🥀🥀 یا رسول‌الله!! یا ابتاه!! جبرئیل با تو از چه سرود؟ سروش غیب الغیوب با جانت چه کرد!! که چنین جهانی را به وجد آوردی!! و عطر کلامت، عالم را فراگرفته است.. "اشهد انک عبدالله و رسوله" @Dr_zdp53✍ ۱۴۰۲/۱۱/۱۹

"عَلَم و قلم" پرچم‌ها حرف می‌زنند. آن‌ها حرف دل مردم یک خطه و سرزمین را بلند و رسا می‌گویند، با هر رنگی گوشه‌ای از منش و فرهنگ یک کشور را نمایش می‌دهند. مردم با نصب پرچم، صدای خود را بر بام بلندترین برج‌های خود فریاد می‌زنند. رنگ‌های پرچم‌ها نماد احوالات مختلف دل یک نسل بازمانده از تاریخی پرفراز و نشیب است. در جنگ‌ها، در مناسبت‌ها، در همایش‌های جهانی، در عرصه‌ی بین الملل، پرچم‌ها نمایش‌دهنده‌ی غرور و صلابت ملی یک کشور هستند. پرچم سه رنگ ایران نیز همین‌قدر دلربا و پرمعناست. سبز پرچم ایران نشانگر سرسبزی و طراوت، سفیدش نشانه صلح و امنیت و ضدیت با جنگ و تجاوز و سرخش نشان پایداری و جان باختن پای باور و بوم و پرچم است. سرگذشت پرچم و علم ایران، سرگذشت ایثار و جانفشانی است، از لابلای ورق‌های شاه‌نامه فردوسی گرفته تا گلستان و الغدیر و بیستون و مثنوی، کلمه به کلمه‌، شکوه عزت و سربلندی سرزمین پارس جلوه می‌کند. آرش‌ها و سیاوش‌ها، ابوعلی سینا، تختی‌ها تا میرزا کوچک و امیر کبیر و نواب صفوی‌ها، تا چمران، باقری، کاظمی‌، حججی، همت، شهریاری و فخری‌زاده پای همین علم سینه زدند و جان باختند. ایثار از روی آگاهی، باور و غیرت. غیرتی که با خون حسین علیه‌السلام درهم آمیخت و بارور شد، غیرتی که مثل ژن به نسل امروز ما منتقل شده و دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها را پای کار انقلاب جوان و عزیزمان کشانده و قلم ترجمان همه‌ی این تاریخ پرافتخار است. مرکز ِ پرچمت خدایی هست، مرکز قلب ِ ملّت ِ ایران خاک ِ تو خاک ِ تختی و بهداد، خاک تو خطّه­‌ی جوان‌مردان #ایران_عزیز #انتخاب_۱۴۰۲ #جمهوری_اسلامی_ایران ✍@Dr_zdp53 02/11/21

⭕️همایش بین المللی مطالعات تطبیقی اخلاق در اسلام و مسیحیت ✅اولین کمیسیون تخصصی ⬅️موضوع: ۱. سیره اخلاقی حضرت فاطمه س،حضرت زینب س و حضرت مریم س در اسلام و مسیحیت. ۲. اخلاق جنگ و صلح در اسلام و مسیحیت 👤 آیت الله احمد مبلغی 👤اسقف مالخاز سونگولاشویلی از گرجستان 👤 حجه الاسلام و المسلمین دکتر مهدی علیزاده 👤کشیش دکتر کریستوفر کلوهسی از ایتالیا ⏰شنبه ۲۱ بهمن، مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology

بابا عجله کنید مامان دیر میرسیم از ساعت ۷ صبح بیدار شده بود پدرش میگوید : روزهایی که مدرسه می‌روی اینقدر زود از خواب بیدار نمیشوی ، حالا امروز که تعطیل است ... سر کمد وسایلش می‌رود باز برمی‌گردد دوباره چیزی به یادش می‌آید این بار جلو آینه است و کلاهی را روی سرش برانداز می‌کند اسفند روی آتش شده بالا و پایین می‌رود صدای پایین رفتنش را میشنویم دنبال عموزاده‌اش می‌رود چند سالی‌است که این روز را با هم بیرون می‌رویم برایمان تبدیل به یک مراسمی باشکوه و ثابت. آمدیم ! آمدیم! ما هم از پله‌هاپایین رفتیم سبحان و سهیل و محسن از در بیرون رفتند کلاه‌هایی را که سال گذشته در چنین روزی شرکت گاز داده بود هنوز نگه داشته‌اند پرچم‌ها را هم فراموش نکرده اند سبحان صدا می‌زند سهیل عکس ، عکس را بیاور عکس حاج قاسم باید با خودمان ببریم . اولین حضور سبحانم روز تشییع پیکر حاج قاسم بود از عصر تا شب بیرون بودیم هوا سرد بود ولی دلها از شدت خشم آتش گرفته بود. این حضور در ذهن سبحان کوچک ماند تا آن روز ندیده بود طفلی ۵ ماهه بود که با خودم به افغانستان برده بودم، در مراسم‌ها نبود . پرچم ها عکس‌ها کلاه‌هایی مزین به شعار و سربازانی آماده برای دفاع از ایران فرهنگی ما هم می‌رویم #ایران فرهنگی #ایران سربلند #تنها حکومت شیعی جهان #فاطمه عطایی ۱۴۰۲/۱۱/۲۲

"بهاریه" چهره‌اش مصمم بود، قدم‌هایش محکم. البته عصا او را کمک می‌کرد، هوای بهاری پیروزی انقلاب، حال خوشی دارد. همیشه ۲۲ بهمن تهران حال و شور متفاوتی دارد، حقیقتا جشن است. مردم سرزنده‌اند، لبخند بر لب‌هایشان حکاکی شده است. امروز هم این صحنه‌ها تکرار شد، با مهمانمان به جشن میدان انقلاب تا میدان آزادی رفتیم. البته برشی از وسط را انتخاب کردیم. توی مسیر که بودیم مهمان انقلابی‌مان که شاید هیچ تظاهرات بهمنی را از دست نداده باشد، گفت: " خیلی‌ها می‌گویند مگر مردم بیکارند که هر روز به بهانه‌ای آن‌ها را به خیابان می‌کشانند؟ سپس خودش پاسخ داد واقعا این حضور مردم باعث روحیه و دلگرمی مسئولان است." امروز راهپیمایی مثل سال‌های قبل باشکوه بود، اما امسال جوان‌تر و شاداب‌تر شده بود؛ از بچه‌های دهه نودی که ایستگاه به ایستگاه سرود می‌خواندند، از موکب‌هایی که با سرودهای حماسی اول انقلاب شور می‌آفریدند و گاهی پیرزن‌هایی که روی پلاکاردشان نوشته شده بود: "حریفت منم" . عکس حاج قاسم هم دست خیلی از مردان و جوانان پایتخت بود. راستش من هم با خودم فکر کردم راستی این مردم بقیه زمان‌ها کجا هستند، در طول سال فکر می‌کنی که کشتی انقلاب به گل نشسته و مردم از آن، دل خوشی ندارند، یکباره بهمنِ بهمن ماه می‌آید و این تفکر سرد را سر راه خود می‌بلعد و اقتدار یک حماسه را آشکار می‌سازد. گاهی بعضی چیزها را نباید گفت، باید نشان داد. باید در حرکت آن را اعلام کرد. این حماسه را واقعا باید حس کرد. باید چشید. حس همدلی و همراهی مردم با انقلاب، رهبر عزیز و با اصول نظام. #انتخاب۱۴۰۲ #ایران_عزیز #مشارکت_هرمی @Dr_zdp53 02/11/22

"غریق نجات" حسین ع درهم می‌خرد. خوب و بد، سیاه و سفید، خطاکار و جانی و صالح و طالح؛ شاید برای همین است که گفته‌اند: ائمه همگی سفینه نجات هستند، اما کشتی حسین ع سریع‌تر است. اهل بیت همگی باب رحمت الهی و غفران او هستند و باب حسین وسیع تر است. نمی دانم روایت بود یا نبود، اما هرچه بود با گوشت و خونت درک می‌شود، او نه تنها کشتی نجات که غریق نجات است. برای حسین که بخواهی قلم بزنی، دستانت باید تاب قلم شدن داشته باشند، وگرنه لقلقه زبان است. برایش که بخواهی پای علمش سینه بزنی باید تاب سوختن و پروانگی را داشته باشی. پروانه شدن در مکتب حسین لیاقت می‌خواهد، که ته گودال زیر سم اسب‌ها لبخند بزنی و رضا برضائک بخوانی. حسین که باشد، عالم غم ندارد، عالمین نگرانی ندارد. او که همه‌چیزش نور است، از ذرات خاک زیر بدنش، تا تحت قبه، تا حائر و مسیر مشایه و زیارت از دور و همه چیزش.. آقای پنج تن آل عبا فردا نزول اجلال می‌فرمایند و کائنات در تناقض اشک و لبخند فرومانده‌اند. بردن نامش شیرین است، اما ۷ بار که تکرار شود، شیرینی اش کامت را می‌زند و اشک از دیدگانت جاری می‌شود. کلا او را با اشک سرشته‌اند، اذن دخول حرمش اشک است، کشته اشک‌هاست.. حسین می‌آید و تاریخ با نام او متحول می‌شود، همان‌طور که در عاشورای سال ۶۰ هجری چنین شد. بقیت الله پشت به دیوار کعبه می‌دهد و خودش را با نام حسین علیه السلام معرفی می‌کند. راستی چرا؟ آیا به او توسل می‌کند؟ معرف باید معروف تر از معرف باشد، پس حسین همان آشنای عالم است. حسین همان کسی است که بودایی و بت‌پرست و مسیحی و مجوس و ارمنی و هندو به خال هندویش گرفتار شده‌اند و او را پیشوای آزادگان جهان می‌خوانند. حسین همان دلبر اشعار شاعران قرون متمادی است که در سوگش ناله‌ها زده‌اند و نقطه عطف کلامشان بوده‌ است. حسین جان جهان، جان پیامبر و خون خداست. خدایی که خود برای انتقام و عزایش قیام کرده و طالب خونش خواهد بود.. حسین جان! در شب میلاد پربرکتت دست توسل و التجا به دامنت می‌زنیم که بتوانیم در مسیر روشنی که تو برایمان با خونت ترسیم نمودی حرکت کنیم و در این راه بااستقامت و صلابت قدم برداریم. #حسین #کربلا #میلادنور زهرا دلاوری پاریزی ۱۴۰۲/۱۱/۲۳ https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology

#ساندیس_خور دهه نودی شیرین زبانی یک دهه نودی را خوب گوش کن https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology

🌱🌱🌱 سی امین، پخش زنده خوانش گروهی دعای صحیفه سجادیه ⏰ زمان: سه‌شنبه ساعت19:19 📱با حضور: سرکار خانم دکتر زهرا دلاوری پاریزی 🌺منتظر حضور سبزتون هستیم. ☺️🌹🦋 #سرای_راهبردی_نورهان #سه‌شنبه‌ی_صحیفه #جلسه_سی_ام 1402/11/24 گروه سرای راهبردی نورهان https://eitaa.com/joinchat/440270952Cbbebfbe249 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 ادامه ی دعای بیستم صحیفه سجادیه برای خود و دوستان (ترجمه استاد حسین انصاریان) 🌱B2n.ir/p36427 🌱@noorhan_strategic_house

"رای نمی‌دهم(۲)" من رای نمی‌دهم. جمله‌ای که شاید این روزها زیاد از زبان بعضی‌ها تکرار می‌شود. وقتی صدای این افراد را می‌شنوی، انواع افکار سیاه و سفید به سمتت هجوم می‌آورد. چرا انسانی که خصوصیت ذاتی و هویتی‌اش اختیار و انتخاب‌گری است به این درجه‌ از مقاومت و مخالفت در برابر فطری‌ترین ویژگی‌ خود می‌رسد؟ به راستی چه عواملی می‌تواند انسان را آن‌قدر بی‌تفاوت کند که حتی نای رقم زدن سرنوشت اجتماعی خود را نداشته باشد؟ خوب که دقت می‌کنم یا به قول آینده‌پژوه‌ها آسیب‌شناسی می‌شود، آن‌قدرها هم مقصر نیستند و عوامل زیادی دست به دست هم داده‌اند تا انسان، این منطقی‌ترین موجود عالم، یا حتی تنها موجود منطقی عالم به این روز بیافتد. شاید یکی از مهم‌ترین علت‌هایش، عملکرد منتخبان قبلی او در هر سطح یا برهه‌ای از زمان بوده است. خوب که دقت می‌کنم حتی خودم نیز به او حق می‌دهم؛ آقای رئیس جمهور، رئیس مجلس و یا اعضای شورای شهر یا مجلس شورای اسلامی که گاهی علنا تیشه به ریشه‌ی اعتماد مردم زده‌اند و مردم را از انتخابشان پشیمان و سرخورده کرده‌اند. آقایان منتخب ادوار قبلی در هر سمتی!! با شما هستم. روی سخنم از این‌جا با شماست که خواسته یا ناخواسته، آگاهانه یا ناآگاهانه سرمایه اعتماد مردمی کشور عزیزمان ایران را بر باد داده‌‌اید، شما که کوس رسوایی‌تان گاهی عرق شرم بر پیشانی هر آدم عاقل و متعهدی نشانده است و انسان را وادار به گفتن همان جمله‌ی معروف "بشکند این دستی که.." کرده است. به خدا سوگند این عملکرد شما از اختلاس هزار و سه هزار میلیاردی "ب ز" و دزدی‌های "ح ف" و "م ج" خسارت خیلی بیشتری به مردم این کشور وارد کرده است که چنین سرمایه عظیم اجتماعی از دست رفته است. بله قبول دارم که بخشی از آن بزرگنمایی کاریکاتوری رسانه‌ای، شیطنت دشمنان خارجی و نفوذیان نامرد داخلی و یا به قول معروف "آش نخورده و دهان سوخته" بوده است، اما به خدای احد و واحد تک تک شما در برابر این سرمایه به تاراج رفته‌ی مردم عزیزمان، مسئول و پاسخگو هستید. بگذریم! گرچه گذر از این آسیب به غایت سخت و دشوار است. تا الان به دنبال مقصر گشتیم و فهمیدیم گاهی شریک دزد، همان رفیق قافله بوده و این حس تلخ، تمام وجودت را تلخ می‌کند. خب اکنون چه باید کرد؟ می‌شود منفعلانه صورت مسئله را پاک کرد، یا حتی قهر ملی نمود و از هر انتخابی اجتناب کرد که چون انتخاب‌های قبلی‌ام غلط بوده و منتخبان توزرد از آب درآمده‌اند، پس دیگر انتخابی نخواهم کرد تا کل این کشتی به گل بنشیند و از اساس این حکومت واژگون و سرنگون شود و بتوان طرحی نو درانداخت. عجیب این جاست که این تلخی سرخوردگی از انتخاب‌های قبلی، انسان منطقی را به این نتیجه‌ی غیرمنطقی و خطرناک بکشاند و البته منتخبان جدید به همین شدت باید روی عملکرد خود وسواس به خرج دهند که به این نتیجه‌ی غیر معقول دامن نزنند. لذا پرانتزی باز می‌کنم و هشدار می‌دهم: آقای کاندیدای فعلی! منتخب آینده‌ی مردم! تو را به خدایی که می‌پرستی، مواظب شیرینی قدرت و مستی جایگاهت باش! نگذار صندلی چسبناک قدرت، در تصمیم‌گیری‌هایت انصاف را از تو بگیرد، خدا را که مبادا از این جا که به مجلس رفتی، جو ثروت و سیاست، مشاعرت را از کار بیاندازد تا همان اندک افرادی که هنوز دلسوزانه پای کار نظام هستند، منزوی و پشیمان شوند. تو را به خون حسین علیه السلام و دستان قلم شده‌ی ابوفاضل و اشک امام سجاد علیه السلام قسم که نگذار شهوت نمایندگی، حق و انصافت را به باد فنا دهد. بگذریم! راه چاره چیست؟ آیا زیر میز بزنیم و چون قبلا اشتباه کرده‌ایم صورت مسئله را پاک کنیم؟ مثل افراد قهرکرده، بگوییم اصلا رای نمی‌دهیم؟ یا مثل افراد نادان کشور خود را با عدم حمایت اجتماعی دودستی تقدیم دشمنان گرگ صفت و زخم خورده‌مان بکنیم؟؟ کدام یک عاقلانه‌تر است؟ نابودی نظام و دستاوردهای ۴۵ ساله؟ یا ماهی را هر وقت از آب بگیریم تازه است؟ یعنی ببینیم از کجا خورده‌ایم و همان راه نفوذ را ببندیم؟ انتخاب کردیم و رها کردیم، رصد نکردیم و مطالبه نکردیم و نماینده‌مان تصور کرد که هر کاری بکند و هر تصمیمی بگیرد، کسی نمی‌گوید بالای چشمت ابروست؟؟ به نظر می‌آید شاید مناسب‌ترین راه، انتخاب‌های از طریق حزب، انجمن، گروه و شوراهای تخصصی مردمی باشد، که همین افرادی که از دل یک عده هوادار انتخاب می‌شوند، در تصویب قوانین و اقدامات دوران نمایندگی دائما از طریق گروه پشتیبان رصد و حمایت شوند و لحظه به لحظه نیز پاسخگوی تمام حرکات و سکنات خود باشند. باید منتخبان خود را در اتاق شیشه‌ای قرار دهیم که شفافیت ویژگی اصلی آن، مسئولیت‌پذیری لازمه‌ی آن و صداقت و اخلاص و دوری از قدرت‌پرستی مایه‌ی درونی و پشتوانه‌ی آن باشد.