#هفدهم_ربیع_الاول #بیانات حضرت آیت الله العظمی دوزدوزانی تبریزی مدظله العالی در ۱۵ ربیع الاول ۱۴۲۸ هجری قمری مطابق با ۱۵ فروردین ماه ۱۳۸۶ هجری شمسی، به مناسبت میلاد رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: اعیاد و وفیات معصومین علیهم‌السلام به ذاته شعار اسلام است، در وفیات به پا داشتن مجلس عزا چون یادی از آن حضرات می‌باشد و در ایام ولادت ایشان و امثال آن برگزاری مجالس جشن یادآوری مقام و جلالت آن بزرگواران می باشد. در روایتی از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که: اگرچه این عبارت در مقام اخبار است و شأن و حال شیعه را می‌شمارد که شیعه چنین است، یعنی وقتی ولادت امام و امثال این ها را می‌شنود خواه ناخواه چون روز شادی است، شاد می‌شود، البته نیازی نیست به شما عرض کنم که معنای شادی چیست. آیا معنای آن این است که در قلب باشد یا این که جمع شوند شیرینی و نهار به هم بدهند و ذکر مناقب کنند و اشعار بخوانند و یا از این هم تعدی کنیم و مثل مجالس عروسی، برایشان مجلس بگیریم؟ حاشا و کلا!!! این را نمی‌شود گفت. فرح آن مقداری که دلالت می‌کند برای دل است، حزن برای دل است، غایتش این است که مقدار مبرز را ابراز کنند، اما این که کارهایی که با مقام و شأن معصومین علیهم‌السلام سازگار نیست، انجام بدهند، خیال نمی‌کنم از این روایت استفاده شود. تا چه رسد که مثل بعضی بگوییم: فلان روز قلم برداشته شده! رفع قلم برای مکلفین اساسا با اسلام سازگار نیست. اسلام برای تربیت و تکامل آمده، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید؛ این معنا ندارد که خدای نکرده ما جمع بشویم و کاری کنیم که خلاف بعثت نبی اکرم صلی الله علیه و آله باشد، ما هر کاری که می‌کنیم باید در محدوده ی اسلام باشد. اما مطلب اصلی که در نظر دارم این است که در آستانه ی ولادت حضرت نبی اکرم صلی الله علیه و آله هستیم، این روز روز شادی ما شیعیان، بلکه مسلمانان است. در این روز غیر از شادی در روایات داریم: و امر مهمی که برای ائمه علیهم‌السلام حساب می‌شود و ریشه در ولایت دارد احیای امر رسالت است. ما وقتی که میلاد حضرت مسیح را ملاحظه می‌کنیم این ها چه کار می‌کنند؟ دنیا را تکان می‌دهند، در دنیا سر و صدا به راه می‌اندازند و تاریخ اینها با میلاد مسیح تعیین می‌شود. کار به جایی می‌رسد که در بعضی از ممالک اسلامی هم برای ثبت تاریخ از تاریخ میلادی استفاده می‌کنند، چرا؟ در ایران ما هم در بعضی نوشته‌ها آثارش دیده می‌شود. این ضعف ماست، ما مخالف حضرت مسیح نیستیم، ما هم به نبوت آن حضرت معتقدیم منتها در محدوده ی پیش از رسالت نبی اکرم صلی الله علیه و آله، ببینید آن ها چه کارها می‌کنند، دنیا را تکان می‌دهند. آیا دنیا در تولد نبی اکرم ما هم چنین کاری می‌کند؟ آیا خود ما چنین کاری می‌کنیم؟ خود ما عظمت این روز را به مردم اعلام می‌کنیم؟ یک انقلابی باید باشد، ولی نیست متأسفانه!!! بلی هست ولی آن کارها به جای این که پیامبر اکرم را بزرگ کنند با ایده ی نبی اکرم مخالفند، با تار و تنبور و طبل و دف به پیشواز آن می‌روند. این کارها اصلا با روح اسلام، با روح شیعه، با معنویت شیعه و اینکه مخالف است. خوب حالا ما مثلا عاشورا را شام می‌دهیم، چقدر پول خرج می‌شود، این ریشه‌اش نبوت است، چرا این کارها را نمی‌کنیم؟ چرا نکرده‌ایم تا به حال؟ چرا نباید بکنیم؟ امروز جوانان ما می‌بینید مسیحی می‌شوند، ما خوابیده ایم، یک عده ی کثیری مسیحی شده‌اند، جوان‌های ما اگر بدانند در روز تولد نبی اکرم چه رخ داده و آگاه شوند به این آسانی مسیحی نمی‌شوند، از دین خارج نمی‌شوند، ما کی به اینها گفته‌ایم که طاق کسری چه شد؟ آتشکده ی هزار ساله خاموش شد یا دریاچه ساوه خشک شد یا در وادی سماوه – که محلی میان شام و کوفه است – آب جاری شد، من نمی‌گویم نگفته‌ایم، ولی کم گفته‌ایم، توضیح نداده‌ایم، اگر جوان این‌ها را بفهمد دیگر به عقب بر نمی‌گردد. هزار تأسف از این که ما نتوانستیم عظمت نبی اکرم را در ماه ربیع آن طور که باید و شاید به دنیا نشان بدهیم. امیدوارم انشاء الله شما هم در این روزها فعالیت کنید و یک مجلس جشنی و یک برنامه‌ای برای روز میلاد داشته باشید. سایت | تلگرام | ایتا | اینستگرام | رادیو مرجعیت | عضويت:👇👇 ✅ @duzduzani_ir