اللهم صَلِّ عَلَی مُحَمدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَرْفَعْنِی فِی الناسِ دَرَجَةً إِلَّا حَطَّطْتَنِی عِنْدَ نَفسی مِثْلَهَا، وَ لَا تُحْدِثْ لِی عِزّاً ظَاهِراً إِلَّا أَحْدَثْتَ لِی ذلةً بَاطِنةً عند نَفسی بقَدَرِهَا. دچار تناقض می‌شوم. گاهی تو را در اوج قدرت و صلابت و اخم، گاهی در نهایت عطوفت و نرمی و لبخند می‌بینم. در قامت یک رهبر، نه فقط برای ایران بلکه پیشوای مسلمانان جهان، چقدر باید خودساخته باشی که در برابر یک کودک چنین زانوی رحمت بر زمین بزنی!؟ شگفتا من هر چه در خودم و بعضی بزرگ‌ترهای اطرافم نگاه می‌کنم، نشانی از این رحمت و مهربانی، نه در گفتار و نه در رفتار نمی‌بینم. احساس می‌کنم نگاه از بالا و نوعی خودبرتربینی زمینه‌ی وجودی‌مان شده و به دیگران به چشم موجوداتی که امید هدایتشان نیست نگاه می‌کنیم. اما نزدیک‌تر و دقیق‌تر که نگاه می‌کنم، می‌بینم گاهی آن طرف شفافیت و روشنایی درون، بر خلاف ظاهر وجود دارد. آقای من! تو را که می‌بینم با عرب به زبان و فرهنگ خودشان، با اتراک به گویش و غیرت آن‌ها، با مردم اروپا مشفقانه و پدرانه، با سیاستمداران غرب مقتدرانه و مطالبه‌گرانه، با دانشجویان روشنگرانه، با طلاب همدلانه و آگاهی بخش، با دولتمردان منصفانه و با کودکان رحیمانه سخن می‌گویی. گویی که سخنان مولای متقیان علی بن ابی طالب را موبه‌مو در زندگی، افکار، گفتار و رفتارت کپی کرده‌اند. چقدر حد و حریم و مخاطبت را خوب می‌شناسی، چقدر حق و باطل و روش بیان آن را زیبا پیاده می‌کنی. ای کاش من و بزرگ‌ترهای اطرافم بفهمیم، یاد بگیریم و سنت تو رویه‌ی زندگی‌مان شود. #دخترانه #رهبرعزیز ✍@Dr_zdp53 1403\08\03