انقلاب اسلامی
🇮🇷 شاپور بختیار در نامه‌ای که در تاریخ یکشنبه ۸ بهمن در روزنامۀ کیهان منتشر شد خطاب به امام خمینی قد
🇮🇷
📝 نامۀ شاپور بختیار به امام خمینی قدس‌سره
پس از عرض سلام و تقدیم احترام به حضور مقدس آن پیشوای بزرگ روحانی که به الطاف الهی به فضیلت مجاهدت در راه حق آراسته است، اجازه می‌خواهد به‌اختصار چند نکتۀ قابل توجه آن رهبر عالی‌قدر اسلامی را به استحضار خاطر شریف برساند. امیدارم به یاری خداوند بزرگ بتوانم آنچه را که به‌عنوان یک ایرانی مسلمان مبارز به عهده دارم به‌روشنی بیان کنم، مبادا که به سبب تردید در بیان حقیقت، نزد بندگان حق‌پرست و حقیقت‌جوی خدا شرمسار شوم.
آن حضرت واقف‌اند که برنامۀ این دولت از صدر تا ذیل کاملاً و جزءاً همان مطالبی است که طی سالیان دراز دوران اخافه و ارعاب و اختناق مورد نظر آن وجود مقدس و سایر مبارزان و شهیدان راه حق و آزادی بوده است و به‌محض تصدّی نخست‌وزیری بلافاصله با توکل به خدای متعال با کمال اشتیاق و اخلاص شروع به اجرای آن کردم و جای هیچ‌گونه تردید نیست که اگر مهلت معقولی داده شود، به‌خاطر صیانت حقوق حقّۀ ملت مسلمان و مبارز ایران به حرمت روان پاک شهیدان راه آزادی و به‌حکم ۲۵ سال سابقۀ مبارزات سیاسی و برای حفظ استقلال و تمامیت خاک میهنم، به خواست خدای متعال، تمام جزئیات این برنامه را مردانه و مخلصانه به‌موقع به اجرا خواهم گذاشت. این کار البته در گروی توفیق الهی است. امیدوارم در این راه از برکت انفاس قدسیۀ آن حضرت و دعای خیر همۀ نیک‌خواهان این مرزوبوم برخوردار شوم.
هرچند زیارت آن پیشوای بزرگ روحانی سعادتی است که من نیز مانند بسیاری از فرزندان ایران که هواخواه استقلال و آزادی ایران و مؤدب به آداب اسلام در تجلیل مقام آیات عظام و علمای اعلام‌اند در آروزی آنم، ولی اجازه می‌خواهم به عرضتان برسانم که به‌عقیدۀ این‌جانب در شرایط کنونی به سبب تحریکات گوناگون و حالت عصیانی که در گروه‌های موافق و مخالف وجود دارد، بازگشت آن وجود مغتنم موجب تشنّجات و اختلالاتی خواهد شد که دولت را از ادامۀ برنامه‌ای که متفق‌ٌالیه همۀ آزادی‌خواهان خداپرست ایران است بازخواهد داشت؛ لذا تمنا دارد استدعای ارادتمند را در تأخیر عزیمت به ایران به سمع قبول تلقی فرمایند.
اگر پس از تشریف‌فرمایی مبادرت به اعلام یک سازمان سیاسی بفرمایند که با قانون اساسی کنونی سازگار نباشد، یقیناً دولت را در وضع بسیار دشوار و خطرناکی قرار خواهند داد که این‌جانب نمی‌خواهد مسئولیت عواقب آن را بپذیرد. امیدوارم با توجه به موقعیت این‌جانب، به‌حکم درایت حکیمانه و نیت مخلصانه و خیرخواهانه‌ای که برای سعادت مردم ایران داشته و دارید، اجازه بفرمایید که هر تغییری در نظام مملکت، از راه صحیح و سالم و آرامش بر طبق سنن دموکراتیک مقبول در تمام جهان انجام گیرد. مبادا خدای‌ناخواسته پس از یک ربع قرن سیطرۀ خودکامگی و درنده‌خویی مطلق و فساد عام و شامل، دوباره گرفتار مصیبتی عمیق‌تر و بلایی بزرگ‌تر گردیم که درآن‌صورت باید بگویم: «مسکین من و رنج‌های بی‌حاصل من».
حضرت آیت‌الله، «از خدا دان خلاف دشمن و دوست / که دل هردو در تصرف اوست».
من به‌حکم همین ایمان عمیق، آرزومندم که آن پیشوای بزرگ در این لحظۀ خطیر نیز با الهامات ربانی ملهَم شوند تا علی‌رغم احوال فعلی، صمیمت و اخلاص من در راه حق و آزادی برای آن وجود مقدس آشکار گردد و به علم‌الیقین موفق گردند که این استدعا صرفاً به‌خاطر اجتناب از پیشامدهایی است که درصورت بروز برای من نیز جز نهایت تأسف نتیجه‌ای نخواهد داشت، و کوه اندوهی که از آن حوادث بر دل ما فرود خواهد آمد، همۀ مبارزان راه حق و آزادی را سالیان دراز سوگوار خواهد کرد، و روح پاک شهدای راه آزادی را تا ابد متألم خواهد ساخت.
والسلام علی من التبع الهدی.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#نامۀ_بختیار_به_امام‌خمینی
@Enghelabe_Islami
🇮🇷
💢 تحصن شماری از علما در دانشگاه تهران
روحانیان انقلابی در روز هشتم بهمن‌ماه ۱۳۵۷ در اعتراض به مسدود شدن باند فرودگاه مهرآباد توسط تانک‌ها و کامیو‌ن‌های ارتش برای جلوگیری از ورود امام خمینی قدس‌سره، تصمیم گرفتند در مسجد دانشگاه تهران تحصن برگزار کنند. حضرت امام خامنه‌ای روحی‌فداه در آن زمان مسئولیت کمیتۀ تبلیغات تحصن را بر عهده داشتند.
سخنگوی روحانیان در این تحصن، آیت‌الله احمد جنتی بود.
بسیاری از شخصیت‌های انقلابی نیز در این تحصن حضور داشتند؛ ازجمله: آیات سیدمحمود علایی طالقانی، حسینعلی منتظری، شهید دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی، سیدعلی خامنه‌ای، اکبر هاشمی رفسنجانی، محمدرضا مهدوی کنی، شهید فضل‌الله محلاتی.
همچنین مردم نیز گروه‌گروه و شتابان پیش از ساعت منعِ رفت‌وآمد، خودشان را به دانشگاه می‌رساندند و برای روحانیان متحصن، غذا و دیگر وسایل می‌بردند، تا جایی که روزنامۀ کیهان دراین‌باره نوشت:
تلاش و هم‌بستگی مردم برای رساندن کمک به متحصنین غیرقابل توصیف بود.
📌 پ.ن:
تصویر مربوط به سخنرانی رهبر حکیم انقلاب، در تحصن هشتم بهمن علما در دانشگاه تهران است.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#تحصن_علما_در_دانشگاه_تهران
@Enghelabe_Islami
انقلاب اسلامی
🇮🇷 💢 تحصن شماری از علما در دانشگاه تهران روحانیان انقلابی در روز هشتم بهمن‌ماه ۱۳۵۷ در اعتراض به مس
🇮🇷
💢 روایتی از شکل‌گیری تحصن علما در ۸ بهمن ۵۷
حضرت امام خامنه‌ای روحی‌فداه که در آن روزها، عضو شورای انقلاب بودند، مسئولیت کمیتۀ تبلیغات تحصن را بر عهده داشتند. گزارش زیر روایتی از چگونگی شکل‌گیری این تحصن از زبان رهبر فرزانۀ انقلاب است 👇
آن شبى که قرار بود ما صبح برویم تحصن بکنیم آن روزى بود که امام قرار بود بیایند، نیامدند و ما رفتیم در بهشت زهرا و شهید بهشتى سخنرانى کردند و بنده قطعنامه را خواندم. آن روز بهشت زهرا این‌جورى بود دیگر! یک سخنرانى شهید بهشتى کردند؛ بعد هم یک قطعنامه‌اى تهیه کرده بودیم، من هم رفتم قطعنامه را خواندم و برگشتیم. وقتى‌که برگشتیم صحبت شد که حالا قدم بعدى چى باشد؟
فکر تحصن در تهران بى‌ارتباط به تجربۀ تحصن در مشهد نبود، یعنى تجربۀ موفق تحصن بیمارستان مشهد تشویق‌کننده بود به این تحصنى که در تهران انجام گرفت. مدتى بحث شد که کجا تحصن انجام بگیرد، بعضى مى‌گفتند در مسجد بازار، مسجد امام که آن‌وقت اسمش مسجد شاه بود، آنجا تحصن انجام بگیرد؛ بعضى جاهاى دیگر را پیشنهاد مى‌کردند؛ یک وقت پیشنهاد دانشگاه هم شد که دیدیم بسیار جالب و از همه‌جهت این خوب هست؛ لذا بود که حرکت کردند صبح، برادرها صبح زود رفتند دانشگاه منتها خوف این بود که دانشگاه را ببندند.
قبلاً ما فرستادیم با... یکى از دست‌اندرکارهاى دانشگاه تفاهم کردیم؛ مشکلات زیادى هم سر راه ما انصافاً درست کردند؛ اما مسجد خوشبختانه باز بود. ما رفتیم داخل مسجد و فوراً آن اتاقک سر مسجد را آنجا را ستاد کارها قرار دادیم و بلافاصله یک اعلامیه منتشر کردیم؛ یعنى اولین کارى که کردیم یک اعلامیه نوشتیم، گفتیم که این اعلامیه پخش بشود و ما حضورمان در اینجا آن‌وقتى فایده خواهد داشت که زبان و بیان همراهش باشد، و این کار را کردیم و این سیاست را ما تا آخر هم ادامه دادیم و همین بود که اثر کرد؛ زیرا که اگر سخنرانى‌ها و اعلامیه‌ها نبود مفهوم نمى‌شد که چهکارى انجام گرفته؛ نه مردم در جریان قرار مى‌گرفتند، و تبلیغات دستگاه هم مى‌توانست شاید آن را جور دیگرى جلوه بدهد؛ لذا بود که چندتا برنامه در دانشگاه بود یکى سخنرانیهایى بود که مستمراً در مسجد دانشگاه انجام مى‌گرفت که همۀ ماها هرکدام یک برنامۀ سخنرانى را اینجا گذاشتیم و دیگران سخنرانى مى‌کردند.
یکى اعلامیه‌ها بود، یکى هم یک نشریه، یک بولتن روزانه ما منتشر مى‌کردیم، الان درست یادم نیست، دوتا بولتن ما منتشر کردیم، یکى در دانشگاه، گمانم اسمش تحصن بود... یکى هم در هنگام تشریف آوردن امام، یعنى هنگام ورود امام، بعد از ورود امام در مدرسۀ رفاه دادیم که آن را من یکى دو شماره‌اش را دارم. یک وقتى توى کاغذهایم دیدم که از این دومى یکى دو شماره هست که نشان‌دهندۀ سبک روحیات و افکار و آن هیجانات و احساس‌ها و دیدهاى خیلى ابتدایى نسبت به حوادث بى‌سابقه و سریع آن روز ماست که آدم حالا نگاه مى‌کند مى‌بیند که با مسائل چگونه برخورد مى‌کرده. به‌هرحال مسئلۀ تحصن هم به این شکل آغاز شد.
🎙مصاحبه با شبکۀ ۲ تلویزیون، ۱۳۶۳/۱۱/۱۱
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#تحصن_علما_در_دانشگاه_تهران
@Enghelabe_Islami
🇮🇷
💢 حماسه و شهادت در ۸ بهمن ۵۷
با شروع تحصن علما در دانشگاه تهران، سیل مردم برای شرکت در تحصن به راه افتاد. با افزوده شدن به شمار مردم، دولت بختیار که به‌شدت ترسیده بود، دستور تیراندازی به سمت مردم را صادر کرد.
روح‌الله حسینیان در کتاب «یک سال مبارزه برای سرنگونی رژیم شاه» دربارۀ حوادث ۸ بهمن ۵۷ نوشته است:
دانشگاه تهران نیز مملو از جمعیت بود. مردم جلوی مسجد دانشگاه تجمع کرده بودند و روحانیون برای آنها سخنرانی می‌کردند. شعار مردم یکسره این بود: رهبران! رهبران! ما را مسلح کنید.
در همین لحظات عده‌ای از جوانان با دست‌های خونین وارد دانشگاه شدند و با هیجان تمام شعار می‌دادند. پرهیجان‌ترین لحظه زمانی بود که جوانی کبد یکی از شهدا را که دراثر اصابت گلوله از سینه‌اش بیرون افتاده بود، روی دست گرفت و با هیجان تمام شعار داد: این است سند جنایت بختیار.
در همین لحظه استاد مطهری در جلوی جمعیت حاضر شد و با سخنانی کوتاه جمعیت هیجان‌زده را به آرامش دعوت کرد و سپس از آنها خواست تا برای نشان دادن مخالفتشان با دولت بختیار در خیابان‌های دانشگاه یک راهپیمایی بدون درگیری انجام دهند.
📌 پ.ن:
شرح تصاویر: تیراندازی مأموران سبب شد یکی از خونین‌ترین روزهای انقلاب در هشتم بهمن ۵۷ رقم بخورد؛ به‌طوری‌که به‌گفتۀ شاهدان عینی و تاریخ‌پژوهان، رژیم شاهنشاهی پس از ۱۷ شهریور ۵۷ در هیچ روزی در تاریخ مبارزات انقلاب به‌اندازۀ ۸ بهمن مردم را به خاک و خون نکشید.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#کشتار_مردم_توسط_دولت_بختیار
@Enghelabe_Islami
💢 ۸ بهمن ۵۷ آغاز خیزشی تازه
در هشتم بهمن‌ماه ۵۷ سرتاسر تهران به خروش آمد و در گوشه‌‌کنار تهران درگیری با نیروهای نظامی آغاز شد.
نزدیکی‌های ظهر درگیری‌ها بیشتر به میدان ۲۴ اسفند (انقلاب) کشیده شد. ازآنجاکه ستاد ژاندارمری در اول خیابان سیمتری (کارگر جنوبی) واقع شده بود، تیراندازی از پشت‌بام ستاد به‌سوی مردم لحظه‌ای قطع نمی‌شد. جنگ‌وگریز ساعت‌ها طول کشید و هر لحظه شماری از مردم به خون می‌غلتیدند و آمبولانس‌ها آژیرکشان پیکرهای غرق به خون را به بیمارستانی حمل می‌کردند. درگیری تا پاسی از شب ادامه داشت.
حادثۀ خونین ۸ بهمن ۵۷ پایانی بر ادعای بختیار و داغی بر پیشانی دولت سوسیال‌دموکرات وی بود. خون شهدای هشتم بهمن خیلی زود نتیجه داد. بختیار فهمید که دیگر قادر به ممانعت از بازگشت امام خمینی نیست؛ ازاین‌رو شبانه دستور بازگشایی فرودگاه‌های کشور را صادر کرد.
ازطرف‌‌دیگر این تظاهرات خونین منشأ خیزشی تازه در سرتاسر ایران شد. به گزارش رئیس ستاد مشترک ارتش، درگیری ۸ بهمن موجب افزایش تظاهرات و اغتشاشات مختلف در شهرها شد.
روزنامۀ کیهان در گزارشی که نهم بهمن ۵۷ منتشر شد نوشت:
مردم که از حادثۀ تیراندازی و کشته شدن عده‌ی زیادی از جوانان و مجروح شدن ده‌ها نفر به‌شدت عصبانی و خشمناک بودند. در خیابان آیزنهاور (آزادی)، شاه‌رضا (انقلاب) و سیمتری (کارگر)، باباییان، ژاله، شهباز و مناطق جنوبی شهر با آتش زدن لاستیک و به‌‌وجود آوردن موانع در عرض خیابان به تظاهرات پرداختند و با شعارهای تند به شاپور بختیار تاختند.
در همین روز مردم به یکی از فرماندهان ژاندارمری، سرلشکر تقی لطیفی، حمله کردند و او را مورد ضرب‌وجرح قرار دادند که به دستور روحانیان متحصن، وی را به بیمارستان منتقل کردند.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#کشتار_مردم_توسط_دولت_بختیار
@Enghelabe_Islami
انقلاب اسلامی
شاپور بختیار در نامه‌ای که در تاریخ یکشنبه ۸ بهمن در روزنامۀ کیهان منتشر شد خطاب به امام خمینی قدس
📝 نامۀ شاپور بختیار به امام خمینی قدس‌سره
پس از عرض سلام و تقدیم احترام به حضور مقدس آن پیشوای بزرگ روحانی که به الطاف الهی به فضیلت مجاهدت در راه حق آراسته است، اجازه می‌خواهد به‌اختصار چند نکتۀ قابل توجه آن رهبر عالی‌قدر اسلامی را به استحضار خاطر شریف برساند. امیدارم به یاری خداوند بزرگ بتوانم آنچه را که به‌عنوان یک ایرانی مسلمان مبارز به عهده دارم به‌روشنی بیان کنم، مبادا که به سبب تردید در بیان حقیقت، نزد بندگان حق‌پرست و حقیقت‌جوی خدا شرمسار شوم.
آن حضرت واقف‌اند که برنامۀ این دولت از صدر تا ذیل کاملاً و جزءاً همان مطالبی است که طی سالیان دراز دوران اخافه و ارعاب و اختناق مورد نظر آن وجود مقدس و سایر مبارزان و شهیدان راه حق و آزادی بوده است و به‌محض تصدّی نخست‌وزیری بلافاصله با توکل به خدای متعال با کمال اشتیاق و اخلاص شروع به اجرای آن کردم و جای هیچ‌گونه تردید نیست که اگر مهلت معقولی داده شود، به‌خاطر صیانت حقوق حقّۀ ملت مسلمان و مبارز ایران به حرمت روان پاک شهیدان راه آزادی و به‌حکم ۲۵ سال سابقۀ مبارزات سیاسی و برای حفظ استقلال و تمامیت خاک میهنم، به خواست خدای متعال، تمام جزئیات این برنامه را مردانه و مخلصانه به‌موقع به اجرا خواهم گذاشت. این کار البته در گروی توفیق الهی است. امیدوارم در این راه از برکت انفاس قدسیۀ آن حضرت و دعای خیر همۀ نیک‌خواهان این مرزوبوم برخوردار شوم.
هرچند زیارت آن پیشوای بزرگ روحانی سعادتی است که من نیز مانند بسیاری از فرزندان ایران که هواخواه استقلال و آزادی ایران و مؤدب به آداب اسلام در تجلیل مقام آیات عظام و علمای اعلام‌اند در آروزی آنم، ولی اجازه می‌خواهم به عرضتان برسانم که به‌عقیدۀ این‌جانب در شرایط کنونی به سبب تحریکات گوناگون و حالت عصیانی که در گروه‌های موافق و مخالف وجود دارد، بازگشت آن وجود مغتنم موجب تشنّجات و اختلالاتی خواهد شد که دولت را از ادامۀ برنامه‌ای که متفق‌ٌالیه همۀ آزادی‌خواهان خداپرست ایران است بازخواهد داشت؛ لذا تمنا دارد استدعای ارادتمند را در تأخیر عزیمت به ایران به سمع قبول تلقی فرمایند.
اگر پس از تشریف‌فرمایی مبادرت به اعلام یک سازمان سیاسی بفرمایند که با قانون اساسی کنونی سازگار نباشد، یقیناً دولت را در وضع بسیار دشوار و خطرناکی قرار خواهند داد که این‌جانب نمی‌خواهد مسئولیت عواقب آن را بپذیرد. امیدوارم با توجه به موقعیت این‌جانب، به‌حکم درایت حکیمانه و نیت مخلصانه و خیرخواهانه‌ای که برای سعادت مردم ایران داشته و دارید، اجازه بفرمایید که هر تغییری در نظام مملکت، از راه صحیح و سالم و آرامش بر طبق سنن دموکراتیک مقبول در تمام جهان انجام گیرد. مبادا خدای‌ناخواسته پس از یک ربع قرن سیطرۀ خودکامگی و درنده‌خویی مطلق و فساد عام و شامل، دوباره گرفتار مصیبتی عمیق‌تر و بلایی بزرگ‌تر گردیم که درآن‌صورت باید بگویم: «مسکین من و رنج‌های بی‌حاصل من».
حضرت آیت‌الله، «از خدا دان خلاف دشمن و دوست / که دل هردو در تصرف اوست».
من به‌حکم همین ایمان عمیق، آرزومندم که آن پیشوای بزرگ در این لحظۀ خطیر نیز با الهامات ربانی ملهَم شوند تا علی‌رغم احوال فعلی، صمیمت و اخلاص من در راه حق و آزادی برای آن وجود مقدس آشکار گردد و به علم‌الیقین موفق گردند که این استدعا صرفاً به‌خاطر اجتناب از پیشامدهایی است که درصورت بروز برای من نیز جز نهایت تأسف نتیجه‌ای نخواهد داشت، و کوه اندوهی که از آن حوادث بر دل ما فرود خواهد آمد، همۀ مبارزان راه حق و آزادی را سالیان دراز سوگوار خواهد کرد، و روح پاک شهدای راه آزادی را تا ابد متألم خواهد ساخت.
والسلام علی من اتبع الهدی.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#نامۀ_بختیار_به_امام‌خمینی
@Enghelabe_Islami
🇮🇷
💢 تحصن شماری از علما در دانشگاه تهران
روحانیان انقلابی در روز هشتم بهمن‌ماه ۱۳۵۷ در اعتراض به مسدود شدن باند فرودگاه مهرآباد توسط تانک‌ها و کامیو‌ن‌های ارتش برای جلوگیری از ورود امام خمینی قدس‌سره، تصمیم گرفتند در مسجد دانشگاه تهران تحصن برگزار کنند. حضرت امام خامنه‌ای روحی‌فداه در آن زمان مسئولیت کمیتۀ تبلیغات تحصن را بر عهده داشتند.
سخنگوی روحانیان در این تحصن، آیت‌الله احمد جنتی بود.
بسیاری از شخصیت‌های انقلابی نیز در این تحصن حضور داشتند؛ ازجمله: آیات سیدمحمود علایی طالقانی، حسینعلی منتظری، شهید دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی، سیدعلی خامنه‌ای، اکبر هاشمی رفسنجانی، محمدرضا مهدوی کنی، شهید فضل‌الله محلاتی.
همچنین مردم نیز گروه‌گروه و شتابان پیش از ساعت منعِ رفت‌وآمد، خودشان را به دانشگاه می‌رساندند و برای روحانیان متحصن، غذا و دیگر وسایل می‌بردند، تا جایی که روزنامۀ کیهان دراین‌باره نوشت:
تلاش و هم‌بستگی مردم برای رساندن کمک به متحصنین غیرقابل توصیف بود.
📌 پ.ن:
تصویر مربوط به سخنرانی رهبر حکیم انقلاب، در تحصن هشتم بهمن علما در دانشگاه تهران است.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#تحصن_علما_در_دانشگاه_تهران
@Enghelabe_Islami
🇮🇷
💢 روایتی از شکل‌گیری تحصن علما در ۸ بهمن ۵۷
حضرت امام خامنه‌ای روحی‌فداه که در آن روزها، عضو شورای انقلاب بودند، مسئولیت کمیتۀ تبلیغات تحصن را بر عهده داشتند. گزارش زیر روایتی از چگونگی شکل‌گیری این تحصن از زبان رهبر فرزانۀ انقلاب است 👇
آن شبى که قرار بود ما صبح برویم تحصن بکنیم آن روزى بود که امام قرار بود بیایند، نیامدند و ما رفتیم در بهشت زهرا و شهید بهشتى سخنرانى کردند و بنده قطعنامه را خواندم. آن روز بهشت زهرا این‌جورى بود دیگر! یک سخنرانى شهید بهشتى کردند؛ بعد هم یک قطعنامه‌اى تهیه کرده بودیم، من هم رفتم قطعنامه را خواندم و برگشتیم. وقتى‌که برگشتیم صحبت شد که حالا قدم بعدى چى باشد؟
فکر تحصن در تهران بى‌ارتباط به تجربۀ تحصن در مشهد نبود، یعنى تجربۀ موفق تحصن بیمارستان مشهد تشویق‌کننده بود به این تحصنى که در تهران انجام گرفت. مدتى بحث شد که کجا تحصن انجام بگیرد، بعضى مى‌گفتند در مسجد بازار، مسجد امام که آن‌وقت اسمش مسجد شاه بود، آنجا تحصن انجام بگیرد؛ بعضى جاهاى دیگر را پیشنهاد مى‌کردند؛ یک وقت پیشنهاد دانشگاه هم شد که دیدیم بسیار جالب و از همه‌جهت این خوب هست؛ لذا بود که حرکت کردند صبح، برادرها صبح زود رفتند دانشگاه منتها خوف این بود که دانشگاه را ببندند.
قبلاً ما فرستادیم با... یکى از دست‌اندرکارهاى دانشگاه تفاهم کردیم؛ مشکلات زیادى هم سر راه ما انصافاً درست کردند؛ اما مسجد خوشبختانه باز بود. ما رفتیم داخل مسجد و فوراً آن اتاقک سر مسجد را آنجا را ستاد کارها قرار دادیم و بلافاصله یک اعلامیه منتشر کردیم؛ یعنى اولین کارى که کردیم یک اعلامیه نوشتیم، گفتیم که این اعلامیه پخش بشود و ما حضورمان در اینجا آن‌وقتى فایده خواهد داشت که زبان و بیان همراهش باشد، و این کار را کردیم و این سیاست را ما تا آخر هم ادامه دادیم و همین بود که اثر کرد؛ زیرا که اگر سخنرانى‌ها و اعلامیه‌ها نبود مفهوم نمى‌شد که چهکارى انجام گرفته؛ نه مردم در جریان قرار مى‌گرفتند، و تبلیغات دستگاه هم مى‌توانست شاید آن را جور دیگرى جلوه بدهد؛ لذا بود که چندتا برنامه در دانشگاه بود یکى سخنرانیهایى بود که مستمراً در مسجد دانشگاه انجام مى‌گرفت که همۀ ماها هرکدام یک برنامۀ سخنرانى را اینجا گذاشتیم و دیگران سخنرانى مى‌کردند.
یکى اعلامیه‌ها بود، یکى هم یک نشریه، یک بولتن روزانه ما منتشر مى‌کردیم، الان درست یادم نیست، دوتا بولتن ما منتشر کردیم، یکى در دانشگاه، گمانم اسمش تحصن بود... یکى هم در هنگام تشریف آوردن امام، یعنى هنگام ورود امام، بعد از ورود امام در مدرسۀ رفاه دادیم که آن را من یکى دو شماره‌اش را دارم. یک وقتى توى کاغذهایم دیدم که از این دومى یکى دو شماره هست که نشان‌دهندۀ سبک روحیات و افکار و آن هیجانات و احساس‌ها و دیدهاى خیلى ابتدایى نسبت به حوادث بى‌سابقه و سریع آن روز ماست که آدم حالا نگاه مى‌کند مى‌بیند که با مسائل چگونه برخورد مى‌کرده. به‌هرحال مسئلۀ تحصن هم به این شکل آغاز شد.
🎙مصاحبه با شبکۀ ۲ تلویزیون، ۱۳۶۳/۱۱/۱۱
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#تحصن_علما_در_دانشگاه_تهران
@Enghelabe_Islami
🇮🇷
💢 حماسه و شهادت در ۸ بهمن ۵۷
با شروع تحصن علما در دانشگاه تهران، سیل مردم برای شرکت در تحصن به راه افتاد. با افزوده شدن به شمار مردم، دولت بختیار که به‌شدت ترسیده بود، دستور تیراندازی به سمت مردم را صادر کرد.
روح‌الله حسینیان در کتاب «یک سال مبارزه برای سرنگونی رژیم شاه» دربارۀ حوادث ۸ بهمن ۵۷ نوشته است:
دانشگاه تهران نیز مملو از جمعیت بود. مردم جلوی مسجد دانشگاه تجمع کرده بودند و روحانیون برای آنها سخنرانی می‌کردند. شعار مردم یکسره این بود: رهبران! رهبران! ما را مسلح کنید.
در همین لحظات عده‌ای از جوانان با دست‌های خونین وارد دانشگاه شدند و با هیجان تمام شعار می‌دادند. پرهیجان‌ترین لحظه زمانی بود که جوانی کبد یکی از شهدا را که دراثر اصابت گلوله از سینه‌اش بیرون افتاده بود، روی دست گرفت و با هیجان تمام شعار داد: این است سند جنایت بختیار.
در همین لحظه استاد مطهری در جلوی جمعیت حاضر شد و با سخنانی کوتاه جمعیت هیجان‌زده را به آرامش دعوت کرد و سپس از آنها خواست تا برای نشان دادن مخالفتشان با دولت بختیار در خیابان‌های دانشگاه یک راهپیمایی بدون درگیری انجام دهند.
📌 پ.ن:
شرح تصاویر: تیراندازی مأموران سبب شد یکی از خونین‌ترین روزهای انقلاب در هشتم بهمن ۵۷ رقم بخورد؛ به‌طوری‌که به‌گفتۀ شاهدان عینی و تاریخ‌پژوهان، رژیم شاهنشاهی پس از ۱۷ شهریور ۵۷ در هیچ روزی در تاریخ مبارزات انقلاب به‌اندازۀ ۸ بهمن مردم را به خاک و خون نکشید.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#کشتار_مردم_توسط_دولت_بختیار
@Enghelabe_Islami
🇮🇷
💢 ۸ بهمن ۵۷ آغاز خیزشی تازه
در هشتم بهمن‌ماه ۱۳۵۷ سرتاسر تهران به خروش آمد و در گوشه‌‌کنار تهران درگیری با نیروهای نظامی آغاز شد.
نزدیکی‌های ظهر درگیری‌ها بیشتر به میدان ۲۴ اسفند (انقلاب) کشیده شد. ازآنجاکه ستاد ژاندارمری در اول خیابان سیمتری (کارگر جنوبی) واقع شده بود، تیراندازی از پشت‌بام ستاد به‌سوی مردم لحظه‌ای قطع نمی‌شد. جنگ‌وگریز ساعت‌ها طول کشید و هر لحظه شماری از مردم به خون می‌غلتیدند و آمبولانس‌ها آژیرکشان پیکرهای غرق به خون را به بیمارستانی حمل می‌کردند. درگیری تا پاسی از شب ادامه داشت.
حادثۀ خونین ۸ بهمن ۵۷ پایانی بر ادعای بختیار و داغی بر پیشانی دولت سوسیال‌دموکرات وی بود. خون شهدای هشتم بهمن خیلی زود نتیجه داد. بختیار فهمید که دیگر قادر به ممانعت از بازگشت امام خمینی نیست؛ ازاین‌رو شبانه دستور بازگشایی فرودگاه‌های کشور را صادر کرد.
ازطرف‌‌دیگر این تظاهرات خونین منشأ خیزشی تازه در سرتاسر ایران شد. به گزارش رئیس ستاد مشترک ارتش، درگیری ۸ بهمن موجب افزایش تظاهرات و اغتشاشات مختلف در شهرها شد.
روزنامۀ کیهان در گزارشی که نهم بهمن ۵۷ منتشر شد نوشت:
مردم که از حادثۀ تیراندازی و کشته شدن عده‌ی زیادی از جوانان و مجروح شدن ده‌ها نفر به‌شدت عصبانی و خشمناک بودند. در خیابان آیزنهاور (آزادی)، شاه‌رضا (انقلاب) و سیمتری (کارگر)، باباییان، ژاله، شهباز و مناطق جنوبی شهر با آتش زدن لاستیک و به‌‌وجود آوردن موانع در عرض خیابان به تظاهرات پرداختند و با شعارهای تند به شاپور بختیار تاختند.
در همین روز مردم به یکی از فرماندهان ژاندارمری، سرلشکر تقی لطیفی، حمله کردند و او را مورد ضرب‌وجرح قرار دادند که به دستور روحانیان متحصن، وی را به بیمارستان منتقل کردند.
#روزشمار_انقلاب
#هشتم_بهمن‌ماه_۵۷
#کشتار_مردم_توسط_دولت_بختیار
@Enghelabe_Islami