یا مشغولیت‌های انسانی، روحانی و معنوی و الهی! هر نوع نگرشی گفتار و کردار مخصوص به خود را به دنبال دارد، البته با یک دامنه‌ی وسیع اختیار و انتخاب، از خالصانه‌ترین تا مشرکانه‌ترین رفتار و عمل، از صفر تا صد، که البته با ضریب‌های تفکر الهیاتی، تبدیل به منفی و مثبت بی‌نهایت می‌شوند. حالا نوع نگرش چگونه در زندگی روزمره تاثیر خودش را می‌گذارد؛ می‌خواهم چند مثال کاربردی فردی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و .... بیاورم که راحت بتوان موارد بیشتری را با آن ملاک سنجید. مخاطب همه‌ی پیام‌ها در درجه‌ی اول خودم هستم. از باب حدیث نفس: مثال ۱: نگاه من به زندگی یک نگاه مادی گرایانه است، هرچند ظاهرا نامم مسلمان و متدین است. پس متر و ملاک من در هر بخش زندگی سود مادی است. ضرر را نیز با عدد و رقم می‌سنجم. ساعاتی را به منزل خودمان برای استراحت و بودن در کنار خانواده، یا به منزل فامیل برای مهمانی و عجالتا با یک هدیه می‌روم، از کارِ همراهِ با درآمدم می‌زنم، آن را تعطیل می‌کنم، در این حساب و کتاب من چندصدهزار تومان ضرر کرده‌ام؛ اما در نوع دیگر حساب و کتاب من زمان زیادی را سیو یا حفظ کرده‌ام: چرا؟ چون در دیدگاه الهی یا نگرش معنوی، صله‌ی رحم عمر را طولانی می‌کند. پس نه تنها زمانم تلف نشده، بلکه سود هم کرده‌ام. حتی آن هدیه که برای رضایتِ (او دوست دارد) خداوند به شخص دیگری دادم، نه تنها از بین نرفته بلکه اتفاقا برایم مانده است. "ما عندکم تنفد و ما عندالله باق" اگر عدد و رقم هم بخواهم باز موجود است. "من جاء بالحسنة فله عشر امثالها" اعداد دیگری هم هست؛ آن‌جا که به کسی قرض می‌دهم، قرض گیرنده خداوند است، و سود این سرمایه‌گذاری‌ام قابل محاسبه نیست، "مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ" بر خلاف تصور آن‌ها که اول نزول یا اسکوند پول را می‌خواهند و مال خود را با حرام آلوده و بی‌برکت می‌سازند. (ادامه دارد) @parizad1353 https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology
باری گرچه تربیت و رشد و صحبت از این امور بسیار گسترده و نیازمند دقت، تخصص و کاوش بسیار است، اما خواستم یک زاویه‌ی محدود از تاثیر نوع نگرش و باور نادرست، بر تخریب و انهدام آینده‌ی یکی از عزیزترین و دوست‌داشتنی‌ترین ارکان اجتماعی نزدیک به خودمان را به تصویر بکشم. اما باز هم در هر حال، کاملا اذعان دارم که این مطلب خیلی جای کار و بررسی و تحلیل جوامع آماری زیادی را دارد. اما در پیشگاه خدای مهربان، در این قسمتی که مرتبط با امور اعتقادی و سپس رفتاری است، و احیانا خطای دیدی از طرف ما سرزده، ملتمسانه طلب عفو و رحمت و مغفرت، برای خودمان و فرزندان و نسل و ذریه‌مان را دارم و البته ترجیحم دعا از زبان مبارک امام سجاد علیه السلام است: "بار خدايا، بازوى من به نيروى فرزندانم توانا گردان و به آنان، نابسامانيهاى من به سامان آور و به ايشان، شمار ياران من فزونى ده و مجلس من به وجود ايشان بياراى‏ و نام من به ايشان زنده دار و در غياب من ايشان را كارساز من گردان و به ايشان ياريم ده كه بر حاجت خود دست يابم. اى خداوند، چنان كن كه فرزندان من دوستدار من باشند و بر من مهر ورزند.. دعای ۲۵ صحیفه‌ی سجادیه. "ربنا هب لنا من ازواجنا و ذریاتنا قرة اعين واجعلنا للمتقين اماما" (ادامه دارد) @parizad1353 1404/06/07 https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology
الهی! گفته بودی دوتا قطره خیلی برات ارزش دارن!! یکی قطره خونی در راه خدا! و یکی قطره اشکی تو دل شب!! از خوف و خشیت الهی!! این نم‌نم باران اشکم و این دل شوره‌زار ... منتظر همون خبری هستم که ... فدای اسم قشنگت، فدای نام‌های نیکت خداجونممم.. ارادتمندت فقیر درگاهت❤️ ✍@parizad1353 بماند به یادگار.. ۱۴۰۴/۰۶/۱۳ https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology