بسم الله یکی از فضیلت‌‌های نماز جماعت این است که هر انسانی یک صفت یا بیشتر از اوصاف خوبی و کمالات انسانی را دارد. به فرض اگر یک انسانِ کامل باشد تا چه اندازه واسطه‌‌ی نزولِ برکات خواهد بود. انسانهای در صلاتِ جماعت، کَاَنَّ یک انسانِ کامل و یا ظِلّ و مِثال او را تشکیل می‌‌دهند که آن نماز واسطه‌‌ی نُزولِ برکات خواهد بود. (#نکته ۵۳۸) در افتتاحِ کلامِ الهی به حرف "باء" و اختتام آن، به حرف "سین" سِرّی عزیز است؛ چه این حرف "بس" باشد. عرب گوید: بَسّکَ اَی حَسبُکَ (= برای تو بس است) پس معنی چنین باشد که: حَسْبُکَ مِنَ الْكوْنِین مَا اَعطِیناکَ مِنَ الْحَرْفِین. و از نوادر اتفاقات آن است که این دو حرف در لغتِ فارسی و ترکی همان به معنی حسب آمده است. حکیم سنایی اشاره به این معنی نمود: اوّل و آخر قرآن ز چه "با" آمد و "سین" یعنی اندر ره دین رهبر تو قرآن "بس" و در دیوان این کمترین (حضرت علامه بزرگوار) نیز آمده است: "بس" بود در کام ما حلوای از "با" تا به "سین" آه آه از مردم ناکامِ نادان داد داد. (#نکته ۵۴۰) #علامه_حسن_زاده_آملی #هزار_و_یک_نکته https://eitaa.com/allame_hasanzadeh