⭕ عامل ناامیدی؛ پرسشگران یا کارگزاران! 🔸همواره و خصوصا در سالیان اخیر عده ای در مواجهه با جوانان انقلابی و توده های مختلف مردمی این نکته را مطرح می کنند که انتقادها، پرسش‌ها و بیان اشتباهات و خلاصه امر به معروف و نهی از منکرهای شما باعث و سبب ناامیدی و القای یاس و دلسردی عموم مردم می شود! فلذا هیس! کسی فریاد نزند. 🔸خلاصه گزاره بالا آن است که علت ناامیدی مردم،منتقدین و پرسشگران سیاسی هستند و اینانند که بذر تردید و تشکیک را می پاشند. اما به راستی آیا علت حرمان، سرخوردگی و دلسردی مردم پرسشگران هستند یا عاملیت های سیاسی؟ آیا منتقدین به عملکرد پرسشگران سیاسی، در شناخت علت و معلول ماجرا دچار خطا و اشتباه نشده اند؟ آیا ریشه ناامیدی ها را باید در برخی تصمیمات، اقدامات و مواضع کارگزاران جست و جو کرد و یاانتقاد محدود ولو تیز و تند تنی چند از جوانان انقلابی؟کدام روی سکه علت العلل ناامیدسازی مردم است؟کدام روی این معادله در حال تکمیل کردن پازل دشمنان هستند و اعصاب و روان مردم را به بازی گرفته اند؟ 🔸از منظر نگارنده اقدام ضدانقلابی، ضد امنیتی و ناامید ساز در بستر اجتماعی، خود اون حادثه،موضع و اقدام و تصمیم است و نه بیان پرسش و انتقاد نسبت به آن اقدام و تصمیم و...؛اگر تصمیم غلط، موضع اشتباه و اقدام ناصوابی رخ ندهد، مساله ای اساسا پیش نخواهد آمد که حالا عده ای بخواهند آن را به باد انتقاد بگیرند.آنچه معیار و مبنای امیدواری و ناامیدی مردم است؛واقعیت می باشد. این واقعیت را چه کسی رقم می زند؟پرسشگر سیاسی یا عاملیت سیاسی؟ این عاملیت است که با اقدامی غلط می تواند پمپاژ ناامیدی کند و با تصمیمی درست بذر امیدواری را بکارد. 🔸 پس اساسا ریشه ایجاد ناامیدی را باید در تصمیمات، اقدامات و مواضع عاملیت سیاسی جست و جو کرد.مقاطع زمانی متعددی را می توان مثال زد که اتفاقا به واسطه عملکرد مسئولین وقت، میزان امیدواری مردم مطابق آمارهای رسمی شدیدا افزایش کرده و خود مردم با دیدن واقعیتها، مقابل روایت‌های غلط دشمنان می‌ایستادند. نمونه مثبت آن را می توان در سال‌های 84 الی 88 در دولت نهم و نمونه منفی این معادله را می توان در هشت سال دولت حسن روحانی مشاهده و ارزیابی کرد. هشت سالی که اقدامات مسئولین وقت موجی از ناامیدی و نارضایتی را تولید کرد. تنها دوای پروژه ناامید سازی مردم اصلاح رویها،سازوکارها،ساختارها و اقدامات و مواضع مسئولین و کارگزاران نظام است. 🔸 اما چه چیزی این ناامیدی را دوچندان و تبدیل به بن بست ذهنی و انسداد گفتمانی میکند؟چه چیزی مردم را به این نتیجه میرساند که مسائل قابل اصلاح نیست و هیچ روزنه امیدی را باقی نمیگذارد؟مهم ترین عامل جهت ایجاد و القای ناامیدسازی اجتماعی،عدم وجود و یا حذف پرسشگران سیاسی است.ادعای نگارنده آن است که اتفاقا پرسشگری و مطالبه گری سیاسی امید را در دل مردم افزایش میدهد.چرا؟بخوانید. 🔸 وجود جریان پرسشگر در زمانی که همه مشی محافظه کارانه را پیشه خود کرده اند و دمی بر نمی آورند،اسباب امید مردمی را فراهم میکند که صدایشان به جایی نمیرسد و اساسا احساس میکنند صدایی ندارند.در اوج بی صدایی صدای اقلیت پرسش‌گری را می شنوند که مطالبات آنان را سر دست گرفته و به مسئولین نهیب می‌زنند. یکدست انگاری حاکمیت و اثبات این گزاره که همه دستشان در یک کاسه است،خطرناک ترین فهم از حکمرانی امروز کشور است؛این تصور را چه جریانی می تواند برای مردم بشکند؟جریان پرسشگر سیاسی. 🔸آیا وقتی که مردم می بینند عده ای جوان حزب اللهی با ادبیات انقلاب اسلامی، مسئولین جمهوری اسلامی را نقد میکنند و مطالبات و دردهای مردم را فریاد میزنند،اسباب ناامیدی مردم و یا امیدواری مردم را فراهم میکند؟اینکه در ماجرای هفت تپه و هپکو و ماشین سازی و... دانشجویان انقلابی بر خلاف بسیاری از مسئولین وقت در کنار کارگران ایستادند و مشکل شان را حل کردند باعث امیدواری آنان به نظام می شود و یا سکوت سنگین و کَر کننده بخش کثیری از دلبستگان و مسئولین وقت جمهوری اسلامی؟ دهها مثال دیگر می توان زد که اگر جریان پرسشگر نبود و حاکمیت خودش با تشخیص خودش تصمیمات را پیش می برد، ناامیدی ها دوچندان و اندک روزنه های امید هم کور می شد. در بسیاری از موارد تنها امید مردم،همین جوانان انقلابی و پرسشگری هستند که صدای آنان بوده و بن بست شکنی کرده و حقیقت انقلاب اسلامی را نمایان کنند. 🔸 فلذا اگر امروز دنبال امیدآفرینی و مقابله با پروژه ناامیدسازی مردم توسط دشمن هستید، اولا یقه مسئولین و عاملیت های سیاسی را بگیرید که هیچ چیزی مثل تصمیمات،اقدامات و مواضع آنان در ایجاد و نابودی امیدواری مردم اثر ندارد و ثانیا اینکه جریان پرسشگر سیاسی را تقویت و حمایت کنید و بدانید و بدانیم که اگر این جریان بمیرد و حذف شود،اندک امیدهای باقی مانده مردم هم ناامید شده و امید به اصلاحات برای همیشه می میرد. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ عامل ناامیدی؛ پرسشگران یا کارگزاران! 🔸همواره و خصوصا در سالیان اخیر عده ای در مواجهه با جوانان انقلابی و توده های مختلف مردمی این نکته را مطرح می کنند که انتقادها، پرسش‌ها و بیان اشتباهات و خلاصه امر به معروف و نهی از منکرهای شما باعث و سبب ناامیدی و القای یاس و دلسردی عموم مردم می شود! فلذا هیس! کسی فریاد نزند. 🔸خلاصه گزاره بالا آن است که علت ناامیدی مردم،منتقدین و پرسشگران سیاسی هستند و اینانند که بذر تردید و تشکیک را می پاشند. اما به راستی آیا علت حرمان، سرخوردگی و دلسردی مردم پرسشگران هستند یا عاملیت های سیاسی؟ آیا منتقدین به عملکرد پرسشگران سیاسی، در شناخت علت و معلول ماجرا دچار خطا و اشتباه نشده اند؟ آیا ریشه ناامیدی ها را باید در برخی تصمیمات، اقدامات و مواضع کارگزاران جست و جو کرد و یاانتقاد محدود ولو تیز و تند تنی چند از جوانان انقلابی؟کدام روی سکه علت العلل ناامیدسازی مردم است؟کدام روی این معادله در حال تکمیل کردن پازل دشمنان هستند و اعصاب و روان مردم را به بازی گرفته اند؟ 🔸از منظر نگارنده اقدام ضدانقلابی، ضد امنیتی و ناامید ساز در بستر اجتماعی، خود اون حادثه،موضع و اقدام و تصمیم است و نه بیان پرسش و انتقاد نسبت به آن اقدام و تصمیم و...؛اگر تصمیم غلط، موضع اشتباه و اقدام ناصوابی رخ ندهد، مساله ای اساسا پیش نخواهد آمد که حالا عده ای بخواهند آن را به باد انتقاد بگیرند.آنچه معیار و مبنای امیدواری و ناامیدی مردم است؛واقعیت می باشد. این واقعیت را چه کسی رقم می زند؟پرسشگر سیاسی یا عاملیت سیاسی؟ این عاملیت است که با اقدامی غلط می تواند پمپاژ ناامیدی کند و با تصمیمی درست بذر امیدواری را بکارد. 🔸 پس اساسا ریشه ایجاد ناامیدی را باید در تصمیمات، اقدامات و مواضع عاملیت سیاسی جست و جو کرد.مقاطع زمانی متعددی را می توان مثال زد که اتفاقا به واسطه عملکرد مسئولین وقت، میزان امیدواری مردم مطابق آمارهای رسمی شدیدا افزایش کرده و خود مردم با دیدن واقعیتها، مقابل روایت‌های غلط دشمنان می‌ایستادند. نمونه مثبت آن را می توان در سال‌های 84 الی 88 در دولت نهم و نمونه منفی این معادله را می توان در هشت سال دولت حسن روحانی مشاهده و ارزیابی کرد. هشت سالی که اقدامات مسئولین وقت موجی از ناامیدی و نارضایتی را تولید کرد. تنها دوای پروژه ناامید سازی مردم اصلاح رویها،سازوکارها،ساختارها و اقدامات و مواضع مسئولین و کارگزاران نظام است. 🔸 اما چه چیزی این ناامیدی را دوچندان و تبدیل به بن بست ذهنی و انسداد گفتمانی میکند؟چه چیزی مردم را به این نتیجه میرساند که مسائل قابل اصلاح نیست و هیچ روزنه امیدی را باقی نمیگذارد؟مهم ترین عامل جهت ایجاد و القای ناامیدسازی اجتماعی،عدم وجود و یا حذف پرسشگران سیاسی است.ادعای نگارنده آن است که اتفاقا پرسشگری و مطالبه گری سیاسی امید را در دل مردم افزایش میدهد.چرا؟بخوانید. 🔸 وجود جریان پرسشگر در زمانی که همه مشی محافظه کارانه را پیشه خود کرده اند و دمی بر نمی آورند،اسباب امید مردمی را فراهم میکند که صدایشان به جایی نمیرسد و اساسا احساس میکنند صدایی ندارند.در اوج بی صدایی صدای اقلیت پرسش‌گری را می شنوند که مطالبات آنان را سر دست گرفته و به مسئولین نهیب می‌زنند. یکدست انگاری حاکمیت و اثبات این گزاره که همه دستشان در یک کاسه است،خطرناک ترین فهم از حکمرانی امروز کشور است؛این تصور را چه جریانی می تواند برای مردم بشکند؟جریان پرسشگر سیاسی. 🔸آیا وقتی که مردم می بینند عده ای جوان حزب اللهی با ادبیات انقلاب اسلامی، مسئولین جمهوری اسلامی را نقد میکنند و مطالبات و دردهای مردم را فریاد میزنند،اسباب ناامیدی مردم و یا امیدواری مردم را فراهم میکند؟اینکه در ماجرای هفت تپه و هپکو و ماشین سازی و... دانشجویان انقلابی بر خلاف بسیاری از مسئولین وقت در کنار کارگران ایستادند و مشکل شان را حل کردند باعث امیدواری آنان به نظام می شود و یا سکوت سنگین و کَر کننده بخش کثیری از دلبستگان و مسئولین وقت جمهوری اسلامی؟ دهها مثال دیگر می توان زد که اگر جریان پرسشگر نبود و حاکمیت خودش با تشخیص خودش تصمیمات را پیش می برد، ناامیدی ها دوچندان و اندک روزنه های امید هم کور می شد. در بسیاری از موارد تنها امید مردم،همین جوانان انقلابی و پرسشگری هستند که صدای آنان بوده و بن بست شکنی کرده و حقیقت انقلاب اسلامی را نمایان کنند. 🔸 فلذا اگر امروز دنبال امیدآفرینی و مقابله با پروژه ناامیدسازی مردم توسط دشمن هستید، اولا یقه مسئولین و عاملیت های سیاسی را بگیرید که هیچ چیزی مثل تصمیمات،اقدامات و مواضع آنان در ایجاد و نابودی امیدواری مردم اثر ندارد و ثانیا اینکه جریان پرسشگر سیاسی را تقویت و حمایت کنید و بدانید و بدانیم که اگر این جریان بمیرد و حذف شود،اندک امیدهای باقی مانده مردم هم ناامید شده و امید به اصلاحات برای همیشه می میرد. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ مطالبه بر زمین مانده رهبر انقلاب! 🔺ولایتمداری به هر چه بلند تر و کش دار تر گفتن مقام معظم رهبری نیست! ولایتمداری به تاکید های مکرر توخالی و صرفا گفتاری اطاعت از رهبری نیست! ولایتمداری یعنی پافشاری و عدم عقب نشینی از مطالبه صریح رهبر انقلاب در باب لزوم دست یابی و برنامه ریزی جهت رسیدن به رشد اقتصادی 8 درصد در برنامه هفتم توسعه. همان برنامه ای که آقای رئیس جمهور در پاسخ به سوال برنامه شما چه می باشد می‌گفتند برنامه من همان برنامه هفتم توسعه است! 🔺متاسفانه در کمال ناباوری دولت در لایحه بودجه رشد زیر 4 درصد را مبنا قرار داده و باز در کمال تعجب و تاسف این کوتاه آمدن از مطالبه صریح رهبری و نص قانون در لایحه بودجه، توسط مجلس با هدایت و راهبری ریاست مجلس به تصویب رسید و انتقادات دلسوزانه نمایندگان انقلابی مجلس شنیده نشد! #علی_ریاحی_پور

🔺️بعد از انتصاب امروز لاريجانی توسط پزشکیان، اولين چیزی که ذهنم رو با خودش درگیر کرد،عکس‌ها و فیلم های گریه های تاریخی مرحوم زارعی بعد از تصويب 20 دقیقه ای برجام در مجلس بود. نماینده باغیرتی که بعد از یکشنبه سیاه مجلس به علت فشار قلبی وارده راهی بيمارستان شد. 🔺️در آن ایام و در جلسه غیرعلنی مجلس، شخص لاريجانی طوری جلسه را پخت و پز کرد که این باور را برای بسیاری از نمایندگان به دروغ ایجاد کرد که رهبری موافق تصویب برجام است و باید هرچه سریعتر آن را انجام تصويب کنیم. 🔺️برای اولین بار در مجلس، شاهد یک دیکتاتوری بی سابقه بودیم. همان‌طوری که در فیلم های بالا ملاحظه میکنید رئیس مجلس بر خلاف قوانین اجازه طرح هیچ گونه پیشنهاد و مخالفتی را نداد.اتفاقی نادر و بی سابقه. به قول مرحوم زارعی حتی حفظ ظاهر هم نکردند و حقيقتا بی آبرویی کردند. 🔺️فضای صحن و مديريت مجلس آنقدر سنگين و دیکتاتورمابانه بود که نمایندگان منتقد برجام مثل حاج آقای رسایی و مرحوم زارعی و کوچک زاده و... برای اینکه صدا و تصویرشان در مخالفت‌ با برجام در تاریخ ثبت شود به سمت جایگاه هیأت رئیسه مجلس آمدند تا از تریبون هیأت رئیسه صدای مخالفت‌ خود را در تاریخ ثبت کنند. 🔺️این بازخوانی تاریخی را انجام دادم تا برخی خیال نکنند جريان انقلابی مثل برخی پروژه بگيران و نون به نرخ روز خوران سیاسی حافظه تاریخی خود را از دست داده و با چندبار پیراهن روی شلوار انداختن و پیراهن دو جیب پوشیدن لاريجانی ذوق مرگ می‌شود،نخیر،نام و خاطره عاملان وضع موجود هیج موقع از يادمان نمی‌رود. #علی_ریاحی_پور