🔴 یک بیان قاطع و فصل الخطاب از سوی رهبری به طرفداران مثلاً جذب حداکثری❗️ 🔰رهبر معظم انقلاب: "نظام اسلامی نمی تواند با گناه #کنار بیاید، عده ای الآن به همین خاطر با این نظام مخالفند. ما #هرگز سعی نکرده ایم دوستی اینها را جلب کنیم. واقعاً در میان روشنفکرها و نویسنده ها خیلی کسانی هستند که ما ها را دوست می دارند، به شرطی که ما، به تعبیر آنها «آخوند بازی» در نیاوریم! اینها از کارها و مواضع و حرف های ما خیلی خوششان می آید، منتها می گویند: «اینها اُمل و مقدس مآبند !». ما به این #اُمّلی همیشه افتخار کرده ایم، انشاءالله بعد از این هم خواهیم کرد و پای این مواضع می ایستیم و نمی خواهیم دوستی آنها را جلب کنیم، اما بالاخره باید مردم را به سمت تدین حرکت داد." 🔖منشور حوزه و روحانیت، ج10،ص 679؛ انتشارات انقلاب اسلامی (وابسته به موسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی، دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای) ✍پ.ن: 🔻با وجود اینکه ایشان می فرمایند که افراد مذکور ما را دوست دارند اما باز هم با قاطعیت بیان می کنند که «نمی خواهیم دوستی آنها را جلب کنیم». یعنی محکم پای مواضع خودمان در مورد حرکت دادن جامعه به سمت تدین و کنار نیامدن با گناه ایستاده ایم. برچسب هم بخوریم به آن افتخار می کنیم! 👈 آنگاه در فتنه اخیر، برخی از خواص و مسئولین، به نام جلوگیری از #دو_قطبی شدن !!! و با توجیهات سطحی قصد داشتند که از #حجاب– به عنوان یکی از نمادهای مهم جامعه اسلامی –کوتاه بیایند! ◀️ جالب این است که هنوز هم برخی از آنها به انقلابیونی که مقابله قاطع با ولنگاران را مطالبه می کنند، حمله می کنند❗️

🔴 یک بیان قاطع و فصل‌الخطاب ازسوی رهبری به طرف‌داران مثلاً جذب حداکثری❗️ 🔰رهبر معظم انقلاب: "نظام اسلامی نمی‌تواند با گناه کنار بیاید، عده‌ای الان به همین خاطر با این نظام مخالف‌اند. ما هرگز سعی نکرده‌ایم دوستی اینها را جلب کنیم. واقعاً در میان روشنفکرها و نویسنده‌ها خیلی کسانی هستند که ماها را دوست می‌دارند، به شرطی که ما، به تعبیر آنها «آخوندبازی» درنیاوریم! اینها از کارها و مواضع و حرف‌های ما خیلی خوششان می‌آید، منتها می‌گویند: «اینها اُمّل و مقدس‌مآب‌اند!» ما به این #اُمّلی همیشه افتخار کرده‌ایم، ان‌شاءالله بعد از این هم خواهیم کرد و پای این مواضع می‌ایستیم و نمی‌خواهیم دوستی آنها را جلب کنیم، اما بالاخره باید مردم را به سمت تدین حرکت داد." 🔖منشور حوزه و روحانیت، ج۱۰، ص۶۷۹؛ انتشارات انقلاب اسلامی